«Ալիկանտե»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary Պիտակներ՝ Վիզուալ խմբագիր Խմբագրում բջջային սարքով Խմբագրում կայքի բջջային տարբերակից |
|||
Տող 70.
Բուն քաղաքի բնակչության թիվը [[2016 թվական]]ի տվյալներով կազմել է 330,525 մարդ (այդ ցուցանիշով Ալիկանտեն Վալենսիայի ինքնավար հանրույթում երկրորդն է՝ հաջորդում է Վալենսիա քաղաքին)<ref name="INE">{{cite web|title=List of place name: Population of the Continuous Municipal Register by Population Unit|url=http://www.ine.es/nomen2/index.do?accion=busquedaAvanzada&entidad_amb=no&codProv=3&codMun|website=Ine.es|publisher=Instituto Nacional de Estadística (INE)|accessdate=ապրիլի 15, 2016|archiveurl=https://web.archive.org/web/20160415003327/http://www.ine.es/nomen2/index.do?accion=busquedaAvanzada&entidad_amb=no&codProv=3&codMun |archivedate=ապրիլի 15, 2016|language=English|date=2016}}</ref>: Մերձակա համայնք-արվարձանների ներառմամբ Ալիկանտեի բնակչության թիվը կազմել է 452,462<ref>The conurbation includes Alicante, [[San Vicente del Raspeig/Sant Vicent del Raspeig|Sant Vicent del Raspeig]], [[Sant Joan d'Alacant]], [[Mutxamel]] and [[El Campello]].</ref>: Իսկ մետրոպոլիսային տարածքում, ներառյալ Էլչեն և արբանյակ-քաղաքները, 2014 թվականին բնակվել է 757,085 մարդ. այդ ցուցանիշով Ալիկանտեն ութերորդն է Իսպանիայում<ref>See [[:es:Área metropolitana de Alicante-Elche|Área metropolitana de Alicante-Elche]] for data and methodology.{{Circular reference|date=March 2019}}</ref>:
== Պատմություն ==
Ձկնորսության նավահանգստի տեղում ամրացված բնակավայր, որը պարբերաբար այցելում էին հին հույների նավերը, հիմնադրել է կարթագինացի զորավար Համիլկար Բարկան ՝ Հանիբալի հայրը, մ.թ.ա. 230 թ.։ Այս անունը (ստացվել է, իր հերթին, հունական «Akra Levka» - «սպիտակ գագաթ»-ից), հռոմեացիները ընկալել են որպես «Lucentum», իսկ արաբները ՝ «Al-Lakant», որը քաղաքի ժամանակակից անվանումն է: Reconquista– ից հետո այն պատկանել է նախ կաստիլիականներին, ապա ՝ արագոնացիներին (այստեղից է կատալոնական լեզվի ներթափանցումը):
19-րդ դարում Ալիկանտեն Իսպանիայի կենտրոնական մասի հետ կապող երկաթուղային գծի կառուցմամբ մեծացավ նրա կարևորությունը որպես խոշոր նավահանգստային քաղաք, և սկսվեց արդյունաբերության զարգացումը: Քաղաքը մեծացավ, քաղաքի պարիսպները քանդվեցին:
Ողջ քաղաքացիական պատերազմի ընթացքում ՝ 1936-1939թթ. քաղաքը գտնվում էր հանրապետական գոտում և տառապում էր ռմբակոծությունից: Խոսե Անտոնիո Պրիմո դե Ռիվերան գնդակահարվել է Ալիկանտեում:
1960-ականներին Ալիկանտեն դարձավ զբոսաշրջության կենտրոն, և սկսվեց քաղաքի արագ աճը, որը շարունակվում է մինչ օրս:
Այսօր Ալիկանտեն Վալենսիական համայնքի մեծությամբ երկրորդ քաղաքն է, Կոստա Բլանկայի գլխավոր վարչական կենտրոնը և Իսպանիայի ամենաարագ զարգացող քաղաքներից մեկը:
=== Էթիկական կազմ ===
2016-ի համար Ալիկանտեի բնակչության շրջանում օտարերկրացիների մասնաբաժինը կազմել է 12,6%: Քաղաքում ապրում են 128 ազգությունների ներկայացուցիչներ, որոնցից ամենաշատը Ալժիրից (7427), Մարոկկոյից (3587) և Ռումինիայից (2930):
