«Մասնակից:Maga 2007/Ավազարկղ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 1.
{{Տեղեկաքարտ Ֆիլմ}}
 
'''Խորթ մայրը'''({{lang-ru|Мачеха (фильм, 1973)}}), խորհրդային գեղարվեստական ֆիլմ, նկարված 1973 թվականին, ընտանեկան դրամա, ըստ Մարիա Հալֆինոի միանուն պատմվածքի վրա։
Տող 12 ⟶ 13՝
Շուրան ապրում էր իր սիրելի ամուսին՝ Պավելի հետ սովետական տնտեսությունում։ Ամեն ինչ իր կյանքում լավ էր ընդանում․ ամուսինը՝ կոմբայնավար էր, արժեքավոր աշխատող, ուներ երկու առողջ երեխա (որդի և աղջիկ), տվեցին նոր բնակարան, նա տանը անդադար աշխատում էր, և այս աշխատանքը նրա ուրախությունն էր։ Իսկ կարևորն այն է, որ Շուրան ունի բարի սիրալիր սիրտ, որը նրան օգնում է լինել երջանիկ։
 
Եվ ահա անսպասելի գալիս է լուր․ հեռավոր հյուսիսային ավանում մահացավ մի կին, ում հետ այն ժամանակ Պավելը եղել էր։ Նրանք վաղուց բաժանվել էր, Շուրան ոչինչ չգիտեր դրա մասին, իսկ հենց ինքը՝ Պավելը գաղափար չուներ, որ իր ութամյա աղջիկը՝ Սվետան մեծանում է։
 
Հիմա պետք էր որոշել ինչպես լինել երեխայի հետ։ Պավելը բարի և կարգին մարդ էր, առանց երկմտելու, նա ասում է, որ ճանաչում է իր դստերը և կփորձի հոգ տանել նրա մասին, նույնիսկ եթե ընտանիքը դրանում իրեն չի աջակցում: Նա բոլորովին չէր կասկածում, որ երեխան իրենն է, և կոպիտ ասում է, որ ինքը շատ էր սիրում այդ կնոջը և ցանկանում էր ամուսնանալ նրա հետ ՝ դեռ չիմանալով, որ երեխան պետք է ծնվի, բայց նա ինքը չէր ցանկանում ամուսնանալ նրա հետ:
Շուրան հաղթահարում է վիրավորանքի զգացմունքը և որոշում է, որ աղջիկը պետք է ապրի իրենց հետ։ Նրանք միասին գնում են Սվետայի ետևից։ Աղջիկը նոր էր կորցրել մորը, մտահոգ և վախեցած էր իր ճակատագրի համար։ Նա հրաժարվում է հանկարծակի հայտնված հոր հետ խոսելուց, և առավել ևս կնոջ հետ, որը լինելու էր իր խորթ մայրը։
Шура преодолевает чувство обиды и решает, что девочка должна жить с ними. Они вместе летят за Светой. Девочка, только что потерявшая мать, подавлена горем и страхом за свою судьбу. Она отказывается говорить с неожиданно обнаружившимся отцом и тем более — с женщиной, которая теперь станет её мачехой.
 
Շուրայի տանը հիմա ամեն ինչ շեղված էր գնում․ միայն մնում էր մոռանալ նոր բնակարան գեղեցիկ կահավորելու վաղուց նվիրական ծրագրերի մասին, համառ և սահմանափակ կին էր Շուրայի մայրը, զայրացած էր այդ աղջկա վրա և չէր ցանկանում լսել որևէ նոր երեխայի մասին: Փոքր տղան բոլորովին ձեռք էր առնում իր նոր քրոջը, հարևանները ծիծաղով են նայում, Պավելը, որն ինքն է որդեգրել, մռայլ լռում է, չի կարող նորածին դստերը նույնիսկ մի կաթիլ խնամք և ուշադրություն ցույց տալ, Սվետան դեռ շրջվում է և չի պատասխանում:
Дома у Шуры всё теперь идёт наперекосяк: приходится забыть о так долго вынашиваемых планах красиво обставить новую квартиру, мать Шуры — упрямая и ограниченная женщина — злится на дочь и знать не хочет ни о каком новом ребёнке («Мужу письма приходят, а ты их не глядя на комод бросаешь?! Прочитала, кинула в печь — и нет ничего!!»). Маленький сын вовсю задирает свою новую сестру, соседи косятся, Павел, сам инициировавший удочерение, угрюмо отмалчивается, не может проявить новоявленной дочери и капли заботы и внимания, Света по-прежнему отворачивается и не отвечает.
 
Սակայն Շուրան չնայած ամեն ինչին հավատում է, որ սերը բարեհաբյուրությունը, որոնք օգնեցին նրան ամբողջ կյանքում կօգնեն նաև հաղտահարել այս մի ոչ սովորական իրադարձությունից։ Անցավ մի քանի ամիս և Սվետան սկսում է հարազատորեն ընդունել իր նոր ընտանիքը, և վերջապես մայրը առաջին անգամ դիմում է Շուրային։
Но Шура, вопреки всему, верит, что любовь и ласка, которые помогали ей всю жизнь, помогут ей пережить и эту непростую ситуацию. Проходит несколько месяцев, и Света начинает воспринимать свою новую семью как родную, и наконец впервые обращается к Шуре «мама».
 
Ֆիլմում ներկայացված են «Մայրիկի սիրտը» երգերը` Վիկտոր Բոկովի բառերը` Օլգա Վորոնեցի կատարմամբ և «Օ, կապույտ երկինքը փակեց մառախուղը ...» երգերը` Տատյանա Դորոնինայի կատարմամբ:
В фильме звучат песни «Сердце материнское» на стихи Виктора Бокова в исполнении Ольги Воронец и «Ой, закрыл туман небо синее…» в исполнении Татьяны Дорониной.