«Այցեքարտ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ Ֆայլը տեղափոխվել է
չ Colon֊ը (:, U+003A) փոխարինում եմ հայերեն վերջակետով (։, U+0589)
Տող 1.
[[Պատկեր:Vasiliy Lvovich Pushkin's House-museum - interior corridor (2013) by shakko 06.jpg|thumb|350px|Սկուտեղ [[Անտոն Դելվիգ]]ի, [[Դենիս Դավիդով]]ի, [[Պյոտր Վյազեմսկի|Պյոտր Վյազեմսկու]] և այլ գործիչների այցեքարտերով, Վ.Լ.Պուշկինի տուն-թանգարան]]
'''Այցեքարտ''', մարդու կամ կազմակերպության մասին կոնտակտային տեղեկատվության կրիչ:կրիչ։ Պատրաստվում է ոչ մեծ [[Ստվարաթուղթ|ստվարաթղթից]] կամ [[պլաստմասսա]]յից:յից։ Կան նաև CD-այցեքարտեր, որոնք պատրաստվում են 50×90մմ մակերեսով [[CD]]-սկավառակի վրա:վրա։ Կիրառելի են նաև [[փայտ]]յա կամ [[մետաղ]]յա այցեքարտերը:այցեքարտերը։
 
Այցեքարտը ներառում է տիրոջ անունը, ընկերությունը (սովորաբար [[պատկերանիշ]]ի հետ միասին) և կոնտակտային ինֆորմացիա (հասցե, հեռախոսահամար և/կամ էլեկտրոնային հասցե):։
 
Փոխաբերական իմաստով «ինչ-որ բանի այցեքարտ» արտահայտությունը նշանակում է որևէ տարբերակող, բնութագրական հատկանիշ (հիմնականում դրական), որը մատնանշում է նրա տիրոջը, և որպես կանոն` նրան դարձնում ճանաչված և հայտնի:հայտնի։
 
== Տեսակներ ==
Պայմանականորեն կարելի է առանձնացնել այցեքարտի հետևյալ տեսակները՝ անձնական (ընտանեկան), կորպորատիվ և գործնական:գործնական։
 
''Անձնական'' այցեքարտը սովորաբար օգտագործվում է ընկերական ծանոթությունների ժամանակ:ժամանակ։ Այդպիսի այցեքարտի մեջ, որպես կանոն, նշվում է տիրոջ անունը, ազգանունը և հեռախոսահամարը:հեռախոսահամարը։ Զբաղեցրած պաշտոնը և հասցեն կարելի է չնշել:չնշել։ Այն կարելի է տպել ցանկացած դիզայնով և տիրոջ անձնական նախասիրություններին համապատասխան:համապատասխան։
 
''Կորպորատիվ'' այցեքարտը սովորաբար անուն և ազգանուն չի պարունակում:պարունակում։ Դրանում նշվում է ընկերության մասին ինֆորմացիա, գործունեության ոլորտը, մատուցվող ծառայությունների ցանկը, կոնտակտային հեռախոսահամարները, ինտերնետային հասցեն:հասցեն։ Կորպորատիվ այցեքարտն արտացոլում է ընկերության ոճը:ոճը։ Կրում է [[գովազդ]]ային բնույթ և օգտագործվում ցուցահանդեսների, կոնֆերանսների, գործուղումների ժամանակ:ժամանակ։
 
''Գործնական'' այցեքարտն օգտագործվում է բիզնեսում, պաշտոնական հանդիպումների և բանակցությունների ժամանակ ապագա հաճախորդներին կոնտակտային տեղեկություն հաղորդելու նպատակով:նպատակով։ Այսպիսի այցեքարտում նշվում է գործարարի անունը, ազգանունը, պաշտոնը, ինչպես նաև ընկերության անվանումը և գործունեության տեսակը:տեսակը։ Ընդունված է սկզբում գրել անունը, հայրանունը, ապա ազգանունը:ազգանունը։ Այցեքարտի վրա նշվում է նաև ընկերության ֆիրմային ոճը և պատկերանիշը:պատկերանիշը։ Գործնական այցեքարտերն ունենում են խիստ դիզայն:դիզայն։ Պետական ծառայողների և քաղաքական գործիչների այցեքարտում կարող են նշվել նաև պետական տարբերակող նշաններ, այդ թվում՝ երկրի դրոշը և զինանշանը:զինանշանը։ Գործնական այցեքարտերը պետք է պարունակեն հնարավորինս ընթեռնելի տառաչափ:տառաչափ։ Խորհուրդ չի տրվում օգտագործել բարդ գեղարվեստական տառատեսակներ, շեղ կամ մուգ գրվածք:գրվածք։
 
