Չի ցույլյան

Կենսագրություն

Ծնվել է 596 թվականին Հանգժոուի շրջանի Քիանթանգ շրջանում (ներկայիս Չժեժյան նահանգում): Եկել է ազնվական գիտական ​​ընտանիքից: Նա միջնակարգ պաշտոնյայի Չու Լիանգի որդին էր: Նույնիսկ երիտասարդության տարիներին նա աջակցում էր Լի Շիմինի ելույթին ընդդեմ Սուի կայսրության: Դրանից հետո Չու Սուիլիգանի պալատական ​​կարիերան փայլուն զարգացավ: Յու Շինանի մահից հետո նա իր տեղը գրավեց կայսեր անմիջական շրջանում: Ավանդույթն ասում է, որ մի անգամ կայսրը հարցրեց Չու Սուիլյանգին, որ նա ծառայում է որպես պալատի պատմաբան, արդյո՞ք նա իր անպարկեշտ արարքի մասին տեղեկություններ կավելացնի տարեգրությանը: Կալիգրաֆի պատասխանը միանշանակ դրական էր, ինչը գրավեց կայսեր հավանությանը:

Կայսրուհի Ու Զեթիանի իշխանության յուրացումը և նրա ռեպրեսիաների քաղաքականությունը հասարակության բողոքն են առաջացրել: Չու Սուլիանգը ցուցադրաբար անդրադառնում է նահանգապետի լիազորությունների արքայազն մայրաքաղաքին և ակնկալում է մահապատժի ենթարկել, ինչը արդեն պատահել է կայսրուհու շատ հակառակորդների: Այնուամենայնիվ, գեղագրողի համբավն այնքան մեծ էր, որ նա ողջ մնաց, բայց ուղարկվեց աքսոր դեպի հարավ ՝ նախ Տանժոու (ժամանակակից Չանգշա, Հունան նահանգ), ապա Գուիցժու (Գուանչսի նահանգ), ապա Աիժժոու (Աննամ, Վանետնամ ՝ Հանոյի ծայրամաս): Ու Ու Եթիանի տապալումից հետո միայն նա հետմահու վերականգնվեց: Կալիֆրաֆի ամբողջականությունը որպես օրինակ մտավ Չինաստանի պատմություն ՝ հետևելով կոնֆուցիոսական էթիկային և կատարված քաղաքացիական պարտքի ավարտին:

Նախագիծ

Սկզբում Չու Սիլիանգը կրկնօրինակում էր Հուան, Վեյ և Jinին կայսրությունների դարաշրջանից Գուվեն, uanուանշու, Լիշու և henենշու ձեռագրերում արված ստելաները: Այնուհետև նա կենտրոնացավ ձեռագրերը ուսումնասիրելու վրա, և նրա համար հիմնական հղումը Յու Շինանի մագաղաթներն էին, որոնց ոճի համար նա փորձում էր պատկերացում կազմել վրձինին տիրապետելու մեջ `գրելով« երկու կարագների »ձեռագիրը: Նա բազմիցս պատճենեց Վանգ Սիժիի և նրա որդու ՝ Վան Սյանժիի բնօրինակները, որոնք գտնվում էին Կայսերական ժողովում: Արդյունքում, նրա հատկությունները գտան աշխույժ շարժունակություն, խոզանակի աշխատանքը ոգեշնչորեն բազմազան դարձավ, և էներգիայի հոսքերի (շի) կազմաձևերը արտակարգ և հզոր էին: Չու Սուիլյանգի գեղագրական ժառանգությունը նշանակալի էր: Սակայն նրա ձեռագրերի բնօրինակները կորած են: Նրա ստեղծած ստելների երկար ցուցակից 13 հուշարձանների տպագրությունները պահպանվել են մինչ օրս:

Կալիգրաֆի աշխատանքի մեջ կա երկու փուլ: Առաջին փուլը ներկայացված է 642 «Meng Fashi Bay» ստելայով, որը նվիրված է բուդդայական դաստիարակ Մենգին: Տախտակը պատրաստվել է Կաիշու ձեռագրով. Պահպանվել է 769 հիերոգլիֆ: Ստելայի գեղագրությունը ցույց է տալիս խոզանակի ուժեղ և ամուր աշխատանքը, որի տեխնիկայում հստակ շարունակականություն կա Հյուսիսային թագավորությունների հուշարձանների հետ: Ռիսկերի պլաստիկում քառակուսին գերակշռում է, հիերոգլիֆները մոնումենտալ և ամուր են: Աջ կողմի ծալման պլաստիկում կարելի է կապ զգալ Dotan ծակոտու պրոտոստատի հետ: Կլորացված գրելու տեխնիկան գերակշռում է քառակուսիի վրա: Մոտ 649 թվին Չու Սուիլյանգի աշխատանքը ենթարկվեց կտրուկ փոփոխությունների, որի արդյունքում նրա ոճը հասավ իր գագաթնակետին, իսկ վրձինների տեխնիկան դառնում է հատկապես վիրտուոզ: Yan Tasheng Jiaoxu տաղավարը, որը կառուցվել է մոտ 653 թ.-ին ՝ Մեծ վայրի սագի պագոդայի (Տայանտա) կառուցման սկզբի կապակցությամբ, համարվում է վարպետի ուշ ոճի լավագույն օրինակը: Այն նախատեսված էր 647 թվականին բուդդայական քարոզիչ Xuanzang-ի կողմից Հնդկաստանում իր ուխտագնացությունից բերված սուտրաների պահման համար: Հուշարձանի երկու մասերը պահպանվել են. Առաջին քարը ՝ 42 հիերոգլիֆների 21 սյուն, երկրորդը ՝ 40 հիերոգլիֆների 20 սյուներ: Չու Սուիլյանգի կանոնադրության յուրահատկությունը որոշվում է բարակ առաձգական գծերով `դժվար ավարտներով: Հատկությունների մեջտեղում հայտնվում է գեղեցիկ շեղում: Հիերոգլիֆների կազմը լրացուցիչ տեղ է գտնում: Հերոգլիֆներում, նախկին մոնումենտալության փոխարեն, շեշտադրվում է կանացի շնորհը, ինչը որոշ քննադատների առիթ է տվել համեմատելու իր գեղագրությունը «պալատական ​​գեղեցկության հետ, որը թեքվում է նույնիսկ մետաքսե հագուստի ծանրության տակ»: