«Դորիական օրդեր»–ի խմբագրումների տարբերություն

 

[[Պատկեր:Doric polychromy Die Baunkunst der Griechen.jpg|thumb|Օրիգինալ դորիական պոլիխրոմիա]]

Սկզբնական շրջանում քարի կոնստրուկցիան դորիական օրդերում մեծ պաշարներով էր, ուստի նրա համաչափությունները ծանր էին (անտաբլեմենտի և արխիտրավի բարձրությունը, սյուների հաստությունը)։ Քարի բնույթի որպես շինանյութի ավելի ճիշտ ըմբռնումը հնարավորություն է տալիս 6-րդ դարում աստիճանաբար հղկել և կատարելագործել օրդերի ձևն ու համաչափությունը, ինչպես և ռիթմը, որը բաղկացած էր սյուների և միջսյունային տարածության հաջորդակցումից<ref name="ReferenceA">Վարազդատ Հարությունյան, Հին աշխարհի ճարտարապետություն, Երևան, 1978</ref>։

Հնագույն շրջանում քիվերում և ֆրիզների վրա լայնորեն կիրառվում էին տերակոտային գունավոր զարդաքանդակներ։ [[Տիմպանոն]]ներում և [[մետոպեն]]երում դրված քանդակախմբերը լրացնում և հարստացնում էին տաճարների գեղարվեստական կերպարը, նպաստում ճարտարապետական երկի գաղափարական բովանդակության բացահայտմանը<ref name="ReferenceA"/>։