«Ֆարհադ և Շիրին, պոեմ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 14.
Պոեմում Ալիշերը նախ նկարագրում է չինական մեծ խաքանի ճոխ արքունիքը, նրա ռազմական զորությունն ու հարստությունը, որին հակադրվում է ժառանգ չունենալու հանգամանքը․ ո՞ւմ են մնալու այդ ամենը, եթե խաքանը գահին իրեն փոխարինող չունի։ Նա անդադար տրտնջում է իր բախտից, իրեն նմանեցնում է ընդերքում մարգարիտ չունեցող ծովի, կայծակի, որ մեկ ակնթարթ փայլատակում է ու հավետ անհետանում։ Եվ նա իր օրերն աղոթքի մեջ էր անցկացնում, մինչև որ նրա իղձը լսելի դարձավ երկնքին, և շուտով թագուհին հղիացավ ու մի որդի ծնեց։ Եվ քանի որ նա խիստ չքնաղ ու լուսեղեն էր, հրածին, նրան Ֆարհադ են կոչում, որովհետև «ֆարր» նշանակում է փայլ, շող, իսկ «հադ»՝ խնդուն բախտ։
Ֆարհադի դաստիարակությանը նվիրված գլուխներում աչքի են ընկնում գիտության ու արվեստի մեծարմանը նվիրված տողերը։
|