«Էդուարդ II»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 117.
===Դեսպենսերի պատերազմ===
Երկար սպասվեծ [[Դեսպենսերի պատերազմ|քաղաքացիական պատերազմ]] վերջապես բռնկվեց Անգլիայում 1321 թվականին<ref>{{harvnb|Phillips|2011|pp=372–378}}</ref>, երբ սրվեցին շատ բարոնների և թագավորական մտերիմների, Դեսպենսերի ընտանիքի միջև հարաբերությունները<ref>{{harvnb|Haines|2003|pp=121–123}}</ref>։ [[Հյու Դեսպենսեր ավագ]]ը ծառայել է Էդուարդին և նրա հորը, մինչդեռ Հյու Դեսպենսեր կրտսերը ամուսնացել էր հարուստ Կլարե ընտանիքի ներկայացուցչի հետ, դարել թագավորի ճամբարական և ստացել Գլամորգանը Ուելսում 1317 թվականին<ref>{{harvnb|Phillips|2011|pp=364–365}}</ref>։ Դեսպենսեր կրտսերն ընդարձակել էր իր տարածքները Ուելսում մյուս լորդերի հաշվին<ref>{{harvnb|Phillips|2011|pp=365–366}}</ref>։ Լանկեստերները Դեսպենսերների վաղեմի թշնամիներն էին, թշնամանք կար նաև Դեսպենսերի հարևաններ Հերֆորդի կոմսի, Մորտիմոր ընտանիքի և վերջերս հարստացած Հյու Օդլիի և Ռոջեր Դամորիի նկատմամբ<ref>{{harvnb|Phillips|2011|pp=364, 366–367}}</ref>։ Էդուարդը այնուամենայնիվ բացահայտորեն պաշտպանում էր Դեսպենսերներին, մասնավորապես շատ մոտ էր Հյու Դեսպենսեր կրտսերի հետ<ref>{{harvnb|Phillips|2011|pp=367–368}}</ref>։
Լանկեստերը 1321 թվականի սկզբին համախմբեց Դեսպենսերների թշնամիներին որպես դաշինք<ref>{{harvnb|Phillips|2011|pp=374–375}}</ref>։ Էդուարդը և Դեսպենսեր կրտսերը տեղյակ էին այս պլանների մասին մարտին և շարժվեցին արևմուտք՝ հույս ունենալով համոզել Փեբրոքի կոմսին լուծել այս ճգնաժամը<ref>{{harvnb|Phillips|2011|pp=375–377}}</ref>։ Փեմբրոքը մերժեց նրանց և պատերազմը բռնկվեց մայիսին<ref>{{harvnb|Phillips|2011|pp=376–377}}</ref>։ Դեսպենսերների հողերն արագորեն նվաճեցին դաշնակիցները և հաջողությունից ոգեշնչված նրանց միացան այլ բարոններ և հոգևորականներ հունիսին<ref>{{harvnb|Phillips|2011|pp=377–379}}; {{harvnb|Jordan|1996|p=84}}</ref>։ Էդուարդը փորձեց հարթել իրավիճակը, սակայն ընդդիմությունը հուլիսին նվաճեց Լոնդոնը և կոչ արեց խորհրդարանին հեռացնել Դեսպենսերներին<ref>{{harvnb|Phillips|2011|pp=383–387}}</ref>։ Իմանալով, որ իրեն կարող են գահընկեց անել, եթե հրաժարվի, Էդուարդը համաձայնվեց արտաքսել Դեսպենսերներին և բաժանեց նրա հողերը բարոնների միջև<ref>{{harvnb|Phillips|2011|p=390}}; {{harvnb|Haines|2003|pp=128–129}}</ref>։
Էդուարդը սկսեց պլանավորել իր վրեժը<ref>{{harvnb|Phillips|2011|p=394}}</ref>։ Փեմբրոքի օգնությամբ նա ձևավորեց փոքր կոալիցիա իր խորթ եղբայրներից և մի քանի կոմսերից ու հոգևորականներից և պլանավորեց նոր պատերազմ<ref>{{harvnb|Phillips|2011|pp=395–397}}</ref>։ Էդուարդը սկսեց [[Բարտոլոու դը Բադլեսմեր (Բադլեսմերի 1-ին բարոն)|Բադլեսմերի բարոնից]] և Իզաբելային ուղարկեց բարոնի [[Լիդս ամրոց]]՝ նպատակ ունենալով ստեղծել ''[[կազուս բելլի]]''<ref name=Phillips2011P397>{{harvnb|Phillips|2011|p=397}}</ref>։ Բարտոլոուի կին Նարգարետը կուլ տվեց խայծը և հրամայեց սպանել Իզաբելլայի սպասավորներին՝ Էդուարդին առիթ տալով ներխուժել<ref name=Phillips2011P397/>։ Լանկեստերը հրաժարվեց օգնել Բարտոլոուին իր սեփական բանակով և Էդուարդն արագորեն վերահսկողության տակ առավ Անգլիայի հարավ արևելքը<ref>{{harvnb|Phillips|2011|pp=397–398}}</ref>։ Տագնապած Լանկեստերը արդեն մոբիլիզացրեց իր սեփական բանաը Անգլիայի հյուսիսում, իսկ Էդուարդը տեղակայված էր հարավ արևմուտքում<ref>{{harvnb|Phillips|2011|pp=399–400}}</ref>։ Դեսպենսերները վերադարձան արտաքսումից և ներում շնորհվեց թագավորի կողմից<ref>{{harvnb|Phillips|2011|pp=400–401}}</ref>։
Դեկտեմբերին Էդուարդը իր բանակի գլխավորությամբ անցավ [[Սևեռն]] գետը և շարժվեց դեպի Ուելս, որտեղ գտնվում էր ընդդիմության բանակը<ref>{{harvnb|Phillips|2011|pp=403–404}}</ref>։ Դաշնակիցները ջախջախվռցին և Մորտիմերը հանձնվեց Էդուարդին<ref>{{harvnb|Phillips|2011|p=404}}</ref>, սակայն Դեմորին, Աուդլին և Հերֆորդի կոմսերը տեղափոխվեցին հյուսիս միանալու Լանկեստերին, ով պաշարել էր թագավորական [[Թիքհիլ ամրոց]]ը<ref name=Phillips2011PP406407>{{harvnb|Phillips|2011|pp=406–407}}</ref>։ Նոր համալրումներ ստանալով Ուելսից՝ Էդուարդը ճնշեց նրանց՝ հանդիպելով Լանկեստերի բանակին մարտի 10-ին [[Բարտոն օն Թրենթ]]ում։ Լանկեստերը, ունենալով ավելի փոքրաթիվ բանակ, նահանջեց առանց կռվի՝ փախնելով հյուսիս<ref name=Phillips2011PP406407/>։ [[Էնդրյու Հարքլի]]ն ծուղակը գցեց Լանկեստերին [[Բորոբրիջի ճակատամարտ]]ում և գերեվարեց կոմսին<ref>{{harvnb|Phillips|2011|p=408}}</ref>։ Էդուարդը և Դեսպենսեր կրտսերը հանդիպեցին Լանկեստերի հետ [[Պոնտեֆրակտ ամրոց]]ում, որտեղ ձևական դատավարությունից հետո մեղավոր ճանաչեցին Լանկեստերին և գլխատեցին<ref>{{harvnb|Phillips|2011|pp=408–409}}; {{harvnb|Haines|2003|p=141}}</ref>։
== Ծանոթագրություններ ==
| |||