Վիքիպեդիա

«Մասնակից:Zaqaryan13/Ավազարկղ6»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը
← Նախորդ տարբՀաջորդ տարբ →
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
Տող 28.
 
=== 1946—1972 թվականներ ===
Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո Հանս Շարունը դաշնակցային վարչակազմի կողմից նշանակվել է քաղաքաշինության գծով խորհրդական և շինարարության, բնակարանային մագիստրատուրայի բաժնի ղեկավար: ''«Բեռլինը նախագծում է առաջին հաշվետվությունը»'' ցուցահանդեսում, որը տեղի է ունեցել Բեռլինի Քաղաքային պալատի սրահում (Շարունը հանդես է եկել նրա փրկության օգտին), նրա «նախագծային կոլեկտիվը» ներկայացրել է Բեռլինի վերականգնման իր գաղափարները «քաղաքային լանդշաֆտի» նոր ոգով: Բայց գաղափարները չընկալվեցին, և մագիստրատի առաջին ընտրությունները Շարունին զրկեցին պաշտոնից։
После Второй мировой войны Ганс Шарун был назначен союзнической администрацией советником по градостроительству и руководителем отдела магистратуры по строительству и жилью. На выставке ''«Берлин проектирует — первый отчёт»'', проходившей в залах ещё не снесённого берлинского [[Городской дворец (Берлин)|Городского дворца]] (Шарун выступал за его спасение), его «проектный коллектив» представил свои идеи по восстановлению Берлина в новом духе «городского ландшафта». Но идеи не были восприняты, и первые выборы магистрата лишили Шаруна его поста.
 
[[1946]] թվականին Շարունը դարձել Է Բեռլինի տեխնիկական համալսարանի բարձրագույն տեխնիկական դպրոցի հիմքի վրա ստեղծված ճարտարապետական ֆակուլտետի քաղաքաշինության ամբիոնի պրոֆեսոր։ [[1947]]-[[1950]] թվականներին ղեկավարել է Բեռլինի գերմանական գիտությունների ակադեմիայի քաղաքացիական շինարարության ինստիտուտը (Institut für Bauwesen)<ref>[http://www.wuwa.eu/wuwa-wczoraj/hans-scharoun/?lang=de Hans Scharoun] Wrocławska Rewitalizacja</ref>։
В 1946 году Шарун стал профессором кафедры градостроительства архитектурного факультета созданного на базе Высшей технической школы Технического университета Берлина. В 1947-1950 годах возглавлял Институт гражданского строительства (Institut für Bauwesen) Немецкой академии наук в Берлине<ref>[http://www.wuwa.eu/wuwa-wczoraj/hans-scharoun/?lang=de Hans Scharoun] Wrocławska Rewitalizacja</ref>.
 
Հետպատերազմյան շրջանում Շարունը բազմազան կառույցներ է արել՝ ''«Ռոմեո»'' և ''«Ջուլիետ»'' բարձրահարկ տների համալիր Շտուտգարտում (1954-1959), Լյունենի Շոլլեյի անվան վարժարան (1956-62), Բեռլինի ֆիլհարմոնիայի հայտնի շենք (1956-1963) և այլն։ Բեռլինի ֆիլհարմոնիան, որը համարվում է այդ տեսակի ամենապայծառ ճարտարապետական օբյեկտներից մեկը, նոր ժամանակների առաջին համերգասրահն էր, որտեղ նվագախումբն ու դիրիժորը գտնվում են ոչ թե ունկնդիրների դիմաց, այլ կենտրոնում։ Դահլիճը կրկնօրինակում են մինչ օրս (Լոս Անջելես, Կոպենհագեն, Փարիզ, Համբուրգ)։ Այն համարվում է գլուխգործոց Հանս Շարունի ստեղծագործության մեջ։
В послевоенное время Шарун строит много и разнообразно: комплекс высотных домов ''«Ромео»'' и ''«Джульетта»'' в Штутгарте (1954—1959), гимназию имени Шоллей в [[Люнен]]е (1956-62), знаменитое здание [[Берлинская филармония|Берлинской филармонии]] (1956—1963) и другие. Берлинская филармония, считающаяся одним из самых ярких архитектурных объектов этого рода, была первым концертным залом нового времени, где оркестр и дирижёр располагаются посреди, а не напротив слушателей. Зал копируют до сих пор (Лос-Анджелес, Копенгаген, Париж, Гамбург). Он считается шедевром в творчестве Ганса Шаруна.
 
