«Առաջին քայլի առավելությունը շախմատում»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիճակագիր Ջեֆ Սոնասը, հետազոտելով 1994-2001 թվականներին խաղացված 266,000 խաղերը, հաշվեց, որ սպիտակների հաղթանակի ընդհանուր տոկոսը հավասար է 54.1767% գումարած 0.001164 անգամ սպիտակների Էլո վարկանշի առավելությունը, սպիտակների Էլո վարկանշի առավելությունը նշանակելով +390, եթե այն բարձր է +390-ից, կամ -460, եթե այն ցածր է -460-ից։ Նա գտավ, որ սպիտակների առավելությունը հավասար է 35 վարկանշային միավորի․ օրինակ՝ եթե սպիտակ խաղաքարերով խաղացողի վարկանիշը 35 միավորով ցածր է սև խաղաքարերով խաղացողից, ուրեմն երկու խաղացողների հաղթանակի ընդհանուր տոկոսը կկազմի 50%<!-- [[Statistician]] [[Jeff Sonas]], in examining data from 266,000&nbsp;games played between 1994 and 2001, concluded that White scored 54.1767% plus 0.001164 times White's [[Elo rating]] advantage, treating White's rating advantage as +390 if it is better than +390, or −460 if it is worse than −460. He found that White's advantage is equivalent to 35 rating points, i.e. if White has a rating 35&nbsp;points below Black's, each player will have an expected score of 50%. ԱՅՍ ՆԱԽԱԴԱՍՈՒԹՅՈՒՆԸ ՊԵՏՔ Է ՍՏՈՒԳՎԻ:ՍՏՈՒԳՎԻ։ ԹԱՐԳՄԱՆՈՒԹՅԱՆ ՃՇՏՈՒԹՅԱՆ ՎՐԱ ԽԻՍՏ ԿԱՍԿԱԾՈՒՄ ԵՄ-->: Սոնասը նաև գտավ, որ սպիտակների առավելությունը արագ շախատում ավելի քիչ է (53%), քան «դասական» խաղերում։

Համակարգչային շախմատի Մեծ մրցարշարը փորձարկում է շախմատային շարժիչներին՝ յուրաքանչյուր խաղացողին 120 րոպե 40 քայլ անելու համար (40/120) և 40/20, 40/4 ժամանակային վերահսկողությամբ խաղացնելով միմիայանց դեմ։ Հետազոտելով այս խաղերի արդյունքում ստացված տվյալները՝ պարզվեց, որ 2009 թվականի մայիսի 27-ի տվյալներով աշխարհի ամենաուժեղ 38 շախմատային շարժիչների միջև անցկացված խաղերում ամենացածր ժամանակային վերահսկողության (40/120) դեպքում սպիտակները վաստակում են 55.4% (Հ34.7 Խ41.3 Պ24.0)<ref>{{cite web | url=http://www.husvankempen.de/nunn/40_120_ratinglist/ratinglist/rangliste.html | title=CEGT 40/120 Rating List | publisher=Chess Engines Grand Tournament | accessdate=2009-05-27 | archive-date=2009-04-23 | archive-url=https://web.archive.org/web/20090423021028/http://www.husvankempen.de/nunn/40_120_ratinglist/ratinglist/rangliste.html | dead-url=yes }}</ref>: 40/20 ժամանակային վերահսկողությամբ 284 շախմատային շարժիչների խաղերի արդյունքում՝ 54.6% (Հ37.0 Խ35.2 Պ27.8) (2009 մայիսի 24)<ref>{{cite web | url=http://www.husvankempen.de/nunn/40_40%20Rating%20List/40_40%20BestVersion/rangliste.html | title=CEGT 40/20 Rating List | publisher=Chess Engines Grand Tournament | accessdate=2009-05-27 | archive-date=2012-09-08 | archive-url=https://archive.is/20120908203946/http://www.husvankempen.de/nunn/40_40%20Rating%20List/40_40%20BestVersion/rangliste.html | dead-url=yes }}</ref>:։ 40/4 ժամանակային վերահսկողությամբ 128 շախմատային շարժիչների խաղերի արդյունքում՝ 54.8% (Հ39.6 Խ30.5 Պ30.0) (2009 մայիսի 24)<ref>{{cite web | url=http://www.husvankempen.de/nunn/40_4_Ratinglist/40_4_BestVersion/rangliste.html | title=CEGT 40/4 Rating List | publisher=Chess Engines Grand Tournament | accessdate=2009-05-27 | archive-date=2009-03-03 | archive-url=https://web.archive.org/web/20090303212923/http://husvankempen.de/nunn/40_4_Ratinglist/40_4_BestVersion/rangliste.html | dead-url=yes }}</ref>:։

