«Մասնակից:Rosa E96/Ավազարկղ 1»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ծնվել է 1982 թվականի Հարդֆորդ քաղաքում ([[Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ|ԱՄՆ]], [[Կոնեկտիկուտ]]) [[Ռուսաստան]]<nowiki/>ից հրեա գաղթականների ընտանիքում:

Լե ՎիտիՎիտտի վրա ուժեղ ազդեցություն ունեցան ռուսական ավանգարդը և հայեցակարգերը: Կարելի է ասել, որ որպես նկարիչ ՝ Սոլ Լե Վիտտը դուրս է եկել Մալևիչի «Սև հրապարակից»։ Լե Վիտտը խորանարդն անվանեց իր «հիմնական միավորը»: Դրանից հետո նա կտրեց դրա եզրերը, խորանարդը վերածելով վանդակաճաղի, ապա բազմացրեց խորանարդները ՝ ստեղծելով քաոս: Նկարիչը փորձեր է կատարել օբյեկտների ձևերի և գույների հետ `աշխատելով պարզ երկրաչափական ձևերիպատկերների հետ, հիմնականում մոնոխրոմի տեխնիկայով: Իր աշխատանքի վերջին փուլերում Լե Վիտտը ստեղծել է քանդակներ և գրաֆիկական շարքեր, կատարել նկարչական աշխատանքներ: Նկարչի աշխատանքները ժամանակակից արվեստի ամենամեծ հավաքածուներում են:

1967 թվականի «Արտֆորում» թերթի իր հոդվածում Սոլ Լե Վիտտը տվել է հայեցակարգային արվեստի հետևյալ սահմանումը «Երբ նկարիչը դիմում է հայեցակարգային արվեստի ձևին, դա նշանակում է, որ ամբողջ պլանավորումը կատարվում է նախապես, բոլոր որոշումները կայացվում են նախապես, իսկ կատարումը տեղի է ունենում ֆորմալ, մակերեսային, մակերեսային ... նկարչի նպատակը, հայեցակարգային արվեստով զբաղվելը, կատարել քո աշխատանքը сделать свою работу интеллектуально интересной для зрителя, и при этом не затрагивающей его душу». Ле Витт делал вещи, характеризующиеся повторами и перестановками. В 1967 он приступил к разработке настенных росписей из стандартных прямых линий, которые делала команда маляров. Ле Витт подчёркивал также, что хотя «то, как выглядит работа, не так уж и важно», определить масштаб, расположение и размер произведения все-таки следует. Что на самом деле важно, так это донести идею: «Концептуальное искусство хорошо только тогда, когда хороша идея». Сол Ле Витт ввёл также термин «экономия» относительно концептуального искусства: «Идею, которая лучше выражается в двух измерениях, не следует выражать в трех. Идеи могут выражаться числами, фотографиями, словами и ещё как-нибудь — так, как вздумается художнику, поскольку форма не имеет значения».