«Ալյոշկայի սիրտը»–ի խմբագրումների տարբերություն

«Ալյոշկայի սիրտը» ({{lang-ru|«Алёшкино сердце»}}), ռուս խորհրդային գրող [[Միխայիլ Շոլոխով|Միխայիլ Ալեքսանդրովիչ Շոլոխովի]] պատմվածքը՝ գրված [[1925]] թվականին:թվականին։

«Ալյոշկայի սիրտը» պատմվածքն առաջին անգամ լույս է տեսել «Գյուղացիական երիտասարդության ամսագրում», 1925 թվականի մարտի 31-ին, թիվ 5-ում ՝ «Ալյոշկա» խորագրի ներքո:ներքո։ Նույն թվականին (1925) դուրս եկավ որպես առանձին հրատարակություն (Մ., Լ ., Պետական հրատարակչություն) «Ալյոշկինի սիրտ» խորագրի ներքո:ներքո։

Նա մաս էր կազմում «Դոնի պատմվածքներ» հեղինակային ժողովածուներից, խմբ. «Նոր Մոսկվա», Մ. 1926 և «Երկնագույն տափաստան:տափաստան։ Դոնի պատմվածքներ: 1923-1925» (1931):։ 1925-1931 թվականներին տպագրվել են աշխատության չորս վարկածներ՝ տարբեր ծավալով, կառուցվածքով և եզրափակիչ մասով:մասով։ «Գյուղացիական երիտասարդության ամսագրում» - տեքստի կրճատ տարբերակը, որտեղ ամբողջովին բացակայում է պատմությունն Ալյոշկայի ընտանիքի մահվան և հերոսի նկարագրության մասին, որը եզրափակչում դառնում է կոմերիտմիության անդամ:անդամ։ Պատմվածքի առանձին հատվածներ հեղինակը վերականգնել է 1925 թվականի հրատարակության մեջ:մեջ։ «Դոնի պատմվածքներ» ժողովածուիի (1926) ստեղծագործական աշխատանքն ավարտվում է Ալեքսեյ Պոպովի ողբերգական մահով, «Երկնագույն տափաստան» ժողովածուում:ժողովածուում։ «Դոնի պատմվածքներ» (1931) տեքստի կրճատված տարբերակը արտատպվել է «Գյուղացիական երիտասարդության ամսագրում» առանց վերջին հատվածի:հատվածի։ Գրողի Երկերի ժողովածուի համար ընտրվել է [[1925]] թվականի առանձին հրատարակության տեքստը:տեքստը։

Պատմության մեջ պատկերված են Դոնում սովի սարսափելի, նատուրալիստական-ճշմարիտ նկարները, որոնց արդյունքում զոհվում է գլխավոր հերոսի ամբողջ ընտանիքը:ընտանիքը։

Անմարդկայնության և դաժանության անձնավորումը ստեղծագործության մեջ արտահայտվում է հարևան Մակարչիխայի սարսափելի կերպարում, որի կողմից սպանվել էր Ալյոշայի քույրերից մեկը:մեկը։ Հրաշքով փրկվելով, նա բատրակություն է անում ստանիցայի հարուստի մոտ, բայց քաղաքական գործիչ Սինիցինը դառնում է տղայի իսկական փրկիչը:փրկիչը։ Հերոսը նրան տեղեկացնում է այն խոսակցությունների մասին, որոնք հնչել են գիշերը տիրոջ տանը, նախազգուշացնում է գյուղի վրա սպասվող ավազակախմբի հարձակման մասին:մասին։ Մասնակցելով ավազակախմբի և [[Կարմիր բանակ]]ի ճակատամարտին՝ Ալյոշան կատարում է սխրագործություն ՝ փրկելով մի կնոջ ու երեխայի:երեխայի։ Հերոսի բնավորության գլխավոր գիծը բարությունն է, որով էլ հիմնավորվում են նրա բոլոր գործողությունները, Շոլոխովը կապում է կերպարի արտաքինի հետ:հետ։ Ալյոշայի ատամները հազվագյուտ և մեծ են, իսկ Ալյոշկայի [[սիրտ]]ը պարզ է, ծնված օրից նա չի զայրացել որևէ մեկի վրա՝ հաստատելով «հազվագյուտ ատամներ ունեցողները բարի մարդիկ են» ժողովրդական [[ասացվածք]]ի իմաստը:իմաստը։

