«Ծրագրավորման լեզու»–ի խմբագրումների տարբերություն

Առաջին կարգի լեզուները թույլ են տալիս իրականացնել ալգորիթմներ որպես կոդ, բայց ոչ ծրագրային ճարտարապետություն:<ref>{{Cite book|title=Theories of programming languages.|url=https://archive.org/details/theoriesofprogra0000reyn|last=Reynolds.|first=John C|publisher=Cambridge University Press|year=1998|isbn=ISBN 978-0-521-59414-1 (hardback), 978-0-521-10697-9 (paperback).|location=|pages=}}</ref> Ըստ Ստրեյչիի, այս սահմանափակումն ալգոլյան լեզվով է ժառանգել դասական մաթեմատիկայից, որտեղ օգտագործվում են միայն մշտական գործողություններ և գործառույթներ, որոնք համատեքստից դուրս եզակի ճանաչելի են, և գործառույթներով կամայական աշխատանքի համար համակարգային նշում չկա:Առաջին կարգի լեզուներով ծրագրերի համար բաղադրիչների (պրոցեդուրաների, գործառույթների, օբյեկտների, գործընթացների և այլն) փոխգործակցության սխեմաները կարող են գոյություն ունենալ միայն պայմանական մակարդակի վրա, ինքնուրույն ծրագրերից դուրս:Ժամանակի ընթացքում հայտնաբերվեցին բազմակի կրկնվող նմանատիպ նախշեր, որոնց արդյունքում դրանց շուրջ կառուցվեց անկախ մեթոդաբանություն ՝ ձևավորման ձևեր:Արդյունքում ՝ որոշումներ, որոնք առաջին կարգի լեզուներով կարող են ներկայացվել ծրագրերի բեկորներով (երբեմն բավականին բարդ և ծանրաբեռնված), բարձր կարգի լեզուներով կարելի է կրճատել մեկ հրամանի կամ նույնիսկ ինքնուրույն լեզվական իմաստային տարրի օգտագործումը, որը չունի շարահյուս արտահայտություն:Օրինակ ՝ «Հրամանի» օրինակը, որը հաճախ օգտագործվում է առաջին կարգի լեզուներով, ուղղակիորեն համարժեք է առաջին կարգի գործառույթի գաղափարին:Նույնը վերաբերում է լեզուների ավելի բարձր շերտերին:Այնուամենայնիվ, տարբեր բնույթի որոշ լեզուներ նաև ապահովում են ավելի բարձրակարգ ծրագրավորման հնարավորություններ: