«Մասնակից:ArthurZQ/Ավազարկղ Բ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Ջնջվում է էջի ամբողջ պարունակությունը
Պիտակ՝ Դատարկում
No edit summary
Պիտակ՝ հետշրջված
Տող 1.
'''Էլիզաբեթ Յորք'''{{ref+|Հայտնի է նաև որպես ''Էլիզաբեթ Պլանտագենետ''{{sfn|Panton|2011|p=184}}.|group="k"}} ({{lang-en|Elizabeth of York}}; {{ԱԾ}}), [[Անգլիայի թագավորություն|Անգլիայի]] արքայադուստր [[Յորքեր|Յորքերի]] տոհմից, [[Անգլիայի թագավորություն|Անգլիայի թագավոր]] [[Էդուարդ IV|Էդուարդ IV-ի]] և [[Էլիզաբեթ Վուդվիլ|Էլիզաբեթ Վուդվիլի]] ավագ դուստրը: Ամուսնության մեջ, որպես [[Թյուդորներ|Թյուդորների]] դինաստիայի առաջին թագավոր [[Հենրի VII (Անգլիա)|Հենրի VII-ի]] կին, Անգլիայի թագուհի, Անգլիայի թագավոր [[Հենրի VIII|Հենրի VIII-ի]] և Շոտլանդիայի ու Ֆրանսիայի թագուհիներ [[Մարգարիտ Թյուդոր|Մարգարիտ]] և [[Մարիա Թյուդոր (Ֆրանսիայի թագուհի)|Մարիա]] Թյուդորների մայրը։
 
Էլիզաբեթը միակ կինն էր, որը դարձել է անգլիական թագավորների [[Էդուարդ IV|դուստր]], [[Էդուարդ V|քույր]], [[Ռիչարդ III|զարմուհի]], [[Հենրի VII (Անգլիա)|կին]] և [[Հենրի VIII|մայր]]{{sfn|Panton|2011|p=184}}։ Իր որդու՝ թագավոր [[Հենրի VIII|Հենրի VIII–ի]] շնորհիվ Էլիզաբեթը [[Էդուարդ VI]] թագավորի և թագուհիների [[Մարի Թյուդոր|Մարի I–ի]] և [[Եղիսաբեթ I|Եղիսաբեթ I–ի]] տատիկն էր, և շնորհիվ իր դստեր՝ [[Մարգարիտ Թյուդոր|Մարգարիտի]], նա նաև համարվում է [[Մարի Ստյուարտ|Մարի Ստյուարտի]] մեծ տատիկը։ Այս կերպ, Էլիզաբեթ Յորքը համարվում է անգլիական բոլոր միապետերի՝ սկսած [[Հենրի VIII|Հենրի VIII–ից]], և Շոտլանդիայի բոլոր միապետերի՝ սկսած [[Ջեյմս V (Շոտլանդիայի թագավոր)|Ջեյմս V–ից]], նախնին։
 
== Արքայադուստր ==
 
=== Ծագում և վաղ տարիներ ===
{{երկակի պատկեր|ձախից|EdwardIVofEngland-Yorkist.jpg|158|ElizabethWoodville.JPG|155|Էլիզաբեթի ծնողները՝ Էդուարդ IV և Էլիզաբեթ Վուդվիլ}}
Էլիզաբեթը ծնվել է [[1466|1466 թվականի]] [[Փետրվարի 11|փետրվարի 11–ին]] [[Վեստմինստերյան պալատ|Վեստմինստերյան պալատում]] և Անգլիայի թագավոր [[Էդուարդ IV|Էդուարդ IV-ի]] և [[Էլիզաբեթ Վուդվիլ|Էլիզաբեթ Վուդվիլի]] տասը երեխաներից ավագն էր, արքայադուստրը նաև երկու համամայր եղբայր ուներ՝ մոր և Գրոուբիից Ջոն Գրեյի հետ ամուսնությունից՝ Թոմասը և Ռիչարդը։ Հոր կողմից աղջիկը եղել է Ռիչարդ Պլանտագենետի՝ Յորքի 3-րդ դուքսի, ով հայտարարել էր Անգլիայի թագի հանդեպ [[Յորքեր|Յորքերի]] տան իրավունքների մասին, և Սեսիլիա Նևիլի, մոր կողմից՝ Ռիվերսի 1–ին կոմս Ռիչարդ Վուդվիլի և [[Ժակետա Լյուքսեմբուրգցի|Ժակետա Լյուքսեմբուրգցու]] թոռնուհին: Էլիզաբեթը այդ հարյուրամյակում Անգլիայում ծնված առաջին արքայադուստրն էր{{sfn|Weir|2013|p=14}}։ Աղջիկը շքեղ արարողությամբ, արքայազնին վայել, մկրտվել է [[1466|1466 թվականի]] փետրվարին {{sfn|Loades|2009|p=71}} [[Վեստմինստերյան պալատ|Վեստմինստերյան պալատի]] {{iw|Սուրբ Ստեփանոսի մատուռ (Վեստմինստեր)|Սուրբ Ստեփանոսի մատուռում|en|St Stephen's Chapel}}․ արարողությունը ղեկավարել է Յորքի արքեպիսկոպոս {{iw|Ջորջ Նևիլ (Յորքի արքեպիսկոպոս)|Ջորջ Նևիլը|en|George Neville (Archbishop)}}, կնքահայր և կնքամայր են դարձել նրա տատիկներ [[Սեսիլիա Նևիլ|Սեսիլիա Նևիլը]] և [[Ժակետա Լյուքսեմբուրգցի|Ժակետա Լյուքսեմբուրգցին]], ինչպես նաև [[Էդուարդ IV|Էդուարդ IV-ի]] մերձավոր համախոհ [[Ռիչարդ Նևիլ, Ուորիքի 16-րդ կոմս|Ռիչարդ Նևիլը]]{{sfn|Weir|2013|pp=14—15}}{{sfn|Gairdner|1889|p=200}}։ Ավանդույթի համաձայն, ո՛չ թագավորը, ո՛չ նրա կինը չպետք է ներկա լինեին երեխաների մկրտություններին, սակայն [[Էդուարդ IV|Էդուարդ IV-ը]] դստեր համար բացառություն է արել, հավանաբար, որպեսզի ձերբազատվի այն խոսակցություններից, թե իր ամուսնությունը [[Էլիզաբեթ Վուդվիլ|Էլիզաբեթ]] թագուհու հետ անօրինական է{{ref+|Թագավորի ամուսնությունը ավելի վաղ այրիացած Էլիզաբեթ Վուդվիլի հետ տեղի է ունեցել գաղտնի, և մինչ այդ մասին պաշտոնապես հայտարարելը պալատում այդ մասին իմացել են միայն Էլիզաբեթի մայրը՝ Ժակետան և երկու աղախիններ {{sfn|Fabian|1811|p=654}}{{sfn|Giles, Warkworth|1845|pp=15—16}}.|group="k"}} և, հետևաբար, նորածին արքայադուստրը համարում է [[Արտամուսնական երեխա|բաստարդ]]{{sfn|Weir|2013|pp=14—15}}։ Արքայադստեր ծննդյան կապակությամբ [[Էդուարդ IV|Էդուարդ IV-ը]] կնոջը 125 ֆունտ արժողությամբ զարդեր է նվիրել{{ref+|2013 թվականի համարժեքությամբ՝ 62 550 ֆունտ{{sfn|Weir|2013|p=15}}.|group="k"}}․ շքեղ է եղել նաև [[Էլիզաբեթ Վուդվիլ|Էլիզաբեթ Վուդվիլի]]՝ տվյալ տարվա մարտ ամիսն տեղի ունեցած հետծննդյան մաքրման (քառասունքից դուրս գալու) արարողությունը{{sfn|Weir|2013|p=15}}։
 
[[1467|1467 թվականին]] թագավորը կնոջը ցմահ օգտագործման է տրամադրել Սուրեայի [[Ռիչմոնդյան պալատ|Շին պալատը]], որտեղ կազմակերպվել էր թագավորական մանկասենյակը{{ref+|Ավանդույթի համաձայն ՝ թագավորական սերունդները դաստիարակվել են Լոնդոնից և արքունիքից հեռու՝ հանուն նրանց անվտանգության և առողջության {{sfn|Weir|2013|p=22}}։|group="k"}}{{sfn|Weir|2013|pp=21—22}}։ Էլիզաբեթը այստեղ քրոջ՝ [[Մարիա Յորք|Մարիայի]] հետ, ով ծնվել էր [[1467|1467 թվականի]] [[Օգոստոսի 11|օգոստոսի 11–ին]], տնային դաստիարակչուհի Մարգարետի՝ լեդի Բերներսի գլխավորությամբ{{ref+|Մարգարետը սեր [[Ջոն Բուրշյե, Բերներսի 1-ին բարոն|Ջոն Բուրշյեի]]՝ կինն էր․ բարոնը [[Էդուարդ III|Էդուարդ III]] թագավորի ծոռն էր և Էլիզաբեթ թագուհու ընտանիքի մոտ ընկերը{{sfn|Okerlund|2009|p=9}}.|group="k"}}{{sfn|Okerlund|2009|p=9}}, ով իր ծառայությունների համար տարեկան 100 ֆունտ աշխատավարձ էր ստանում{{ref+|2013 թվականի համարժեքությամբ՝ 50 հազար ֆունտ{{sfn|Weir|2013|p=16}}.|group="k"}}{{sfn|Weir|2013|p=16}}, անցկացրել է իր մանկությունն ու մանկության մի մասը։ Բացի դաստարակչուհուց, արքայադուստրերին ծառայելու համար աղախնի հաստիքներ են առանձնացված եղել{{sfn|Everett Green|1851|p=396}} և տարեան 400 ֆունտ՝ նրանց կարիքների համար{{ref+|2013 թվականի համարժեքությամբ՝ 200 200 ֆունտ{{sfn|Weir|2013|p=21}}.|group="k"}}։ [[1467|1467 թվականին]] փոքրիկ Էլիզաբեթին ցմահ օգտագործման հանձնվեց [[Բաքինգհեմշիր]]ի Գրիթ Լինֆորդի առանձնատունը {{sfn|Gairdner|1889|p=200}}, որը մինչ [[1461|1461 թվականը]] պատկանում էր [[Ջեյմս Բատլեր, Օրմոնդի 5-րդ կոմս|Ուիլթշիրի կոմս Ջեյմս Բատլերին]]{{sfn|Weir|2013|p=21}}․ նման բան անելու թագավորի արարքը հասկանալի չէր, թեպետ դա հնարավոր է, որ փոխհատուցումը լիներ այն բանի, որ փոքրիկ արքայադուստրը տիտղոս չուներ{{ref+|Եթե Էլիզաբեթի փոխարեն տղա ծնվեր, ապա նա կկրեր [[Կորնուոլի դուքս|Կորնուոլի դքսի]] տիտղոսը և արդյունքում սեփական դքսություն ձեռք կբերեր{{sfn|Loades|2009|p=72}}.|group="k"}}։ Այդ կալվածքի եկամուտներից վճարվում էր արքայադստեր դայակների ծախսերի մի մասը{{sfn|Loades|2009|p=72}}։ էլիզաբեթը մեծացավ «քրիստոնեական ամենապայծառ պալատում» և մանկուց վարժվեց ճանապարհորդելուն, քանի որ թագավորական զույգը երեխաների և ընդարձակ արքունիքի հետ շրջում էր թագավորական հարյուրավոր գահանիստ վայրերում, որոնք մեծամասամբ գտնվում էին [[Թեմզա|Թեմզայի]] հովտում{{sfn|Weir|2013|p=17}}։
 
=== Օրվա ռեժիմ ===
[[Պատկեր:York Sisters.jpg|մինի|Էդուարդ IV-ի դուստրերը: Միջնադարի տաճարի վիտրաժներ, XVI դար:<br><small>Ձախից աջ՝ Էլիզաբեթ, [[Սեսիլիա Յորք|Սեսիլիա]], [[Աննա Յորք|Աննա]], [[Եկատերինա Յորք|Եկատերինա]] և [[Մարիա Յորք|Մարիա]]</small>]]
Օրվա ամենօրյա ռեժիմը, որին հետևում էին Էլիզաբեթը և Մարիան, հավանաբար նման էր նրան, որը հետագայում սահմանվեց թագավորի կողմից իրենց եղբայր Էդուարդի համար, երբ վերջինս դարձավ երեք տարեկան, ինչպես նաև դա կարող էր հիմնված լինել այն սովորույթների վրա, որոնք նկարագրված են իրենց հորեղբայր Կլարենսի դուքս [[Ջորջ Պլանտագենետ, Կլարենսի 1-ին դուքս|Ջորջի]] կենցաղային գրքերում: Երեխաներին արթնացնում էին առավոտյան ժամը 6-ին, որպեսզի նրանք կարողանային «[իրենց] տարիքին համապատասխան հարմար ժամին ոտքի ելնել»՝ իրենց ննջարանում մասնակցելու առավոտյան աղոթքին։ Այնուհետև հնչող զանգը նրանց տեղեկացնում էր, որ ժամանակն է գնալ պատարագի, որը տեղական մատուռում մատուցում էր տնային քահանան: Պատարագի ծառայությունների կանոնավոր պահպանումը թագավորի երեխաների համար դիտվում էր որպես անհրաժեշտություն, որի շնորհիվ Էլիզաբեթը մեծացավ որպես բավականին բարեպաշտ տիկին: Պատգարագից անմիջապես հետո արքայադուստրերը նախաճաշում էին. նախաճաշի հավանական բաղադրիչներն էին հացը, կարագը, [[Էլ|էլը]], ձուկը, միսը կամ ձուն{{sfn|Weir|2013|p=23}}։ Արքայադուստրերի ճաշը մատուցվում էր առավոտյան ժամը 10-ին կամ 11-ին, իսկ հացկերույթն իրենից ներկայացնում էր «ազնիվ ծառայություն» այն ուտեստներից, որոնք «մատուցվում էին հարգված մարդկանց» և շքազգեստներ հագած սկվայրերի կողմից», և կարող էր շարունակվել մինչև երկու ժամ: Սննդի ընդունման ժամանակ քույրերին կարդում էին խրատական ու վեհանձն պատմություններ{{ref+|Թագավոր Էդուարդ IV-ը պնդել է, որ իր երեխաների տներում չլինեն «սկանդալիստներ, խուլիգաններ, վտանգավոր մարդիկ կամ դավաճաններ», և բոլոր խոսակցությունները նրանց ներկայությամբ լինեն « առաքինի, ազնիվ ... և իմաստուն»{{sfn|Weir|2013|p=26}}.|group="k"}}{{sfn|Weir|2013|p=23}}։ Ճաշից հետո արքայադուստրերը լոգանք էին ընդունում և, հնարավոր է, ցերեկային քուն մտնում։ Ավելի ուշ աղջիկներին ըմպելիքներ ու հաց էին բերում, որից հետո հնչում էր երեկոյան ժամերգությունն ազդարարող զանգը։ Ընթրիքը մատուցվում էր երեկոյան ժամը 4-ին։ Երեկոյի մնացած մասը արքայադուստրերն անցկացնում էին զվարճանքների մեջ, ինչպիսիք էին խաղերն ու երաժշտությունը․ թագավորի դուստրերը քնում էին երեկոյան ժամը 8-ին՝ նախապես սնվելով հացով, Էլով կամ գինիով և այլ մթերքներով: Հատկանշական է այն փաստը, որ այդ ժամանակաշրջանի իշխանուհիների պալատական հաշիվներում խաղալիքներ գրեթե չեն հիշատակվում {{sfn|Weir|2013|pp=23—24}}։
 
Հատուկ ուշադրություն էր դարձվում արքայադուստրերի անվտանգությանը։ Այն բանից հետո, երբ երեկոյան ժամը 8-ին փակվում էին Էլիզաբեթի և Մարիայի ննջարանի դռները, ոչ ոք, բացի նրանց անձնական ծառաներից, չէր կարող մտնել նրանց մոտ։ Աղջիկների ննջարանում գիշերը վառ էին թողնում մոմը կամ ջահը. բացօթյա դարպասները փակվում էին երեկոյան ժամը 9-ին, ձմռանը և ամռանը՝ 10-ին։ Պահապանները գիշերը երեք-չորս անգամ շրջայց էին կատարում ամրոցի տարածքով՝ ստուգելով յուրաքանչյուր սենյակ։ Ավելի ուշ արքայազն Էդուարդին հատուկ անձ էր կցվել, որը գիշերում էր նրա ննջարանում և գիշերային ժամերին հետևում էր տղայի անվտանգությանն ու առողջությանը; հավանաբար, արքայադուստրերը նույնպես նման մարդ ունեցել են{{sfn|Weir|2013|p=24}}։
 
=== Կրթություն և դաստիարակություն ===
Թագավորական ընձյուղների կրոնական ուսուցումը սկսվում էր շատ վաղ տարիքում, և չորս տարեկանում երեխաները պետք է իմանային Սաղմոսագիրքը: Տոնական օրերը, մասնավորապես Քրիստոսի հաղթական մուտքը, [[Զատիկ|Զատիկը]], [[Սուրբ Գևորգ|Սուրբ Գևորգի]] հիշատակի օրը, [[Հոգեգալուստ|Երրորդությունը]], [[Բոլոր սրբերի օր|Բոլոր սրբերի օրը]] և [[Հիսուս|Քրիստոսի]] [[Սուրբ ծնունդ|Սուրբ Ծնունդը]], ինչպես նաև այլ սրբերի օրերը, աչքի էին ընկնում մատուռում կատարվող հատուկ արարողակարգով, քարոզներով և զվարճանքներով․ Էլիզաբեթն ու [[Մարիա Յորք|Մարիան]] այդ օրերին պատարագի ժամանակ նվիրաբերություններ էին կատարում։ [[Ավագ Հինգշաբթի]] օրը աղջիկները նվերներ էին բաժանում աղքատներին, [[Ավագ Ուրբաթ]] օրը նրանց սովորեցրել էին ծնկաչոք մոտենալ խաչին։ [[Մեծ պաս|Մեծ]] և Սուրբծննդյան ծոմապահության ժամանակ աղջիկները պետք է ծոմ պահեին կամ զերծ մնային մսից։ Նոր տարուն արքայադուստրերը նվերներ էին ստանում, իսկ տասներկուերորդ գիշերը նրանց թույլատրվում էր միանալ տոնակատարություններին և խնջույքին{{sfn|Weir|2013|pp=24—25}}։ [[1470|1470 թվականի]] հունիսին արքայադուստր Էլիզաբեթը ծնողների հետ այցելեց [[Քենթերբերիի տաճար|Քենթերբերիի]] [[Սուրբ Ավգուստինի աբբայություն]]՝ մասնակցելու [[Հոգեգալուստ|Հոգեգալուստի]] եկեղեցական տոնակատարություններին, որից հետո [[Էլիզաբեթ Վուդվիլ|մոր]] հետ վերադարձավ [[Լոնդոն]]{{sfn|Weir|2013|p=38}}։ Աբբայությունում Էլիզաբեթը տեսել է [[Թոմաս Բեքեթ|Թոմաս Բեքետի]] սուրբ մասունքները․ Սրբի կյանքի պատմությունն ու հրաշալիքները փոքրիկ արքայադստեր վրա անջնջելի տպավորություն են թողել. կան ապացույցներ, որ Էլիիզաբեթը պահպանել է նվիրվածությունը Սուրբ [[Թոմաս Բեքեթ|Թոմաս Բեքետի]] հանդեպ մինչև իր կյանքի վերջը{{sfn|Weir|2013|p=39}}։
 
Տարիքի հետ զուգընթաց Էլիզաբեթը սկսեց կորցնել [[Էդուարդ IV|հոր]] կողմից ժառանգած հատկանիշները, մասնավորապես՝ հարաբերություններում շփման թեթևությունն ու հմայքը։ Բացի այդ, անցնելով պատանեկության շրջանը, [[Էդուարդ IV|Էդուարդ IV-ը]] գիրացավ և սկսեց սիրուհիներ պահել, որոնցից ամենաճանաչվածը [[Ջեյն Շոր|Ջեյն Շորն]] էր{{sfn|Weir|2013|p=56}}․ Էլիզաբեթը, անկասկած, գիտեր հոր և [[Ջեյն Շոր|Շորի]] կապի և այն մասին, որ [[Էլիզաբեթ Վուդվիլ|Էլիզաբեթ]] թագուհին ատում է [[Ջեյն Շոր|Ջեյնին]]: Արքայադուստր Էլիզաբեթի անվիճելի առաքինությունը, հավանաբար, քողարկում էր հորից ժառանգած զգայականությունը, քանի որ նրան ակնհայտորեն դուր են եկել կյանքում ավելի գեղեցիկ բաները, սակայն ինքը նախընտրել է դա թաքցնել{{sfn|Weir|2013|p=57}}։ «Կույր բանաստեղծ» և միաբան Բեռնարդ Անդրեն, ով հետագայում ծառայել է [[Հենրի VII (Անգլիա)|Հենրի VII-ի]] արքունիքում, այսպես է գրել Էլիզաբեթի մասին՝ «չի կարելի լռել և անտեսել դեռատի Էլիզաբեթի՝ գովեստի արժանի արարքների մասին։ Նա վաղ մանկությունից ի վեր հիանալի վախ ու նվիրվածություն է դրսևորել Աստծու հանդեպ, իսկապես հրաշալի հնազանդություն ծնողներին, անսահման սեր եղբայրների ու քույրերի հանդեպ, իսկ Քրիստոսի աղքատների ու ծառայողների հանդեպ՝ ակնածանք ու առանձնահատուկ կապվածություն, որը նրան ներշնչվել է մանկությունից»{{sfn|Weir|2013|pp=60—61}}։
 
Երբեմն փոքրիկ արքայադուստրերին կանչում էին պալատ, որտեղ նրանք ներկա էին լինում փառատոներին և պետական այցերին։ Պալատում Էլիզաբեթը և Մարիան միանում էին իրենց [[Էլիզաբեթ Վուդվիլ|մոր]] շքախմբին՝ նրա և նրա տիկնանց օրինակով ուսումնասիրելով երաժշտություն, [[երգ]], [[պար]], [[ասեղնագործություն]] և այն ամենը, ինչ անհրաժեշտ էր համարվում նրանց՝ թագավորի ապագա կին, մայր և «պալատի զարդ» դերերին նախապատրաստելու համար: Աղջիկները հագնվում էին մանրանկարներով շքեղ հագուստներ, որպիսիք կրում էին ազնվական կանայք, ինչպես նաև, երբ մեծանում էին, սովորում էին կառավարել ծանր գործվածքները, երկար շլեյֆերը և բարդ գլխակապերը: Արքայադուստրերը բարեկիրթ շարժուձևերին տիրապետում էին վաղ տարիքից. Երիտասարդ իշխանուհիները մեծ ակնածանքով էին վերաբերվում իրենց ծնողներին, որոնց հաճախ չէին տեսնում, այն երեկոները, երբ նրանք միասին էին, աղջիկները ծնկի էին իջնում իրենց հոր և մոր առջև և փափագում էին նրանց օրհնությունը, որը տրվում էր «Հանուն Հոր, Որդու և Սուրբ Հոգու»{{sfn|Weir|2013|pp=25—26}}։
 
Էլիզաբեթի նախնական կրթությամբ զբաղվել է նրա դաստիարակչուհի լեդի Բերներսը{{sfn|Okerlund|2009|p=9}}։ Էլիզաբեթի և ֆրանսիական դոֆինի նշանադրության կնքումից հետո արքայադուստրը սկսել է [[ֆրանսերեն]] և [[իսպաներեն]] սովորել: Պալատականների ավելի ուշ հաղորդագրությունները խոսում են այն մասին, որ Էլիզաբեթը կատարելապես տիրապետել է [[Անգլերեն|անգլերենին]]{{sfn|Loades|2009|p=72}}, նաև՝ [[Ֆրանսերեն|ֆրանսերենին]]{{sfn|Okerlund|2009|p=9}}, կիրթ և ընդունակ երեխա է եղել{{sfn|Loades|2009|p=72}}։ Լեզուների իմացությունը արքայադստերը թույլ է տվել վայելել ժամանակի հայտնի պատմական վեպերը, ինչպես նաև ուսումնասիրել այլ երկրների պատմության վերաբերյալ գրքեր{{ref+|Հայտնի է, որ արքայադստերը և նրա քույր [[Սեսիլիա Յորք|Սեսիլիային]] է պատկանել ֆրանսերեն լեզվով 45 էջանոց ''Testament de Amyra Sultan Nichhemedy Empereur des Turcs'' գիրքը, որտեղ նկարագրվում էր թուրքական [[Բայազիդ I]] սուլթանի հուղարկավորությունը {{sfn|Okerlund|2009|p=10}}։|group="k"}}{{sfn|Okerlund|2009|pp=9—10}}։ Նա նաև ուսումնասիրում էր [[Լատիներեն|լատիներենը]], որպեսզի հեշտորեն կարդար ժամագիրքը, բայց կատարելապես չի տիրապետել այդ լեզվին{{ref+|В 1498 թվականին, երբ [[Եկատերինա Արագոնացի]]ն պատրաստվում էր տեղափոխվել Անգլիա, Էլիզաբեթը խորհուրդ է տվել նրան ֆրանսերեն սովորել, քանի որ «Անգլիայի տիկնայք չեն հասկանում լատիներեն և նույնիսկ՝ ավելի քիչ իսպաներեն»{{sfn|Okerlund|2009|p=10}}.|group="k"}}։ Էլիզաբեթը, ինչպես նաև մորական կողմից նրա հարազատները{{ref+|Էլիզաբեթ Վուդվիլի մայրը՝ Ժակետա Լյուքսեմբուրգցին մեծացել էր բուրգունդյան վերածննդի ժամանակ և շատ կրթված կին էր{{sfn|Okerlund|2009|p=10}} և հետևողական է եղել, որ իր երեխաները նույնպես կրթված լինեն։|group="k"}}, հավասարապես կարողացել են լավ կարդալ և գրել, թեև այն ժամանակ թագավորության բարձրագույն ազնվականությունը միայն ընթերցում էր, և հաճախ ազնվականության ներկայացուցիչները կարողանում էին գրել միայն իրենց անունները{{sfn|Okerlund|2009|p=10}}։
 
=== 1469—1471 թվականների ճգնաժամ ===
[[1469]] թվականի մարտին Էլիզաբեթ թագուհին ծնեց ևս մեկ դուստր՝ [[Սեսիլիա Յորք|Սեսիլիային]], ինչը լուրջ անհանգստություն առաջացրեց [[Էդուարդ IV|թագավորի]] մոտ և ստիպեց նրան մտածել, որ իրենից հետո երկիրը կղեկավարի ավագ դուստրը՝ Էլիզաբեթը: Մեկ տարի առաջ արքունիքում լուրեր էին տարածվել թագավորի կողմնակից կոմս Ուորիքի և [[Էլիզաբեթ Վուդվիլ|թագուհու]] միջև թշնամանքի սրման մասին․ թագուհու բազմաթիվ հարազատներն էին պալատում առաջ քաշել կոմսին: Նույն [[1468]] թվականին [[Էդուարդ IV|Էդուարդ IV-ի]] և Ուորիքի միջև պառակտում էր տեղի ունեցել թագավորի քրոջ՝ [[Մարգարեթ Յորքցի|Մարգարիտայի]] ամուսնության պատճառով. Ուորիքը, չկարողանալաով թագավորին ամուսնացնել ֆրանսիական արքայադստեր հետ, ցանկանում էր Ֆրանսիայի հետ դաշինք կնքել [[Մարգարեթ Յորքցի|Մարգարիտայի]] և ֆրանսիացի արքայազնի ամուսնության միջոցով, սակայն [[Էդուարդ IV|Էդուարդ IV–ը]], Վուդվիլների խորհրդով, քրոջը կնության տվեց Ֆրանսիայի թշնամու՝ բուրգունդացի դուքս [[Կարլոս Խիզախ|Կարլին]], որին Ուորիքը ատում և արհամարհում էր: Ուորիքի և թագավորական զույգի միջև թշնամանքը հանգեցրեց կոմսի միությանը թագավորի կրտսեր եղբոր՝ [[Ջորջ Պլանտագենետ, Քլարենսի 1-ին դուքս|Ջորջ Քլարենսի]] հետ, որին արքայադուստր Էլիզաբեթը, փաստորեն, հեռացրեց գահաժառանգի պաշտոնից{{sfn|Weir|2013|p=30}}։
 
Ավելի վաղ, դեռևս այն ժամանակ, երբ թագավորը մտերիմ էր Ուորիքի հետ, կոմսը ցանկանում էր իր դուստրերին՝ Իզաբելային և Աննային, որոնք Անգլիայի ամենահարուստ ժառանգներն էին, ամուսնացնել թագավորի եղբայրների հետ, սակայն [[Էդուարդ IV|Էդուարդ IV-ը]] մերժել էր նրան՝ վախենալով Նևիլների առաջխաղացումից: [[1469]] թվականի հուլիսին [[Ջորջ Պլանտագենետ, Քլարենսի 1-ին դուքս|Քլարենսը]] բացահայտ անհնազանդություն ցուցաբերեց եղբորը՝ [[Կալե|Կալեում]] ամուսնանալով Ուորիքի ավագ դստեր հետ, այնուհետև նրանք երկուսով զորքով ժամանեցին Անգլիան և հայտարարեցին [[Ջորջ Պլանտագենետ, Քլարենսի 1-ին դուքս|Ջորջի]]՝ անգլիական գահի նկատմամբ հավակնությունների մասին՝ [[Էդուարդ IV|Էդուարդ IV-ին]] հայտարարելով [[Արտամուսնական երեխա|բաստարդ]], որը ծնվել է [[Սեսիլիա Նևիլ|Սեսիլիա Նևիլի]] և անգլիացի աղեղնավոր Բլեյբերնի հետ կապից{{sfn|Weir|2013|pp=31—32}}։ Այդ ժամանակ թագուհին առնվազն երկու դուստրերի հետ, որոնցից մեկը Էլիզաբեթն էր, այցելում է [[Նորիջ]], որտեղ նրանց ընդունում են շքեղ հանդիսություններով և թատերական ներկայացումներով: Թագուհուն և արքայադուստրերին բնակեցրել էին քարոզիչ–վանականների տանը, որտեղ թագավորական ընտանիքը նորություններ է ստանում այն մասին, որ Ուորիքը ոչ միայն հաղթել է [[Էջքոթ Մուրի ճակատամարտ|Էջքոթ Մուրի ճակատամարտում]], այլև բռնել է թագավորին, ինչպես նաև՝ առանց դատարանի մահապատժի է ենթարկել Էլիզաբեթ թագուհու հորը և եղբորը՝ կոմս Ռիվերսին և Ջոն Վուդվիլին: Հայտնի չէ, թե ինչպես է պապի մահն ազդել արքայադուստր Էլիզաբեթի վրա, որն այդ պահին ընդամենը երեք տարեկան էր, սակայն, ամենայն հավանականությամբ, թագուհին երեխաներից թաքցրել է կատարվածը{{sfn|Weir|2013|p=36}}։ Միաժամանակ ձերբակալվել էր նաև թագուհու մայրը՝ [[Ժակետա Լյուքսեմբուրգցի|Ժակետա Լյուքսեմբուրգցին]], ում մեղադրում էին կախարդության և թագավորին կախարդելու մեջ: Թեև արքայադստեր տատիկը արդարացվեց, սակայն այս տհաճ դրվագը, ինչպես նաև կոմս Ռիվերսի մահապատիժը ցույց տվեցին, թե որքան հեռու էին պատրաստ գնալ [[Էդուարդ IV|Էդուարդ IV-ի]] թշնամիները՝ նրա կնոջն ու ընտանիքը ոչնչացնելու համար: Չնայած այս ամենին՝ թագուհին և նրա դուստրերը Ուորիքի կարճատև առաջխաղացման ժամանակ չեն տուժել, բացառությամբ այն բանի, որ [[Էլիզաբեթ Վուդվիլ|Էլիզաբեթ Վուդվիլի]] աղախնի հաստիքը կրճատել էին{{sfn|Weir|2013|pp=36—37}}։
 
[[1469]] թվականի աշնանը [[Էդուարդ IV|Էդուարդ IV–ին]] հաջողվեց ազատություն ստանալ, և արդեն սեպտեմբերին նա հաղթական երթով մտավ [[Լոնդոն]], որտեղ սկսեց ազնվականներին գրավել իր կողմը։ Թեև Էլիզաբեթը այդ պահին 4 տարեկան էլ չկար, թագավորը նրան հռչակեց գահի ենթադրյալ ժառանգորդ{{sfn|Loades|2009|p=71}}, թեպետ անգլիական գահը իգական ներկայացուցչին փոխանցելը ընդունելի չէի{{ref+|Восшествие на престол [[Матильда (королева Англии)|императрицы Матильды]] привело к [[Гражданская война в Англии (1135—1154)|гражданской войне]]{{sfn|Линдсей|1996|с=108}}.|group="k"}}․ այս քայլը [[Ջորջ Պլանտագենետ, Քլարենսի 1-ին դուքս|Քլարենսին]] ստորացնելու նպատակ էր հետապնդում։ Միևնույն ժամանակ, [[Էդուարդ IV|Էդուարդ IV-ը]] դստեր ձեռքն առաջարկեց իր կողմնակիցներին. արքայադուստր-գահաժառանգի ամուսնության հարցը առաջնային նշանակություն ունեցեր մինչ այն պահը, երբ թագուհին որդի կունենար։ Եթե այլ հանգամանքներում Էլիզաբեթի համար օտարերկրյա արքայազն կամ համարժեք գահաժառանգ կընտրվեր, այս պարագայում թագավոր [[Էդուարդ IV|Էդուարդի]] համար կարևոր էր հայրենիքում աջակցություն ձեռք բերելը: [[1469]] թվականի աշնանը, հզոր դաշնակցի հավատարմությունը պահպանելու համար, [[Էդուարդ IV|Էդուարդը]] Ուորիքի եղբայր Ջոն Նևիլին շնորհեց Մոնթեգյուի մարկիզի տիտղոսը և Էլիզաբեթին որպես հարսնացու առաջարկեց նրա հնգամյա որդու՝ {{iw|Ջորջ ՆևիլԲեդֆորդի 1-ին դուքս|Ջորջի|en|George Neville, 1st Duke of Bedford}} համար․ այս ամենը արվում էր այն հույսով, որ եթե [[Էդուարդ IV|Էդուարդ IV-ը]] սպանվի, [[Ջոն Նևիլ, Մոնթեգյուի 1-ին մարկիզ|Ջոն Նևիլը]] կարողանա ապահովել Էլիզաբեթի և Ջորջի թագադրումը, նախքան [[Ջորջ Պլանտագենետ, Քլարենսի 1-ին դուքս|Քլարենսին]] կհաջողվի գրավել գահը{{sfn|Weir|2013|p=37}}։ [[1469]] թվականի [[Սուրբ ծնունդ|Սուրբ Ծնունդին]] ընդառաջ Ուորիքն ու [[Ջորջ Պլանտագենետ, Քլարենսի 1-ին դուքս|Քլարենսը]] ներում ստացան ու վերադարձան [[Վեստմինստեր (Լոնդոն)|Վեստմինստեր]], սակայն [[Էդուարդ IV|Էդուարդն]] ակնհայտորեն չէր վստահում նրանց։ [[1470]] թվականի [[Հունվարի 5|հունվարի 5-ին]] տեղի ունեցավ արքայադուստր Էլիզաբեթի և Ջորջ Նևիլի նշանադրության պաշտոնական արարողությունը․ Ջորջին նույն օրը շնորհվեց Բեդֆորդի դքսի տիտղոսը: Սակայն քիչ հավանական է, որ թագավորը երբևէ մտադիր էր իրագործել այդ ամուսնությունը. դա, ավելի շուտ, հուսահատ միջոց էր, որը ծնունդ էր առել օրհասական վիճակից, և արքունիքում այդ երկու երեխաների միությանը քչերն էին հավատում{{sfn|Weir|2013|p=38}}։
 
[[1470]] թվականի գարնանը [[Էդուարդ IV|Էդուարդ IV–ը]] լիովին վերականգնեց վերահսկողությունը կառավարության վրա և Ուորիքին ու [[Ջորջ Պլանտագենետ, Քլարենսի 1-ին դուքս|Քլարենսին]] հայտարարեց դավաճաններ։ Նրանք երկուսն էլ փախան Ֆրանսիա, որտեղ Ուորիքը պլանավորեց իր կրտսեր դստերը ամուսնացնել նախկին թագուհի [[Մարգարիտա Անժուացի|Մարգարիտա Անժուացու]] որդու՝ [[Էդուարդ Վեստմինստերացի|Էդուարդ Վեստմինստերացու]] հետ։ Սակայն [[Մարգարիտա Անժուացի|Մարգարիտան]] ձգձգում էր պատասխանը, քանի որ, նրա խոսքով, Անգլիայից նամակ էր ստացել, որում իր որդուն առաջարկվում էր ամուսնանալ արքայադստեր հետ, և, այդպիսով, նախկին թագուհին կարող էր որդու համար ավելի շահավետ միություն կնքել։ Չնայած Էլիզաբեթն այդ պահին նշանված էր Ջորջ Նևիլի հետ, [[Էդուարդ Վեստմինստերացի|Էդուարդ Վեստմինստերացու]] հետ արքայադստեր ամուսնությունը միակ միջոցն էր կանխել վերջինիս միությունը Նևիլների հետ և վերջ դնել [[Լանքասթերներ|Լանքասթերների]] և [[Յորքեր|Յորքերի]] միջև առկա թշնամանքին: Հավանաբար, [[Մարգարիտա Անժուացի|Մարգարիտա Անժուացին]] հույս ուներ, որ [[Էդուարդ IV|Էդուրադ IV-ի]] մահից հետո թագավորը կդառնա իր որդին, սակայն միևնույն ժամանակ թագուհի [[Էլիզաբեթ Վուդվիլ|Էլիզաբեթը]] ևս մեկ երեխայի էր սպասում, և եթե տղան ծնվեր, [[Մարգարիտա Անժուացու|Մարգարիտայի]] որդու և արքայադուստր Էլիզաբեթի ամուսնությունը նրա համար կկորցներ ողջ իմաստը: Ամենայն հավանականությամբ, անգլիական արքայադստեր հետ ամուսնության առաջարկ չէր էլ եղել, և [[Մարգարիտա Անժուացի|Մարգարիտան]] պարզապես ստում էր{{sfn|Weir|2013|p=39}}։ [[1470]] թվականի հուլիսին Ուորիքի և ֆրանսիական թագավորի ճնշման ներքո [[Մարգարիտա Անժուացի|Մարգարիտա Անժուացին]] համաձայնում է իր տղային ամուսնացնել Աննա Նևիլի հետ{{sfn|Weir|2013|p=40}}։
 
Էլիզաբեթը չորս տարեկան էր, երբ նրա հայրը ստիպված եղավ լքել իր թագավորությունը։ [[1470]] թվականի սեպտեմբերին, երբ նա պատրաստվում էր Ուորիքի և [[Մարգարիտա Անժուացի|Մարգարիտա Անժուացու]] միացյալ ուժերի ներխուժմանը, արքայադուստրը և նրա քույրերը իրենց մոր հետ տեղափոխվեցին [[Լոնդոն|Լոնդոնի]] [[Թաուեր]]՝ ապահովելու նրանց անվտանգությունը։ Ապագայի ճգնաժամը կանխատեսելով՝ [[Էլիզաբեթ Վուդվիլ|թագուհին]] [[Թաուեր|Թաուերը]] «լավ պատրաստել և ամրացրել էր»։ [[Էլիզաբեթ Վուդվիլ|Էլիզաբեթ Վուդվիլը]] հղիության 7-րդ ամսում էր, և նրա համար ծննդասենյակ էին պատրաստել, սակայն դրանից օգտվել նրան չհաջողվեց. երբ Ուորիքը ներխուժեց Անգլիա, վերջինիս եղբայր Մոնթեգյուն լքեց Էդուարդին, իսկ հոկտեմբերի սկզբին [[Լոնդոն|Լոնդոնում]] լուր տարածվեց այն մասին, որ թագավորը եղբոր՝ [[Ռիչարդ III|Ռիչարդ Գլոստերի]] հետ փախել է երկրից՝ միայն վերադարձի մշուշոտ հույս ունենալով {{sfn|Weir|2013|p=40}}։ Մոնթեգյուի դավաճանությունը նշանակում էր, որ Ջորջ Նևիլի հետ Էլիզաբեթի նշանադրությունը խզված է{{sfn|Gairdner|1889|p=200}}{{sfn|Loades|2009|p=71}}։ [[Հոկտեմբերի 6|Հոկտեմբերի 6-ին]] Ուորիքն ու [[Ջորջ Պլանտագենետ, Քլարենսի 1-ին դուքս|Քլարենսը]] մուտք գործեցին Սիթի, իսկ արդեն [[Հոկտեմբերի 30|հոկտեմբերի 30-ին]] պաշտոնապես գահ բարձրացավ [[Հենրի VI (Անգլիայի թագավոր)|Հենրի VI]] թագավորը{{sfn|Weir|2013|p=43}}։
 
Ստանալով ամուսնու անկման մասին լուրը՝ թագուհի [[Էլիզաբեթ Վուդվիլ|Էլիզաբեթը]] մոր և երեք դուստրերի հետ միասին{{sfn|Okerlund|2009|p=6}} կեսգիշերին գետային բեռնանավով հապշտապ հեռացավ [[Թաուեր|Թաուերից]] և ապաստանեց [[Վեստմինստերյան աբբայություն|Վեստմինստերյան աբբայությունում]], որտեղ նրան գիտեին որպես շատ բարեպաշտ կին։ Նա հղիության ութերորդ ամսում էր և, հավանաբար, «գրեթե հուսահատության աստիճանի» կարիք ուներ կանգ առնել այնպիսի վայրում, ինչպիսին Սուրբ Պետրոսի տաճարն էր{{ref+|Սրբավայրի շենքը գտնվում էր աբբայության հյուսիս-արևմտյան անկյունում՝ Սուրբ Մարգարիտայի գերեզմանատան վերջում, որտեղ այժմ Վեստմինստերի ռատուշան է։ Շենքը կառուցվել է տասնմեկերորդ դարում [[Էդվարդ Խոստովանող|Էդվարդ Խոստովանողի]] կողմից և ուներ հաստ քարե պատեր, բավականին ամուր՝ պաշարմանը դիմակայելու համար․ նրանք դժվարությամբ քանդվել են 1750 թվականին, քանի որ այդ ժամանակ սրբավայրերի պրակտիկան վաղուց արդեն չէր օգտագործվում։ Մի կաղնե հաստ դուռը տանում էր դեպի խաչաձև ինտերիերը, որը բաղկացած էր երկու մատուռներից՝ մեկը մյուսի վրա։ Օրինապահ քաղաքացիները օգտագործում էին վերին մասը, հանցագործները՝ ստորին։ Վեստմինստերում սրբավայրի իրավունքը տարածվում էր նաև դրան հարող մերձակա և եկեղեցական արքունիքների վրա{{sfn|Weir|2013|pp=40—41}}.|group="k"}}։ Երբ թագավորական ընտանիքը ժամանեց, [[Վեստմինստերյան աբբայություն|աբբայությունը]] գրեթե դատարկ էր. իր հովանավորության ներքո նրանց ընդունեց [[Վեստմինստերյան աբբայություն|Վեստմինստերի աբբահայր]] Թոմաս Միլինգը՝ բարի, հյուրընկալ մարդ, նա չցանկացավ [[Էլիզաբեթ Վուդվիլ|թագուհուն]] երեխաների հետ տեղավորել հանցագործների հետ և նրանց զիջեց [[Վեստմինստերյան աբբայություն|աբբայության]] արևմտյան մուտքի մոտ գտնվող իր տունը, որտեղ կային երեք սենյակներ և այն ամենը, ինչ անհրաժեշտ էր [[Էլիզաբեթ Վուդվիլ|թագուհու]] հարմարության համար{{sfn|Weir|2013|p=42}}։ Թագավորական ընտանիքին օգնություն էին ցուցաբերում նաև հասարակ լոնդոնցիները. մսագործ Ջոն Գուլդը [[Էդուարդ IV]] թագավորի ընտանիքին շաբաթական կովի կես և երկու ոչխար էր զոհաբերում, իսկ ձկնավաճառը նրանց մթերքով ապահովում էր ուրբաթ և ծոմապահության օրերին{{sfn|Weir|2013|p=43}}։
 
