«Էդուարդ II»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 107.
Էդուարդի խնդիրները մեծացան, երբ անկում ապրեց Անգլիայի գյուղատնտեսությունը, որը Եվրոպայում հայտնի [[Մեծ սով 1315–17|Մեծ սով]]ի մասն էր։ Այն սկսվեց հորդառատ անձրևներով 1314 թվականի վերջից, ինչին հաջորդեց շատ ցուրտ ձմեռը և առատ անձրևները գարնանը, ինչը սպանեց ոչխարների և խոշոր եղջրավոր անասունների մեծ մասին։ Վատ եղանակը շարունակվեց գրեթե մինչև 1321 թցականը, երբ բերքը շատ քիչ էր<ref>{{harvnb|Jordan|1996|p=171}}; {{harvnb|Phillips|2011|pp=252–253}}</ref>։ Բրդի արտահանումից եկամուտները նվազեցին և սննդամթերքի գինը բարձրացավ, չնայած Էդուարդի ջանքերին գները հսկողության տակ պահելուն<ref>{{harvnb|Jordan|1996|p=171}}; {{harvnb|Phillips|2011|p=253}}</ref>։ Էդուարդը կոչ արեց ցորենի պահեստներից հանել ցորենը և խթանել ներքին առևտուրը, սակայն քիչ հաջողություն ունեցավ<ref>{{harvnb|Jordan|1996|pp=172–174}}</ref>։
Սովի տարիներին թագավորական արքունիքի կողմից խիստ միջոցների կիրառումը միայն ավելացրեց լարվածությունը<ref>{{harvnb|Ormrod|2011|pp=16–17}}</ref>։
Այդ ընթացքում Ռոբերտ Բրյուսը ընդլայնեց իր հաջողությունը Բանոքբըրնի հաղթանակից հետո՝ ասպատակելով հյուսիսային Անգլիա, սկզբում գրոհելով Կարլասլ և Բերվիք ամրոցների վրա, որից հետո ավելի հեռու հարավ գնաց դեպի [[Լանկաշիր]] և [[Յորքշիր]], անգամ մոտեցավ Յորքին<ref>{{harvnb|Phillips|2011|pp=248, 281, 329, 343–348}}</ref>։ Էդուարդը փորձեց նոր արշավանք կազմակերպել, սակայն վրա հասած սովը անիրական դարձրեց նրա մտահղացումը<ref>{{harvnb|Phillips|2011|pp=343–348}}; {{harvnb|Haines|2003|p=97}}</ref>։ Նույն ընթացքում Ռոբերտի եղբայր [[Էդուարդ Բրյուս]]ը հաջողությամբ ներխուժեց Իռլանդիա 1315 թվականին։ Էդուարդ Բրյուսը իրեն հռչակեց Իռլանդիայի թագավոր<ref>{{harvnb|Phillips|2011|pp=248, 253–54}}</ref>։ Վերջապես նա պարտության մատնվեց 1318 թվականին Էդուարդ II-ի կողմից նշանակված Էդմունտ Բատլերից [[Ֆուգհարթի ճակատամարտ]]ում և Էդուարդ Բրյուսի գլուխն ուղարկվեց Էդուարդ II-ին<ref>{{harvnb|Phillips|2011|pp=256–258}}</ref>։ Ապստամբություններ եղան Լանկաշիրում և [[Բրիստոլ]]ում 1315 թվականին ու Ուելսի [[Գլամորգան]]ում 1316 թվականին, սակայն ճնշվեցին<ref>{{harvnb|Phillips|2011|pp=247–248}}; {{harvnb|Haines|2003|pp=98–99}}</ref>։
Սովը և Շոտլանդացիների քաղաքականությունը համարվում էին աստծո պատիժ և Էդուարդն ուներ տարբեր բացատրություններ։ Այս ժամանակները բնորոշվում էին «Էդուարդ II-ի դժողքային ժամանակներ» պոեմում<ref>{{harvnb|Rubin|2006|pp=17, 36}}; {{harvnb|Phillips|2011|p=328}}</ref>։ Շատերը քննադատում էին Էդուարդի անտարբերությունը գյուղացիների նկատմամբ<ref>{{harvnb|Phillips|2011|p=277}}</ref>։ Ընդդիմությունը Էդուարդի շուրջ նույնպես ուժեղացավ՝ վնասելով նրա ազգականներին<ref>{{harvnb|Tebbit|2005|p=201}}</ref>։
== Ծանոթագրություններ ==
| |||