«Կնուտ Պոսսե»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Կնուտ Յոնսսոն Պոսսե''' ({{lang-sv|Knut Jönsson Posse}}, {{ԱԾ}}), [[շվեդներ|շվեդ]] պետական գործիչ և զորապետ, [[միջնադար]]յան [[Շվեդիա]]յի ամրոցների ամենահայտնի պարետներից մեկը:մեկը։ Նրա անունը կապված է հայտնի «[[Ռուս-շվեդական պատերազմ (1495-1497)|Վիբորգյան որոտ]]»-ի հետ:հետ։ Նա երկար ժամանակ ծառայել է [[Ստուրե]]ների տանը [[Տավաստեհուս (ամրոց)|Տավաստեհուս]]ում և [[Վիբորգ]]ում, ինչպես նաև [[Բալթյան երկրներ|Օստզեյան նահանգում]] մարտնչել ռուսների դեմ:դեմ։

Կնուտ Պոսսեն ծագումով [[Դանիացիներ|դանիացի]] շվեդ էր, նրա հայրը՝ [[ասպետ]] Իյոնս Լագ Պոսսեն, սերում էր դանիական տոհմից, բայց բնակություն էր հաստատել [[Վեստերգյոտլանդ]]ում:ում։ Այնտեղ նա ամուսնացել էր լագմանի դստեր հետ, իսկ ավագ որդին՝ Կնուտը իր անունը ստացել էր մորական հզոր պապից՝ Կնուտ Յոնսսոնից:Յոնսսոնից։ 1460-ականներին նա մտերմացել էր արիստոկրատ [[Էրիկ Աքսելսոն Տոտտ]]ի հետ:հետ։ Տոտտը շատ հեղինակավոր անձնավորություն էր և 1466 թվականին Յոնս Պոսսեի հետ կապերի շնորհիվ նա դարձել էր ռիկսորդ, իսկ Կնուտ Պոսսեն նշանակում ստացավ Ֆինլանդիայում:Ֆինլանդիայում։

1466 թվականի հոկտեմբերին գահապահ նշանակվելուց հետո Տոտտը Պոսսեին [[Ստոկհոլմ]]ի բերդում նշանակել է ֆոգդ:ֆոգդ։ Սակայն, արդեն 1470 թվականի սեպտեմբերին, վերադառնալով Ֆինլանդիա, աշխատել է Յանակկալայի շրջանային դատարանում որպես Տավաստիայի նահանգապետ Էրիկ Աքսելսոն Տոտտի անձնական ներկայացուցիչ:ներկայացուցիչ։

1471 թվականի հոկտեմբերի 10-ին Պոսսեն ստանձնել է զորքերի հրամանատարությունը դանիացիների դեմ մղվող [[Բրունկեբերգի ճակատամարտ]]ում և ծանր վիրավորվել:վիրավորվել։ 1473 թվականին Պոսսեն ընտրվել է ռիկսորդի անդամ:անդամ։ 1473 թվականի աշնանից նա Տավաստեհուսի ամրոցում եղել է Էրիկ Աքսելսոն Տոտտի ֆոգդը, իսկ 1477 թվականին ստացել է ավատական կալվածքներ:կալվածքներ։

1483 թվականին` Էրիկ Աքսելսոնի և նրա եղբոր՝ Լարսի մահից հետո, Տոտտիների ամրոցը, բացառությամբ Ռաասեպորիից, անցել է ռեգենտ Ստեն Ստուրին:Ստուրին։ Պոսսեն 1481 թվականին ժառանգական գույքի վաճառքի համար Վիբորգում եղել է պատասխանատու անձ:անձ։ 1483 թվականին, վերջին անգամ, Աքսելսոններից երրորդը՝ Իվարը, լիազորել է Ստուրեին հանձնել Վիբորգի և [[Օլաֆսբորգ]]ի ողջ ռազմական տեխնիկան:տեխնիկան։ Միևնույն ժամանակ, Պոսսեն ծառայության է անցել Ստուրեի մոտ և նրանից ստացել Տավաստեհուսի ամրոցը` տարեկան վարձավճարով:վարձավճարով։