Ապաստանում գտնվելով՝ արքայադուստր Էլիզաբեթը, որն արտաքինից, քույրերի համեմատ, ամենաշատն էր նման մորը{{sfn|Weir|2013|p=10}}, ժամանակի մեծ մասն անցկացնում էր քույրերի և դայակների հետ, քանի որ թագուհի [[Էլիզաբեթ Վուդվիլ|Էլիզաբեթը]] զբաղված էր [[1470|1470 թվականի]] [[Նոյեմբերի 2|նոյեմբերի 2–ին]] ծնված նրանց եղբոր՝ արքայազն [[Էդուարդ V|Էդուարդի]] խնամքով{{sfn|Loades|2009|p=72}}{{sfn|Weir|2011|p=143}}{{ref+|«Կրոյլենդյան խրոնիկայի» համաձայն՝ տղան ծնվել է նոյեմբերի 1-ին՝ Բոլոր Սրբերի օրը{{sfn|Weir|2013|p=44}}.|group="k"}}։ Աբբայությունում արքայազնի մկրտության ժամանակ փոքրիկ արքայադուստրը մկրտության վերնաշապիկը եղբորը հագցնելու պատիվն ունեցավ․ դա խորհրդանշում էր տղայի՝ մեղքից մաքրվելը։ Էլիազբեթը ընտանիքի հետ ապաստանում մնաց ևս հինգ ամիս{{sfn|Weir|2013|p=44}}։ [[1471]] թվականի ապրիլին, թագավոր [[Էդուարդ IV|Էդուարդ IV-ը]], որդու ծննդյան լուրն առնելով, հապշտապ վերադարձավ Անգլիա և [[Վեստմինստերյան աբբայություն|Վեստմինստերյան աբբայությունում]] շնորհակալական աղոթքից հետո իր ընտանիքը դուրս բերեց այստեղից։ Նույն գիշեր թագավորական ընտանիքը տեղափոխվեց {{iw|Բեյնարդ ամրոց|Բեյնարդյան ամրոց|en|Baynard's Castle}}, որը թագավորամայր Սեսիլիա Նևիլի նստավայրն էր{{sfn|Weir|2013|p=46}}։ [[Ապրիլի 11|Ապրիլի 11-ին]] [[Յորքեր|Յորքերը]] թագավորի [[Սեսիլիա Նևիլ|մոր]], թագուհու եղբայր [[Էնթոնի Վուդվիլ, Ռիվերսի 2-րդ կոմս|Էնթոնի Վուդվիլի]] և Քենթերբերիի արքեպիսկոպոսի ուղեկցությամբ ուղևորվեցին լոնդոնյան [[Թաուեր|Թաուերի]] թագավորական հանգստավայր, իսկ [[Էդուարդ IV|թագավորը]] մեկնեց հյուսիս՝ մարտնչելու թագավորությունը համար։ [[Ապրիլի 13|Ապրիլի 13-ին]] Բարնեթի ճակատամարտում Ուորիքը սպանվեց{{sfn|Weir|2013|p=47}}, [[Մայիսի 4|մայիսի 4–ին]] [[Էդուարդ IV|Էդուարդ IV–ը]] [[Թյուքսբերիի ճակատամարտ|Թյուքսբերիի ճակատամարտում]] վերջնականապես ջախջախեց [[Լանքասթերներ|լանքասթերներին]]{{sfn|Okerlund|2009|p=7}}, որի ժամանակ սպանվեց նաև [[Լանքասթերներ|լանքասթերների]] ժառանգորդ [[Էդուարդ Վեստմինստերացի|Էդուարդ Վեստմինստերցին]] և գերեվարվեց [[Մարգարիտա Անժուացի|Մարգարիտա Անժուացին]]{{sfn|Weir|2013|p=47}}։ Սակայն [[Մայիսի 12|մայիսի 12–ին]], քանի դեռ [[Էդուարդ IV|Էդուարդը]] դեպի [[Լոնդոն]] ճանապարհին էր, [[Լանքասթերներ|Լանքասթերների]] վերջին կողմնակիցները գորհ ձեռնարկեցին [[Թաուեր|Թաուերի]] վրա՝ նպատակ ունենալով գահին վերադարձնել [[Հենրի VI (Անգլիայի թագավոր)|Հենրի VI–ին]]․ գետի կողմից գնդակոծվեցին երկու աշտարակներ, որոնցից մեկում Էլիզաբեթն էր՝ ընտանիքի հետ։ Հարձակումը հետ մղվեց, սակայն դա ստիպեց [[Էդուարդ IV|թագավորին]] մահվան մատնել իր նախորդին, և [[1471|1471 թվականի]] [[Մայիսի 21|մայիսի 21-ին]] թագավոր [[Հենրի VI (Անգլիայի թագավոր)|Հենրի VI-ը]] խեղդամահ արվեց իր բանտախցում{{sfn|Weir|2013|pp=48—49}}։
 
=== ''Մադամ դոֆինա'' ===
Վերադառնալով թագավորի դստեր կարգավիճակին՝ փոքրիկ Էլիզաբեթը սկսեց նաև քաղաքական դեր խաղալ։ Այսպես, [[1471]] թվականին արքայադուստրը՝ «արքայի միլեդի ավագ դուստրը», ի թիվս այլոց, նամակ ստացավ Ուորիքի այրի [[Աննա Բոշան, Ուորիքի 16-րդ կոմսուհի|Աննա Բոշանից]], ով խնդրում էր իրեն վերադարձնել այն հողերի գոնե մի մասը, որոնք ծրագրել էին իրենց մեջ բաժանել իր դուստրերի ամուսինները՝ [[Ջորջ Պլանտագենետ, Քլարենսի 1-ին դուքս|Ջորջ Քլարենսը]] և [[Ռիչարդ III|Ռիչարդ Գլոստերը]]: Աննան պատասխան չստացավ, հավանաբար այն պատճառով, որ թագավոր [[Էդուարդ IV|Էդուարդ IV-ը]] կարծում էր, որ իր դուստրերի համար վաղ է ներքաշվել քաղաքական խաղերի մեջ{{sfn|Weir|2013|p=51}}։
 
[[1474]] թվականի վերջին [[Էդուարդ IV|Էդուարդ IV-ը]], պատրաստվելով Ֆրանսիա ներխուժել, կտակ ստորագրեց, որով իր ավագ դուստրերը՝ Էլիզաբեթը և Մարիան, պետք է տասը հազար մարկի չափով օժիտ ստանային{{sfn|Okerlund|2009|p=13}}{{sfn|Loades|2009|p=72}} այն պայմանով, որ արքայադուստրերը ամուսնության հարցում հնազանդ լինեին իրենց [[Էլիզաբեթ Վուդվիլ|մորը]] և եղբորը՝ թագավորին{{sfn|Gairdner|1889|p=200}}։ Սակայն ընդամենը երկու ամիս անց [[Էդուարդ IV|Էդուարդ IV-ը]] Ֆրանսիայի հետ հաշտության պայմանագիր կնքեց, որի պայմաններից մեկը Էլիզաբեթի և դոֆին [[Կարլ VIII (Ֆրանսիայի թագավոր)|Կարլի]] ամուսնությունն էր՝ աղջկա ամուսնական համաձայնության տարիքին հասնելուն պես{{ref+|Էլիզաբեթի վաղաժամ մահվան դեպքում դոֆինի հարսնացուն պետք է դառնար քույրը՝ Մարիան{{sfn|Everett Green|1851|p=399}}, սակայն 1481 թվականին վերջինս նշանվեց Դանիայի թագավորի հետ, ինչը նշանակում էր, որ Ֆրանսիայի պահեստային հարսնացուն այլեւս պետք չէ{{sfn|Horrox|2004|loc=«Were Elizabeth to die before reaching marriageable age, the sister next to her in age, Mary, was to take her place. In 1481 Mary was betrothed to the king of Denmark, in tacit recognition that her service as reserve was no longer needed»}}.|group="k"}}։ [[1478]] թվականին լուծվեց Էլիզաբեթ թագուհու օժիտի և նրան Ֆրանսիա ուղարկելու հարցը։ Էլիզաբեթը սկսել էր ակտիվորեն ուսումնասիրել [[ֆրանսերեն]] և [[իսպաներեն]] լեզուները՝ պատրաստվելով տեղափոխվել Ֆրանսիա, ինչպես նաև պալատում փոքրիկ արքայադստերը սկսել էին անվանել «Մադամ դոֆինա»: [[1480]] թվականին [[Էդուարդ IV|Էդուարդ IV-ը]] դեսպանորդներ ուղարկեց Ֆրանսիայի թագավոր [[Լյուդովիկոս XI|Լյուդովիկոս XI-ի]] մոտ{{sfn|Gairdner|1889|p=200}}, պարզելու համար, թե ինչպես են ընթանում հարսանիքի նախապատրաստական աշխատանքները, սակայն պատասխան չստացավ: [[1482]] թվականի [[Հոկտեմբերի 23|հոկտեմբերի 23-ին]] Ֆրանսիայի և [[Սրբազան Հռոմեական կայսրություն|Սրբազան Հռոմեական կայսրության]] միջև կնքվեց հաշտության պայմանագիր, որով [[Կարլ VIII (Ֆրանսիայի թագավոր)|դոֆինը]] պետք է ամուսնանար [[Մաքսիմիլիան I|էրցհերցոգ Մաքսիմիլիանի]] դստեր հետ{{sfn|Loades|2009|p=72}}։ Թեև էրցհերցոգի դստեր և դոֆինի միջև ամուսնությունը չկայացավ, Անգլիայի հետ կրկնակի պայմանագիր այլևս չքննարկվեց{{sfn|Horrox|2004|loc=«That it would never take place became apparent with the Franco-Burgundian treaty of Arras agreed on 23 December 1482. Under the terms of the agreement Charles was to marry the infant daughter of Maximilian of Austria and Mary of Burgundy, and although in the event this marriage, too, failed to take effect, the treaty marked the final collapse of the Picquigny settlement»}}։
 
[[1476]] թվականին Էլիզաբեթը ներկա է գտնվել Ֆոտերինգեում իր հորական պապի՝ Յորքի դքսի աճյունի վերահուղարկավորման արարողությանը{{sfn|Loades|2009|pp=71—72}}։ [[1477]] թվականին Էլիզաբեթը, [[Էլիզաբեթ Վուդվիլ|մոր]] և հորաքրոջ հետ միասին, համալրեց [[Կախազարդի միաբանության տիկնայք|Կախազարդի միաբանության տիկնանց]] շարքերը։ [[1478]] թվականին Էլիզաբեթը ներկա է գտնվել իր կրտսեր եղբոր՝ Յորքի դուքս [[Ռիչարդ Շրուսբերի, Յորքի 1–ին դուքս|Ռիչարդի]] հարսանիքին{{sfn|Everett Green|1851|p=399}}։
 
=== Ամուսնության պլաններ ===
Չնայած այն հանգամանքին, որ Լանքասթերների տոհմը տապալվեց, Անգլիայի գահին լեգիտիմության ցանկացած աստիճանով արական սեռի առնվազն մեկ Լանքասթեր–հավակնորդ կար՝ Հենրի Թյուդորը, ով իր մոր՝ Մարգարետ Բոֆորթի կողմից [[Հովհան Գոնտացի|Ջոն Գոնտի]] ժառանգն էր {{ref+|Հենրի Թյուդորի հավակնությունները գահի հանդեպ թույլ էին [[Հենրի IV (Անգլիա)|Հենրի IV–ի]] հրովարտակի պատճառով, որով արգելված էր գահ բարձրանալ իր հոր՝ [[Հովհան Գոնտացի|Ջոն Գոնտ]]ի և նրա երրորդ կնոջ՝ [[Եկատերինա Սուինֆորդ|Քեթրին Սուինֆորդ]]ի օրինական ցանկացած ժառանգի։ Գոնտի և Սուինֆորդի երեխաների օրինականացման ակտի բնօրինակը, որն ընդունվել է խորհրդարանի կողմից և Պապի բուլայով, իրականում նրանց օրինականացրել է ամբողջությամբ, ինչը արդեն իսկ կասկածի տակ է դրել իր՝ [[Հենրի IV (Անգլիա)|Հենրի IV–ի]] հռչակագրի լեգիտիմությունը։|group="k"}}{{sfn|Weir|2013|pp=51—52}}։ Կա վարկած, որ [[Էդուարդ IV|Էդուարդ IV–ը]] կենդանության ժամանակ քննարկել է Հենրի Թյուդորի հետ Էլիզաբեթի ամուսնության հնարավորությունը: Իրականում, դա կարող էր լինել թագավորի հնարքը, որպեսզի Բրետանում թաքնվող Թյուդորին արքայադստեր հետ ամուսնության պատրվակով «իր ձեռի տակ պահեր»։ Հավանաբար, այս տարբերակը առաջարկվել էր երկու տների՝ Յորքերի և Լանքասթերների միավորման կողմնակիցներ կողմից։ Ամեն դեպքում, այս ամուսնությունը անիրատեսական էր, քանի որ այդ պահին Էլիզաբեթը արդեն նշանված էր ֆրանսիական դոֆինի հետ{{sfn|Gairdner|1889|p=200}}։
 
== Արքայի քույր ==
[[1483]] թվականի [[Ապրիլի 9|ապրիլի 9-ին]] անսպասելիորեն մահացավ Էլիզաբեթի [[Էդուարդ IV|հայրը]] և նոր թագավոր դարձավ նրա կրտսեր եղբայրը՝ [[Էդուարդ V|Էդուարդը]]։ Նրա հորեղբայրը՝ [[Ռիչարդ III|Ռիչարդը]], Գլոստերի դուքսը, նշանակվեց [[ռեգենտ]] և իր զարմիկների [[լորդ-պրոտեկտոր]]<ref>[http://www.biography.com/people/richard-iii-9457120 Richard III. Biography]</ref>։ Եղբոր մահվանից կարճ ժամանակ անց [[Ռիչարդ III|Գլոստերը]] սկսեց քայլեր ձեռնարկել մեկուսացնելու իր Վուդվիլ զարմիկներին, հրամայեց ձերբակալել [[Էնթոնի Վուդվիլ, Ռիվերսի 2–րդ կոմս|Էնթոնի Վուդվիլին]] և [[Ռիչարդ Գրեյ|Ռիչարդ Գրեյին]]՝ համապատասխանաբար Էլիզաբեթի քեռուն և համամայր եղբորը։ [[Էդուարդ V|Երիտասարդ թագավորը]] տեղափոխվեց [[Լոնդոն|Լոնդոնի]] [[Թաուեր]]՝ [[Ռիչարդ III|դուքս Գլոստերի]] պաշտպանության տակ, թագադրվելու ակնկալիքով։ Էլիզաբեթը [[Էլիզաբեթ Վուդվիլ|մոր]], երկրորդ եղբոր և քույրերի հետ ստիպված էր ապաստան փնտրել: [[Ռիչարդ III|Գլոստերն]] ավելի ուշ համոզեց [[Էլիզաբեթ Վուդվիլ|Էլիզաբեթ Վուդվիլին]] ամրոց՝ [[Արքայազնները Թաուերում|թագավորի մոտ]], ուղարկել կրտսեր որդուն՝ [[Ռիչարդ Շրուսբերի, Յորքի 1–ին դուքս|Ռիչարդին]]։
 
Երկու ամիս անց, [[1483]] թվականի [[Հունիսի 22|հունիսի 22–ին]] [[Էդուարդ IV|Էդուարդ IV-ի]] և [[Էլիզաբեթ Վուդվիլ|Էլիզաբեթ Վուդվիլի]] ամուսնությունը անօրինական ճանաչվեց, քանի որ Էդուարդը Էլիզաբեթի հետ ամուսնության ժամանակ արդեն խոստացված հարաբերություններ ուներ մեկ այլ կնոջ հետ{{ref+|Պառլամենտական ''[[Titulus Regius]]'' (1 Ric. III) ակտում [[լորդ–պրոտեկտոր]] [[Ռիչարդ III|Գլոստերի դուքսը]] հայտարարել է, որ իր ավագ եղբոր երեխաները, Էլիզաբեթ Վուդվիլի հետ միասին ապօրինի են այն հիմքով, որ իր եղբայրը նշանված է եղել այրի լեդի [[Էլեանոր Թալբոթ|Էլեանոր Բատլերի]] հետ, ինչն այն ժամանակ համարվում էր իրավաբանորեն պարտավորեցնող պայմանագիր, և ինչի հետևանքով ցանկացած այլ ամուսնական պայմանագիր անվավեր էր դառնում։ Բուրգունդյան տարեգիր [[Ֆիլիպ դե Կոմին|Ֆիլիպ դե Կոմինը]] ասել է, որ [[Ռոբերտ Սթիլինգթոն|Ռոբերտ Սթիլինգթոնը]]՝ [[Բաթի և Ուելսի եպիսկոպոս]]ը, պնդել է, որ ինքն է անցկացրել Էդուարդ IV-ի և լեդի Էլեանորի միջև նշանադրության արարողությունը<ref>{{книга |автор=Philipe de Commines |заглавие=The memoirs of Philip de Commines, lord of Argenton |ответственный= |ссылка= |место= |издательство=H.G. Bohn |год=1855 |том=1 |страниц= |страницы=396—397 |isbn= |ref= }}</ref>.|group=к}}։ Էլիզաբեթը, ի թիվս հանգուցյալ թագավորի մյուս երեխաների, անօրինական հայտարարվեց, իսկ նրա եղբայրները զրկվեցին գահի իրավունքից։ [[1483]] թվականի [[Հունիսի 25|հունիսի 25–ին]] [[Ռիչարդ III|Ռիչարդը]] հրամայեց [[Յորքշիր|Յորքշիրի]] [[Պոնտեֆրակտ|Պոնտեֆրակտի դղյակում]] մահապատժի ենթարկել Էլիզաբեթի՝ նախկինում ձերբակալված եղբորը և քեռուն: [[Ռիչարդ III|Գլոստերը]] թագավոր հայտարարվեց [[1483]] թվականի [[Հուլիսի 6|հուլիսի 6-ին]]։ Շուտով դադարեցին տեղեկություններ գալ Էլիզաբեթի եղբայրներից, իսկ հետո ընդհանրապես լուրեր տարածվեցին, որ նրանք սպանվել են<ref>{{cite web |url=http://www.bbc.co.uk/history/historic_figures/princes_in_tower.shtml |title=The Princes in the Tower |publisher=BBC |accessdate=2015-02-08 |lang=en}}</ref>։
 