[[Բրազիլիա|Բրազիլիայում]] Գերմանիայի դեսպանատան շենքը, որը կառուցվել է 1963-69 թվականներին, ճարտարապետի միակ ստեղծագործությունն է Գերմանիայի սահմաններից դուրս։
Здание посольства Германии в [[Бразилия|Бразилии]], построенное в 1963-69 годах, является единственным творением архитектора за пределами Германии.
 
1955-1968 թվականներին եղել է [[Բեռլինի գեղարվեստի ակադեմիա|Բեռլինի Գեղարվեստի ակադեմիայի]] (Արևմտյան Բեռլին) նախագահը, [[1968]] թվականին դարձել է պատվավոր նախագահ:
С 1955 по 1968 годы был президентом [[Берлинская академия искусств|Берлинской академии искусств (Западный Берлин)]], в 1968 стал почётным президентом.
 
Մահացել է [[1972]] թվականին՝ Արևմտյան Բեռլինում։[[Պատկեր:Hans scharoun grave.jpg|մինի|աջից|Հանս Շարունի գերեզմանը Բեռլինի Ցելենդորֆ շրջանի անտառային գերեզմանոցում]]▼
Умер в 1972 году, в Западном Берлине.
▲[[Պատկեր:Hans scharoun grave.jpg|մինի|աջից|Հանս Շարունի գերեզմանը Բեռլինի Ցելենդորֆ շրջանի անտառային գերեզմանոցում]]
 
=== 1972 թվականից հետո ===
Շարունի մի քանի հայտնի գործեր լույս են տեսել միայն նրա մահից հետո. գերմանական նավագնացության թանգարանի շենքը ճարտարապետի հայրենի քաղաքում, [[Վոլֆսբուրգ|Վոլֆսբուրգի]] քաղաքային թատրոնը և Բեռլինի Կուլտֆորումի պետական գրադարանը:
Несколько известных работ Шаруна увидели свет лишь после его смерти: здание Немецкого музея [[судоходство|судоходства]] в родном городе архитектора Бремерхафене, Городского театра в [[Вольфсбург]]е и Государственной библиотеки в берлинском [[Культурфорум]]е.
 
Շարունի հայեցակարգի համաձայն՝ Բեռլինի ֆիլհարմոնիայի կողքին նրա աշակերտ և բյուրոյի գործընկեր Էդգար Վիսնիևսկին կամերային երաժշտության դահլիճի և երաժշտագիտության պետական ինստիտուտի շենքերը կառուցել է երաժշտական գործիքների թանգարանի հետ: Իր ոսկեզօծ գույնը, մտածված դեռ Շարունի կողմից, ֆիլարմոնիայի ճակատը ձեռք է բերել 80-ական թվականներին՝ ոսկե գույնով ներկված ալյումինե թիթեղներով զարդարելուց հետո, իսկ սկզբում խնայողության նկատառումներից ելնելով՝ այն ներկվել է [[օքրա]]։
 
Согласно концепции Шаруна, рядом с Берлинской филармонией его ученик и партнёр по бюро [[Висниевски, Эдгар|Эдгар Висниевски]] возвёл здания [[Зал камерной музыки (Берлин)|Зала камерной музыки]] и Государственного института музыковедения с Музеем музыкальных инструментов. Свой золотистый цвет, задуманный ещё Шаруном, фасад филармонии приобрёл в 80-е годы после отделки алюминиевыми пластинами, покрашенными в золотой цвет, а вначале из соображений экономии он был окрашен [[охра|охрой]].
 
 
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/wiki/Մասնակից:Zaqaryan13/Ավազարկղ6» էջից