=== Մշակույթներ և ավանդույթներ ===
Հաղորդակցության հիմնական լեզուն իսպաներենն է. Վալենսիայի լեզուն (կատալոնական տարբերակ) նույնպես տարածված է և տարածվում է իշխանությունների կողմից:
Սուրբ Հովհաննես Մկրտչի օրը ամենանշանակալիներից մեկն է Ալիկանտեում: Միջինքի օրվա տոնակատարության պաշտոնական ամսաթիվը հունիսի 24-ն է, բայց Ալիկանտեում տոնակատարությունները ձգվում են մի քանի օրվա ընթացքում: Այս ձևով փառատոնը սկիզբ է առել 1928-ին ՝ որպես Վալենսիական Fallas- ի մրցակից, որն ամեն տարի անցկացվում էր մարտին: Տոնակատարությունները կոչվում են Hogueras de San Juan (Սուրբ Հովհաննես Մկրտչի խարույկները), քանի որ հունիսի 24-ի գիշերը տոնի գագաթնակետը լողափում խարույկներ պատրաստելն է, իսկ հունիսի 25-ի գիշերը ամբողջ քաղաքում այրվում են բարձր ու գունագեղ կերպարներ: Եվ հունիսի 26-ից, ուղիղ կեսգիշերին, Postiguet լողափում սկսվում է վիթխարի հրավառությունների շարք:
== Տնտեսություն ==
Բնակչության 82,4% -ը զբաղված է ծառայությունների ոլորտում, առաջին հերթին `առևտրի և զբոսաշրջության ոլորտում: Բանկն ու կրթությունը լավ զարգացած են. ունի իր մեծ համալսարանը:
Արդյունաբերության մեջ զբաղված է բնակչության 6,2% -ը: Տնտեսության հիմքը լողափային զբոսաշրջությունն է, գինու, ձիթապտղի յուղի, ցիտրուսային մրգերի և մրգերի արտահանումը, թեթև արդյունաբերությունը: Հիմնական արդյունաբերություններն են ծխախոտը և սննդամթերքը, ինչպես նաև ցեմենտի և ալյումինի արտադրությունը:
== Տրանսպորտ ==
Քաղաքն ունի միջազգային օդանավակայան, ինչպես նաև մեծ նավահանգիստ (այն կանոնավոր կապեր ունի Բալեարյան կղզիների և Ալժիրի հետ): Ալիկանտեն կապվում է Իսպանիայի այլ քաղաքների հետ ՝ երկաթուղիների և մայրուղիների զարգացած ցանցով:
Բուն Ալիկանտեում, ավտոբուսներից բացի, 2003 թվականից գործում է թեթև երկաթուղային տրանսպորտային համակարգը (թեթև մետրոն), որն ապագայում զգալիորեն ընդլայնվելու է:
== Տեսարժան վայրեր ==
Ալիկանտեն Կոստա Բլանկայի հայտնի տուրիստական կենտրոն է, մի քաղաք, որի ճարտարապետությունը յուրովի կերպով միավորում է հունական, ռոմանական, մավրիտական, գոթական, բարոկկո և արտ-նուվո ոճերի տարրեր:
«Իգլեսիա դե Սանտա Մարիա» եկեղեցի - գտնվում է Սանտա Բարբարայի ամրոցի մոտ: 15-16-րդ դարերի եկեղեցին կառուցվել է գոթական ոճով `մուսուլմանական մզկիթի տեղում` ի պատիվ մավրերի դեմ տարած հաղթանակի: Դրանից հետո հիմնական զոհասեղանն ու պորտալը վերակառուցվեցին բարոկկո ոճով: Դրանք այսօր կարելի է տեսնել: Բացի այդ, եկեղեցին ունի գեղեցիկ նկարներ:
Սանտա Բարբարա ամրոց (իսպ. ՝ Castillo de Santa Bábbara): Գտնվում է քաղաքի կենտրոնում ՝ Բենականտիլ լեռան վրա (166 մ):
Museo de Arte del Siglo XX - Museo de la Asegurada (20-րդ դարի արվեստի թանգարան) - գտնվում է Սանտա Մարիա Պլազայում: Թանգարանն ունի 20-րդ դարի նկարների շատ հետաքրքիր հավաքածու. Կանդինսկու, Բրաքի, Էռնստի, Շագալի, Պիկասոյի, iaակոմետտիի, Գրիսի, Միրոյի, ինչպես նաև 50-ականների սերնդի իսպանացի նկարիչների ՝ Ալֆարոյի, Կանոգարի, Մոմպոյի, Սաուրայի, apապիեսի, Սաբելի, Սաբելի և այլոց աշխատանքները: Վիոլա