[[Ջոզեֆ Բարտին]]ը իր 1735 թվականի ձեռնարկում գրում է․ «Նա, ով առաջինն է խաղում, հասկանում է, որ գրոհում է»<ref>Hooper and Whyld 1992, p. 38.</ref>:։ Սա համահունչ է այն ավանդական տեսակետին, թե սպիտակներ, առաջին քայլի շնորհիվ, սկսում են նախաձեռնությունը և պետք է փորձեն այն ընդլայնել միջնախաղում, մինջդեռ սևերը պետք է փորձեն չեզոքացնել սպիտակների առավելությունը և հասնեն հավասարության<ref>Evans 1970, p. 89.</ref><ref>{{cite book | title=Chess the Easy Way | publisher=David McKay | author=Fine, R. | authorlink=Reuben Fine | year=1942 | page=47 | isbn=978-0-671-62427-9}}</ref><ref>"Chess books have traditionally said that Black's goal in the opening is to obtain equality. A popular variant is that Black must first secure equality and only later search for chances to gain the advantage. ... Books from the first half of the 20th century particularly stressed the need for equalizing before all else." Watson 2006, p. 23.</ref>։ Քանի որ սպիտակները սկսում են խաղը նախաձեռնությամբ, սպիտակների կողմից փոքր սխալը հիմնականում հանեգեցնում է նախաձեռնության կորստի, մինջդեռ սևերի կողմից նման սխալը ունենում է ավելի լուրջ հետևանքներ<ref>{{cite book | title=Modern Chess Opening Theory | publisher=Pergamon Press | author=Suetin, A. | authorlink=Alexey Suetin | year=1965 | page=47 | isbn=0-08-011198-X}}</ref><ref>"In most cases, if White goes slightly wrong, he is likely to face an equal or slightly worse position, but if Black goes wrong he is often significantly worse." Rowson 2005, p. 217.</ref>:։ Այսպիսով, 1994 թվականին Սվեշնիկովը գրում է․ «Սևերով խաղացողները չեն կարող իրենց նույնիսկ ամենափոքր սխալ թուլ տալ ․․․․ տեսականորեն շախմատում սպիտակների և սևերի խնդիրները տարբեր են․ սպիտակները պետք է հաղթանակի ձգտեն, սևերը՝ ոչ-ոքիի»<ref>Adorján 2004, pp. 69–70 (statement by Sveshnikov dated May 12, 1994). Adorján called Sveshnikov a "hypocrite" for making this statement (p. 72), noting that he is "the father of the [[Sicilian Defense#Sveshnikov Variation: 4...Nf6 5.Nc3 e5|Sveshnikov Variation]]" of the [[Sicilian Defense]], which is one of the most [[List of chess terms#Dynamism|dynamic]], complex, and unbalanced openings (de Firmian 2008, p. 336).</ref>:։

