«Եսայի Գռուզյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

| Վիքիդարան =

}}

 

[[1931]]-[[1937]] թվականներին սովորել է [[Հռոմ]]ի համալսարանում։ Եղել է [[Վենետիկ]]ի [[Մխիթարյան միաբանություն|Մխիթարյան միաբանության]] անդամ ([[1937]]-[[1958]]), [[1951]]-[[1952]] թվականներին՝ Մուրաս Ռափայելյան, իսկ [[1953]][[1958|-1958]] թվականներին՝ [[Ալեքսանդրիա|Ալեքսանդրի]]այի ([[Եգիպտոս]]) Մխիթարյան վարժարանների տնօրեն։ [[1962]] թվականին հիմնադրել է [[Սան Պաուլո]]ի ([[Բրազիլիա]]) համալսարանի հայագիտության [[ամբիոն]]ը, ուր աշխատում է որպես դասախոս և ամբիոնի վարիչ։ Հրատարակել է երկլեզվյան՝ [[Պորտուգալիա|պորտուգալ]]երեն-[[հայ]]երեն հայագիտական եռահատոր դասագիրքը, որտեղ ըստ հատորների զետեղված են նյութեր հայ ժողովրդի կազմավորման, հայոց լեզվի ծագման մասին, հայերեն զրուցարան և հայոց լեզվի քերականությունը։ Առանձին աշխատանքներ է նվիրել հայերենի այբուբենին, [[Եղիշե Չարենց]]ին, արդի հայ գրականության կապերին։ Անդրադարձել է հայ մատենագիտությանը, ճարտարապետությանը, հայ-[[հռոմ]]եական հարաբերություններին։ Առաջարկել և կիրառել է լսատեսողական մեթոդը հայերենը ուսուցանելիս։