«Գուրգեն Ստեփանյան»–ի խմբագրումների տարբերություն
(Տարբերություն չկա)
|
18:10, 23 Հոկտեմբերի 2020-ի տարբերակ
Գուրգեն Խաչատուրի Ստեփանյան (1910, Դդմաշեն, Նոր Բայազետի գավառ, Երևանի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն - անհայտ), հայ մանկավարժ: ԽՄԿԿ անդամ (1942): Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակից:
| Գուրգեն Ստեփանյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | 1910 |
| Ծննդավայր | Դդմաշեն, Նոր Բայազետի գավառ, Երևանի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն |
| Մահացել է | անհայտ |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսական կայսրություն և  ԽՍՀՄ |
| Կրթություն | Թբիլիսիի պետական համալսարան |
| Մասնագիտություն | մանկավարժ |
| Կուսակցություն | ԽՄԿԿ |
| Պարգևներ և մրցանակներ |  և  |
Կենսագրություն
Գուրգեն Ստեփանյանը ծնվել է 1910 թվականին, Սևանի շրջանի Դդմաշեն գյուղում: Կամո քաղաքում միջնակարգն ավարտելուց հետո աշխատանքի է անցել նախ Դդմաշենի, ապա՝ Հրազդանի շրջանի Քաղսիի դպրոցներում, դասավանդել է հայոց լեզու: Սովորել է Թբիլիսիի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետում, որն ավարտել է 1940 թվականին, 1948 թվականին ավարտել է նաև նույն համալսարանի պատմության ֆակուլտետի հեռակա բաժինը[1]:
1942 թվականին Ստեփանյանը ընդունվել է Մախաչկալայի հետևակային ուսումնարանը, որն ավարտելուց հետո, վաշտի հրամանատարի պաշտոնով, մեկնել է ռազմաճակատ: 1942 թվականին ընդունվել է ԽՄԿԿ շարքերը: 1943 թվականին Ստեփանյանը տեղափոխվել է հայկական փառաբանված 89-րդ դիվիզիա և նշանակվել 526-րդ գնդի 9-րդ վաշտի հրամանատար: Վերխնեբականսկի հյուսիս-արևմտյան մատույցներում 526-րդ գունդը ճեղքելով թշնամու պաշտպանության երկրորդ գիծը գրավել է այն: Մարտական առաջադրանքը կատարելու համար ավագ լեյտենանտ Ստեփանյանն արժանացել է Կարմիր աստղի շքանշանի: Նրա մարտական ճանապարհը Կովկասից հասել է Գերմանիա: Գուրգենը երեք անգամ վիրավորվել է, բուժվելուց հետո վերադարձել է շարք[1]:
1945 թվականին զորացրվելուց հետո Ստեփանյանը անցնել է մանկավարժական աշխատանքի, դասավանդել է մայրենի լեզու, պատմություն, աշխատել է միջնակարգ դպրոցի ուսումնական մասի վարիչ, տնօրեն: Ստեփանյանը ընտրվել է Հայաստանի ուսուցիչների համագումարների պատգամավոր, պարգևատրվել է «Պատվո նշան» շքանշանով, «Ժողովրդական կրթության գերազանցիկ» կրծքանշանով, բազմաթիվ մեդալներով, պատվոգրերով: Վաստակաշատ մանկավարժն անցել է կենսաթոշակի, բայց շարունակել է աշխատել Չարենցավանի դպրոցում[1]:
Պարգևներ
- Կարմիր աստղի շքանշան
- «Պատվո նշան» շքանշան
- «Ժողովրդական կրթության գերազանցիկ» կրծքանշան