Շախմատային տեսաբանները երկար քննարկել են սպիտակների նախաձեռնության տևականության և կատարյալ խաղի դեպքում հնարավոր ելքերի մասին։ Ջորջ Ուոքերը 1846 թվականին գրում է․ «Առաջին քայլը առավելություն է, ․․․․ բայց, եթե ճիշտն ասենք, առաջին քայլը սակավարժեք է<!-- ? -->»<ref>{{cite book | author=Walker, G. | title=The Art of Chess-Play: A New Treatise on the Game of Chess | url=https://archive.org/details/artofchessplayne00walk | publisher=Sherwood, Gilbert, & Piper | year=1846|edition=4th | page=[https://archive.org/details/artofchessplayne00walk/page/33 33] | authorlink=George Walker (chess player)}} Earlier in the book, Walker wrote, "He who has the first move has at least this advantage, that he may, in some measure, choose his own plan of attack, whereas the second player is generally forced in what are termed ''Regular Openings'', to act on the defensive for the few first moves; after which the advantage of the first move ceases." ''Id.'' at 5.</ref>: Վիլհելմ Ստեյնիցը (աշխարհի առաջին չեմպիոն), ով համարվում է ժամանակակից շախմատի հայրը<ref>{{cite book | author=Kasparov, G. | title=[[My Great Predecessors]], Part I | publisher=Everyman Publishers | year=2003 | pages=[https://archive.org/details/garrykasparovonmygreatpredecessors_part2/page/n22 45]–46 | isbn=1-85744-330-6 | authorlink=Garry Kasparov}} Kasparov quoted briefly from [[Emanuel Lasker]]'s lengthy tribute to Steinitz, which appears in Lasker 1960, pp. 188–229.</ref><ref>{{cite book | author=Réti, R. | title=Masters of the Chessboard | publisher=Dover Publications | year=1976 | pages=47–49 | isbn=0-486-23384-7 | authorlink=Richard Réti}}</ref><ref>Saidy 1975, pp. 20–21.</ref>, 1889 թվականին գրում է․ «Հիմա բոլոր փորձագետները ընդունում են, որ երկու կողմերի պատշաճ խաղի դեպքում խաղը իրավաչափ ելքը պետք է ոչ-ոքին լինի<!-- ? -->»<ref>{{cite book | author=Steinitz, W. | title=The Modern Chess Instructor | publisher=Edition Olms AG | year=1990|edition=reprint | page=xxxi | isbn=3-283-00111-1 | authorlink=Wilhelm Steinitz}}</ref>: Լասկերն ու Կապաբլանական՝ աշխարհի երկրորդ և երրորդ չեմպիոնները, համաձայնվել են Ստեյնիցի հետ<ref>"The resources on each side are so evenly balanced that the trifling advantage of the first move is not sufficient to force the defence to resignation." {{cite book | author=Lasker, Em. | title=Common Sense in Chess | url=https://archive.org/details/commonsenseinche0000lask | publisher=Dover Publications | year=1965 | page=[https://archive.org/details/commonsenseinche0000lask/page/65 65] | isbn=978-0-486-21440-5 | authorlink=Emanuel Lasker}}</ref><ref>"Capablanca ... complain[ed] that soon, when all the foremost masters had absorbed the principles of modern technique, one could no longer hope to win a game from them; chess would be played out!" Saidy 1975, p. 24.</ref><ref>"Capablanca thought that chess was approaching its demise; that the human mind was achieving the ability to choose the best move among the multitude of combinations and variations to such an extent that two equally gifted in this respect, must always draw." {{cite book | author=Gizycki, J. | title=A History of Chess | publisher=The Abbey Library | year=1977 | page=107 | isbn=0-7196-0086-3}}</ref>:։ Ռեուբեն Ֆայնը՝ 1936-1951 թվականներին աշխարհի առաջատար շախմատիստներից մեկը<ref>"From about 1936 to 1951, when he practically gave up competitive chess, Fine was among the strongest eight players in the world." Hooper and Whyld 1992, p. 135.</ref>, պնդում էր, որ սկզբնախաղում սպիտակների առավելությունը չափազանց աննշան է և առանց սևերի սխալի չի կարող հանգեցնել հաղթանակի<ref>"The unavoidable fact is that when both sides play perfectly a draw results. Even if an opening advantage can be demonstrated for White, it is still of such an intangible nature that without further error he cannot win." {{cite book | author=Fine, R. | title=Great Moments in Modern Chess | publisher=Dover Publications | year=1965 | page=120 | isbn=0-486-21449-4 | authorlink=Reuben Fine}}</ref>:։