== Արքայի զարմուհի ==
[[Պատկեր:Elizabeth of york - funeral effigy.jpg|thumb|Էլիզաբեթի հետմահու ծավալային պատկերը փայտից (առանց հագուստի): [[1503]] թվական, [[Վեստմինստերյան աբբայություն]]։ ]]
Էլիզաբեթի [[Էլիզաբեթ Վուդվիլ|մայրը]] դաշինք կնքեց լեդի [[Մարգարետ Բոֆորթ|Մարգարետ Բոֆորթի]] հետ և պաշտպանեց է նրա որդուն՝ [[Հենրի VII (Անգլիա)|Հենրի Թյուդորին]]՝ [[Էդուարդ III]] թագավորի ծոռանը<ref name="Ref_g">{{книга |автор= |заглавие=Genealogical Tables in Morgan |ответственный= |ссылка= |место= |издательство= |год=1988 |том= |страниц= |страницы=709 |isbn= |ref= }}</ref>, արական սեռի [[Լանքասթերներ|Լանքասթերների]] ամենամոտ ժառանգորդին, որն իրավունք ուներ հավակնել գահին օրինականության ցանկացած աստիճանով{{ref+|Հենրի Թյուդորի հավակնությունները գահի հանդեպ թույլ էին Հենրի IV–ի հրովարտակի պատճառով, որով արգելված էր գահ բարձրանալ իր հոր՝ Ջոն Գոնտի և նրա երրորդ կնոջ՝ Քեթրին Սուինֆորդի օրինական ցանկացած ժառանգի։ Գոնտի և Սուինֆորդի երեխաների օրինականացման ակտի բնօրինակը, որն ընդունվել է խորհրդարանի կողմից և Պապի բուլայով, իրականում նրանց օրինականացրել է ամբողջությամբ, ինչը արդեն իսկ կասկածի տակ է դրել իր՝ Հենրի IV–ի հռչակագրի լեգիտիմությունը։|group=к}}։ Իրենց դիրքերն ամրապնդելու և մրցակցող երկու տների միավորման համար՝ [[Էլիազբեթ Վուդվիլ|Էլիազբեթ Վուդվիլը]] և [[Մարգարետ Բոֆորթ|Մարգարետ Բոֆորթը]] պայմանավորվեցին, որ [[Հենրի VII (Անգլիա)|Հենրի Թյուդորը]] պետք է ամուսնանա Էլիզաբեթ Յորքի հետ, ով իր եղբայրների մահվան մասին լուրերից հետո դարձել էր [[Յորքեր|Յորքերի]] տան ժառանգորդը: [[Հենրի VII (Անգլիա)|Հենրի Թյուդորը]] համաձայնեց այդ ծրագրի հետ, իսկ դեկտեմբերին հրապարակավ երդվեց Ֆրանսիայի Ռեննի տաճարում։
 
[[1484]] թվականի [[Մարտի 1|մարտի 1-ին]] Էլիզաբեթը [[Էլիզաբեթ Վուդվիլ|մոր]] և քույրերի հետ լքեց ապաստանը այն բանից հետո, երբ [[Ռիչարդ III|Ռիչարդ III–ը]] հրապարակավ երդվեց, որ [[Էլիզաբեթ Վուդվիլ|Վուդվիլի]] դուստրերին վնաս չի հասցվի և նրանց չի պատժի։ Բացի այդ, [[Ռիչարդ III|Ռիչարդը]] խոստացավ, որ նրանք չեն բանտարկվի [[Թաուեր|Թաուերում]] կամ որևէ այլ բանտում։ Նա նաև խոստացավ օժիտ տրամադրել նրանց և ամուսնացնել «ի ծնե ջենտլմենների» հետ: Ընտանիքը վերադարձավ պալատ՝ արտաքնապես համակերպվելով այն բանի հետ, որ իշխանության ղեկին [[Ռիչարդ III|Ռիչարդն]] է։ [[Ռիչարդ III|Ռիչարդ III]]ի կնոջ՝ [[Աննա Նևիլ|Աննա Նևիլի]] մահից հետո, [[1485]] թվականի մարտին, լուրեր տարածվեցին, որ այրիացած և անզավակ{{ref+|Ռիչարդի եւ Աննայի միակ երեխան՝ [[Էդուարդ Միդլգեմացի|Էդուարդ Միդլգեմացին]], հանկարծամահ է եղել 1484 թվականի ապրիլին Միդլգեմում։|group=к}} թագավորը մտադիր է ամուսնանալ իր գեղեցիկ և երիտասարդ զարմուհու՝ Էլիզաբեթի<ref name="Ref_h">[http://www.r3.org/basics/basic8.html Richard III and Yorkist History Server] {{webarchive|url=https://web.archive.org/web/20060709203718/http://www.r3.org/basics/basic8.html |date=2006-07-09 }}</ref> հետ։ Բացի այդ, լուրեր էին տարածվում, որ [[Ռիչարդ III|Ռիչարդը]] թունավորել էիր [[Աննա Նևիլ|կնոջը]], որպեսզի ամուսնանա Էլիզաբեթ Յորքի հետ<ref>{{книга |автор=Michael Hicks |заглавие=Anne Neville: Queen to Richard III |ответственный= |ссылка= |место= |издательство=Tempus |год=2006 |том= |страниц= |страницы=196 |isbn= |ref= }}</ref>։ [[Ռիչարդ III|Ռիչարդ III-ը]] Էլիզաբեթին պալատից ուղարկեց [[Շերիֆ Հաթոն]] և հանդես եկավ այդ լուրերի հերքմամբ<ref>Court minutes of the Mercer’s company March 31st 1485</ref>, թեպետ, Կրոուլենդյան տարեգրության համաձայն՝ նրա վրա ճնշում են գործադրվել Վուդվիլների թշնամիները, որոնք վախենում էին, որ ստիպված կլինեն վերադարձնել Վուդվիլներից խլված հողերը։ Բացի այդ, համաձայն [[Պորտուգալիա|Պորտուգալիայի]] թագավորական արխիվի փաստաթղթերի՝ [[Աննա Նևիլ|Աննայի]] մահից հետո [[Ռիչարդ III|Ռիչարդը]] դեսպաններ է ուղարկել՝ հանձնարարելով բանակցություններ վարել կրկնակի՝ իր և թագավոր [[Ժուան II|Ժուան II-ի]] քրոջ՝ [[ինֆանտ]] [[Ժուանա Պորտուգալացի (1452—1490)|Ժուանայի]] և Էլիզաբեթի ու [[Ժուանա Պորտուգալացի (1452—1490)|Ժուանայի]] զարմիկ [[Մանուել I (Պորտուգալիայի թագավոր)|Մանուելի]] միջև հարսանիքներիի շուրջ<ref>The last days of Richard III by John Ashdown-Hill</ref><ref>{{статья |автор=Barrie Williams |заглавие=The Portuguese Connection and the Significance of the 'Holy Princess' |ссылка= |язык= |издание=The Ricardian |тип= |год=March 1983 |том=6 |номер=90 |страницы= |doi= |issn=}}</ref>։
 
[[1485]] թվականի [[Օգոստոսի 7|օգոստոսի 7-ին]] [[Հենրի VII (Անգլիա)|Հենրի Թյուդորի]] բանակը վայրէջք կատարեց [[Ուելս|Ուելսում]]։ [[Օգոստոսի 22|Օգոստոսի 22-ին]] [[Հենրի VII (Անգլիա)|Հենրին]] [[Բոսվորտի ճակատամարտ|Բոսվորտի ճակատամարտում]] հանդիպեց [[Ռիչարդ III|Ռիչարդ III–ի]] հետ։ [[Ռիչարդ III|Ռիչարդը]], չնայած բավականին մեծ բանակին, դավաճանվեց իր մի քանի կողմնակիցների կողմից և սպանվեց մարտում: [[Հենրի VII (Անգլիա)|Հենրի Թյուդորը]] նվաճման իրավունքով հռչակվեց [[Հենրի VII (Անգլիա)|Հենրի VII]] թագավոր<ref>[http://tudorhistory.org/henry7/ Henry VII.]</ref>։
 
== Թագուհի ==
Որպես Էդուարդ IV-ի ավագ դուստր, որը չուներ ողջ մնացած եղբայրներ, Էլիզաբեթ Յորքը լիովին կարող էր հավակնել գահին՝ իր իրավունքից, բայց նա այդպես էլ չդարձավ իշխող թագուհի: Հենրի VII-ը խոստովանել է, որ պետք է ամուսնանա Եղիսաբեթ թագուհու հետ, որպեսզի ապահովի իր կառավարման կայունությունը եւ թուլացնի Յորքերի տան մյուս անդամների պահանջները, սակայն նա իշխում է իր իրավունքի մեջ, ստանալով գահը նվաճման իրավունքով, այլ ոչ թե Յորքերի տան ժառանգուհու հետ ամուսնությունը: Իշխանությունը կիսելու ոչ մի մտադրություն նա չուներКак старшая дочь [[Эдуард IV|Эдуарда IV]], не имевшая каких-либо выживших братьев, Елизавета Йоркская вполне могла претендовать на трон в своём собственном праве, но она так и не стала [[Царствующая королева|правящей королевой]]. [[Генрих VII (король Англии)|Генрих VII]] признал необходимость жениться на Елизавете, чтобы обеспечить стабильность своего правления и ослабить требования других членов [[Йорки|дома Йорков]], но он правил в собственном праве, получив трон по праву завоевания, а не брака с наследницей дома Йорков. Никаких намерений делиться властью у него не было<ref>{{книга |автор=Blackstone, W. |заглавие=Commentaries on the Laws of England |ответственный= |ссылка=http://www.lonang.com/exlibris/blackstone/bla-103.htm |место=Oxford |издательство=Clarendon Press |год=1765 |том= |страниц= |страницы= |isbn= |ref= }}</ref>, и потому он короновался до заключения брака, [[30 октября]] [[1485 год]]а.
[[Պատկեր:Elizabeth of York, right facing portrait.jpg|left|մինի]]
 
Генрих отменил ''[[Titulus Regius]]''<ref>{{cite web|title=Rotuli Parliamentorum A.D. 1485 1 Henry VII – Annullment of Richard III's Titulus Regius|url=http://partyparcel.co.uk/information/price-guarantee.html#annullment|accessdate=2015-02-12|archiveurl=https://web.archive.org/web/20130902193242/http://www.partyparcel.co.uk/information/price-guarantee.html#annullment|archivedate=2013-09-02|deadlink=yes}}</ref>, таким образом узаконив потомство Эдуарда IV, в числе которых была и Елизавета. Её матери, [[Вудвилл, Елизавета|Елизавете Вудвилл]], были дарованы титул и почести вдовствующей королевы<ref>{{cite web|title=Rotuli Parliamentorum A.D. 1485 1 Henry VII – Restitution of Elizabeth Queen of Edward IV|url=http://partyparcel.co.uk/information/price-guarantee.html#restitution_elizabeth|accessdate=2015-02-12|archiveurl=https://web.archive.org/web/20130902193242/http://www.partyparcel.co.uk/information/price-guarantee.html#restitution_elizabeth|archivedate=2013-09-02|deadlink=yes}}</ref>. После получения папского разрешения на брак, [[Буршье, Томас|кардинал Буршье]], [[архиепископ Кентерберийский]], [[18 января]] [[1486 год]]а заключил брак между Генрихом VII и Елизаветой в [[Вестминстерское аббатство|Вестминстерском аббатстве]]. Их первый сын, [[Артур, принц Уэльский|Артур]], родился [[20 сентября]] [[1486 год]]а. Елизавета была коронована лишь [[25 ноября]] [[1487 год]]а. После коронации Елизавета дала жизнь ещё шестерым детям.
 
Несмотря на то, что брак первоначально заключался по политическим соображениям, он оказался удачным и оба партнёра, казалось, полюбили друг друга<ref>{{книга |автор=Okerlund, Arlene Naylor |заглавие=Elizabeth of York |ответственный= |ссылка= |место= |издательство=Palgrave Macmillan |год=2009 |том= |страниц= |страницы=99—118, 185—186, 203—204 |isbn=978-0-230-61827-5 |ref= }}</ref><ref>{{книга |автор=Williams, Neville |часть=Henry VII |ссылка часть= |заглавие=The Lives of the Kings and Queens of England |оригинал= |ссылка= |викитека= |ответственный=ed. Fraser, Antonia |издание= |место= |издательство=Futura |год=1977 |volume= |pages=143 |columns= |allpages= |серия= |isbn=0-8600-7449-8 |тираж= |ref= }}</ref>. Елизавета Йоркская не имела большого политического влияния как королева из-за сильной в этом плане свекрови, леди [[Бофорт, Маргарет|Маргарет Бофорт]], но Елизавета оказалась нежной, доброй и щедрой по отношению к своим близким, слугам и благотворителям. Во время отсутствия официальных собраний она жила спокойной жизнью вдали от политики с тремя своими детьми в [[Элтемский дворец|Элтемском дворце]]. Елизавета любила музыку и танцы, а также игру в кости и разведение [[Грейхаунд|борзых]]<ref>{{книга |заглавие=Who's Who in Tudor England |год=1990 |издательство=Shepheard-Walwyn |место=London |isbn=0-85683-093-3 |ссылка=https://books.google.com/?id=MltmAAAAMAAJ&q=Elizabeth+of+York+gentle+kind+generous&dq=Elizabeth+of+York+gentle+kind+generous |язык=und |автор=Routh, Charles Richard Nairne; Holmes, Peter}}</ref>.
 
