«Էդուարդ II»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 98.
Ճակատամարտն սկսվեց հունիսի 23-ին երբ անգլիական բանակը փորձեց հասնել Սթիրլինգ [[Բանոք Բուրն]]ի բարձունքով<ref name=Phillips2011P230>{{harvnb|Phillips|2011|p=230}}</ref>։ Այստեղ սկսվեցին բախումները երկու կողմերի միջև, արդյունքում զոհվեց սըր [[Հենրի դը Բոհուն]]ը, ում սպանեց Ռոբերտ Բրյուսին անձնական մենամարտում<ref name=Phillips2011P230/>։ Էդուարդը շարունակեց իր գրոհը հաջորդ օրը և առերեսվեց շոտլանդական բանակի հիմնական մասի հետ, որը դուրս եկավ Նյու պարկի անտառից<ref name="Phillips 2011 231-232">{{harvnb|Phillips|2011|pp=231–232}}</ref>։ Էդուարդը չէր սպասում, որ շոտլանդացիների հետ կճակատամարտի այստեղ և զորքը գտնվում էր ոչ մարտական դիրքում, նետաձիգները բանակի վերջում, սակայն պետք է լինեին առջևում<ref name="Phillips 2011 231-232"/>։ Հեծելազորին դժվար էր գործել նման պայմաններում և նրանց հետ հեշտությամբ հաշվեհարդար տեսան Ռոբերտի նիզակավորները<ref name=Phillips2011P232>{{harvnb|Phillips|2011|p=232}}</ref>։ Անգլիական բանակն ընկավ քաոսի մեջ և ղեկավարները չկարողացան վերահսկողության տակ վերցնել<ref name=Phillips2011P232/>։
Էդուարդն անձամբ մարտին չմասնակցեց, սակայն երբ Փեմբրոքի կոմսին պարզ դարձավ, որ պարտված են, նա արագորեն մարտի դաշտից դուրս բերեց թագավորին շոտլանդացիների ճնշման ներքո<ref name=Phillips2011P233>{{harvnb|Phillips|2011|p=233}}</ref>։ Հազիվ փրկված Էդուարդը երդվեց հիմնադրել կարմելիթյան կրոնական տուն [[Օքսֆորդ]]ում, եթե փրկվի<ref name=Phillips2011P233/>։ Պարտությունից հետո Էդուարդը նահանձեց [[Դունբար]], որից հետո նավով գնաց Բարվիք, որից հետո վերադարձավ [[Յորք]]։ Նրա բացակայությամբ Սթիրլինգի ամրոցն արագորեն ընկավ<ref>{{harvnb|Phillips|2011|pp=233, 238}}</ref>։
== Ծանոթագրություններ ==
| |||