«Գեղեցիկը (փիլիսոփայություն)»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Պիտակներ՝ Խմբագրում բջջային սարքով Խմբագրում կայքի բջջային տարբերակից
չ Colon֊ը (:, U+003A) փոխարինում եմ հայերեն վերջակետով (։, U+0589)
Տող 8.
Գեղեցիկի կապը մարդկային իդեալների հետ, պատմական, ազգային և սոցիալ-դասակարգային պայմանավորվածությունը հատկապես ակնհայտ է հասարակական կյանքում և արվեստում։ Արդի դարաշրջանում գեղեցիկ են այն երևույթները, որոնք նպաստում են կոմունիզմի վեհ նպատակին՝ բազմակողմանի զարգացած ներդաշնակ անհատի դաստիարակությանը։ Հաստատատելով «գեղեցիկի թագավորությունը», կոմունիստական հասարակությունը կապահովի «գեղեցիկի օրենքներով ստեղծագործելու» ավելի լայն հնարավորություններ։
 
Գեղեցիկը ոչ թե վերացական գաղափարի կամ աստվածային կամքի արտահայտությունն է,ինչպես կարծում էին իդեալիստները,այլ կենդանի իրականության:Կյանքից դուրս գեղեցիկ չկա:Այդ տեսակետն առանձին հետևողականությամբ հիմնավորել է Ն.Գ. Չերնիշևսկին,որը գրել է. <<Գեղեցիկը կյանքն է,գեղեցիկ է այն էակը, հանձին որի տեսնում ենք այնպիսի կյանք որպիսին նա պետք է լինի ըստ մեր հասկացողության:հասկացողության։ Զարգացնելով այդ միտքը, Չերնիշևսկին ցույց է տալիս ,որ գեղեցիկը տվյալ երևույթի մեջ կյանքի լիարժեք դրսևորումն է,առողջ և կենդանի զարգացումը:Այդպես էր մոտենում հարցին նաև Մ.Նալբանդյանը.<<Գեղեցկության մոտավոր սահմանը`
 
բնության մոտ լինելը կամ բնության նմանվելն է>>:
Տող 25.
 
[[Միջնադար]]յան մտածողները գեղեցիկ են համարել [[աստված]]այինը, իսկ [[բնություն]]ն ու [[մարդ]]ուն` [[ստվեր]]ային, անկատար։ Նրանք մարմինն ու [[հոգի]]ն հակադրել են միմյանց` գեղեցիկ համարելով հոգևոր իրողությունները։
Գեղագիտական մտքի պատմության մեջ եղել է մեկ այլ մոտեցում ևս, ըստ որի՝ գեղեցիկն իրականում չկա, այն միայն [[մարդ]]ու ներաշխարհին է բնորոշ։ Բնության երևույթներն ինքնին ոչ գեղեցիկ են, ոչ տգեղ։ [[Մարդ]]ն է, որ իր ունեցած գեղեցկության չափանիշներով [[դատողություն]]ներ է անում բնության մասին։ Սա սուբյեկտիվիստական մոտեցումն է, ըստ որի գեղեցիկը սուբյեկտիվ է, այսինքն՝ [[մարդ]]ու կամքից կախված։ Այս տեսակետի հետևորդներ եղել են և՝ անտիկ աշխարհում, և՝ նոր դարաշրջանում, և՝ ժամանակակից գեղագիտության մեջ։ Այս տեսակետի ամենահայտնի անգլիացի իմաստասերներ [[Հյումն]] ու [[Բերկլին]]:։
 
== Գրականություն ==
Տող 32.
* Քալանթար Ա․, Գեղեցիկի հարցի շոլրշը, Ե․, 1964։
* Տովսեփյան Վ․ք Գեղեցիկի հասարակական Էության մասին, Ե․, 1967։
* Ջրբաշյան.Իրականության Գեղագիտական Հատկանիշները ԵՎ Գրականությունը էջ 92:92։
{{ՀՍՀ|հատոր=3|էջ=5}}