«Ելենա Միխայլիկ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ռուսական գրականության վերաբերյալ նրա գիտական հոդվածները, մասնավորապես [[Ֆեոդոր Դոստոևսկի|Դոստոևսկու]], [[Միխայիլ Բուլգակով|Բուլգակովի]], [[Աննա Ախմատովա|Ախմատովայի]], [[Ալեքսանդր Սոլժենիցին|Սոլժենիցինի]] մասին աշխատությունները, տպագրվել են [[ռուսերեն]] և [[անգլերեն]] լեզուներով «''Новое литературное обозрение''», «''Новый мир''», «''Шаги / Steps''», «''The Dostoevsky Journal''», «''The Soviet and Post-Soviet Review''» ամսագրերում:

Գրականագետ Պավել Սպիվակովսկու կարծիքով՝ Միխայլիկը «ամենախոշոր ժամանակակից շալամովագետն է»<ref>{{Cite web|lang=ru|url=http://nlobooks.ru/books/nauchnaya_biblioteka/20083/review/20724/|title=Читалка литературоведа Павла Спиваковского: новая теория литературы, метамодернизм и неомарксизм|author=|website=Новое литературное обозрение|date=|publisher=|accessdate=2020-08-04}}</ref>: [[2019]] թվականին «Անօրինական գիսաստղ, Վարլամ Շալամով` դանդաղ ընթերցանության փորձ» (2018) գրքի համար, որը գրողի ստեղծագործության մանրամասն ուսումնասիրությունն է, արժանացել է [[Անդրեյ Բելիի մրցանակ]]ի հումանիտար հետազոտություններ անվանակարգում: Նրա հեղինակությամբ լույս են ընծայվել «Ոչ քնով, ոչ ամպով» (2008), «Արշավ» (2019) բանաստեղծությունների ժողովածուները: Նրա բանաստեղծությունները տպագրվել են «''Арион''», «''Воздух''», «''Волга''», «''Дети Ра''», «''Кодры''», «''TextOnly''» ամսագրերում, «Ազատագրված Ուլիսը» անթոլոգիայում, «Ազատ քաղաք-2» ժողովածուում: Ավանդական և փորձարարական գրականության «Անտիպոդներ» ավստրալիական առաջին փառատոնի դափնեկիր է (2006):

Միխայլիկի բանաստեղծությունները լի են պատմական համատեքստին վերաբերող տարբեր ակնարկներով ու հղումներով: Նա հայտնի է նաև որպես անգլիական գիտաֆանտաստիկ գրականության թարգմանիչ, թարգմանել է [[Ջեք Վենս]]ի, [[Ալֆրեդ Վան Վոգտ]]ի և [[Օրսոն Սքոթ Քարդ]]ի վեպերը, [[Ռոբերտ Հայնլայն]]ի, [[Այզեկ Ազիմով]]ի, [[Հարի Հարիսոն]]ի պատմվածքները:

{{քաղվածք|Ելենա Միխայլիկը ավստրալացի է, ծնվել է Օդեսայում, բանասեր: Եվ նրա բանաստեղծությունները բանասիրական են ՝ ցույց տալով տարատեսակ գրական և մշակութային հերոսների տարօրինակ համադրություններ ուղղակի և անուղղակի մեջբերումներից: (...) Ելենա Միխայլիկի տեքստերը տարբերվում են այս տեսակի «մշակութային» համարներից (դրանց մեծ մասը, ես պետք է ասեմ, որ բավականին ձանձրալի են) հենց խտությամբ, այս ակնարկային շարքերի խտությամբ, ճնշմամբ և համընկնումով ՝ առաջացնելով նոր իմաստներ և անսպասելի ընթերցումներ<ref>{{Cite web|lang=|url=http://znamlit.ru/publication.php?id=3841|title=Прививка романтики. О книге: Елена Михайлик. Ни сном, ни облаком.|author=Мария Галина|website=Знамя|date=2009|publisher=|accessdate=2020-08-04}}</ref>:|[[Մարիա Գալինա]]}}

{{քաղվածք|Նա հայտնի է որպես բանաստեղծ և գրականության հետազոտող: Ավելին, նրա վերջերս հրատարակված բանաստեղծությունների գրքում խառնված են այս երկու ոլորտները` մարդաբանության և բանահյուսության պրակտիկան զգում է բանաստեղծական երևակայության սաստիչ դիցաբանական ազդեցությունը ՝ վերածվելով տարօրինակ հիբրիդի, գիտության մասին քնարական էպոսի, որն ինքնին չափազանց բանաստեղծական է: , Սա կարելի է ընկալել որպես երկակիության մերժում, բաժանում գրականության հաստատված տեսակների<ref>{{Cite web|url=http://belyprize.ru/index.php?id=615|title=Премия Андрея Белого {{!}} Речь Кирилла Корчагина о Елене Михайлик на церемонии вручения ПАБ-2019|website=belyprize.ru|accessdate=2020-08-04}}</ref>:|[[Կիրիլ Կորչագին]]}}