«Հայկական մշակույթ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ Ռոբոտ․ Տեքստի ավտոմատ փոխարինում (-<nowiki/> +) |
չ Colon֊ը (:, U+003A) փոխարինում եմ հայերեն վերջակետով (։, U+0589); ծանոթագրությունը տեղափոխում եմ կետադրական նշանից առաջ |
||
Տող 1.
{{Հայկական մշակույթ}}
'''Հայկական մշակույթը''' հայ ժողովրդի ստեղծած նյութական և հոգևոր արժեքների ամբողջությունն
Մշակույթի ճյուղերն են լեզուն, [[գրականություն]]ը, [[Հայկական ճարտարապետություն|ճարտարապետությունը]], [[Հայկական քանդակագործություն|քանդակագործություն]]ը, [[Հայկական կերպարվեստ|նկարչությունը]], [[Հայկական երաժշտություն|երաժշտարվեստն]] ու [[Հայկական պար|պարարվեստը]], թատրոնն ու կինոն և
Պատմական հանգամանքների բերումով հայկական մշակությը ձևավորվել ու զարգացել է ոչ միայն բուն Հայաստանում, այլև
== Դիցաբանություն ==
Տող 37.
[[Պատկեր:Neumes, Manuscript, XIIth century.jpg|մինի|Հայերեն խազեր, 12-րդ դարի հայ նոտագրություն]]
[[Պատկեր:Female Troubadour with Saz, M6288, Horomos, 1211.jpg|մինի|ձախից|Կին երգասաց՝ սազով]]
Հայկական երաժշտությունը սկիզբ է առնում մ.թ.ա. II հազարամյակում։ Պատմական տվյալները մեզ են հասել հնադարյան հայ պատմաբաններ [[Մովսես Խորենացի|Մովսես Խորենացու]] և [[Փավստոս Բյուզանդ]]ի աշխատությունների
[http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Gazetteer/Places/Asia/Armenia/_Texts/KURARM/45*.html#noteB Վահան Կուրկջյան «Հայաստանի պատմություն», 1958 թ]</ref>։
Մ.թ.ա. III հազարամյակում ձևավորվել էր հայկական երաժշտության որակային յուրահատկությունը։ Մովսես Խորենացին հիշատակում է «փանդիռ» երաժշտական գործիքը։ Փավստոս Բյուզանդը հիշատակում է թմբուկը, սրինգը, քնարը և շեփորը։ Պահպանվել են մինչքրիստոնեական Հայաստանի երգերի տեքստերի հատվածներ, որոնք պատմում են Արա Գեղեցիկի և Շամիրամի, Արտաշես թագավորի մասին։
Մ.թ. 301 թվականից, երբ Հայաստանն ընդունեց քրիստոնեությունը որպես պաշտոնական կրոն, հիմք է ստեղծվում հայկական քրիստոնեական եկեղեցու երաժշտության զարգացման համար։ Ագաթանգեղոսը հայտնում է, որ IV դարի վերջից բարձրագույն դպրոցներում երգեցողություն են ուսուցանել։ Միևնույն ժամանակ հայտնի է հայկական հոգևորականության բացասական վերաբերմունքը հեթանոսական երաժշտական ժառանգության հանդեպ։
|