Ստեղծագործությունն արտացոլում է իրական իրադարձություններ՝ կապված Կարգինսկայա գյուղից Կրամսկով ընտանիքի [[Ճակատագիր|ճակատագրի]] հետ:հետ։ [[Առաջին համաշխարհային պատերազմ]]ի մասնակից Ֆեոդոր Դմիտրիևիչ Կրամսկովը Վյոշենսկու ապստամբության ընթացքում ապստամբների բանակ զորակոչվելով և Դոնի բանակի հետ նահանջելով Կուբան, չի վերադառնում տուն:տուն։ Նրա կինը՝ Մատրյոնա Միխեևնան, մահանում է տիֆից [[1921]] թվականի [[Երաշտ]]ի պատճառով առաջացած սովի ժամանակ:ժամանակ։ Նրա երեխաներից երեքը մահանում են սովից:սովից։ Հարևան Մակարևնան (Մակարչիխան) ցմահ մոռացել էր Տասյայի աղջկան, իսկ Կրամսկովների որդուն քիչ էր մնում սպաներ, նրան բռնելով իր նկուղից [[գողություն]] կատարելիս:կատարելիս։ Ըստ Գ. Յ. Սիվովոլովի, Ալեքսեյ Կրամսկովը, ով եղել էր պատմվածքի գլխավոր հերոսի [[նախատիպ]]ը, ասում է, որ այդ նրա մասին է Շոլոխովը «գրել», բայց ամաչում էր խոստովանել, որ ինքը մտել է Մակարչիխայի նկուղը:նկուղը։ Քաղաքական գործիչ Սինիցինի կերպարի համար նախատիպ է ծառայել քաղաքական գործիչ, այնուհետև թիվ 32 մթերման գրասենյակի ղեկավար Վասիլի Մենկովը, որի մոտ 1921 թվականի սեպտեմբերից մինչև 1922 թվականի փետրվարը աշխատել էր [[Մ. Շոլոխով|Մ. Ա. Շոլոխով]]ը:ը։ Կրամսկովների ընտանիքի ճակատագրի մասին ապագա գրողը կարող էր իմանալ ինչպես իրենից՝ Ալեքսեյ Կրամսկովից, այնպես էլ նրա ավագ քույր Մարթայից, ով ապրում էր Շոլոխովի ծնողների տանը, մոր մահից որոշ ժամանակ անց:անց։

* Ալյոշկա (Ալեքսեյ Պոպով) ― պատմվածքի գլխավոր հերոսը՝ 14 տարեկան որբ:որբ։ Հայրն անհետացել է, մայրն ու երկու քույրերը մահանում են սովի ժամանակ:ժամանակ։ Կարմիր բանակի ջոկատին օգնում է դիմադրել ստանիցայի վրա հարձակվող ավազակներին, փրկում է մի կնոջ ու երեխայի:երեխայի։

* Անիսիմովնա ― Ալյոշկայի մայրը, մահանում է սովից:սովից։

* Շինելներով երկու անձ ― ավազակախմբի անանուն մասնակիցներ, որոնք գիշերով այցելում են Ալյոշկայի տիրոջը՝ Իվան Ալեքսեևին:Ալեքսեևին։

* Իվան Ալեքսեև ― խուտորի հարուստ, որի մոտ «ուտելիքի համար» հարազատների մահից հետո Ալյոշկան գործի է անցնում:անցնում։ Ավազակախմբին օգնում է ստանիցա ներխուժել:ներխուժել։

* Կարմիրբանակայիններ ― կարմիբանակայաիններ, որոնք բռնում են ավազակախմբին:ավազակախմբին։

* Մակարչիխա ― Ալյոշկայի հարուստ հարևան, «չար ու գռեհիկ կին»:։ Սպանում է գլխավոր հերոսի քրոջը՝ Պոլկային, ծեծելով՝ կիսամեռ վիճակի հասցնում Ալյոշկային, որը մտել էր իր մառան:մառան։

* Նյուրատկա ― Ալյոշկայի կրտսեր սևաչյա քույրը, որը մահանում է սատկած մտրուկի «թելանման միսը շատ ուտելուց»:։

* Պոլկա ― Ալյոշկայի ավագ քույրը, որին սպանում է հարևան Մակարչիխան «ոչ յուղալի բանջարապուրն» ուտելու համար:համար։

* Սինիցին ― քաղկոմ, բուռն մասնակցություն է ունենում գլխավոր հերոսի ճակատագրում:ճակատագրում։

* Հարևան ― Իվան Ալեքսեևիչի անանուն հարևան, որ հանդիմանում է վերջինիս Ալյոշկային անխնա շահագործելու համար:համար։

* Տղայի հարևան ― անանուն անձ, որ Ալյոշային տեղեկացնում է, որ շները մահացած Նյուրատկային հանել են ջրանցքից:ջրանցքից։

* Տիրուհի ― Իվան Ալեքսեևիչի անանուն կինը:կինը։

* Տիրոջ հարսը ― Իվան Ալեքսեևիչի անանուն հարսը:հարսը։