«Ինդոնեզական խոհանոց»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
Տող 65.
Արևմտյան [[Կալիմանտան|Կալիմանտանի]] խոհարարական ավանդույթները բավականին հատուկ են, որոնք երբեմն հատկացվում են բանջարական խոհանոցին՝ այնտեղ բնակվող բանջարական ժողովրդի անունով: Ձկներն ու հավերը ակտիվորեն օգտագործվում են այս շրջանում. Շատ ուտեստներ պատրաստվում են մեծ քանակությամբ [[Սխտոր|սխտորով]] պղպեղի տարբեր սորտերի սոուսներում, որոնք հաճախ ունեն շատ վառ գույնի երանգներ{{sfn|Rose Prince|2009|с=23}}:
 
[[Սուլավեսի|Սուլավեսին]], որտեղ ձկնորսությունը պատմականորեն առանձնահատուկ դեր է ունեցել, բնութագրվում է մեծ թվով ձկան ուտեստներով, իսկ ներքին մասում, հիմնականում [[Քրիստոնեություն|քրիստոնյաներով]] բնակեցված, խոզի միսի ակտիվ օգտագործմամբ: Հատկապես առանձնանում է Հյուսիսային Սուլավեսիայում գտնվող Մանադո քաղաքի խոհանոցը, որը հայտնի է, մասնավորապես, ապուրների, ձկների և մսամթերքի բազմազանությամբ, և տինուտուանտինուտուանը, բրնձի և տարբեր բանջարեղենիբանջարեղենների խիտ շոգեխաշումըշոգեխաշումից առաջացած ուտեստը, որն Ինդոնեզիայի այլ շրջաններում ավելի շատ հայտնի է որպես «մանադայականմանադյան շիլա» անունով:
 
Երկրի արևելյան մասի բնակիչների` [[Նոր Գվինեա]] կղզու արևմտյան մասի` մոլուկաների, խոհանոցի ամենակարևոր հատկությունը բրնձի քիչ քանակությամբ սպառումն է: Այս շրջաններում հիմնական սննդային մշակաբույսերն են` կասավան, եգիպտացորենը և սագոյի արմավենին: Վերջինիս միջուկը աղացած է ալյուրի մեջ, որից պատրաստվում են տարբեր խմորեղեններ, ինչպես նաև խիտ կպչուն պապեդա շիլա, որը հատկապես հայտնի է արևելյան Ինդոնեզիայի ժողովուրդների շրջանում որպես անկախ կերակուր կամ կողմնակի ճաշատեսակների գարնիր{{sfn|Rose Prince|2009|с=23}}{{sfn|Reader|2009|с=9}}։