«Պետական ծառայություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[Սենատ]]ը՝ ծերակույտը, Հին Հռոմում կառավարման բարձրագույն մարմիններից մեկն էրէ եղել, որը ժամանակի ընթացքում վերածվեցվերածվել է հայտնի ընտանիքների ժողովի։ Պետական ծառայության ֆունկցիան իրականացնում էին բարձրաստիճան անձանց անձնական ծառաները։ [[Հին Հռոմ]]ում և [[Բյուզանդական կայսրություն]]ում գոյություն ունեցող հարյուրավոր պաշտոնները ղեկավարման բարդ կառուցվածք ունեին։ունեին<ref>Notitia Dignitatum</ref>։ Պաշտոնատար անձինք նշանակվում էին հաշվի առնելով նշանակողից ունեցած անձնական կախումը կամ փոխանցվում էին ժառանգաբար։ Համակարգն այնպիսին էր, որ թույլ էր տալիս որոշակի գումարի դիմաց աշխատանքը վերահանձնարարել մեկ այլ անձի։անձի<ref>[http://legacy.fordham.edu/halsall/ANCIENT/polybius6.asp Ancient History Sourcebook: Polybius (c.200-after 118 BCE): Rome at the End of the Punic Wars

[History, Book 6]․ An Analysis of the Roman Government:]</ref><ref>{{Cite web |url=http://www.uah.edu/student_life/organizations/SAL/texts/misc/romancon.html |title=The Society for Ancient Languages․ The Roman Constitution |accessdate=2015-12-04 |archive-date=2008-08-29 |archive-url=https://web.archive.org/web/20080829134354/http://www.uah.edu/student_life/organizations/SAL/texts/misc/romancon.html |dead-url=yes }}</ref>։

Յուրաքանչյուր երկրում նորմատիվ ակտերով պետական ծառայողները բաժանվում են բարձր և ցածր դասերի (Մեծ Բրիտանիայում ադմինիստրատորներ, կատարողներ, գրասենյակային աշխատողներ և սպասարկող անձնակազմ, Ֆրանսիայում՝ բարձրագույն, I և II կարգեր, որոնք իրենց հերթին բաժանվում են 7–87-8 աստիճանների)՝ հաշվի առնելով նրանց աշխատավարձը, արտոնությունները և այլն։

[[ԽՍՀՄ]]–ում-ում, երբ [[Հոկտեմբերյան հեղափոխություն|Հոկտեմբերյան սոցիալիստական մեծ հեղափոխության]] հետևանքով վերացավ հին պետական ապարատը՝ ժողովրդից վեր ու նրա նկատմամբ իշխող դիրքում գտնվող արտոնյալ [[չինովնիկություն]]ը, [[Կենտրոնական գործադիր կոմիտե (ԽՍՀՄ)|ԿԳԿ]]–ի-ի [[1917 թվական]]ի [[նոյեմբերի 10]](23)-ի [[դեկրետ]]ով վերացվեցին [[Դասային աստիճան|դասային արտոնությունները]], [[1918 թվական]]ից պետական բոլոր ծառայողների ու բանվորների համար սահմանվեցին աշխատանքային հավասար պայմաններ, կիրառվեց աշխատանքային միասնական օրենսդրություն։ ԽՍՀՄ քաղաքացիներն իրավունք ունեն բողոքարկել ցանկացած ծառայողի սխալ գործունեությունը։ Պետական ապարատի աշխատողները՝ պետական ծառայողները, մշտական կամ ժամանակավոր պաշտոններ են զբաղեցնում ընտրությամբ, նշանակմամբ կամ մրցույթով և իրենց կատարած աշխատանքի համար վարձատրվում են։ Ձևավորվեց խորհրդային ''նոմենկլատուրան''։