«Մասնակից:SandroGirl/Ավազարկղ Ե»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 44.
[[Պատկեր:Kralj aleksandar1.jpg|thumb|left|[[Александр I Карагеоргиевич]] — в годы [[Балканские войны|Балканских войн]] был наследником сербского престола. Лично возглавил 1-ю сербскую армию]]Բալկանյան առաջին պատերազմի ավարտին Բուլղարիայում ձևավորվեց 4-րդ բանակը, իսկ պատերազմից հետո՝ 5-րդ բանակը: Երկուսն էլ հանդես էին գալիս 1-ին, 2-րդ և 3-րդ բանակներին հավասար: Փաստորեն, Բուլղարիայի զորքերում Թուրքիայի հետ վերջին պատերազմից հետո ոչինչ չի փոխվել։ Ապագա ճակատի՝ Սերբ-բուլղարական սահմանի մոտ՝ Բուլղարիան երկար ժամանակ էր ձգում զորքերը, քանի որ նրանք Չաթալջայից շատ հեռու էին գտնվում<ref name="one" />։
 
Սերբական զորքերը,զորքերը՝ անտիբուլղարականհակաբուլղարական միության գլխավոր հարվածային ուժը, ձգվել են Բուլղարիայի հետ ամբողջ սահմանի երկայնքով: Ընդհանուր առմամբ Սերբիան ուներ երեք բանակ և երկու ինքնուրույն ջոկատ։ Սերբական զորքերի կազմում են նաև Չեռնոգորիայի զորքերը, որոնց մի մասն ընդգրկվել է հրամանատար Ալեքսանդր Կարագեորգիեւիչի 1-ին բանակի կազմում: Սերբական զորքերի ևս մեկ մաս [[Սկոպիե|Սկոպիեում]] մնացել է որպես պահեստազորային։ Նույն քաղաքում տեղակայված է հակաբուլղարական ուժերի գերագույն հրամանատարության շտաբը<ref name="one" />։
 
Չեռնոգորիայում Առաջին Բալկանյան պատերազմից հետո զորքերը հասցրել են զորացրվել, այդ պատճառով կրկին զորահավաք Է հայտարարվել։ Սերբիայում և Բուլղարիայում լրացուցիչ զորահավաք է անցկացվել՝ ուժերը համալրելու համար<ref name="one" />։ Հունիսի 23-27-ը երկու երկրների զորքերը վարժվել են ընդհանուր սահմանին։ Հունիսի 28-ին նրանք մտել են շփման մեջ, այդ ժամանակ էլ սկսվել է դիվանագիտական ճգնաժամ նախկին Բալկանյան միության և Ռուսական կայսրության երկրների միջև, որը ձգտում էր հակամարտությունը կարգավորել խաղաղ բանակցությունների միջոցով։ Նույն օրը [[Սանկտ Պետերբուրգ|Պետերբուրգում]] նշանակված էր վիճելի տարածքների պատկանելության շուրջ բանակցությունների ամսաթիվ, սակայն բանակցությունները տապալվեցին պատերազմով։
[[Армия Королевства Сербия|Сербские войска]], главная ударная сила антиболгарского союза, растянулись вдоль всей границы с Болгарией. Всего у Сербии было три армии и два самостоятельных отряда. В состав сербских войск вошли и черногорские, часть которых попала в состав 1-й армии королевича [[Александр I Карагеоргиевич|Александра Карагеоргиевича]]. Ещё одна часть сербских войск оставалась в [[Скопье]] в качестве резерва. В том же городе расположился штаб верховного командования антиболгарскими силами<ref name="one" />.
 
