«Մասնակից:AshotGPT/Սևագրություն 1»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 6.
Վեպում նկարագրված հասարակության մեջ [[Ամուսնություն|ամուսնության]] ինստիտուտ գոյություն չունի, և ավելին, մշտական ​​սեռական զուգընկերոջ առկայությունը համարվում է անպարկեշտ, իսկ «<nowiki/>[[հայր]]<nowiki/>» և «<nowiki/>[[մայր]]<nowiki/>» բառերը համարվում են կոպիտ [[Հայհոյախոսություն|հայհոյանքներ]] (և եթե «հայր» բառը հումորի և համակրանքի տարրեր է պարունակում, ապա «մայրը», արհեստական ծննդաբերությունների պատճառով ամենակեղտոտ հայհոյանքն է համարվում): [[Սեռական դաստիարակություն|Սեռական դաստիարակության]] դասերը և սեռական խաղերը պարտադիր են բոլոր երեխաների համար, իսկ մեծահասակները [[Խառնամուսնություն|անկանոն սեռական կյանք]] են վարում և հատուկ կինոթատրոններում [[պոռնոգրաֆիա]] են նայում: Այդ ամենը համարվում է [[Հոգեկան առողջություն|հոգեկան առողջության]] երաշխիք, քանի որ [[Զիգմունդ Ֆրոյդ|Ֆրոյդ]]<nowiki/>ի ուսմունքի համաձայն՝ ծնողների և երեխաների փոխհարաբերությունները և սեռական արգելքները [[նևրոզներ]] են առաջացնում, ուստի դրանք վերացվել են՝ համարվելով վնասակար: [[Ամլացում|Չստերիլացված]] կանանց համար պարտադիր են [[Բեղմնականխում|բեղմնականխման]] և [[Մալթուսականություն|մալթուսականության]] դասերը: Հասարակության կյանքում վերացվել է այն ամենը, ինչը վսեմ է և ուժեղ զգացմունքներ է առաջացնում՝ [[սեր]]<nowiki/>ը, [[կրոն]]<nowiki/>ը, [[Արվեստ|բարձր արվեստ]]<nowiki/>ը, [[ազատամտականություն]]<nowiki/>ը և հիմնարար [[գիտություն]]<nowiki/>ը: Այս ամենն իր պլեբեյան փոխարինողներն ունի՝ [[անվտանգ սեքս]] և թմրանյութեր, Ֆորդի պաշտամունք, [[Շոու բիզնես|զանգվածային ժամանցի արդյունաբերություն]], առանց իսկական գիտելիքների և հասկացողության կարծրատիպերի ներշնչում: Գրեթե բոլոր մարդիկ երջանիկ են պարզունակ, [[Հեդոնիզմ|հեդոնիստական]] ​​երջանկությամբ: Գիրքը նկարագրում է տարբեր մարդկանց կյանքը, որոնք չեն կարողանում ներգրվել այս հասարակության մեջ: Այդ մարդիկ նրանք են, ովքեր չեն յուրացրել համընդհանուր [[կոլեկտիվիզմ]]<nowiki/>ը և զարգացրել են [[անհատականություն]]<nowiki/>ն ու [[ինքնագիտակցություն]]<nowiki/>ը:
 
Վեպի հերոսուհին՝ Լենայնա Քրաունը, բետա կաստայի անդամ է (պլյուս թե մինուս, նշված չէ), որն աշխատում է որպես [[բուժքույր]]՝ մարդկանց արտադրության կոնվեյերում: Նա սեռական հարաբերությունների մեջ է գտնվում Հենրի Ֆոսթերի հետ: Բայց նրա ընկերուհին՝ Ֆանի Քրաունը պնդում է, որ Լենայնան հավատարիմ մնա իրերի դասավորությանը և հարաբերությունների մեջ մտնի նաև այլ տղամարդկանց հետ, ինչից հետո Լենայնան խոստովանում է, որ իրեն դուր է եկել Բեռնարդ Մարքսը:Բեռնարդ Մարքսն ալֆա-պլյուս կաստային է պատկանում։ Նա հիպնոպեդիայի մասնագետ է և տարբերվում է իր կաստայի այլ ներկայացուցիչներից ինչպես արտաքնապես, այդպես էլ հոգեբանորեն․ նա կարճահասակ է, ամփոփված է իր մեջ և իր ժամանակի մեծ մասն անցկացնում է միայնակ, ինչի պատճառով վատ համբավ ունի: Շշուկներ են գնում, որ «երբ Մարքսը շշի մեջ է եղել, ինչ-որ մեկը սխալ է թույլ տվել՝ մտածելով, որ նա գամմա է, և սպիրտ է լցրել նրա արյան փոխարինողի մեջ: Այդ պատճառով էլ նա թուլակազմ տեսք ունի»: Նա ստեղծագործության ինստիտուտային բաժնի դասախոս-ուսուցիչ Հելմհոլց Վաթսոնի ընկերն է, որի հետ նա ընդհանուր առանձնահատկություն է ունեցել` անհատականության գիտակցությունը:
 
Героиня романа Линайна Краун — [[медицинская сестра]], работающая на конвейере производства людей, член касты бета (плюс или минус, не сказано). Она состоит в связи с Генри Фостером. Но подруга Фанни Краун настаивает на том, чтобы Линайна придерживалась порядка вещей и была с другими мужчинами. Линайна признаётся, что ей приглянулся Бернард Маркс.
 
Бернард Маркс — альфа-плюсовик, специалист по гипнопедии, отличающийся от людей своей касты и внешне, и психологически: низкий ростом, замкнут и большую часть времени проводит один, из-за этого обладает дурной репутацией. Про него ходят [[слухи]], что «когда он был в бутыли, кто-то ошибся — подумал, что он гамма, и влил ему спирту в [[кровезаменитель]]. Оттого он и щуплый на вид». Дружит с Гельмгольцем Уотсоном — лектором-преподавателем на институтской кафедре творчества, с которым их единила общая черта — осознание своей индивидуальности.
 
Линайна и Бернард летят на уик-энд в индейскую [[Индейская резервация|резервацию]], где встречают Джона, носящего прозвище Дикарь, — белого юношу, рождённого естественным путём; он сын директора воспитательного центра, где они оба работают, и Линды, теперь опустившейся алкоголички, всеми презираемой среди индейцев, а некогда — «беты-минусовички» из воспитательного центра. Линду и Джона перевозят в Лондон, где Джон становится сенсацией среди высшего общества, а Линду помещают в больницу, где она остаток жизни предаётся сомоотдыху и вскоре умирает от передозировки наркотика.