1485 թվականի աշնանը նա փակել է [[Լիվոնյան օրդեն|Լիվոնյան միաբանության]] հաղորդակցության գծերը [[Էստլյանդիա]]յի ափերին, երբ Շվեդիան աջակցել է թշնամական [[Ռիգա]] քաղաքին:քաղաքին։ 1487 թվականին Ստուրեն սկսեց վերջնականապես պարզել հարաբերությունները Տոտտերի հետ:հետ։ Այնուհետև Պոսսեն շրջապատեց Ռաասեպորի բերդը, որը գտնվում էր Իվար Աքսելսոնի տիրապետության տակ, ինչպես նաև Բորգհոլմը Էլանդում:Էլանդում։ Այդ տարվա աշնանը [[Նովգորոդի հանրապետությու|Նովգորոդի]] հետ հաշտության ժամանակահատվածը մոտենում էր ավարտին, և նպատակահարմար էր օգտագործել ռազմական ճնշումը հետագա բանակցություններում:բանակցություններում։ Պոսսեն Վիբորգի ամրոցի պարետն էր, քանի դեռ իրավիճակը չէր կարգավորվել:կարգավորվել։ Պոսսեն լավ ծանոթ էր Օստզեյան նահանգների գործերին, բանակցություններում նա հանդես էր գալիս որպես խորհրդարանական:խորհրդարանական։ Նա եղել է Շվեդիայի պատվիրակության անդամ 1487 թվականի հոկտեմբերի 9-ին Լիվոնյան միաբանության հետ զինադադարի ընթացքում, ինչպես նաև Աբոսի տաճարի վանահայր Մագնուս Նիկոլայ Սյարկիլխիի հետ համատեղ, 1488 թվականի նոյեմբերի 17-ին Շվեդիայի և Ռևելի միաբանության միջև հաշտությունը կնքելիս:կնքելիս։

Այդ ժամանակահատվածում սկսվել է [[Մոսկվայի մեծ իշխանություն|Մոսկովյան իշխանության]] ամրապնդումը և աճել է նրա նվաճողական քաղաքականությունը դեպի [[Բալթիկ ծով]]:։ Շվեդները շատ մտահոգված էին այդ կապակցությամբ և ցանկանում էին ունենալ դաշնակից հանձինս Լիվոնյան միաբանության:միաբանության։ Հավանաբար, այդ պահից էլ սկսվել է Պոսսեի և Մագնուս Նիկոլայի բարեկամությունը, որը դիմակայել է հաջորդ տասնամյակի փորձություններին:փորձություններին։ Դրա ամրության մասին նշվում է Ֆինլանդիայի եպիսկոպոսական ժամանակագրության մեջ:մեջ։

1490 թվականին նա նշանակվել է [[Ալանդյան կղզիներ]]ի Կաստելհոլմ ամրոցի պարետ:պարետ։ Այդ պահից նա ակտիվորեն մասնակցել է Շվեդիայի պետական խորհրդի նիստերին:նիստերին։ Եղել է Լիվոնյան միաբանության հետ հաշտության կնքման կողմնակից մոսկովյան պետության դեմ համատեղ պայքարելու համար:համար։ Այնուամենայնիվ, 1493 թվականին միաբանությունը դաշինք է կնքել [[Իվան III]]-ի հետ:հետ։ Նույն թվականին Դանիայի թագավորը նրա հետ հաշտություն է կնքել:կնքել։ Վիբորգի վրա Ռուսաստանի գլխավոր զորքերի հարձակումը սկսվել է 1495 թվականի սեպտեմբերին:սեպտեմբերին։ Քաղաքի պաշտպանությունը ղեկավարել է Վիբորգի ամրոցի պարետ Պոսսեն, որը մեկ տարի առաջ էր ժամանել Վիբորգ:Վիբորգ։ Չնայած ռուսների թվային գերակշռությանը, նոյեմբերի 30-ին Պոսսեի հրամանատարությամբ շվեդական զորքերը կարողացել են հետ մղել հարձակումը:հարձակումը։ Դեկտեմբերին ռուսական զորքերը լքեցին [[Ֆինլանդիա]]ն:ն։ Դրա պատճառը սննդի պակասն էր, ինչպես նաև [[ժանտախտ]]ի համաճարակը, որը բռնկվել էր 1495 թվականին Արևմտյան Ֆինլանդիայում:Ֆինլանդիայում։

1496 թվականի ամռանը Պոսսեն մասնակցել է [[Իվանգորոդի գրավում (1496)|Իվանգորոդի գրավմանը]], ապա վերադարձել է Վիբորգ և այնտեղ մնացել մինչև 1497 թվականի հուլիս:հուլիս։ 1496 թվականի մայիսի 15-ին Պետական խորհուրդը լենը նրան տրամադրել է ցմահ օգտագործման, իսկ Ուեսթերլենդ նահանգի Օսե գավառը նրա ժառանգներին համար՝ 30 տարով:տարով։ 1499 թվականի հունիսի 27-ին նրան ցմահ օգտագործման է տրամադրվել նաև Կաստելհոլմի լենը:լենը։

Պոսսեն մահացել է 1500 թվականի մարտի 25-ին, հավանաբար, Կաստելհոլմում:Կաստելհոլմում։ Գրականության մեջ հաճախ նշվում է, որ Պոսսեն թաղված է Աբոսի մայր տաճարում:տաճարում։ Այդ մասին նշված է Ֆինլանդիայի Եպիսկոպոսական ժամանակագրության մեջ, որտեղ ասվում է, որ Պոսսեն և եպիսկոպոս Մագնուս Նիկոլայը մահացել են նույն տարում, ինչպես նշում ժամանակագիրը «Նրանք իրարից չբաժանվեցին նույնիսկ մահից հետո»:։