«Մաթեմատիկոս»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 23.
Ժամանակի հետ շատ մաթեմատիկոսներ ձգտում էին դեպի համալսարաններ: Տասնյոթերորդ դարում Բրիտանիայի հնագույն համալսարաններում՝ [[Օքսֆորդի համալսարան|Օքսֆորդում]]՝ [[Ռոբերտ Հուկ|Ռոբերտ Հուկի]] և [[Ռոբերտ Բոյլ|Ռոբերտ Բոյլի]] և [[Քեմբրիջի համալսարան|Քեմբրիջում]], որտեղ [[Իսահակ Նյուտոն|Իսահակ Նյուտոնը]] մաթեմատիկայի և ֆիզիկայի լուկասցի պրոֆեսոր էր, սկսվեց ազատ մտածողության և փորձերի շեշտադրումը։ 19-րդ դարում ամբողջ Եվրոպայում համալսարանների նպատակը «գիտելիքի վերափոխումը» ուսուցանելուց շարժվեց դեպի «ստեղծարար մտածողության խրախուսման»։<ref>Röhrs, "The Classical Idea of the University," ''Tradition and Reform of the University under an International Perspective'' p.20</ref> 1810 թվականին Համբոլդը Պրուսիայի թագավորին համոզեց կառուցել համալսարան, հիմնված Ֆրիդրիխ Շլայերմախերի լիբերալ գաղափարների վրա։ Շլայերմախերի նպատակն էր ցույց տալ գիտելիքի հայտնաբերման գործընթացը և սովորեցնել ուսանողներին «իրենց բոլոր մտքերում հաշվի առնել գիտության հիմնարար օրենքները»: Այսպիսով, սեմինարներն ու լաբորատորիաները սկսեցին զարգանալ։<ref>Rüegg, "Themes", ''A History of the University in Europe, Vol. III'', p.5-6</ref>
Այդ ժամանակաշրջանի բրիտանական համալսարանները որդեգրել են Իտալիայի և Գերմանիայի համալսարաններում ընդունված որոշ մոտեցումներ, բայց քանի որ նրանք արդեն վայելում էին Վերածննդի դարաշրջանի էական ազատությունները և ինքնավարություն, որոնք ոգեշնչում էին Հումբոլդտին: Օքսֆորդի և Քեմբրիջի համալսարանները կարևորում էին հետազոտությունները, հնարավոր է ավելի ճշգրիտ էին իրականացնում Հումբոլդտի գաղափարը համալսարանի մասին, քան նույնիսկ գերմանական համալսարանները, որոնք ենթակա էին պետական իշխանության:<ref>Rüegg, "Themes", ''A History of the University in Europe, Vol. III'', p.12</ref>
==Կրթություն==
|