=== Պլաններ ===
В Черногории после Первой Балканской войны войска успели демобилизоваться, поэтому была вновь объявлена мобилизация. В Сербии и Болгарии провелась дополнительная мобилизация, чтобы пополнить силы. С [[23 июня|23]] по [[27 июня]] войска обеих стран стягивались к общей границе<ref name="one" />. [[28 июня]] они вошли в соприкосновение, тогда же начался дипломатический кризис между странами бывшего Балканского союза и Российской империей, которая стремилась урегулировать конфликт путём мирных переговоров. В тот же день в [[Санкт-Петербург|Петербурге]] была назначена дата переговоров о принадлежности спорных территорий, однако переговоры были сорваны войной.
Բուլղարական հրամանատարությունը ծրագրել էր հարձակվել հակառակորդի վրա հարավում և փակել Սերբիայի ու Հունաստանի միջև հաղորդակցությունը։ Այնուհետև բուլղարացիները ցանկանում էին հարձակվել [[Սկոպիե]]<nowiki/>յի վրա և հետո ամբողջությամբ գրավել Մակեդոնիան։ Գրավված տարածքներում նախատեսվում էր հիմնել բուլղարական վարչություն և քարոզչություն իրականացնել տեղի բնակչության շրջանում։ Ինչպես սպասվում էր, տեղի բնակչությունը պետք է աջակցեր բուլղարական բանակին։ Այնուհետև Բուլղարիայի կառավարությունը ցանկանում էր զինադադար առաջարկել հակառակորդներին և դիվանագիտական բանակցություններ սկսել։ Երկրի կառավարությունը կարծում էր, որ Սկոպիեյի գրավումից հետո, Սերբիան ճնշման տակ կհամաձայնի բուլղարացիների բոլոր պայմաններին<ref name="one" />:
 
Սերբերը պատերազմի նախօրեին ոչ մի հատուկ ծրագիր չեն մշակել: Միայն հուլիսի սկզբին, երբ սկսվեց պատերազմը և Սերբական զորքերը առաջ էին շարժվում Բուլղարիայի խորքը, Սերբական և հունական կառավարությունները որոշեցին պատերազմն ավարտել դիվանագիտության օգնությամբ<ref name="vlahov" />։ Նախատեսվում էր պահել բուլղարացիների հարձակումն ամբողջ ճակատում, ընդ որում՝ մեղադրելով Բուլղարիային միութենական պայմանագրերի խախտման մեջ՝ այդպիսով մեկուսացնելով նրան։
=== Планы ===
Болгарское командование планировало атаковать противника на юге и перекрыть сообщение между Сербией и Грецией. Далее болгары хотели атаковать [[Скопье]] и затем полностью занять Македонию. На захваченных территориях планировалось учредить болгарское управление и провести [[пропаганда|пропаганду]] среди местного населения. Как ожидалось, местное население должно поддержать болгарскую армию. Далее правительство Болгарии хотело предложить противникам перемирие и начать дипломатические переговоры. Правительство страны полагало, что после захвата [[Скопье]] Сербия под давлением согласится на все условия болгар<ref name="one" />.
 
== Ռազմական գործողությունների ընթացք ==
Сербы никаких специальных планов накануне войны не разрабатывали. Только в начале [[июль|июля]], когда началась война и сербские войска продвигались вглубь Болгарии, сербское и греческое правительства решили завершить войну с помощью дипломатии. Планировалось сдерживать наступление болгар на всём фронте, при этом обвиняя Болгарию в нарушении союзных договоров, таким образом изолировав её<ref name="vlahov" />.
 
=== Բուլղարական զորքերի հարձակում ===
== Ход военных действий ==
 
=== Наступление болгарских войск ===
[[Файл:George William Buchanan.jpeg|thumb|right|[[Бьюкенен, Джордж Уильям|Джордж Бьюкенен]], британский посол в [[Российская империя|Российской империи]]]]В последние дни июня ситуация на границе обострилась. [[29 июня]] [[1913 год]]а в 3 часа утра болгарские войска без объявления войны перешли в наступление на македонском участке границы. Для Сербии это оказалось неожиданностью, так как та ожидала начала переговоров в Петербурге. [[Бьюкенен, Джордж Уильям|Джордж Бьюкенен]], британский дипломат, по поводу начала войны заявил: ''«Болгария была ответственна за открытие враждебных действий, Греция и Сербия вполне заслужили обвинение в преднамеренной провокации»''.