«Երկնային և երկրային սեր»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ →‎Ստեղծման պատմություն: մանր-մունր փոփոխություններ, փոխարինվեց: , → , oգտվելով ԱՎԲ
չ Colon֊ը (:, U+003A) փոխարինում եմ հայերեն վերջակետով (։, U+0589)
Տող 14.
 
== Ստեղծման պատմություն ==
Նկարը հանձնարարված է եղել Նիկոլո Աուրելիոյի՝ տասը [[Վենետիկ]]յան հանրապետությունների խորհրդի քարտուղարի կողմից։ Պատվիրատուի անձը հաստատող անուղղակի փաստ է համարվում [[սարկոֆագ]]ի դիմացի պատին Նիկոլո Աուրելիոյի գերբի առկայությունը։ Աուրելիոն ամուսնանում է երիտասարդ և այրի Լաուրե Բագարոտտոյի հետ։ Հարսանիքը նշվեց 1514 թվականի մայիսի 17.ին [[Վենետիկ]]ում, իսկ նկարը,, ամենայն հավանականությամբ իր հարսանեկան նվերն էր հարսնացուին{{sfn|Дзуффи|2002|c=130}}:։ Նկարի ներկայիս անվանումը նկարչի կողմից տրված չի եղել, իսկ սկսվել է օգտագործվել իր ստեղծումից առնվազն երկու դար հետո{{sfn|Дзуффи|2002|c=130}}:։
[[Բորգեզե պատկերասրահ|Բորգեզեի պատկերասրահում]] այն ունեցել է տարբեր անվանումներ՝ «Սիրո երեք տեսակ» (1650), «Աստվածային և աշխարհիկ կանայք» (1700), «Երկնային և երկրային սեր» (1792 և 1833)։
Աշխատանքը գնվել է 1608 թվականին, բարերար Շիպիոնե Բորգեզեի կողմից, որից հետո այն Բորգեզեի հավաքածուների մի շարք ցուցանմուշների հետ սկսեց ցուցադրվել [[Հռոմ]]ի Բորգեզեի պատկերասրահում։
Տող 21.
== Բովանդակություն ==
[[Պատկեր:Cabeza de Venus de Amor sacro y amor profano de Tiziano.jpg|thumb|left|150px|Վեներայի գլուխը]]
Նկարի բովանդակությունը մինչև հիմա քննադատների շրջանում վիճաբանություններ է առաջացնում։ Ըստ XIX դարի վիեննական արվեստի պատմաբան Ֆրանցա Վիկգոֆի, նկարը պատկերում է [[Վեներա (դիցաբանություն)|Վեներայի]] և [[Մեդա]]յի հանդիպումը, որոնց աստվածուհին փորձում է համոզել, որպեսզի օգնեն [[Յասոն]]ին{{sfn|Бенуа|1912—1917|c=}}:։ Ըստ մեկ այլ վարկածի, բովանդակությունը վերցված է, այդ ժամանակ հայտնի Ֆրանչեսկո Կոլոննի գրքից։
Մայրամուտով բնապատկերի ֆոնի վրա, աղբյուրի մոտ նստած է շքեղ հագնված վենետիկուհին՝ ձախ ձեռքով բռնած [[մանդոլին]]ը և մերկ Վեներան՝ ամանով կրակը ձեռքին։ Ըստ Դուֆֆիի, հագնված կինը խորհրդանշում է սերը ամուսնության մեջ։ Իր հագուստի գույնը՝ սպիտակը, գոտին, ձեռքի ձեռնոցները, մրտենի ծաղկեպսակը՝ զարդարած իր գլուխը, արձակած մազերը և [[վարդ]]երը ցույց է տալիս [[ամուսնություն]]ը:ը։ Իսկ հետին պլանում պատկերված է նապաստակների զույգ՝ խորհրդանիշ բազմազավակության։ Սա Լաուրա Բագարոտտոյի դիմանկարը չէ, այլ երջանիկ ամուսնության այլաբանություն է{{sfn|Дзуффи|2002|c=130}}:։
[[Մարմար]]ե [[սարկոֆագ]], որը վերածվեց առեղծվածային նյութի աղբյուրի։ Մարմարը, [[մահ]]վան խորհրդանիշ է, բավական տարօրինակ է այն գտնել նկարում, որտեղ պատկերված է բազմազան երազանքներ և ցանկություններ ունեցող երջանիկ ընտանիք։ Սարկոֆագում [[Բռնություն|բռնության]] տեսարանը, ըստ երևույթին խորհրդանշում է Լաուրայի հոր անարդար [[մահապատիժ]]ը, որը տեղի է ունեցել 1509 թվականին։ Մաքուր ջրի աղբյուր խորհրդանշում է նոր կյանքի ծնունդը{{sfn|Дзуффи|2002|c=131}}:։
Մերկ կինը խորհրդանշում է [[սեր]], որը վերածվում է հավերժական, երկնային սիրու, որն էլ ցույց է տալիս իր ձեռքում բարձրացրած այրվող լամպը{{sfn|Дзуффи|2002|c=131}}:։
 
== Ծանոթագրություններ ==