== Պատմություն ==
Համաձայն պատմական վկայությունների` աշխարհի առաջին այցեքարտերը ի հայտ են եկել Հին Չինաստանում [[մ.թ.ա.]]3-2-րդ դարերում:դարերում։ Չինական պաշտոնյաները, համաձայն հատուկ հրամանի, պարտավորվում էին ունենալ կարմիր թղթիկներ, որոնց վրա պետք է նշեին իրենց անունը և զբաղեցրած պաշտոնը:պաշտոնը։ Այդ այցեքարտերը այսօր էլ կարող են ծառայել որպես զսպվածության և էսթետիկության նմուշ. դրանցում չի պարունակվում ոչ մի ավելորդ տարր:տարր։
 
[[Հան դինաստիա]]յի այցեքարտերի օրինակներ` ''е'' 謁 (yè), հայտնաբերվել են [[Ցզյանսու]] նահանգի Հուանշիյան վայրում:վայրում։ Դրանք փայտից պատրաստված նմուշներ են 21,5×6,5 սմ չափի:չափի։ Այցելությունների ժամանակ հանձնելուց բացի դրանք նաև օգտագործվում էին թաղման արարողությունների ժամանակ մահացողի անունը և կարգավիճակը նշելու նպատակով<ref>E. Giele. «Excavated manuscripts» in Nylan-Loewe, China’s Early empires, 2010:132.</ref>:։
 
Այցեքարտերի մասին առաջին պաշտոնական հիշատակումը եղել է [[Լյուդովիկոս XIV (Ֆրանսիայի թագավոր)|Լյուդովիկոս XIV]]-ի կառավարման տարիներին:տարիներին։ Այն ի հայտ է եկել [[Ֆրանսիա]]յում և դարձել անհրաժեշտություն, ժամանակի բնակչության վերին խավի ներկայացման անբաժան պիտույք` դառնալով նրանց համար պարտադիր պարագա:պարագա։ Ունենալով այցելուի անունը (այդտեղից էլ առաջացել է այցեքարտ անվանումը` {{lang-fr|Visite}}-այցելել) պարունակող խաղաքարտի տեսք` այցեքարտը իր տիրոջը ներկայացնում էր լավագույն կողմերից:կողմերից։
 
Առաջին տպագիր այցեքարտը գտնվել է [[Գերմանիա]]յում և թվագրված է [[1786]] թվականով:թվականով։ Այցեքարտերը դարձել էին շփման [[էթիկետ]]ի անհրաժեշտ պայման:պայման։ Գերմանական արիստոկրատիան հետևում էր ֆրանսիական փորձին:փորձին։ Հետագայում այցեքարտերը դարձան միջին դասի կանանց և տղամարդկանց բնորոշ պարագա, իսկ ցածր դասի ներկայացուցիչները չունեին:չունեին։
 
16-17-րդ դարերում [[Ֆլորենցիա]]յի և [[Վենեցիա]]յի քաղաքացիներն ունեին փորագրված այցեքարտեր (այն ժամանակ դրանք կոչվում էին «վիզիտե-բիլետե»):։ Հենց այդտեղ այդ ժամանակաշրջանում շատ զարգացած էր պոլիգրաֆիան:պոլիգրաֆիան։ Այցեքարտերի պատրաստումը հանդիսանում էր արվեստի յուրահատուկ տեսակ, որով զբաղվում էին ժամանակի լավագույն վարպետները:վարպետները։
 