[[14 ноября]] [[1501 год]]а 15-летний сын Елизаветы и Генриха, Артур, женился на [[Екатерина Арагонская|Екатерине Арагонской]], дочери [[Фердинанд II (король Арагона)|Фердинанда II Арагонского]] и [[Изабелла I (королева Кастилии)|Изабеллы I Кастильской]]. Пара была отправлена в замок Ладлоу — традиционную резиденцию [[Принц Уэльский|принца Уэльского]]. Артур умер в апреле [[1502 год]]а; известие о смерти сына вызвало у Генриха VII огромную скорбь, в равной степени из-за страха за династию и траура по сыну. Елизавета утешила его, сказав, что он был единственным ребёнком в семье его матери, но выжил, чтобы стать королём, что Бог оставил его с сыном и двумя дочерьми, и что оба они достаточно молоды, чтобы иметь ещё детей<ref>{{книга |автор=Okerlund, Arlene Naylor |заглавие=Elizabeth of York |ответственный= |ссылка= |место= |издательство=Palgrave Macmillan |год=2009 |том= |страниц= |страницы=203—211 |isbn=978-0-230-61827-5 |ref= }}</ref><ref>{{книга |автор=Agnes Strickland, Elizabeth Strickland |заглавие=Lives of the Queens of England |ответственный= |ссылка= |место= |издательство= |год=1852 |том= |страниц= |страницы= |isbn= |ref= }}</ref><ref>{{книга |автор=Thomas Penn |заглавие=Winter King, Henry VII and the Dawn of Tudor England |ответственный= |ссылка= |место= |издательство= |год= |том= |страниц= |страницы=114 |isbn= |ref= }}</ref>.
 
В [[1502 год]]у Елизавета забеременела в седьмой раз и в начале [[1503 год]]а в ожидании родов перебралась в [[Тауэр]]. [[2 февраля]] она родила дочь Екатерину, но ребёнок умер через несколько дней после этого. [[11 февраля]], в день своего тридцатисемилетия, Елизавета Йоркская скончалась от инфекции, полученной при родах. Её муж и дети глубоко скорбели о смерти королевы. Генрих отдалился от двора и позволял находиться рядом с собой только матери, [[Бофорт, Маргарет|Маргарет Бофорт]]. Поведение Генриха, ранее никак не показывавшего своих эмоции и не имевшего никаких признаков недомогания, было очень необычным и тревожным для членов его двора.
[[Պատկեր:Henry VII in Mourning.jpg|մինի|Սգացող Հենրի VII-ը և նրա երեխաները Էլիզաբեթ Յորքի մահից հետո: [[Նկարազարդ ձեռագիր|Նկարազարդված ձեռագիր]]]]
 
Некоторое время спустя Генрих стал рассматривать варианты повторного брака. Чтобы возобновить союз с Испанией, на роль новой жены Генриха рассматривались [[Джованна Арагонская|Джованна]], вдовствующая [[Король Неаполя|королева Неаполя]], (племянница [[Фердинанд II (король Арагона)|Фердинанда II Арагонского]]); [[Хуана I Безумная|Хуана]], [[Список правителей Кастилии|королева Кастилии]] (дочь Фердинанда и [[Изабелла I (королева Кастилии)|Изабеллы]]); и [[Маргарита Австрийская (1480—1530)|Маргарита]], вдовствующая [[Герцог Савойский|герцогиня Савойская]] (золовка Хуаны Кастильской). Брачным планам не суждено было сбыться: Генрих умер, будучи вдовцом, в [[1509 год]]у.
 
Генрих VII, горевавший несколько лет после смерти жены, как считалось, умер от разбитого сердца. Каждый год [[11 февраля]] он приказал читать заупокойную мессу, звонить в колокола и зажигать сотню свечей в честь Елизаветы Йоркской. Лондонский Тауэр был заброшен, как королевская резиденция, о чём свидетельствует отсутствие упоминаний о его использовании королевской семьёй или Генрихом Тюдором после 1503 года. Все последующие роды в царствование сына Елизаветы, [[Генрих VIII|Генриха VIII]], проходили во дворцах<ref>[http://nerdalicious.com.au/history/elizabeth-of-york-and-her-kings-henry-vii/ Elizabeth of York and her Kings — Henry VII.]</ref>. Смерть жены повлекла за собой необратимые изменения в Генрихе: и без того имевший репутацию скупого параноика, король стал ещё более скуп и подозрителен. Генрих был похоронен рядом с женой в [[Вестминстерское аббатство|Вестминстерском аббатстве]]. Гробница Елизаветы открывалась в XIX веке. Деревянная обшивка со свинцового корпуса её гроба была, к тому времени, удалена, чтобы создать пространство для погребения её праправнука [[Яков I (король Англии)|короля Якова]]<ref>{{книга |заглавие=Westminster Abbey |год=1886 |издательство=John Murray |место=London |страницы=499 |ref=Stanley |язык=und |автор=Stanley, Arthur}}</ref>.
 
== Սերունդ ==
[[Պատկեր:Henry VII and Family.jpg|մինի|Հենրի VII-ը և նրա ընտանիքը։ Անհայտ հեղինակ, 1505/1509 թթ․<br><small>Խորանի կողմից ձախից սկսած՝ Հենրի VII, Արթուր, Հենրի և Էդմունդ։ Խորանի կողմից աջից սկսած՝ Էլիզաբեթ Յորք, Մարգարիտ, Էլիզաբեթ, Մարիա և Եկատերինա{{ref+|Էլիզաբեթը, Էդմունդը և Եկատերինան մահացել են մանուկ հասակում, սակայն նկարի վրա պատկերված են դեռահաս տարիքում:|group="k"}}</small>]]
Էլիզաբեթը՝ թագավորի հետ ամուսնության ընթացքում 7 երեխա է լույս աշխարհ բերել, որոնցից չորսն են հաղթահարել մանկությունն ու մանկական տարիները: Ավագ որդին՝ Արթուրը, պատանեկության տարիներին մահացել է, մյուս երեքը հասել են հասունության։ Արքայազն Հենրին հոր մահից հետո դարձել է Անգլիայի թագավոր։ Նրա երեխաները, ինչպես նաև նրա երկու քույրերի՝ Մարիայի և Մարգարիտի որոշ ժառանգներ հետագայում նույնպես գահ են բարձրացել Անգլիայում։
 