Եկեղեցուց և թանգարանից, Calle Mayor- ի երկայնքով, որը մինչև 19-րդ դարը քաղաքի գլխավոր առևտրի փողոցն էր, կարելի է իջնել Plaza del Ayuntamiento, որտեղ գտնվում է Ayuntamiento (քաղաքապետարան): Այս շենքը հայտնի է 18-րդ դարի բարոկկոյի ուշագրավ ճակատով, որը հեղինակն է տեղի ճարտարապետ Լորենցո Չապուլին:
Ամեն տարի, հունիսին, նշվում է ամառային արեւադարձի կամ Սուրբ Հովհաննես Մկրտչի ավանդական տոնը, որն ավարտվում է հունիսի 24-ին ՝ քաղաքի փողոցներում և հրապարակներում բազմաթիվ խարույկներ վառելով:
Սան Նիկոլաս դե Բարի տաճարը գտնվում է Այնթամիենտոյի հետևում ՝ զուգահեռ փողոցում: Այն կառուցվել է 1662 թվականին ՝ նվիրված Ալիկանտեի հովանավոր սրբին ՝ Սան Նիկոլաս դե Բարիին և համարվում է քաղաքի ամենանշանակալի պատմական հուշարձաններից մեկը: 1936-39 թվականների քաղաքացիական պատերազմից հետո տաճարը վերականգնվեց: Մայր տաճարի ճակատը Մադրիդի մերձակայքում գտնվող հայտնի Էլ-Էսկորիալի վանքը նախագծող ճարտարապետ Խուան դե Հերերայի աշխատանքն է: Մայր տաճարում տեղադրված է գեղեցիկ ոսկեզօծ զոհասեղան, որը շրջապատված է ցանցային վանդակաճաղերով, ինչպես նաև խորաններով ՝ խորամանկ ոճով (18-րդ դարի սկզբի իսպանական բարոկկո):
El barrio de Santa Cruz տարածքը (գտնվում է տաճարի հարևանությամբ) հին, փաստորեն անձեռնմխելի մավրական հատվածի միակ մնացած մասն է, որտեղ քրիստոնյաների հաղթանակից հետո ապրում էին մավրերը:
Museo Arqueológico նահանգ (հնագիտական թանգարան) - Palacio de la Diputación. Theուցանմուշների շարքում. Մավրերի և այլ ժողովուրդների կերամիկա և կենցաղային իրեր, որոնք իրենց հետքն են թողել Ալիկանտեի պատմության մեջ:
Ռամբլա դե Մենդես Նունեսը Ալիկանտեի «սիրտն» է: Բոլոր պաշտոնական երթերն ու շքերթները, կրոնական և տոնական երթերը տեղի են ունենում այս փողոցի երկայնքով: La Rambla- ն սկսվում է քաղաքի կենտրոնից, շուկայի մոտակայքում և ավարտվում Paseo Marítimo- ի և Explanada de Espa areasa- ի ջրերի ափին:
Paseo Marítimo - Primorsky Boulevard, քաղաքների և զբոսաշրջիկների սիրված զբոսանքի վայրը: Paseo Marítimo- ն իր արմավենու հրաշալի գծով լի է խանութներով, ռեստորաններ, բարեր և սրճարաններ: Կարմիր, բեժ և սպիտակ մարմարե սալիկներով սալիկապատված նրբանցքը ժամանակակից քաղաքի իրարանցման մեջ մեկուսացված հանդարտ կղզու տպավորություն է թողնում:
El Monasterio de Santa Verónica / de Santa Faz - գտնվում է քաղաքից 5 կմ հեռավորության վրա ՝ մայրուղով, դեպի Վալենսիա: 1766 թվականին կառուցված Վերածննդի ոճով, պորտալը բարոկկո ոճի է: Այստեղ կա նաև 16-րդ դարի ամրոց աշտարակ: Ամեն տարի մայիսին ավելի քան 50,000 ուխտավորներ և շրջիկ վաճառականներ ՝ խնկունի ճյուղերով զարդարված անձնակազմով, գալիս են վանք Սուրբ Դեմքի (Սանտա Ֆազ) տոնին ՝ հարգանքի տուրք մատուցելու Հիսուս Քրիստոսի Սուրբ Դեմքով կտավին, որը 1489 թվականին բերվել է Հռոմից Ալիկանտե: Սուրբ Վերոնիկայի ափսեը ՝ կտավի մի կտոր, որը ֆիքսում է Հիսուս Քրիստոսի դեմքի դիմագծերը; ոչ կանոնական աղբյուրների համաձայն ՝ այս կտավով Սուրբ Վերոնիկան սրբել է Հիսուսի դեմքից արյունոտ քրտինքը:
== Անվան ստուգաբանություն ==
| |||