«Ֆրենկ Ռոզենբլատ»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Ֆրենկ Ռոզենբլատ'''  (англ. ''Frank Rosenblatt'', 1928—1971) հայտնի ամերիկացի գիտնական  [[Հոգեբանություն|հոգեբանության]], նեյրոֆիզիոլոգիայի և [[Արհեստականարհեստական ինտելեկտ|արհեստական ինտելեկտի]]ի բնագավառներում:

Ֆրենկ Ռոզենբլատը ծնվել է 1928 թ.-ի հուլիսի 11-ին [[Նյու Յորք|Նյու Յորքում]]ում, եղել է Ռուսաստանի կայսրությունից ներգաղթյալ հրեա ընտանիքի երրորդ երեխան. Հայրը ՝ սոցիոլոգ և տնտեսագետ Ֆրենկ Ֆերդինանդ Ռոզենբլատը աշխատել է որպես Ռուսաստանում և Սիբիրում քաղաքացիական պատերազմի զոհ դարձած հրեաներին օգնելու ամերիկյան հիմնադրամների համատեղ բաշխման կոմիտեի մասնաճյուղի տնօրեն, մահացել է Ֆրենկի ծնունդից մի քանի ամիս առաջ:

Ֆրենկը 1946 թվականին ավարտել է դպրոցը, 1950 թվականին ստացել է բակալավրի աստիճան, 1956 թվականին դարձել է դոկտոր:

1958-1960 թվականներին Քորնելի համալսարանում ստեղծել է “Մարկ -1” հաշվողական համակարգը: Դա առաջին նեյրոհամակարգիչն էր, որն ունակ էր սովորել ամենապարզ առաջադրանքները և կառուցված էր [[Պերսեպտրոն|պերսեպտրոնիպերսեպտրոն]]ի վրա ՝ [[արհեստական նեյրոնային ցանց]], որը Ռոզենբլատը զարգացրել էր երեք տարի առաջ: Հենց պերսեպտրոնի ստեղծումը բերեց համբավ Ռոզենբլատին: Սկզբնական շրջանում Ֆրենկի պերսեպտրոնները մոդելավորված էին միայն իր լաբորատորիայի համակարգիչների համար: Հետագայում նա շարունակում էր կատարելագործել իր հայտնագործությունը: Իր կողմից մշակված թեորեմները և մեթոդները հրապարակվում էին գրքերում և զանազան հոդվածներում:

Նա վայելում էր ուսանողների հետ անցկացրած իր ժամանակը: Մի քանի տարիների ընթացքում Ֆրենկը կարդում էր դասախոսություններ բակալավրի ուսանողների համար, որոնք կոչվում էին «Ուղեղի մեխանիզմների տեսություն»: Այս դասընթացը գաղափարների անհավանական խառնուրդ էր գիտելիքների հսկայական ոլորտներից, որոնց արդյունքները ստացվել են էպիլեպսիայով հիվանդների ուղեղի վրա կատարված հետազոտությունների, կատվի ուղեղի տեսողական կեղևում անհատական ​​նեյրոնների գործունեությունն ուսումնասիրելու, ուղեղի անհատական ​​տարածքների վնասվածքի հետևանքով հոգեկան գործընթացների ընթացքում խանգարումների և նյարդային համակարգերի վարքի մանրամասները մոդելավորող տարբեր անալոգային և թվային էլեկտրոնային սարքերի աշխատանքների շնորհիվ:

Իր դասընթացի ժամանակ Ռոզենբլատը հետաքրքիր շահարկումներ է արել ուղեղի վարքագծի վերաբերյալ: Օրինակ ՝ Ռոզենբլատը տվել է մի հաշվարկ, որը ցույց է տալիս, որ մարդու ուղեղի նյարդային կապերի քանակը բավարար է զգայարաններից ամբողջական «լուսանկարչական» պատկերները վայրկյանում 16 շրջանակ արագությամբ պահելու համար ՝ շուրջ երկու հարյուր տարի ժամանակով:

1962 թվականին դասընթացի նյութերի հիման վրա Ռոզենբլատը հրատարակեց «Նեյրոդինամիկայի սկզբունքները. Պերսեպտրոնները և ուղեղի մեխանիզմների տեսությունը» գիրքը, որը հետագայում օգտագործեց որպես դասագիրք իր դասընթացի համար:

1969-ին Ռոզենբլատի նախկին համակուրսեցի Մարվին Մինսկին և Սեյմուր Պապերտը հրատարակեցին "Պերսեպտրոններ" գիրքը, որում բերեցին խիստ մաթեմատիկական ապացույց, որ պերսեպտրոնը ունակ չէ սովորելու օգտագործման համար նպատակահարմար շատ դեպքերում: Մ. Մինսկու և Ս. Պապերտի գրքի գաղափարների և եզրակացությունների ընդունման արդյունքում նեյրոնային ցանցերի աշխատանքները հանվել էին բազմաթիվ գիտական կենտրոններից և ֆինանսավորումն էապես կրճատվել էին: Քանի որ Ռոզենբլատը արդեն մահացել էր, նա չի կարողանում փաստարկված պատասխանել նեյրոնային ցանցերի քննադատությանը եւև հետազոտություններին, գրեթե մեկ տասնամյակ դադարեցվում են:

== Գրականություն ==