«Մասնակից:Tigranbagdasaryan/Ավազարկղ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 2.
== Կենսագրություն ==
Նա սովորել է դաշնամուր և ջութակ Տասկեգիի ինստիտուտում ([[:en:Tuskegee Institute]]) (Տասկիգի քաղաք, Ալաբամա նահանգ ([[:en:Tuskegee, Alabama]]): Լուի Ամսթրոնգի հետ միասին Լոուրենս Ուեբի նվագախմբում աշխատելուց հետո, ինչպես նաև որոշ ժամանակ անցկացնելով Էրլ Հայնսի «''Grand Terrace սրճարան»'' նվագախմբում՝ 1933 թվականին Ուիլսոնը սկսել է աշխատել Բենի Քարտերի «''Chocolate Dandies''» նվագախմբում: 1935 թվականին միացել է Բենի Գուդմանի տրոյին, որի կազմում էր թմբկահար Ջին Կրուպան. հետագայում, երբ խմբին է միացել Լայոնել Հեմպտոնը, այն դարձել է կվարտետ: Միանալով այդ տրիոյին՝ Ուիլսոնը դարձել է առաջին սևամորթ երաժիշտը այդ կոլեկտիվում, որտեղ միայն սպիտակամորթեր էին:
Հայտնի ջազային պրոդյուսեր և գրող [[:en:John H. Hammond|John Hammond]]-ը կարևոր դեր է խաղացել, որպեսզի Ուիլսոնը պայմանագիր կապի« ''Brunswick» ձայնագրման ստուդիայի հետ:'' 1935 թվականից սկսած՝ Ուիլսոնը նրա համար ձայնագրել է մի շարք սիրված մեղեդիներ, որպեսզի դրանք օգտագործվեն ջուքբոքսերում: նա փայնագրել է 50 երգ այնպիսի կատարողների համար, ինչպիսիք են Լինա Հորնը,Հելեն Ուորդը և Բիլլի Հոլիդեյը՝ ներառյալ վերջինիս մի շարք հիթեր: Այդ տարիներին նա մասնակցել է նաև շատ հայտնի ջազային համերգների սվինգի այնպիսի հայտնի երաժիշտների հետ, ինչպիսիք են Լեստեր Յանգը, Ռոյ Էլդռիդջը, Չառլի Շեյվերսը, Ռեդ Նորվոն, Բակ Քլեյտոնը և Բեն Ուեբստերը:
В 1939 г. Уилсон образовал джаз-банд, который просуществовал недолго. После этого в 1940—1944 г. возглавлял секстет в [[:en:Café Society]]. [[Джонсон, Ховард|Ховард «Стретч» Джонсон]] прозвал его «Красный Моцарт» за поддержку левых инициатив; в частности, Уилсон выступал на благотворительных концертах в пользу журнала [[:en:The New Masses]] и для сбора денег в поддержку СССР во время войны, а также возглавлял Комитет деятелей искусства в поддержку кандидатуры афроамериканского активиста Бенджамина Дэвиса ([[:en:Benjamin J. Davis]]) в городской совет Нью-Йорка (тот был избран в 1943 г.).<ref>Denning, Michael: The Cultural Front: The Laboring of American Culture in the Twentieth Century (New York: Verso, 1996), 317.</ref> В 1950-е гг. преподавал в [[:en:Juilliard School]]. В 1955 г. появился в краткой [[камео]]-роли в фильме «[[История Бенни Гудмена]]». Также был музыкальным режиссёром шоу Дика Кэветта (Dick Cavett Show).
|