Այն տեսակետը, թե լավագույն խաղի դեպքում արդունքը ոչ-ոքի կլինի գերիշխում է։ Չնայած նրան, որ այս ենթադրությւոնը չի կարող ապացուցվել, Ռոուսոնը այն համարում է «ապահով» իսկ Ադորյանիը՝ «տրամաբանական»<ref>"We do not know for a fact that the starting position is drawn, but it does seem like a safe assumption from a hypertheoretical point of view." Rowson 2005, p. 227. By "hypertheoretical point of view", Rowson means the viewpoint of an omniscient observer, one with a perfect understanding of chess. Rowson 2005, pp. 201–06. At the level of "hypertheory", the concept of an "advantage" for either side is meaningless, since there are only three possible assessments of a position: win for White, win for Black, or draw. Rowson 2005, p. 202.</ref><ref>"The logical outcome of the game is a draw." Adorján 2004, p. 17.</ref>:։ Ուատսոնը հմաձայնվել է, որ «Կատարյալ խաղի դեպքում արդյունքը․․․․ ոչ-ոքի է ․․․․ իհարկե ես չեմ կարող սա ապացուցել, բայց ես կասկածում եմ, որ դուք կարող եք գեթ մեկ ուժեղ խաղացող գտնել, ով չի համաձայնվի:համաձայնվի։ ․․․․ Ես հիշում եմ, որ Կասպարովը վերջին տուրի ոչ-ոքիից հետո բացատրության սպասող լրագրոներին ասաց․ «Լավ, շախմատը ոչ-ոքի է»»<ref>Watson 1998, p. 232. Rowson also quotes Kasparov as having said that chess is a draw. Rowson 2005, p. 202.</ref>:։ Աշխարհի չեմպիոն Բոբի Ֆիշերը գրեթե նույն տեսակետն է հայտնել<ref>Fischer said, "I think it's almost definite that the game is a draw theoretically, regardless of White having the advantage of the first move." {{cite book | author=Knudsen, J. | title=Essential Chess Quotations | year=1998 | page=40 | isbn=978-1-893652-17-0}}</ref><ref>However, [[Pal Benko]] writes of Fischer:<blockquote>He believed—as have other players and theoreticians—that White's first-move advantage, properly exploited, should amount to virtually a forced win. (This idea may not be as exaggerated as it seems. Of the nineteen games I played against Fischer, I lost only one with White, missing a forced win, and seven with Black.)</blockquote>.{{cite book | author=Benko, P. |author2=Hochberg, B. |authorlink2=Burt Hochberg | title=Winning with Chess Psychology | url=https://archive.org/details/winningwithchesspsychology | publisher=David McKay | year=1991 | page=[https://archive.org/details/winningwithchesspsychology/page/n45 83] | isbn=0-8129-1866-5 | authorlink=Pal Benko}}</ref>:։

Լասկերն ու Կապաբլանկան մտահոգություն են հայտնել, որ շախմատը կդառնա «ոչ-ոքի մահ», քանի որ բարձ մակարդակի շախմատիստները ավելի ու ավելի են ոչ-ոքի խաղում<ref name="Ed.LaskerCL&R1974">{{cite news | title=The New York Tournament of 1924 | author=Lasker, Ed. | work=Chess Life & Review | date=April 1974 | page=263 | authorlink=Edward Lasker}}</ref><ref>Saidy 1975, p. 24.</ref>:։ Ֆիշերը համաձայնվել է՝ ասելով, որ շախմատը սպառել է իրեն<!-- ? --><ref>{{cite web | url=http://www.chessbase.com/newsdetail.asp?newsid=3468 | title=Speaking about Fischer... | accessdate=2008-07-08 | date=2006-11-04 | publisher=ChessBase.com}}</ref>: Երեքն էլ առաջարկում էին փոխել [[շախմատի կանոններ]]ը՝ ոչ-ոքիների քանակը նվազեցնելու համար։ Լասկերն առաջարկել է ոչ-ոքին գնահատել կես միավորից քիչ, իսկ հակառակորդի արքային պատի մեջ դնելու ամար կես միավորից ավել<ref name="Ed.LaskerCL&R1974"/>:։ Կապաբլանկան 1920-ականներին ներկայացրել է [[կապաբլանկայի շախմատ]]ը՝ ավելի մեծ դաշտով և հավելյալ քարերով շախմատի տարբերակ<ref>{{cite book | author=Lasker, Ed. | title=The Adventure of Chess | publisher=Dover Publications | year=1959 | pages=38–39 | isbn=0-486-20510-X | authorlink=Edward Lasker}}</ref>:։ Ֆիշերn առաջարկել է [[շախմատ-960]]-ը, շախմատի մեկայլ տարբերակ, որտեղ խաղաքարերի նախնական դիրքը պատահական է որոշվում<ref>{{cite book | author=Böhm, H. |author2=Jongkind, K. | title=Bobby Fischer: The Wandering King | publisher=Batsford | year=2004 | page=60 | isbn=0-7134-8935-9}}</ref><ref>{{cite book | author=Soltis, A. | title=Chess Lists, Second Edition | publisher=McFarland & Company | year=2002 | page=19 | isbn=0-7864-1296-8 | authorlink=Andrew Soltis}}</ref>:։