* '''[[Արթուր (Ուելսի արքայազն)|Արթուր]]''' ([[1486]] թվականի [[սեպտեմբերի 20]] – [[1502]] թվականի [[ապրիլի 2]])՝ [[Կորնուոլլի դուքս]]{{sfn|Weir|2013|p=230}}, [[Չեստերի կոմս]] և [[Ուելսի արքայազն]]{{sfn|Starkey|2009|pp=57—58}}։ [[1501]] թվականի [[Նոյեմբերի 14|նոյեմբերի 14-ին]] Արթուրն ամուսնացել է իսպանական արքայադուստր [[Եկատերինա Արագոնացի|Եկատերինա Արագոնացու]]՝ {{sfn|Weir|2007|pp=32—33}} կաթոլիկ թագավորներ [[Ֆերդինանդ II (Արագոնի թագավոր)|Ֆերդինանդ II Արագոնացու]] և [[Իզաբելլա I (Կաստիլիայի թագուհի)|Իզաբելլա I]] Կաստիլիացու դստեր հետ։ Ամուսնությունը մնացել է անզավակ, բացի այդ, պարզ չէ, թե արդյո՞ք այն [[Կոնսումմացիա|պատշաճ կերպով կատարվել է]]{{ref+|Շատ տարիներ անց այս ամուսնության հանգամանքները դարձան Եկատերինայի և Հենրիի ամուսնալուծության պատճառներից մեկը{{sfn|Weir|2007|p=34}}.|group="k"}}{{sfn|Weir|2007|p=34}}։ [[1502]] թվականի [[Մարտի 27|մարտի 27-ին]] Արթուրը ծանր հիվանդացել և մեկ շաբաթ անց մահացել է, ենթադրաբար, [[Անգլիական քրտինք|անգլիական քրտինքից]]{{ref+|Նրա մահվան այլ հնարավոր պատճառների թվում նաև նշվում են [[դիաբետ]]ը, [[Հանտավիրուս|հանտավիրուսյան ինֆեկցիան]], [[թոքաբորբ]]ը և [[տուբերկուլոզ]]ը{{sfn|Starkey|2009|p=76}}.|group="k"}}{{sfn|Линдсей|1996|с=49}}.
* '''[[Մարգարիտ Թյուդոր|Մարգարիտ]]''' ([[1489]] թվականի [[նոյեմբերի 28]] – [[1541]] թվականի [[հոկտեմբերի 18]])՝ <nowiki/>[[1503]] թվականի [[Օգոստոսի 8|օգոստոսի 8–ին]] ամուսնացել է [[Շոտլանդական թագավորություն|Շոտլանդիայի թագավոր]] [[Ջեյմս IV (Շոտլանդիայի թագավոր)|'''Ջեյմս IV–'''ի]] հետ։ Թագավորի հետ ամուսնության մեջ [[Մարգարիտ Թյուդոր|Մարգարիտը]] չորս որդի է ունեցել, սակայն կենդանի է մնացել նրանցից միայն մեկը՝ ապագա թագավոր [[Ջեյմս V (Շոտլանդիայի թագավոր)|Ջեյմս V–ը]]։ [[Ջեյմս IV (Շոտլանդիայի թագավոր)|Ջեյմս IV–ը]] մահացել է [[1513]] թվականի [[Սեպտեմբերի 9|սեպտեմբերի 9-ին]], [[Մարգարիտ Թյուդոր|Մարգարիտը]] դարձել է մանկահասակ որդու [[Ռեգենտ|ռեգենտը]], սակայն նրա անգլիական ծագումը և '''[[Արչիբալդ Դուգլաս, Անգուսի 6-րդ կոմս|Արչիբալդ Դուգլասի]]''' հետ գաղտնի ամուսնությունը, որը կնքվեց [[1514]] թվականի [[Օգոստոսի 6|օգոստոսի 6-ին]], [[Մարգարիտ Թյուդոր|թագուհու]] դեմ տրամադրեց շոտլանդացի ազնվականների մեծամասնությանը: [[1515]] թվականի մայիսին նա զրկվել է [[Ռեգենտ|ռեգենտությունից]] և ժամանակավորապես փախել երկրից։ Դուգլասի հետ ամուսնությունից [[Մարգարիտ Թյուդոր|Մարգարիտը]] դուստր է ունեցել, նույպես՝ [[Մարգարիտ Դուգլաս|Մարգարիտ]], ով մեծացել է անգլիական արքունիքում: Մարգարիտ Դուգլասի որդին՝ [[Հենրի Ստյուարտ|Հենրի Ստյուարտը]], ավելի ուշ դարձավ թագուհի [[Մարի Ստյուարտ|Մարիի]], ով ևս [[Մարգարիտ Թյուդոր|Մարգարիտ Թյուդորի]] թոռնուհին էր, երկրորդ ամուսինը։ Երկուսն էլ [[Մարգարիտ Թյուդոր|Մարգարիտի]] հետ ազգակցական կապի հիման վրա հավակնում էին անգլիական գահին{{sfn|Weir (I)|2011|p=52}}, իսկ նրանց որդին՝ [[Հակոբ Ա|Հակոբ I–ը]] Անգլիայի թագավոր դարձավ [[Եղիսաբեթ I|Եղիսաբեթ I–ի]] մահից հետո։ [[Մարգարիտ Թյուդոր|Մարգարիտը]] Դուգլասից բաժանվել է [[1527]] թվականին և մեկ տարի անց նոր ամուսնություն է կնքել {{iw|Հենրի Ստյուարտ, Մետվենի 1-ին լորդ|'''Հենրի Ստյուարտի'''|en|Henry Stewart, 1st Lord Methven}} հետ․ վերջինս շոտլանդական թագավորների հեռավոր ազգականն էր, նրա հետ ամուսնությունից, ենթադրաբար, ծնվել է Դորոթեա դուստրը։ [[Մարգարիտ Թյուդոր|Մարգարիտը]] մտադիր էր բաժանվել երրորդ ամուսնուց, սակայն [[Ջեյմս V (Շոտլանդիայի թագավոր)|Ջեյմս V-ը]] դրա թույլտվությունը չի տվել{{sfn|Buchanan|1985|p=262}}։ [[1541]] թվականի [[Հոկտեմբերի 14|հոկտեմբերի 14-ին]] [[Մարգարիտ Թյուդոր|Մարգարիտը]] կաթվածահար է եղել և չորս օր անց մահացել է{{sfn|Tait|1893|p=156}}։
* '''[[Հենրի VIII|Հենրի]]''' ( [[1491]] թվականի [[հունիսի 28]]— [[1547]] թվականի [[հունվարի 28]])՝ [[Ուելսի արքայազն]], ապա՝ [[Անգլիայի թագավոր]]։ [[1509]] թվականի [[Հունիսի 11|հունիսի 11-ին]] [[Հենրի VIII|Հենրին]], որն արդեն թագավոր էր դարձել, ամուսնացել է եղբոր՝ Արթուրի այրու՝ [[Եկատերինա Արագոնացի|Եկատերինա Արագոնացու]] հետ, ով երդվել էր, որ առաջին ամուսնու հետ ինտիմ հարաբերություններ չի ունեցել {{sfn|Перфильев|1999|с=48—49}}։ Ամուսնության տարիների ընթացքում [[Եկատերինա Արագոնացի|Եկատերինան]] առնվազն վեց [[Հղիություն (մարդ)|հղիություն]] է ունեցել, որոնց մեծ մասն ավարտվել է կա՛մ վիժումներով, կա՛մ ծնունդից անմիջապես հետո մահացել են, կա՛մ մահացած են լույս աշխարհ եկել։ [[Հենրի VIII|Հենրիի]] և [[Եկատերինա Արագոնացի|Եկատերինայի]] միակ երեխան, ով հասել է հասուն տարիքի, եղել է [[Մարի Թյուդոր|Մարին]], որին հայրը նույնիսկ շնորհել է Ուելսի արքայադստեր տիտղոսը՝ դրանով իսկ անվանելով նրան իր ժառանգորդը: [[1519]] թվականին [[Հենրի VIII|Հենրիի]] սիրուհի [[Էլիզաբեթ Բլաունթ|Բեսի Բլաունթը]] որդի է ունեցել, որին հոր՝ [[Հենրի VIII|Հենրիի]] պատվին են անվանակոչել և երկար ժամանակ համարել հոր գահաժառանգը{{sfn|Эриксон|2001|с=57}}։ Բացի այդ, [[Եկատերինա Արագոնացի|Եկատերինա Արագոնացու]] հետ ամուսնության ընթացքում [[Հենրի VIII|Հենրին]] կապ է ունեցել Մերի Բոլեյնի հետ, որի առաջին ամուսնությունից ծնված երեխաները, ինչպես կարծում էին շատ ժամանակակիցներ, թագավորի [[Արտամուսնական երեխա|բաստարդներն]] էին<ref name="Varlow">{{статья |автор=Varlow, Sally |заглавие=Sir Francis Knollys's Latin Dictionary: New evidence for Katherine Carey |ссылка=http://www.philippagregory.com/documents/OnlinearticleinHistoricalResearch_001.pdf |язык=en |издание=Historical Research |тип=scholarly journal |год=2007 |месяц=August |число= |том=80 |номер=209 |страницы=315—323 |doi=10.1111/j.1468-2281.2007.00400.x |issn=}}</ref>։ [[1525]] թվականին [[Հենրի VIII|Հենրին]], հասկանալով, որ [[Եկատերինա Արագոնացի|Եկատերինան]] չի կարող որդի ունենալ, որոշել է ամուսնալուծվել, սակայն ամուսնալուծությունը, որն ուղեկցվել մեծ սկանդալով և երկրի՝ [[Կաթոլիկություն|կաթոլիկությունից]] [[Անգլիկան եկեղեցի|անգլիկանականության]] անցումով, ավարտվել է միայն [[1534]] թվականի [[Մայիսի 23|մայիսի 23-ին]]: [[Եկատերինա Արագոնացի|Եկատերինայի]] և [[Հենրի VIII|Հենրիի]] դուստրը նույնպես զրկվել Է տիտղոսից և ճանաչվել [[Արտամուսնական երեխա|բաստարդ]]: Այդ ժամանակ թագավորն արդեն գաղտնի պսակադրվել էր իր հղի սիրուհու՝ ''[[Աննա Բոլեյն|Աննա Բոլեյնի]]''՝ Մերի Բոլեյնի քրոջ հետ, որը [[Մայիսի 28|մայիսի 28-ին]] ճանաչվում է [[Հենրի VIII|Հենրի VIII-ի]] օրինական կինը։ Ամուսնության երեք տարվա ընթացքում [[Աննա Բոլեյն|Աննան]] երեք անգամ հղի է եղել, սակայն միայն մեկ հղիությունն է ավարտվել երեխայի՝ [[Եղիսաբեթ I|Էլիզաբեթ]] դստեր ծնունդով, որը [[1534]] թվականի մարտից դարձել է գահաժառանգ{{sfn|Эриксон|2001|с=152}}։ [[1536]] թվականին [[Աննա Բոլեյն|Աննայի]] մոտ երկրորդ վիժումը տեղի ունեցավ, որից հետո [[Հենրի VIII|Հենրի]] թագավորը հայտարարեց, որ իրեն ստիպել են ամուսնանալ կախարդության միջոցով։ [[1536]] թվականի [[Մայիսի 15|մայիսի 15-ին]] [[Աննա Բոլեյն|Աննան]] մեղավոր ճանաչվեց անհավատարմության, [[Ինցեստ|արյունապղծության]] և պետական դավաճանության մեջ․ մեկ օր առաջ [[Հենրի VIII|Հենրիի]] և [[Աննա Բոլեյն|Աննայի]] ամուսնությունը ճանաչվել էր անօրինական, իսկ նրանց դուստրը՝ [[Արտամուսնական երեխա|բաստարդ]]: Աննան գլխատվեց [[1536]] թվականի [[Մայիսի 19|մայիսի 19-ին]]։ [[1536]] թվականի [[Մայիսի 30|մայիսի 30-ին]] [[Հենրի VIII|Հենրին]] ամուսնացավ ''[[Ջեյն Սեյմուր|Ջեյն Սեյմուրի]]'' հետ, ում հետ սիրային կապի մեջ էր արդեն մի քանի ամիս։ [[1537]] թվականի գարնանը [[Ջեյն Սեյմուր|Ջեյնը]], որին ավելի վաղ հաջողվել էր [[Հենրի VIII|Հենրիի]] դուստրերին վերադարձնել պալատ, հայտարարեց իր հղիության մասին։ [[1537]] թվականի [[Հոկտեմբերի 12|հոկտեմբերի 12-ին]] նա լույս աշխարհ է բերել գահին երկար սպասված ժառանգորդ [[Էդուարդ VI|Էդուարդին]], իսկ արդեն տասներկու օր անց [[Ջեյն Սեյմուր|Ջեյնը]] մահացել է ծննդատենդից։ [[Հենրի VIII|Հենրի VIII-ի]] խոստովանությամբ՝ [[Ջեյն Սեյմուր|Ջեյն Սեյմուրը]] նրա ամենասիրելի կինն էր{{sfn|Перфильев|1999|с=318}}, սակայն նրա մահից գրեթե անմիջապես հետո թագավորը սկսել է նոր կին փնտրել։ [[1539]] թվականի [[Սեպտեմբերի 4|սեպտեմբերի 4-ին]] հեռակա կարգով ամուսնական պայմանագիր կնքվեց [[Հենրի VIII|Հենրի VIII-ի]] և գերմանացի [[Բողոքականություն|բողոքական]] ''[[Աննա Կլևացի|Աննա Կլևացու]]'' միջև, սակայն արքայադստեր՝ Անգլիա ժամանելուց հետո [[Հենրի VIII|Հենրին]] նրան համարեց տգեղ և իրեն անհարիր հարսնացու։ Այնուամենայնիվ, [[1540]] թվականի [[Հունվարի 6|հունվարի 6-ին]] տեղի է ունեցել թագավորական հարսանիքը, սակայն ամուսնությունը [[Կոնսումացիա|չի կայացվել]]։ [[Հենրի VIII|Հենրին]] ամուսնությունը չեղյալ համարելու պատճառ է համարել [[Աննա Կլևացի|Աննայի]] և [[Լոթարինգիա|Լոթարինգիայի]] դքսի միջև նախորդ նշանադրությունը։ [[1540]] թվականի [[Հուլիսի 9|հուլիսի 9-ին]] [[Աննա Կլևացի|Աննայի]] համաձայնությամբ ամուսնությունն անվավեր է ճանաչվել։ Մի քանի օր անց [[Հենրի VIII|Հենրի VIII-ն]] ամուսնացել է ''[[Եկատերինա Հովարդ|Եկատերինա Հովարդի]]'', իր երկրորդ կնոջ՝ [[Աննա Բոլեյն|Աննա Բոլեյնի]] զարմուհու հետ: [[Եկատերինա Հովարդ|Եկատերինայի]] հետ անզավակ ամուսնությունը տևել է մոտ երկու տարի: [[Փետրվարի 13|Փետրվարի 13–ին]] [[Եկատերինա Հովարդ|Եկատերինան]], որը մեղավոր էր ճանաչվել դավաճանության մեջ, գլխատվել է Թաուերի բլրի վրա: [[1543]] թվականի [[Հուլիսի 12|հուլիսի 12-ին]] [[Հենրի VIII|Հենրին]] ամուսնացել է երկու անգամ այրիացած ''[[Եկատերինա Պարր|Եկատերինա Պարրի]]'' հետ, ով մեկ տարով է ավել ապրել [[Հենրի VIII|Հենրիից]]։ Վերջին տարիներին առողջական լուրջ խնդիրներ ունեցած [[Հենրի VIII|Հենրի VIII-ը]] մահացել է [[1547]] թվականի [[Հունվարի 28|հունվարի 28-ին]]։ [[Հենրի VIII|Հենրիի]] երեք օրինական երեխաներն էլ եղել են [[Անգլիայի թագավորություն|Անգլիայի]] գահին։
* '''[[Էլիզաբեթ Թյուդոր|Էլիզաբեթ]]''' ([[1492]] թվականի [[Հուլիսի 29|հուլիսի 2]] – [[1495]] թվականի [[նոյեմբերի 14]])՝ արքայադստեր ծնվելուց կարճ ժամանակ անց քննարկվել է նրա նշանադրությունը [[Ֆրանսիայի թագավորություն|Ֆրանսիայի]] [[դոֆին]] [[Ֆրանցիսկ I|Ֆրանցիսկի]] հետ, սակայն երեք տարեկանում արքայադուստրը մահացել է, ենթադրաբար, [[Ապաճում|ատրոֆիայից]]:
* '''[[Մարիա Թյուդոր (Ֆրանսիայի թագուհի)|Մարիա]]''' ([[1496]] թվականի [[մարտի 18]]— [[1533]] թվականի [[հունիսի 25]])՝ [[1514]] թվականի [[Հոկտեմբերի 9|հոկտեմբերի 9-ին]] եղբոր՝ [[Հենրի VIII|Հենրի VIII–ի]] պնդմամբ Մարիան ամուսնացել է [[Ֆրանսիայի թագավորություն|Ֆրանսիայի]] թագավոր [[Լյուդովիկոս XII|Լյուդովիկոս XII-ի]] հետ, ով հույս ուներ, որ Մարիան որդի կծնի իր համար։ [[Լյուդովիկոս XII (Ֆրանսիայի թագավոր)|Լյուդովիկոսը]] մահացել է [[1515]] թվականի [[Հունվարի 1|հունվարի 1-ին]]{{ref+|Ընդհանուր կարծիքով, Ֆրանսիայի թագավորը մահացել է «ննջասենյակում ավելորդ ջանքերի» պատճառով»{{sfn|Guicciardini|1853|p=341}}.|group="k"}}։ [[1515]] թվականի [[Մարտի 3|մարտի 3-ին]], առանց [[Հենրի VIII|եղբայր–թագավորի]] համաձայնության, Մարիան ամուսնացավ վերջինիս ընկերոջ՝ [[Չարլզ Բրենդոն, Սաֆֆոլկի 1-ին դուքս|Չարլզ Բրենդոնի]] հետ, որը պետական դավաճանություն էր{{sfn|Yonge|1877|p=335}}, սակայն թագավորը ներեց նորապսակներին՝ նրանց պատժելով միայն դրամական տուգանքով։ [[1515]] թվականի [[Մայիսի 13|մայիսի 13-ին]] տեղի ունեցավ կրկնակի ամուսնական արարողություն{{sfn|Gairdner|1893|pp=399}}։ Չարլզի հետ ամուսնության ընթացքում Մարիան ծնեց երկու որդի և երկու դուստր, սակայն միայն դուստրերը՝ [[Ֆրենսիս Բրենդոն|Ֆրենսիսը]] և [[Էլեոնորա Բրենդոն|Էլեոնորան]], ապրեցին մինչև հասուն տարիք։ Մարիայի երկու դուստրերի ժառանգությունն ընդգրկվել է Անգլիայի գահաժառանգության մեջ, սակայն գահին հաջողվել է նստել միայն Ֆրենսիսի դստերը՝ [[Լեդի Ջեյն Գրեյ|Ջեյն Գրեյին]], որը պատմության մեջ մտել է որպես «9 օրով թագուհի»: Կյանքի վերջին մի քանի տարիները Մարիան, որը մոտ էր [[Հենրի VIII|Հենրի VIII-ի]] առաջին կնոջ՝ [[Եկատերինա Արագոնացի|Եկատերինա Արագոնացու]] հետ, հաճախ էր հիվանդանում, որ արքունիքից բացակայելու հիանալի պատրվակ էր, որտեղ ամեն բան նրան ատելի [[Աննա Բոլեյն|Աննա Բոլեյնի]] վերահսկողության ներքո էր։ Մարիան մահացել է [[1533]] թվականի [[Հունիսի 25|հունիսի 25-ին]]՝ իր ավագ դստեր հարսանիքից անմիջապես հետո․ արքունիքում կարծում էր, որ [[Աննա Բոլեյն|Բոլեյնի]] թագադրումը կոտրել էր նրա սիրտը{{sfn|Perry|2000|p=284}}։
* '''[[Էդմունդ Թյուդոր, Սոմերսեթի դուքս|Էդմունդ]]''' ( [[1499]] թվականի [[փետրվարի 21]] – [[1500]] թվականի [[հունիսի 19]])՝ <nowiki/>[[Սոմերսեթի դուքս]]։ Մահացել է մեկուկես տարեկանում, անհայտ պատճառով։
* '''{{iw|Եկատերինա Թյուդոր|Եկատերինա|en|Katherine Tudor (1503)}}''' ( [[1503]] թվականի [[փետրվարի 2]]–<nowiki/>[[Փետրվարի 10|10]])
 
Երեխաների անունների ընտրության վրա ազդել են նախևառաջ [[Լանքասթերներ|Լանքասթերների]] և Բոֆորթների ազգակցական կապերը, ինչպես նաև Հենրի VII-ի ուելսյան ևև բրիտանական նախնիները: Ավագ որդին անվանակոչվել է [[Բրիտներ|բրիտների]] հերոս արքա [[Արթուր (արքա)|Արթուրի]] պատվին{{sfn|Weir|2013|pp=229—230}}, երկրորդ որդին իր անունը ստացել է [[Հենրի VI (Անգլիայի թագավոր)|Հենրի VI–ի]], իսկ երրորդը՝ պապի՝ [[Էդմունդ Թյուդոր, Ռիչմոնդի 1-ին կոմս|Էդմունդ Թյուդորի]] պատվին։ Հատկանշական է, որ տղաներին չեն տվել անուններ, որոնք ավանդական են եղել [[Յորքեր|Յորքերի]] դինաստիայի համար, օրինակ՝ Ռիչարդ, Էդուարդ կամ Ջորջ{{sfn|Гриффитс, Роджер|1997|с=310—311}}։ Ավագ դուստրեր՝ [[Մարգարիտ Թյուդոր|Մարգարիտը]] և [[Էլիզաբեթ Թյուդոր|Էլիզաբեթը]], անվանակոչվել են ի պատիվ տատիկների՝ [[Մարգարետ Բոֆորթ|Մարգարետ Բոֆորթի]]{{sfn|Marshall|2003|p=85}} և [[Էլիզաբեթ Վուդվիլ|Էլիզաբեթ Վուդվիլի]]։
 
== Զինանշան, ծագումնաբանություն ==
 
=== Զինանշան ===
[[Պատկեր:Arms of Elizabeth of York.svg|մինի|]]
Ամուսնության մեջ Էլիզաբեթ Յորքի [[Զինանշան|զինանշանը]] հիմնված է ամուսնու՝ [[Հենրի VII (Անգլիա)|Հենրի VII–ի]] զինանշանի վրա՝ միակցված իր հոր՝ [[Էդուարդ IV|Էդուարդ IV–ի]] զինանշանով։ Վահանը կիսված է․ աջ կողմում անգլիական թագավորական [[Թյուդորներ|Թյուդորների]] գերբն է (չորս հատվածով՝ 1-ին և 4-րդ մասերում լազուր դաշտի վրա երեք ոսկեգույն [[Շուշան|շուշաններ]] են (ֆրանսիական թագավորական գերբ), 2-րդ և 3-րդ մասերում ծիրանագույն դաշտի վրա երեք ոսկեգույն զինված [[Ընձառյուծ|ընձառյուծներ]] են, առյուծանման զգաստ քայլերով՝ մեկը մյուսի վրա (Անգլիա)]), ձախ կողմում՝ անգլիական թագավորական [[Յորքեր|Յորքերի]] գերբն է (չորս հատվածով՝ առաջինում Անգլիայի թագավորական գերբն է․ 1-ին և 4-րդ մասերում լազուր դաշտի վրա երեք ոսկեգույն շուշաններ են, իսկ 2-րդ և 3-րդ մասերում ծիրանագույն դաշտի վրա երեք ոսկեգույն զինված ընձառյուծներ են, առյուծանման զգաստ քայլերով՝ մեկը մյուսի վրա, երկրորդ և երրորդ մասերում՝ ոսկեգույն դաշտի վրա ուղղահայաց մուգ կարմիր խաչ է [դե Բուրգեր{{ref+|Գերբը Յորքերին է փոխանցվել [[Էլիզաբեթ դե Բուրգ, Օլսթերի 4-րդ կոմսուհի|Էլիզաբեթ դե Բուրգից]] — прапрабабки Эдуарда VI по отцу.|group="k"}}], չորրորդ մասում՝ լազուր–ոսկեգույն դաշտի վրա արծաթագույն ասպար է, ասպարի վերին մասում՝ անկյուններով, ոսկեգույնի և լազուրի հայելային հատվածներ են, կենտրոնական մասում՝ լազուրե սյուների միջև ոսկեգույն սյուն է [Մորտիմերներ]){{sfn|Louda, Maclagan|1999|p=22}}։
 