[[Պատկեր:Այցեքարտ.jpg|thumb|180px|left|Խցիկ այցեքարտերի համար, արտոնագրել է Ադոլֆ-Էժեն Դիզդերին 1854 թվականին]]
Նկարիչ-դիմանկարողները փորագրողների և վիմագիրների հետ արդյունավետորեն մրցակցելու նպատակով ձգտում էին ստանալ ավելի մեծ և տպավորիչ նկարներ:նկարներ։ [[1854]] թվականին Ադոլֆ-Էժեն Դիզդերին (1819-1890) [[Փարիզ]]ում արտոնագրեց «քարտ դե վիզիտը»:։ Այն չորս [[օբյեկտիվ]] ունեցող [[լուսանկարչական ապարատ]] էր, որը նկարում էր 3,25×1,125 [[դյույմ]] չափի ութ նկար 6,5×8,5 չափի «ամբողջական» ֆոտոժապավենի վրա:վրա։ Այդ ութ նկարից յուրաքանչյուրը հանդիսանում էր 4×2,5 դյույմ չափի այցեքարտ և վաճառվում էր 4 դոլլարով:դոլլարով։ Դա երկու անգամ ավելի էժան էր սովորական դիմանկարից:դիմանկարից։ Նորույթը մեծ հաջողություն ունեցավ` թույլ տալով ոչ միայն ընդլայնել հաճախորդների քանակը, այլև դառնալ հավաքածուների առարկա:առարկա։ Մեծ պահանջարկ սկսեցին վայելել նշանավոր մարդկանց այցեքարտերը <ref>Владимир Левашов. Лекции по истории фотографии / Галина Ельшевская. — 2-е изд.. — М.: «Тримедиа Контент», 2014. — 464 с. Лекции по истории фотографии, 2014, с. 60.</ref>:։
 
Դիզդերին աշխատում և ծախսում էր հսկայական գումարներ:գումարներ։ 1866 թվականին «քարտ դե վիզիտի» պահանջարկը նույնքան անսպասելիորեն նվազեց, որքան որ սկսել էր:էր։ Դիզդերին մտածեց իր անկող բիզնեսը թարմացնելուն ուղղված տարբեր նորույթներ, սակայն ոչինչ չօգնեց:չօգնեց։ Նա չկարողացավ հաղթահարել իր իսկ ստեղծած էժանությունը. «քարտ դե վիզիտի» գինը իջավ մինչև մեկ դյուժինի համար մեկ դոլլարի:դոլլարի։
 
Անհրաժեշտ էր գտնել որևէ միջոց տարբեր առիթներով ստացած բազմաթիվ այցեքարտերը պահպանելու համար:համար։ Այդ նպատակով ստեղծվեց այցեքարտերի համար նախատեսված ալբոմ:ալբոմ։ Դրանք հիմնականում վաճառվում էին սովորական գնով, սակայն կային նաև հատուկ մշակված և թանկարժեք կաշվից պատրաստված ալբոմներ:ալբոմներ։ Այդպիսի ալբոմները դառնում էին քննարկման հատուկ թեմա տարբեր արվեստանոցներում և սրահներում:սրահներում։
 
== Չափեր ==
[[Պատկեր:Namecard-TMG.jpg|thumb|200px|Ժամանակակից այցեքարտը արտաքին տեսքը]]
* [[ԱՊՀ]]-ում այցեքարտերի ընդունված չափը 90×50 միլիմետրն է:է։
* Լայնորեն կիրառվում է ISO 7810 ID-1 [[թղթի ձևաչափ|ձևաչափը]]:։ Այդպիսի չափ ունի նաև կրեդիտ քարտը` 85,6×53,98 մմ, երբեմն էլ 85×55 մմ:մմ։
* Գովազդելիս ամենահարմարավետ ձևաչափը համարվում է այն, որը համապատասխանում է դրամապանակների համապատասխան բաժնին:բաժնին։
* Հազվադեպ է հանդիպում A8 ձևաչափին համապատասխան ձևաչափը` 74×52 մմ:մմ։
* ԱՄՆ-ում հիմնականում ընդունված է 3,5×2 դյույմ ձևաչափը (88,9×50,8 մմ, երբեմն էլ 89×51 մմ):։
* Ճապոնիայում օգտագործվում է 91×55 մմ (3,582×2,165 դյույմ) ձևաչափը:ձևաչափը։
* Կիրառելի է նաև «Ֆոտո» ձևաչափը` 100×65 մմ:մմ։
 
== Ծանոթագրություններ ==
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/wiki/Այցեքարտ» էջից