«ՄԱԿ-ի պատժամիջոցներ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 36.
1950-1980-ական թվականների միջազգային իրավական դոկտրինում պատժամիջոցները ընկալվում էին որպես պատասխանատվության բաղկացուցիչներ։ Վերջերս տեղական և արտասահմանյան գիտնականները դրանք առանձնացնում են որպես անկախ ինստիտուտ։
Բացի այդ, մինչ այժմ բանավեճային հարց են մնում այն սուբյեկտները, որոնք իրավունք ունեն պատժամիջոցներ կիրառել
Մինչև վերջերս դրանք համապարփակ բնույթ էին կրում և նախատեսում էին ՄԱԿ-ի ԱԽ բանաձևերի համաձայն ՄԱԿ-ի անդամ բոլոր պետությունների կողմից պատժամիջոցների օբյեկտ-պետության հետ առևտրի լիակատար էմբարգո հայտարարել։ Նման պատժամիջոցների են ենթարկվել [[Իրաք]]ն ու [[Հարավսլավիա]]ն, փոքր-ինչ պակաս չափով՝ [[Հայիթի]]ն ու [[Զիմբաբվե|Հարավային Ռոդեզիան]] (այժմ՝ Զիմբաբվե)։ Այսօրվա դրությամբ ՄԱԿ-ի պատժամիջոցներն իրենց մեծամասնությամբ արգելք են ներկայացնում այն անձանց ուղևորության կամ ակտիվների սառեցման համար, որոնք Անվտանգության խորհրդի կողմից մտցվել են այսպես կոչված «սև ցուցակում» կամ զենքի մատակարարումների էմբարգո՝ պատժամիջոցների օբյեկտ պետություն: Նման պատժամիջոցները կոչվում են «կետային» կամ «նպատակասլաց»<ref>{{книга|автор=|часть=|заглавие=Targeted Sanctions Bibliography|оригинал=|ссылка=http://www.watsoninstitute.org/pub/Targeted_Sanctions_Bibliography.pdf|место=|издательство=|год=2006|страницы=|isbn=}}</ref><ref>{{книга|автор=|часть=|заглавие=Strengthening Targeted Sanctions|оригинал=|ссылка=http://watsoninstitute.org/pub/Strengthening_Targeted_Sanctions.pdf|место=|издательство=|год=30 March 2006|страницы=|isbn=}}</ref><ref>{{книга|автор=|часть=|заглавие=Targeted Financial Sanctions|оригинал=|ссылка=http://www.watsoninstitute.org/pub/TFS.pdf|место=|издательство=|год=2001|страницы=114|isbn=}}</ref><ref>{{книга|автор=|часть=|заглавие=Background Paper of Targeted Sanctions|оригинал=|ссылка=http://www.watsoninstitute.org/pub/Background_Paper_Targeted_Sanctions.pdf|место=|издательство=|год=16-17 July 2004|страницы=|isbn=}}</ref>։
Տող 50.
Ընդ որում, անմիջապես Միավորված ազգերի կազմակերպությունը որդեգրել է երկրորդ դիրքորոշումը։ Այսպիսով․
'''ՄԱԿ-ի պատժամիջոցները''' ոչ ռազմական, ավելի մեծ չափով տնտեսական, հարկադրանքի միջոցների համակարգ են, որոնց կիրառման մասին որոշումն ընդունվում է ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի կողմից՝ ՄԱԿ-ի կանոնադրության 41-րդ հոդվածի հիման վրա, միջազգային խաղաղության և անվտանգության օրինախախտ պետության (դրա տարածքի մի մասի կամ կոնկրետ որոշակի անձանց) նկատմամբ: ՄԱԿ-ի պատժամիջոցների կիրառման նպատակն է դադարեցնել նման իրավախախտումը և ապահովել իրավախախտող պետության կողմից պարտականությունների կատարումը, որոնք բխում են պատասխանատվության
Պատժամիջոցները, առանց զինված ուժի կիրառման, միջանկյալ միջոցների դեր են խաղում, որոնք ավելի խիստ են, քան բանավոր դատապարտումը, բայց ավելի քիչ կոշտ, քան ուժի կիրառումը:
|