1967 թվականի «Արտֆորում» թերթի իր հոդվածում Սոլ Լե Վիտտը տվել է հայեցակարգային արվեստի հետևյալ սահմանումը «Երբ նկարիչը դիմում է հայեցակարգային արվեստի ձևին, դա նշանակում է, որ ամբողջ պլանավորումը կատարվում է նախապես, բոլոր որոշումները կայացվում են նախապես, իսկ կատարումը տեղի է ունենում ֆորմալ, մակերեսային, մակերեսային ... նկարչի նպատակը, հայեցակարգային արվեստով զբաղվելը, կատարել քո աշխատանքը сделатьсвоюհետաքրքիր работуև интеллектуальноինգտելեկտուալ интереснойհանդիսատեսի для зрителяհամար, иև приմիևնույն этомժամանակ неչի затрагивающейդիպչում егоնրանց душуհոգուն».։ ЛеВиттԼե делалՎիտտը вещи, характеризующиеся повторами и перестановками. В 1967 он приступил к разработке настенных росписей из стандартных прямыхկատարեց линийբաներ, которыеորոնք делалаբնութագրվում командаեն маляров.կրկնություններով Леև Виттփոխարկումներով: подчёркивалԳաղափարները также,կարող чтоեն хотяարտահայտվել «тоթվերով, как выглядит работаլուսանկարներով, неբառերով такկամ ужցանկացած иայլ важно»բանով, определитьինչպես масштаб, расположение и размер произведения все-таки следует. Что на самомնկարիչն делеէ важноցանկանում, такքանի этоոր донестиձևը идею:նշանակություն «Концептуальное искусство хорошо только тогда, когда хороша идея». Сол Ле Витт ввёл также термин «экономия» относительно концептуального искусстваչունի: «Идею, которая лучше выражается в двух измерениях, не следует выражать в трех. Идеи могут выражаться числами, фотографиями, словами и ещё как-нибудь — так, как вздумается художнику, поскольку форма не имеет значения».
