«ՄԱԿ-ի պատժամիջոցներ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 36.
1950-1980-ական թվականների միջազգային իրավական դոկտրինում պատժամիջոցները ընկալվում էին որպես պատասխանատվության բաղկացուցիչներ։ Վերջերս տեղական և արտասահմանյան գիտնականները դրանք առանձնացնում են որպես անկախ ինստիտուտ։
 
Բացի այդ, մինչ այժմ բանավեճային հարց են մնում այն սուբյեկտները, որոնք իրավունք ունեն պատժամիջոցներ կիրառել<ref name="enciclop2" /><ref name="gdanov2" />։ Պատժամիջոցների զարգացմումն ունի ավելի քան երկու հազար տարվա պատմություն<ref>{{cite web|url=http://www.rol.ru/news/misc/news/04/03/02_045.htm|title=Краткая история санкций|authorlink=|work=|publisher=|format=|accessdate=2009-08-18|author=|datepublished=2 марта 2004|lang=ru|description=|deadlink=no}}</ref>։ Միջնադարի ժամանակաշրջանում նման միջոցներ են ստանում նորմատիվային ամրագրումը և «ռեպրեսիաներ» անվանումը։ Պատժամիջոցները նրանք սկսել են անվանվել [[Առաջին համաշխարհային պատերազմ]]ից հետո [[Ազգերի լիգա|Ազգերի Լիգայի]] կանոնադրության մեջ։ ՄԱԿ-ի ստեղծումից հետո այդ միջոցներն ամրագրվել են ՄԱԿ-ի Կանոնադրության VII  բաժնում։ 1945-1990 թվականների ընթացքում ՄԱԿ-ի պատժամիջոցները կիրառվել են միայն երկու անգամ<ref name="un">{{cite web|url=http://www.un.org/russian/sc/committees/|title=Комитеты по санкциям ООН|authorlink=|work=|publisher=|format=|archiveurl=https://www.webcitation.org/653Gk77zx?url=http://www.un.org/russian/sc/committees/|archivedate=2012-01-29|accessdate=2009-08-18|author=|datepublished=|lang=ru|description=|deadlink=no}}</ref>։
 
Մինչև վերջերս դրանք համապարփակ բնույթ էին կրում և նախատեսում էին ՄԱԿ-ի ԱԽ բանաձևերի համաձայն ՄԱԿ-ի անդամ բոլոր պետությունների կողմից պատժամիջոցների օբյեկտ-պետության հետ առևտրի լիակատար էմբարգո հայտարարել։ Նման պատժամիջոցների են ենթարկվել [[Իրաք]]ն ու [[Հարավսլավիա]]ն, փոքր-ինչ պակաս չափով՝ [[Հայիթի]]ն ու [[Զիմբաբվե|Հարավային Ռոդեզիան]] (այժմ՝ Զիմբաբվե)։ Այսօրվա դրությամբ ՄԱԿ-ի պատժամիջոցներն իրենց մեծամասնությամբ արգելք են ներկայացնում այն անձանց ուղևորության կամ ակտիվների սառեցման համար, որոնք Անվտանգության խորհրդի կողմից մտցվել են այսպես կոչված «սև ցուցակում» կամ զենքի մատակարարումների էմբարգո՝ պատժամիջոցների օբյեկտ պետություն: Նման պատժամիջոցները կոչվում են «կետային» կամ «նպատակասլաց»<ref>{{книга|автор=|часть=|заглавие=Targeted Sanctions Bibliography|оригинал=|ссылка=http://www.watsoninstitute.org/pub/Targeted_Sanctions_Bibliography.pdf|место=|издательство=|год=2006|страницы=|isbn=}}</ref><ref>{{книга|автор=|часть=|заглавие=Strengthening Targeted Sanctions|оригинал=|ссылка=http://watsoninstitute.org/pub/Strengthening_Targeted_Sanctions.pdf|место=|издательство=|год=30 March 2006|страницы=|isbn=}}</ref><ref>{{книга|автор=|часть=|заглавие=Targeted Financial Sanctions|оригинал=|ссылка=http://www.watsoninstitute.org/pub/TFS.pdf|место=|издательство=|год=2001|страницы=114|isbn=}}</ref><ref>{{книга|автор=|часть=|заглавие=Background Paper of Targeted Sanctions|оригинал=|ссылка=http://www.watsoninstitute.org/pub/Background_Paper_Targeted_Sanctions.pdf|место=|издательство=|год=16-17 July 2004|страницы=|isbn=}}</ref>։
Տող 50.
Ընդ որում, անմիջապես Միավորված ազգերի կազմակերպությունը որդեգրել է երկրորդ դիրքորոշումը։ Այսպիսով․
 
'''ՄԱԿ-ի պատժամիջոցները''' ոչ ռազմական, ավելի մեծ չափով տնտեսական, հարկադրանքի միջոցների համակարգ են, որոնց կիրառման մասին որոշումն ընդունվում է ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի կողմից՝ ՄԱԿ-ի կանոնադրության 41-րդ հոդվածի հիման վրա, միջազգային խաղաղության և անվտանգության օրինախախտ պետության (դրա տարածքի մի մասի կամ կոնկրետ որոշակի անձանց) նկատմամբ: ՄԱԿ-ի պատժամիջոցների կիրառման նպատակն է դադարեցնել նման իրավախախտումը և ապահովել իրավախախտող պետության կողմից պարտականությունների կատարումը, որոնք բխում են պատասխանատվության իրավահարաբերությունից<ref name="lukashuk4" /><ref name="enciclop3" /><ref name="gdanov3" />։իրավահարաբերությունից։
 
Պատժամիջոցները, առանց զինված ուժի կիրառման, միջանկյալ միջոցների դեր են խաղում, որոնք ավելի խիստ են, քան բանավոր դատապարտումը, բայց ավելի քիչ կոշտ, քան ուժի կիրառումը: