«Բայանուններ»–ի խմբագրումների տարբերություն

 

 

Բայի գոյականացումը [[հայերեն]]ում տարածված երևույթ է։ Սա [[Բառակազմություն|բառակազմական]] կենսունակ միջոց է, [[բառապաշար]]ի (այդ թվում [[Տերմինաբանություն|տերմինաբանության]]) հարստացման միջոց։ Ժամանակակից հայերենում շատ գործուն են ''-ություն, -ում'' [[վերջածանց]]ները, որոնց միջոցով վերացական գոյականներ են ստեղծվում, օրինակ՝ ''հաղթ- + -ություն - հաղթություն, շարժ- + -ում - շարժում'' և այլն։ Հայերենում ''-ոց, -յուն'' [[ածանց]]ներով ստեղծվել են բազմաթիվ բնաձայնական բայանուններ, օրինակ՝ ''խշշ- + -ոց - խշշոց, մռնչ- + -յուն - մռնչյուն'' և այլն։ Ժամանակակից հայերենում նման գործածություն ունեն նաև ''-անք, -մունք, -վածք, -ույթ, -ք'' և այլ ածանցներ (օրինակ՝ ''դավանանք, համոզմունք, կեցվածք, սովորույթ, խոսք'' և այլն)։

 

 

Բայածականներ կազմվում են, օրինակ, ''ան-, տ-, չ-, -իչ'' ածանցներով (օրինակ՝ ''անխոս, տգետ, չտես, հաշվիչ'' և այլն), բազմաթիվ ածականներ կազմվել են հին հայերենի՝ ''-իչ'' մասնիկով կազմվող ենթակայական դերբայի փոխանցումով։ Ժամանակակից հայերենում բայածականներ են կազմվում նաև ''-ական, -արար, -ուն, -կոտ, -ու'' ածանցներով (օրինակ՝ ''մխիթարական, կործանարար, մնայուն, ամաչկոտ, ազդու'' և այլն)։