2007 թվականին գրոսմայստերներ Ատանաս Կոլեվն ու Կիրիլլ Գեորգրը պնդում էին, որ հիմնականում նույնը կարելի է ասել Նայդորֆի Սիցիլիականում թունավորված զինվորի տարբերակում, որն առաջանում է '''1.e4 c5 2.Ձf3 d6 3.d4 cxd4 4.Ձxd4 Ձf6 5.Ձc3 a6 6.Փg5 e6 7.f4 Թb6!''': Վաղուց սա համարվում է ամենասուր, ամենախնդրահարույց<ref>{{cite book | author1=Geller, Y. | author2=[[Svetozar Gligorić|Gligoric, S.]]|author3=[[Lubosh Kavalek|Kavalek, L.]]|author4=[[Boris Spassky|Spassky, B.]] | title=The Najdorf Variation of the Sicilian Defence | publisher=RHM Press | year=1976 | page=98 | isbn=0-89058-025-1 | authorlink=Efim Geller}}</ref><ref>{{cite book | author=Sokolsky, A. | title=The Modern Openings in Theory and Practice | url=https://archive.org/details/modernopeningsin00soko_0 | publisher=Pitman Publishing | year=1972 | page=[https://archive.org/details/modernopeningsin00soko_0/page/154 154] | isbn=0-273-31409-2 | authorlink=Alexey Sokolsky}}</ref> կամ նույնիսկ անխոհեմ սկզբնախաերից մեկը<ref>Watson observed that 7...Qb6 "is an astonishing move that those raised with classical chess principles would simply reject as a typical beginner's mistake. Black goes running after a pawn when he is undeveloped and already under attack." Watson 2006, p. 199.</ref><ref>"Referring to this Poisoned Pawn Variation ... the brilliant, classically-oriented grandmaster [[Salo Flohr]] commented, even as late as 1972: 'In chess, there is an old rule: in the opening, one must make haste to develop the pieces, and must not move the same piece several times, particularly the queen. This ancient law holds good even for Bobby Fischer'." Watson 1998, p. 18.</ref><ref>[[Siegbert Tarrasch]] wrote in his classic [[treatise]] ''The Game of Chess'', "It is very dangerous to make a raid with the Queen early on in the game. In particular the capture of the Queen's Knight's pawn with the Queen often brings its own revenge." {{cite book | author=Tarrasch, S. | title=The Game of Chess | publisher=David McKay | year=1938 | page=220 | isbn=978-1-880673-94-2 | authorlink=Siegbert Tarrasch}}<br />See also {{cite web | url=http://www.chesshistory.com/winter/winter52.html#5865._Queens_knights_pawn_C.N._5827 | title=Chess Note 5865. Queen's knight's pawn (C.N. 5827) | accessdate=2008-12-10 | author=Winter, E. | year=2008 | publisher=ChessHistoryCenter.com | authorlink=Edward Winter (chess historian)}} and {{cite web | url=http://www.chesshistory.com/winter/winter56.html#6019._Who_C.N._6006 | title=Chess Note 6021. Queen's knight's pawn (C.N.s 5827 & 5865) | accessdate=2013-11-18 | author=Winter, E. | year=2009 | publisher=ChessHistoryCenter.com | authorlink=Edward Winter (chess historian)}}</ref>:։ Խաղի շարունակությունը հիմնականում լինում է՝ '''8.Թd2 Թxb2 9.Նb1 Թa3'''<ref>Watson 2006, p. 199.</ref>: Գեորգիևն ու Կոլեվը հայտարարել են, որ '''6.Փg5''' քայլը ամենաբարձր մակարդակում հազվադեպ է խաղացվում, քանի որ այս սկզբնախաղի հիմանական տարբերակի լավագույն խաղի դեպքում ստացվում է ոչ-ոքի՝ հավերժական պատով<ref>Georgiev and Kolev 2007, p. 10.</ref>:։ Ըստ նրանց՝ հետևյալ խաղը «հավանաբար սա տեսության վերջին խոսքը կմնա»<ref>Georgiev & Kolev 2007, p. 11.</ref>:։