=== Ծագումնաբանություն ===
{{Wikidata/Ancestors|interleave=1|years=label-line}}
 
== Մշակույթում ==
 
=== Գրականություն ===
* Մարգարետ Քեմփբել Բարնսի ''Թյուդորների վարդը''(1953)
* Ռոբերտա Ջելլիսի ''Վիշապը և վարդը'' (1977)
* Հիլդա  Բրուքման Սթեյնիրի ''Plantagenet Princess'' (1981)
* Էլեանոր Հիբերթի ''[[Хибберт, Элеанор#Тюдоровская сага|Uneasy Lies the Head]]'' (1982)
* Շերոն Քեյ Պենմանի ''The Sunne in Splendour'' (1982)
* ''{{iw|ճերմակ արքայադուստր (վեպ)|ճերմակ արքայադուստր|en|The White Princess}}'' (2013) և [[Ֆիլիպպա Գրեգորի|Ֆիլիպպա Գրեգորիի]] «<nowiki/>[[Ֆիլիպպա Գրեգորի|Զարմիկների պատերազմ]]<nowiki/>ը» այլ սերիայի գրքեր
* Սանդրա Ուորտի ''Արքայադուստրը''
* Աննա Էսթեր Սմիթի ''The King’s Grace''
* Աննա Փաուերի ''Queen’s Ransom''
 
=== Կինո, թատրոն և հեռուստատեսություն ===
'''Կինո'''
* ''[[Ռիչարդ III (ֆիլմ, 1995)|Ռիչարդ III]]'' ([[1995 год в кино|1995]], դերը խաղացել է Քեյթ Սթիվենսոն–Փեյնը)
 
'''Թատրոն'''
* Էլիզաբեթ Յորքը հաճախ քննարկվում է [[Ուիլյամ Շեքսպիր|շեքսպիրյան]] «<nowiki/>[[Ռիչարդ III (պիես)|Ռիչարդ III]]<nowiki/>» պիեսում, սակայն երբեք չի հայտնվում բեմում։
 
'''Հեռուստատեսություն'''
* ''{{iw|Վարդերի պատերազմ (ադապտացիա)|Վարդերի պատերազմ|en|The Wars of the Roses (adaptation)}}'' ([[1965]], դերը կատարել է Քեթրին Բարքերը)
* ''Թաուերի ստվերները'' ([[1972]], դերը կատարել է Նորմա Ուեսթը)
* ''Հենրի VIII․ Բռնապետի բանականությունը'' ([[2009]], դերը կատարել է Քերոլայն Շինը)
* ''[[Ճերմակ թագուհի (հեռուստասերիալ)|Ճերմակ թագուհի]]'' ([[2013]], դերը կատարել է [[Ֆրեյա Մեյվոր|Ֆրեյա Մեյվորը]])
* ''[[Ճերմակ արքայադուստր (հեռուստասերիալ)|Ճերմակ արքայադուստր]]'' ([[2017]], դերը կատարել է [[Ջոդի Քոմեր|Ջոդի Քոմերը]])
 
== Մեկնաբանություններ ==
{{примечания|group=к}}
{{примечания|group="k"}}
 
== Ծանոթագրություններ ==
{{примечания|3}}
 
== Գրականություն ==
{{refbegin|2}}
* {{ВТ-ЭСБЕ|Елизавета Йоркская}}
* {{книга |автор=Гриффитс, Ральф; Роджер, Томас |заглавие=Становление династии Тюдоров |ответственный= |ссылка= |место=Ростов-на-Дону |издательство=Феникс |год=1997 |том= |страниц=320 |страницы= |isbn=5-222-00062-1 |ref=Гриффитс, Роджер }}
* {{книга |автор=Линдсей, Карен |заглавие=Разведённые. Обезглавленные. Уцелевшие. Жёны короля Генриха VIII |ответственный= |ссылка= |место={{М}} |издательство=КРОН-ПРЕСС |год=1996 |том= |страниц=336 |страницы= |isbn=5-232-00389-5 |ref=Линдсей }}
* {{книга |автор=Перфильев, Олег |заглавие=Жёны Синей Бороды. В спальне Генриха VIII |ответственный= |ссылка= |место={{М}} |издательство=ОЛМА-ПРЕСС |год=1999 |том= |страниц=415 |страницы= |isbn=5-224-00599-X |ref=Перфильев }}
* {{книга |автор=Эриксон, Кэролли |заглавие=Мария Кровавая |ответственный= |ссылка= |место={{М}} |издательство=АСТ |год=2001 |том= |страниц= |страницы= |isbn=5-17-004357-0 |ref=Эриксон }}
* {{книга |автор=Buchanan, Patricia Hill |заглавие=Margaret Tudor, Queen of Scots |ответственный= |ссылка=https://books.google.ru/books?id=tKtnAAAAMAAJ |место= |издательство=Scottish Academic Press |год=1985 |том= |allpages=287 |pages= |isbn= |ref=Buchanan }}
* {{книга |автор=Everett Green, Mary Anne |заглавие=Lives of the Princesses of England |ответственный= |ссылка=https://books.google.ru/books?id=2xEZAAAAYAAJ |место=London |издательство=Longman, Brown, Green, Longman and Robers |год=1851 |том= |allpages= |pages=395—403 |isbn= |ref=Everett Green }}
* {{книга |автор=Fabian, Robert |заглавие=The New Chronicles of England and France |ответственный=ed. Henry Ellis |ссылка=https://books.google.ru/books?id=0rdPAAAAcAAJ |место=London |издательство=Rivington |год=1811 |том= |allpages=723 |страницы= |isbn= |ref=Fabian }}
* {{книга |автор=Gairdner, James |часть=Elizabeth (1465-1503) |ссылка часть=https://en.wikisource.org/wiki/Elizabeth_(1465-1503)_(DNB00) |заглавие=[[:en:Dictionary of National Biography|Dictionary of National Biography]] |оригинал= |ссылка= |викитека= |ответственный=ed. Leslie Stephen |издание= |место= |издательство=Smith, Elder & Co |год=1889 |volume=17 |pages=200—203 |columns= |allpages= |серия= |isbn= |тираж= |ref=Gairdner }}
* {{книга |автор=Gairdner, James |часть=Mary (1496-1533) |ссылка часть=https://en.wikisource.org/wiki/Mary_(1496-1533)_(DNB00) |заглавие=[[:en:Dictionary of National Biography|Dictionary of National Biography]] |оригинал= |ссылка= |викитека= |ответственный=ed. Leslie Stephen |издание= |место= |издательство=Smith, Elder & Co |год=1893 |volume=36 |pages=397—400 |columns= |allpages= |серия= |isbn= |тираж= |ref=Gairdner }}
* {{книга |автор=Giles, John Allen; Warkworth, John |часть=Hearne’s Fragment of an Old Chronicle, from 1460–1470 |ссылка часть= |заглавие=The Chronicles of the White Rose of York |оригинал= |ссылка=https://books.google.ru/books?id=cF03dCxoNgkC |викитека= |ответственный= |издание=2 |место=London |издательство=James Bohn |год=1845 |volume= |pages= |columns= |allpages=310 |серия= |isbn= |тираж= |ref=Giles, Warkworth }}
* {{книга |автор=Griffiths, Ralph A. |часть=The Court during the Wars of the Roses |ссылка часть= |заглавие=Princes Patronage and the Nobility: The Court at the Beginning of the Modern Age, cc. 1450–1650 |оригинал= |ссылка=https://books.google.ru/books?id=SbxmAAAAMAAJ |викитека= |ответственный=еd. Ronald G. Asch, Adolf M. Birke |издание= |место=New York |издательство=Oxford University Press |год=1991 |volume= |pages= |columns= |allpages=507 |серия= |isbn=0-19-920502-7 |тираж= |ref=Griffiths |язык=en }}
* {{книга |автор=Guicciardini, Francesco |заглавие=Storia d'Italia |ответственный= |ссылка=https://books.google.ru/books?id=skn0A_wtkFYC |место= |издательство= |год=1853 |том= |allpages=373 |pages=341 |isbn= |ref=Guicciardini }}
* {{книга |автор=Harvey, Nancy Lenz |заглавие=Elizabeth of York: Tudor Queen |ответственный= |ссылка=https://books.google.ru/books?id=sYcgAAAAMAAJ |место= |издательство=Palgrave Macmillan |год=1973 |том= |allpages=241 |страницы= |isbn= |ref=Harvey }}
* {{книга |автор=Horrox, Rosemary |часть=Elizabeth (1466–1503) |ссылка часть=http://www.oxforddnb.com/index/8/101008635/ |заглавие= Oxford Dictionary of National Biography |оригинал= |ссылка= |викитека= |ответственный= |издание= |место= |издательство= |год=2004 |volume= |pages= |columns= |allpages= |серия= |isbn= |тираж= |ref=Horrox }}
* {{книга |автор=Licence, Amy |заглавие=In Bed with the Tudors: The Sex Lives of a Dynasty from Elizabeth of York to Elizabeth I |ответственный= |ссылка=https://books.google.ru/books?id=E0ZCngEACAAJ |место= |издательство=Amberley Publishing |год=2013 |том= |allpages=256 |pages=13—62 |isbn=1445614758, 9781445614755 |ref=Licence }}
* {{книга |автор=Licence, Amy |заглавие=Elizabeth of York: The Forgotten Tudor Queen |ответственный= |ссылка=https://books.google.ru/books?id=VEmoAwAAQBAJ |место= |издательство=Amberley Publishing |год=2013 |том= |allpages=272 |pages= |isbn=1445618109, 9781445618104 |ref=Licence (I) }}
* {{книга |автор=Loades, David |заглавие=Tudor Queens of England |ответственный= |ссылка=https://books.google.ru/books?id=2OvCIg7F31UC |место= |издательство=A&C Black |год=2009 |том= |allpages=264 |pages=71—86 |isbn=184725019X, 9781847250193 |ref=Loades }}
* {{книга |автор=Loades, David |заглавие=The Tudors: History of a Dynasty |ответственный= |ссылка=https://books.google.ru/books?id=NJEYAgAAQBAJ |место= |издательство=A&C Black |год=2012 |том= |allpages=248 |pages=21—23 |isbn=1441144986, 9781441144980 |ref=Loades }}
* {{книга |автор=Louda, Jiri; Maclagan, Michael |заглавие=Lines of Succession: Heraldry of the Royal Families of Europe |ответственный= |ссылка=https://books.google.ru/books?id=ni49PgAACAAJ |место= |издательство=Little, Brown Book Group Limited |год=1999 |том= |allpages=308 |pages= |isbn=1856054691, 9781856054690 |ref=Louda, Maclagan }}
* {{книга |автор=Marshall, Rosalind K. |заглавие=Scottish Queens, 1034-1714 |ответственный= |ссылка=https://books.google.ru/books?id=jXcuEykRmZ0C |место= |издательство=Tuckwell Press |год=2003 |том=36 |allpages=226 |pages= |isbn=1862322716, 9781862322714 |ref=Marshall }}
* {{книга |автор=Nicolas, Harris |заглавие=Privy Purse Expenses of Elizabeth of York: Wardrobe accounts of Edward the Fourth. With a Memoir of Elizabeth of York and Notes |ответственный= |ссылка= |место=London |издательство=William Pickham |год=1830 |том= |страниц= |страницы= |isbn= |ref=Nicolas }}
* {{книга |автор=Okerlund, Arlene Naylor |заглавие=Elizabeth of York |ответственный= |ссылка=https://books.google.ru/books?id=sauDDAAAQBAJ |место= |издательство=Palgrave Macmillan |год=2009 |том= |allpages=263 |страницы= |isbn=0230100651, 9780230100657 |ref=Okerlund }}
* {{книга |автор=Panton, James |заглавие=Historical Dictionary of the British Monarchy |ответственный= |ссылка=https://books.google.ru/books?hl=ru&id=BiyyueBTpaMC |место= |издательство=Scarecrow Press |год=2011 |том= |allpages=722 |pages= |isbn=0810874970, 9780810874978 |ref=Panton }}
* {{книга |автор=Perry, Maria |заглавие=The Sisters of Henry VIII: The Tumultuous Lives of Margaret of Scotland and Mary of France |ответственный= |ссылка=https://books.google.ru/books?id=5RGM600qh5IC |место= |издательство=Perseus Books Group |год=2000 |том= |allpages=304 |pages=136—154 |isbn=0306809893, 9780306809897 |ref=Perry }} {{Wayback|url=https://books.google.ru/books?id=5RGM600qh5IC |date=20170709171123 }}
* {{книга |автор=Starkey, David |заглавие=Henry: Virtuous Prince |ответственный= |ссылка=https://books.google.ru/books?id=rQxCOAAACAAJ |место= |издательство=Harper Perennial |год=2009 |том= |allpages=427 |pages= |isbn= |ref=Starkey }}
* {{книга |автор=Strickland, Agnes |заглавие=Memoirs of the queens of Henry VIII.: and of his mother, Elizabeth of York |ответственный= |ссылка=https://books.google.ru/books?id=OWYNAAAAIAAJ |место=Philadelphia |издательство=Blanchard and Lea |год=1853 |том= |allpages=420 |pages=17—62 |isbn= |ref=Strickland }}
* {{книга |автор=Tait, James |часть=Margaret (1489-1541) |ссылка часть=https://en.wikisource.org/wiki/Margaret_(1489-1541)_(DNB00) |заглавие=[[:en:Dictionary of National Biography|Dictionary of National Biography]] |оригинал= |ссылка= |викитека= |ответственный=ed. Leslie Stephen |издание= |место= |издательство=Smith, Elder & Co |год=1893 |volume=36 |pages=150—157 |columns= |allpages= |серия= |isbn= |тираж= |ref=Tait }}
* {{книга |автор=Weir, Alison |заглавие=The Six Wives of Henry VIII |ответственный= |ссылка=https://books.google.ru/books?id=-UsWO_odsZAC |место= |издательство=Random House |год=2007 |том= |allpages=656 |pages= |isbn=0099523620, 9780099523628 |ref=Weir }}
* {{книга |автор=Weir, Alison |заглавие=Britain's Royal Families: The Complete Genealogy |ответственный= |ссылка=https://books.google.ru/books?id=7nZ90l1_IzAC |место= |издательство=Random House |год=2011 |том= |allpages=400 |pages=149 |isbn=1446449114, 9781446449110 |ref=Weir }}
* {{книга |автор=Weir, Alison |заглавие=Mary Queen Of Scots: And The Murder Of Lord Darnley |ответственный= |ссылка=https://books.google.ru/books?id=0_o_fjX__t8C |место= |издательство=Random House |год=2011 |том= |allpages=640 |pages= |isbn=1446449211, 9781446449219 |ref=Weir (I)}}
* {{книга |автор=Weir, Alison |заглавие=Elizabeth of York: The First Tudor Queen |ответственный= |ссылка=https://books.google.ru/books?id=PcU1AAAAQBAJ |место= |издательство=Random House |год=2013 |том= |allpages=576 |pages= |isbn=1448191386, 9781448191383 |ref=Weir }}
* {{книга |автор=Yonge, Charlotte Mary |заглавие=The Wars of the Roses |ответственный= |ссылка=https://books.google.ru/books?id=fXU2AQAAMAAJ |место=London |издательство=Macmillan and Company |год=1877 |том= |allpages= |pages=335 |isbn= |ref=Yonge }}
{{refend}}
 
== Հղումներ ==
* {{cite web |url=http://www.thepeerage.com/p10142.htm#i101419 |title=Elizabeth Plantagenet |publisher=Thepeerage.com |accessdate=2017-04-19 |lang=en}}
* [http://tudorhistory.org/people/eyork/gallery.html ELIZABETH OF YORK GALLERY]