«Հովհաննես Պողոս I»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Rescuing 1 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.8
չ Ռոբոտ․ Տեքստի ավտոմատ փոխարինում (-<nowiki/> +)
Տող 8.
Ծնվել է շինարար բանավորի [[ընտանիք]]ում, որն իրեն [[Սոցիալիզմ|սոցիալիստ]] էր համարում: Երիտասարդ Ալբինո Լուչանին սկզբում սովորել է [[Ֆելտրե]]րի հոգևոր սեմինարիայում, ապա տեղափոխվել է [[Բելունո]]ի սեմինարիա: Նա ստացել է քահանաjի սանի կոչում 1935 թվականի հուլիսի 7-ին, որից հետո տեղափոխվել է Գրիգորյան համալսարան, որտեղ ստացել է [[Աստվածաբանություն|աստվածաբանության]] դոկտորի աստիճան: Նրա Դոկտորական թեզը նվիրված էր կաթոլիկ աստվածաբան Անտոնիո Ռոսմինին (1797-1855), որի աշխատություններից մեկը՝ «Եկեղեցու յոթ պատուհասները», ընդգրկվել է արգելված գրքերի շարքում:
[[Պատկեր:7694 - Venezia - Palazzo patriarcale - Lapide Giovanni Paolo I - Foto Giovanni Dall'Orto, 8-Aug-2007.jpg|200px|մինի|ձախից|Վենետիկի պատրիարքների պալատում հուշատախտակ՝ նվիրված Հովհանես Պողոս I պապին:]]
Պապ ընտրվելուց հետո Լուչանին լրագրողներին պատմել է իր սիրելի գրողների մասին, որոնց թվում կարևոր տեղ էին զբաղեցնում [[Մարկ Տվեն]]<nowiki/>ը, [[Ֆրանչեսկո Պետրարկա]]<nowiki/>ն, [[Վալտեր Սքոթ]]<nowiki/>ը, [[Չարլզ Դիքենս]]<nowiki/>ը, Գիլբերտ Քիթ Չեստերտոնը: Հետաքրքիր է այն, որ Մարկ Տվենը աթեիստ էր, ևս երկու հեղինակ այս ցուցակից բողոքական էին: Պետրարկան, չնայած կաթոլիկ էր, սակայն պապականությունը համեմատում էր հասարակած տան հետ: Միայն Չեստերտոնն էր իսկապես բարեպաշտ մարդ: Այսպիսով Հովհաննես Պողոսի I-ի գրական նախասիրությունները ամբողջովին չէին համապատասխանում կաթոլիկական կղերական շրջանակներին հարիր կարծրատիպերին, այդ պատճառով էլ դա բազմիցս տարբեր մեկնաբանությունների պատճառ է հանդիսացել: Լուչանիի ընտրությունից մի քանի տարի առաջ, Լուչանին մի գիրք հրատարակեց «Ամենահայտննիները» (Illustrissimi), որը պարունակում էր տարբեր գրողների և փիլիսոփաների երկխոսություններ, այդ թվում նաև Պինոկիոյինը (նրա սիրած կերպարը` ում նա անդադար անդրադառնում էր իր քարոզների ժամանակ):
 
Լուչանին խոսել է պատմական փոխզիջման քաղաքականության դեմ, որն առաջարկում էին իտալացի կոմունիստները: [[Աթեիզմ]]ի մասին նա ասել է, որ դրա ծագման պատճառներից մեկը կաթոլիկների խոսքերի և գործերի միջև հակասությունն է: