«Զավեն Տիգրան»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 4.
Սովորել է [[Կոստանդնուպոլիս|Կոստանդնուպոլսի]] [[Կեդրոնական վարժարան|Կեդրոնական վարժարանում]], որն ավարտել է 1895 թվականին, ապա [[Փարիզի համալսարան|Փարիզի]] և [[Ժնևի համալսարան|Ժնևի համալսարաններում]]։ Ժնևում, որը շատ արտաքսված ռուսների, հրեաների, լեհերի, բուլղարացիների և մակեդոնացիների, ինչպես նաև հայերի սիրված վայրն էր, հանդիպել է [[Արևելյան հարց|արևելյան հարցի]] տեսաբանների։ Ակտիվորեն հանդես է եկել հայերի իրավունքների պաշտպանությամբ և [[Արևմտյան Հայաստան]]ում բարեփոխումներ անցկացնելու օգտին։
1903-1908 թվականներին աշխատել է Թիֆլիսի պարբերականներում։ 1905 թվականին աշխատակցել է «Մուրճ» ամսագրին։ 1906 թվականին հիմնել է «Երկրի ձայն» պարբերականը, որը բարձր գնահատանքի է արժանացել որպես հայկական սոցիալիզմի կարևոր մաս: 1908 թվականին ֆինանսական միջոցները սպառվել են, և նա սկսել է հոդվածներ սղագրել տարբեր պարբերականներում, հատկապես ֆրանսիական մամուլում տարբեր մականուններով (''Eliminor'' , ''Taparik'' և այլն)<ref>[[Անահիտ Տեր-Մինասյան|Anahide Тер Minassian]], «Dikran Zaven a toujours attendu la révolution turque» (Տիգրան Զավենը միշտ սպասել է թուրքական հեղափոխությանը) [[Ակոս (ամսաթերթ)|Ակոս]], Ստամբուլ , 02/07/2013</ref>: 1908 թվականին «Գեղարվեստ» պարբերականում լույս է տեսել նրա «Թուրք բանաստեղծություն» հոդվածների շարքը<ref>{{Cite web|url=https://issuu.com/newarteria/docs/gegh-1|title=gegharvest_1|last=3423772|date=1908|website=Issuu|pages=30-32|language=en|accessdate=2021-02-23}}</ref>: ▼
▲1903-1908 թվականներին աշխատել է Թիֆլիսի պարբերականներում։ 1905 թվականին աշխատակցել է «Մուրճ» ամսագրին։ 1906 թվականին հիմնել է «Երկրի ձայն» պարբերականը, որը բարձր գնահատանքի է արժանացել որպես հայկական սոցիալիզմի կարևոր մաս: 1908 թվականին ֆինանսական միջոցները սպառվել են, և նա սկսել է հոդվածներ սղագրել տարբեր պարբերականներում, հատկապես ֆրանսիական մամուլում տարբեր մականուններով (''Eliminor'' , ''Taparik'' և այլն)<ref>[[Անահիտ Տեր-Մինասյան|Anahide Тер Minassian]], «Dikran Zaven a toujours attendu la révolution turque» (Տիգրան Զավենը միշտ սպասել է թուրքական հեղափոխությանը) [[Ակոս (ամսաթերթ)|Ակոս]], Ստամբուլ , 02/07/2013</ref>: 1908 թվականին «Գեղարվեստ» պարբերականում լույս է տեսել նրա «Թուրք բանաստեղծություն» հոդվածների շարքը<ref>{{Cite web|url=https://issuu.com/newarteria/docs/gegh-1|title=gegharvest_1|last=3423772|date=1908|website=Issuu|pages=30-32|language=en|accessdate=2021-02-23}}</ref>:
Ավելի ուշ նա [[Հրանտ Նազարյան|Հրանտ Նազարյանցի]] հետ վերադարձել է [[Կոստանդնուպոլիս|Պոլիս]], հիմնել «Սուրհանդակ» պարբերականը, հետո՝ 1918-1920 թվականներին, եղել է «Ժողովուրդ» օրաթերթի տնօրենը և իր հոդվածներում դատապարտել Թուրքիային [[Հայոց ցեղասպանություն|հայկական Եղեռնը]] իրականացնելու համար: Այս առումով նա փորձել է հայության ձայնը հասցնել միջազգային հանրությանը՝ փորձելով համագործակցել առաջադեմ թուրքերի հետ, ինչը չի հաջողվել: Ելնելով [[Օսմանյան կայսրություն]]ն ապակենտրոնացնելու սկզբունքից՝ Զավենը գտնում էր, որ այդ հարցում հայերի և արաբների շահերը համընկնում են, և նրանք պետք է միավորեն իրենց ուժերը։ 1913 թվականին կայացած արաբական առաջին կոնգրեսում արտասանած ճառում Զավենը ընդգծել է, որ «Մեր հայ եղբայրների դրությունը նման է մեր դրությանը։ Նրանք այնպիսի մարդիկ են, ինչպես մենք, ... նրանք մտածում են այնպես, ինչպես մենք, նրանք պահանջում են ինչպես մենք։ Եվ մենք հաջողություն ենք ցանկանում ինչպես մեզ, այնպես էլ նրանց։ Եվ մենք միասնական ենք Օսմանյան կայսրության ապակենտրոնացման պահանջում»։
|