[[Ֆրանսիսկո Վալիեխո Պոնս]] - [[Գարի Կասպարով]], Մոսկվա 2004 թվական՝թվական<ref>{{cite web |url=http://www.chessgames.com/perl/chessgame?gid=1290137 |title=Vallejo Pons vs Kasparov (2004) |publisher=Chessgames.com |accessdate=2015-01-02}}</ref><ref>{{cite web | url=http://www.chesscafe.com/text/kibitz122.pdf | format=PDF | title=The Poisoned Pawn is Still Looking Tasty | accessdate=2008-06-27 | author=Harding, T. | year=2006 | publisher=ChessCafe.com | authorlink=Tim Harding (chess)}} Page 10 mentions the Vallejo Pons–Kasparov game.</ref>՝ '''1. e4 c5 2. Ձf3 d6 3. d4 cxd4 4. Ձxd4 Ձf6 5. Ձc3 a6 6. Փg5 e6 7. f4 Թb6 8. Թd2 Թxb2 9. Նb1 Թa3 10. f5 Ձc6 11. fxe6 fxe6 12. Ձxc6 bxc6 13. e5 dxe5 14. Փxf6 gxf6 15. Ձe4 Թxa2 16. Նd1 Փe7 17. Փe2 0-0 18. 0-0 Նa7 19. Նf3 Աh8 20. Նg3 Նd7 21. Թh6 Նf7 22. Թh5 Նxd1+ 23. Փxd1 Թa5 24. Աf1 Թd8 25. Թxf7 Թxd1+ 26. Աf2 Թxc2+ 27. Աf3 Թd1+ 28. Աf2 Թc2+ 29. Աe3 Փc5+ 30. Ձxc5 Թxc5+ 31. Աd2 Թf2+ 32. Աc3 Թd4+ 33. Աc2 Թf2+ 34. Աc3''' [[Ոչ-ոքի (շախմատ)|1/2–1/2]] (34...Qd4+ քայլից հետո սպիտակները չեն կարող խուսափել շախից)։

Սակայն, '''6.Փg5''' քայլի հանդեպ Գեորգիևի և Կոլեվի հոռետեսական գնահատականները հարցականի տակ են դրվել, քանի որ հետագայի մի քանի բարձ մակարդակի խաղերում սպիտակները հաջողության են հասել '''10.e5''' քայլով (մեկ այլ քննադատված տարբերակ)<ref>{{cite web | url=http://www.chesscafe.com/text/kaiss32.pdf | format=PDF | title=Poisoned Pawn for Tarriers | accessdate=2008-06-27 | author=Bücker, S. | year=2008 | publisher=ChessCafe.com}}</ref><ref>{{cite web |url=http://www.chessgames.com/perl/chessgame?gid=1750977 |title=Yangyi Yu vs Wei Yi (2014) |publisher=Chessgames.com |accessdate=2015-01-12}}</ref>:։ Գրոսմայստեր Զավեն Անդրիասյանը 2013 թվականին գրում է, որ '''10.f5''' քայլիը հանգեցնում է «ստիպողական ոչ-ոքիի», բայց 10.e5 քայլից հետո «մենք ստանում ենք սուր իրավիճակ՝ երկկողմանի հնարավորություններով»<ref>{{cite book | author=Andriasyan, Zaven | title=Winning with the Najdorf Sicilian: An Uncompromising Repertoire for Black | publisher=New in Chess | year=2013 | page=14 | isbn=978-90-5691-429-5 | authorlink=Zaven Andriasyan }}</ref>:։

