«Յուրի Աննենկով»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Յուրի Պավլովիչ Աննենկով''' ({{lang-ru|Ю́рий Па́влович А́нненков}}, {{ԱԾ}}), ռուս և ֆրանսիացի գեղանկարիչ և գծանկարիչ, թատրոնի և կինոյի նկարիչ, գրող, ռուսական ավանգարդի ականավոր գործիչ: Գրական կեղծանունը` '''Բորիս Տեմիրյազև''':

Յուրի Աննենկովը ծնվել է 1889 թվականին, նարոդովոլեց Պավել Անենկովի ընտանիքում, [[Պետրոպավլովսկ]]ում, որտեղ հայրը աքսորված է եղել: 1894 թվականին ընտանիքը տեղափոխվել է [[Սանկտ Պետերբուրգ]], որտեղ ծնվել է ընտանիքի մյուս որդին՝ Ալեքսանդրը<ref>[http://forum.vgd.ru/file.php?fid=174012&key=44192060 Запись о крещении 29 мая 1896 года в Андреевском соборе на Васильевском острове]</ref>:

1905-1906 թվականներին Յուրի Աննենկովը նկարել է քաղաքական ծաղրանկարներ գիմնազիայի ամսագրի համար (տպագրվել է անլեգալ), որի համար հետաքննություն կատարելուց հետո նրան վտարել են Պետերբուրգի 12-րդ պետական գիմնազիայից, և նա տեղափոխվել է Ս. Ստոլբցովի մասնավոր գիմնազիա:

[[Պատկեր:Mandelstam, Chukovsky, Livshits & Annenkov 1914 Karl Bulla (with smile).jpg|մինի|Օսիպ Մանդելշտամը, Կորնեյ Չուկովսկին, Բենեդիկտ Լիվշիցը և Յուրի Անենկովը, ուղեկցում ռազմաճակատ: Կառլ Բուլլայի պատահական լուսանկարը: 1914 թվական ]]

1907 թվականին հանդիպել է [[Իլյա Ռեպին]]ին, որը նրա համար ամենահարգված վարպետն էր (Աննենկովների ընտանիքի ամառանոցը գտնվոել է Կուոկկալայում՝ Ռեպիններիի «Պենատների» հարևանությամբ): 1908 թվականին Յուրի Աննենկովն ընդունվել է [[Սանկտ Պետերբուրգի համալսարան]]ի իրավաբանական ֆակուլտետ և, միաժամանակ, [[Մարկ Շագալ]]ի հետ միասին սովորել նկարիչ [[Գովելի Շոել Մոշկով Զեյդենբերգ]]ի արվեստանոցում, որի հետ 1909 թվականի ամռանը Բորովիչիում աշխատել է էտյուդների վրա: 1909 թվականին՝ [[Սանկտ Պետերբուրգի գեղարվեստի ակադեմիա|Գեղարվեստի ակադեմիայում]] քննությունը ձախողելուց հետո, ընդունվել է [[Յան Ցիոնգլինսկի|Յան Ցիոնգլինսկու]] արվեստանոց (որի խորհրդով, ավելի ուշ՝ 1911 թվականին, կմեկնել է [[Փարիզ]]): Այդ տարիներին հաճախել է նաև [[Սանկտ Պետերբուրգի Շտիգլիցի անվան գեղարվեստաարդյունաբերական ակադեմիա|Սանկտ Պետերբուրգի Շտիգլիցի ուսումնարան]]: 1911-1912 թվականներին սովորել է Փարիզի [[Դենի Մորիս]]ի և [[Ֆելիքս Վալոթոն]]ի արվեստանոցներում, հաճախել Լա Պալետտի և [[Գրանդ Շոմեր ակադեմիա]]: Այդ տարիների աշխատանքներում նկատելի դարձան այդ ժամանակների համար մոդայիկ դարձած կուբիզմի և ֆուտուրիզմի ազդեցությունը: 1912 թվականի ամառն անցկացրեց ծովափում՝ [[Բրետան]]ում, որտեղ գիտնականների համար նկարել է ծովային ձկների և բույսերի էսքիզներ (դրանց մի մասը Սորբոնում ընդգրկվել է կենդանաբան Զ. Բեյ-Նաֆիլյանի ատենախոսության մեջ): 1913 թվականին նա առաջին անգամ հանդես եկավ «Անկախների» սալոնում «Երեկո» և «Բնանկար» կտավներով, որոնցում դրսևորվեցին նրա հասուն շրջանի ստեղծագործությանը բնորոշ գծերը, որից հետո նա վերադարձել է Սանկտ Պետերբուրգ, որտեղ հանդես է եկել որպես թատրոնի նկարիչ՝ ձևավորելով [[Նիկոլայ Եվրեինով]]ի «''Nomo sapiens''» ներկայացումը «Ծուռ հայելի» թատրոնի համար: Հետագայում նա աշխատել է Պետրոգրադի և Մոսկվայի թատրոններում: Ձևավորել է Սատիրիկոն ամսագրի մի քանի շապիկներ և կատարել նկարազարդումներ:

}}</ref>:

1921 թվականին նա կատարում է Ն. Վենգերովի «Կենդանիներ» և [[Ալեքսանդր Բելենսոն]]ի «Արհեստական կյանք» գրքերի նկարազարդումները: 1923 թվականին նա նկարազարդում է [[Կոռնեյ Չուկովսկի|Կոռնեյ Չուկովսկու]] «Մոյդոդիր» գիրքը (գիրքը վերահրատարակվել է ավելի քան 30 անգամ): 1924 թվականին XIV միջազգային ցուցահանդեսին մասնակցելու համար մեկնում է [[Վենետիկ]], որից հետո իր կնոջ՝ Գ. Գալպերինայի հետ բնակություն է հաստատում [[Փարիզ]]ում<ref name=paper/>: 1925 թվականին մասնակցել է Փարիզի ժամանակակից դեկորատիվ և արդյունաբերական արվեստի միջազգային ցուցահանդեսին<ref>[http://www.kournikovagallery.ru/authors?id=42 Биография Ю. П. Анненкова] {{webarchive|url=https://web.archive.org/web/20080915195239/http://kournikovagallery.ru/authors?id=42 |date=2008-09-15 }}</ref>: Ընդհանուր առմամբ, նա ձևավորել է ավելի քան 60 պիես, բալետ և օպերա ֆրանսիական թատրոնների համար: 1925 թվականից եղել է հաստոցային նկարիչների ընկերության հիմնադիր-անդամ: 1934 թվականից հետո նա լրջորեն հետաքրքրվում էր կինեմատոգրաֆիայով, նրա կողմից ձևավեցին ավելի քան 50 կինոնկարների դեկորացիաներ և զգեստներ, այդ թվում «Մայերլինգը» (ռեժիսոր՝ [[Անատոլ Լիտվակ]]), «Տարաս Բուլբան» (ռեժիսոր՝ [[Ալեքսեյ Գրանովսկի]], երկուսն էլ՝ 1936), «Հավերժական վերադարձ» ( ռեժիսոր՝ [[Ժան Դելանուա]], 1943) և այլն: 1955 թվականին նա առաջադրվում է Ամերիկյան կինոարվեստի ակադեմիայի «Օսկար» մրցանակի՝ Մադամ դե» ... ֆիլմի զգեստների համար (ռեժիսոր՝ Մաքս Օֆյուլս, 1953): 1945-1955 թվականին եղել է «Ֆրանսիական կինեմատոգրաֆիայի տեխնիկների սինդիկատի» նախագահ: 1969-1970 թվականներին ձևավորել է [[Ալեքսանդր Սոլժենիցին]]ի և [[Միխայիլ Բուլգակով]]ի գրքերը ''YMCA-Press'' հրատարակչությունում: Նա համատեղել է գծանկարճությունը և հաստոցային գեղանկարչությունը: Ֆրանսիական ամսագրերը հաճախ վերարտադրում էին նրա բնանկարները Փարիզի արվարձաններում, կանանց դիմանկարներ, դեկորատիվ-հարթության ոճին բնորոշ ինտերիեր, գունավոր բծերի և գունային ուրվագծերի ազատությամբ:

* Perrault, Ch. Contes / suite de 11 lithographies par A. Alexeieff , Yves Alix, Georges Annenkoff , Maurice Berdon, André Dignimont, Raphaël Drouart, Adrien Ekman, Berthold Mahn, Jacqueline Marval, Touchagues et Germaine Willard. — Paris: R. Hilsum, 1928.

* Temiriaseff , B. Fâcheuse aventure, pièce en 8 tableaux d’après Th.M. Dostoïevsky / adaptation française de Robert Dol; études de maquillage de G. Annenkoff. — Paris: Éditions des Quatre Vents, 1946.