«Էհուդ Օլմերտ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 15.
|df=dmy
}}</ref> Ծառայության ընթացքում նա բազմիցս վիրավորվել է և ժամանակավորապես ազատվել։ Նա բուժումներ ստանալուց հետո ծառայությունն ավարտել է որպես լրագրող Իսրայելի Պաշտպանության բանակի ''[[Բամահանե]]'' ամսագրում։ Յան Կիպուրի պատերազմի ժամանակ նա միացավ Արիել Շարոնի շտաբին, որպես ռազմական թղթակից։ Արդեն իսկ Կնեսեթի անդամ, 1980-ին, 35 տարեկան հասակում, նա որոշեց սպայական կուրս անցնել:
== MK and Minister ==
1966 թվականին Գահալ կուսակցության (ներկայիս Լիկուդի նախորդը) համագումարի ժամանակ երիտասարդ Օլմերտը մարտահրավեր նետեց Մենահեմ Բեգինին, պահանջելով նրա հրաժարականը։ Բեգինը հայտարարեց, որ հեռանալու է կուսակցության ղեկավարությունից, բայց շուտով չեղյալ հայտարարեց իր որոշումը, երբ հուզված ամբոխը նրան խնդրեց մնալ: Օլմերտը առաջին անգամ ընտրվեց Կնեսեթում 1973 թվականին, 28 տարեկանում և յոթ անգամ անընդմեջ վերընտրվել։ 1981 - 1989 թվականներին նա եղել է Արտաքին գործերի և Պաշտպանության կոմիտեի անդամ, ինչպես նաև ՖինանսներիԿրթությանև Պաշտպանության բյուջեի հանձնաժողովներում։ Նա, 1988 - 1990 թվականների ընթացքում, ծառայել է որպես փոքրամասնությունների գործերով , իսկ 1990 - 1992-ի՝ առողջապահության նախարար, առանց պորտֆելի։ 1992 թվականի ընտրություններում Լիկուդի պարտությունից հետո, Կնեսեթում որպես ընդդիմություն մնալու փոխարեն, նա 1993 թվականի նոյեմբերին հաջողությամբ առաջադրվեց Երուսաղեմի քաղաքապետ։
== Ծանոթագրություններ ==
| |||