|1.e4 քայլից հետո «Սպիտակները պարտավոր են հաղթել» ըստ Ադամսի:Ադամսի։}}

{{cite news | title=The Adams Gambit | author=Adams, W | work=Chess Life | date=March 1962 | page=56 | authorlink=Weaver W. Adams }} Also available on DVD (page 56 in "Chess Life 1962" PDF file on DVD).</ref>:։

Ադամսը կարծում էր, որ 1.e4-ը սպիտակների ամենաուժեղ քայլն է<ref>Adams 1939, p. 5.</ref>, և եթե դրանից հետո երկու կողմն էլ կատարյալ խաղան, «Սպիտակները պարտավոր են հաղթել»<ref>Adams 1939, p. 10.</ref>:։ Այս տեսակետը շատ է քննադատվել<ref name="Berliner_p39">Berliner 1999, p. 39.</ref><ref>{{cite news | title=White to Play and Win? | author=Evans, L. | work=Chess Life | date=May 1962 | page=98 | authorlink=Larry Evans |quote="Mr. Adams and his cronies may be linked to the radical right wing of chess. ... Weaver is not content with such halfway measures as equality. All or nothing—right-wing logic, true to form."}} Also available on DVD (page 98 in "Chess Life 1962" PDF file on DVD).</ref><ref>Evans 1970, pp. 146–47 (quoting Evans' above-cited ''Chess Life'' article).</ref>:։ Ադամսին չհաջողվեց իր տեսության ճշմատացիությունն ապացուցել մրցույթների և խաղերի պրակիտիկայով։ Իր գրքի հրատարակումից մեկ տարի անց՝ 1940 թվականի ԱՄՆ բաց առաջնությունում, նա սպիտակներով խաղացված չորս խաղից վաստակեց միայն մեկ ոչ-ոքի, բայց կարողացավ հաղթել սևերով խաղացված բոլոր չորս խաղերը<ref>{{cite news | title=Chess at Dallas | author=Sturgis, G. | work=Chess Review | date=October 1940 | page=146 }} Also available on DVD (page 154 in "Chess Review 1940" PDF file on DVD).</ref>:։

Ըստ Սվեշինկովի՝ Վսեվոլոդ Ռաուզերը (1930-ականների Խորհրդային առաջատար շախմատիստ և տեսաբան<ref name="Hooper and Whyld_pp. 332–33">Hooper and Whyld 1992, pp. 332–33.</ref>) նույնպես «պնդում էր, որ «1.e4 - սպիտակները հաղթում են» և նա կարողացել է սա ապացուցել շատ հաճախ<ref name="Adorján"/>:։<!-- According to Sveshnikov, Vsevolod Rauzer, a leading Soviet player and theoretician during the 1930s, likewise "claimed in the [1930s]: '1.e4—and White wins!' and he managed to prove it quite often". -->

|1.d4 քայլից հետո Հանս Բեռլիները կարծում էր, որ սպիտակները ստանում են հաղթանակի առավելություն:առավելություն։}}

Վերջերս նամակագրական շախմատի աշխարհի նախկին չեմպիոն ՄՎ Հանս Բեռլիները իր 1999 թվականի «The System» գրքում պնդում էր, որ 1.d4 քայլը սպիտակներին տալիս է մեծ, և գուցե վճռորոշ, առավելություն։ Բեռլիները հավաստիացնում էր, որ կատարյալ խաղում սպիտակները հաղթում են Գրյունֆելդի պաշտպանության, Ժամանակակից Բոնոնիի, Բենկոյի գամբիթի և ուրիշ (անանուն) «հիմնական պաշտշանությունների» դեմ<!-- and achieves at least a large advantage in many lines of the [[Queen's Gambit Declined]] --><ref>Berliner 1999, p. 8.</ref>: Սակայն նա ասել է, որ «Հնարավոր է, որ շախմատի կանոններն այնպիսին են, որ 1.d4 քայլի դեմ միայն մի քանի ճշմարտանման երևացող պաշտպանություններ կան, որ կարող են հերքվել»<ref>Berliner 1999, p. 11.</ref>:։ Բեռլիները գրել է, որ Ադամսի «տեսությունները, չնայած լավագույն խաղացողների մեծ մասը արհամարհանքին, ինձ վրա տևական և ուղղակի ազդեցություն են ունեցել:ունեցել։ Վիվեր Վ․ Ադամսը իմ ճանաչած մարդկանցից առաջին է, ով, ըստ էության, շախմատ խաղալու մասինն տեսություններ է մշակել»<ref name="Berliner_p39"/>:։

Սկսած 1988 թվականից Ադորյանը մի շարք գրքերում և ամսագրային հոդվածներում պնդում է, որ սևերի հետ ամեն ինչ նորմալ է<!-- ? --><ref>Adorján 1988; Adorján 1998; Adorján 2004; Adorján 2005.</ref><ref>As of 2005, Adorján had published theoretical articles on the "Black is OK!" theme in 59 chess periodicals around the world. Adorján 2005, p. 8.</ref>: Ադորյանը պնդում էր, որ սպիտակները սկսում են խաղը, ըստ էության, առանց առավելության։ Նա գրում է․ «Իմ կարծիքով սպիտակների միակ ակնհայտ առավելությունն այն է, որ եթե նրանք խաղում են ոչ-ոքիի համար, և լավ են խաղում, ապա սևերը դժվար թե առանց ակնհայտ ռիսկի գնալու կարողանան խուսափել ոչ-ոքիից»<ref>Adorján 1988, p. 1.</ref>:։ Ըստ Ադորյանի՝ «Սպիտակների առավելության մասին հեքիաթը մոլորություն է․ դրա հավատը հիմնված է մասսայական փսիխոզի վրա»<ref>Adorján 2004, p. 5 (emphasis deleted).</ref>:։ Ռոուսոնը գրում է, որ Ադորյանի «վեճը վերջին տասնամյակների ամենակարևոր շախմատային մտքերից է ․․․․ որովհետև այն տեղից շարժեց մեր այն երթադրությունները, թե սպիտակները սկսում են խաղը որոշ առավելությամբ և բացահայտեց դրանց գաղափարական բնույթը»<ref>Rowson 2005, pp. 226–27.</ref>:։ Սակայն Ռոուսոնը մերժում է Ադորյանի այն տեսակետը, թե սպիտակները ըստ էության չունեն ոչ մի առավելություն, պաճառաբանելով, որ «սպիտակն ավելի լավ է» և «սևերի հետ ամեն ինչ նորմալ է» պնդումներն իրարամերժ են։են<ref name="Rowson_p227">Rowson 2005, p. 227.</ref>։։։

Ադորյանի գրքերից մեկում գրոսմայստեր Լայոշ Պորտիշը կարծիք է հայտնել, թե «Բոլոր «փորձարկված» սկզբնախաղերից առնվազն երկու երրորդում սպիտակները ստանում են ակնհայտ առավելություն»:։ Ըստ Պորտիշի՝ սպիտակների համար «խնդիրն այն է, որ շատ քչերը գիտեն, թե որ սկզբնախաղերն են իսկապես լավ սևերի համար:համար։ Նրանք, ովքեր գտել են այս տարբերակները, վախենալու պատճառ չունեն, քանի որ «սևերը, անշուշտ, լավ են», բայց միայն այս տարբերակներում»<ref>Adorján 2005, p. 109, statement by Portisch dated May 27, 1994 (boldface type changed to italics).</ref>:։