«Մասնակից:Աննա Մկրտումյան/Ավազարկղ1»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 14.
1966 թվականին Սեն Ֆալը համագործակցելով Ժենոմ Տենգլիի և Պեր Օլօֆ Ուլտվեդտի հետ, աշխատել է Hon-en katedral-ի (որը շվեդերենից նշանակում է «Մայր տաճար») տեղադրման վրա։ Կառույցը գտնվում էր ժամանակակից արվեստի Թանգարանի պատկերասրահում (Ստոկհոլմ). Այդ ժամանակ Սեն Ֆալը շինարարարության մեջ աշխատանքի ընդունեց շվեդացի արվեստի ուսանող Րիկո Վեբերին, ով թանգարանային ռեստորանում աշխատում էր որպես աման լվացող (վերջին տարիներին նա դարձավ Սեն Ֆալի գլխավոր գործընկերը և օգնականը, նույն կերպ էլ Տենգլին)։ 8 խմբից կազմված թիմը ծանրաբեռնված աշխատեցին 40 օր։ Այդ ժամանակի ընթացքում նրանք ստեղծեցին մետաղե կցամասերից հիմնակմախք, որը պատեցին մետաղական ցանցով և սոսնձեցին գործվացք։ Կռույցը ներսի կողմից ներկված էր սև գույնով, իսկ արտաքին մասը ներկված էր վառ գույներով<ref name="Hon">{{cite web |url= http://nikidesaintphalle.org/50-years-since-hon/|title= Hon : a Cathedral|website= http://nikidesaintphalle.org|accessdate=2019-09-26}}</ref>։ Կանստրուկտորը ուներ 82 ֆուտ երկարություն (25 մ), 30 ֆուտ լայնություն (9,1 մ) և կշռում էր 6 տոննա։
Կառույցը պառկած հղի «Նանայի» հսկա քանդակ էր, որի մուտքը նրա հեշտոցում էր<ref>http://nikidesaintphalle.org/niki-de-saint-phalle/biography/#1965-1969</ref>։ Կնոջ ազդրերից մեկի վրա գրված էր հետևյալ կարգախոսը՝ «Թող ամաչի նա, ով վատ բան կմտածի այս մասին»<ref>Weidemann, Christiane (2014). Niki de Saint Phalle. Prestel. ISBN 978-3-7913-4975-6 p. 59</ref>։ Հսկայական քանդակի ներսում գտնվում էր 12 տեղանոց կինոթատրոն, կաթնային ռեստորան քանդակի կրծքի հատվածում, լճակ ձկներով և քանդակագործության «ուղեղով», ստեղծված Տենգլիի կողմից, շարժվող մեխանիզմներից<ref name="telegraph.co">https://www.telegraph.co.uk/news/obituaries/1395427/Niki-de-Saint-Phalle.html</ref>։Բացի այդ, քանդակում կան նաև հեռախոս-ավտոմատ, բազմոց, կեղծ նկարների թանգարան, բուտերբրոդների վաճառքի մեքենա
Սկզբում [[ինստալյացիա(արվեստ)|ինստալյացիան]] անգիտակցաբար ընդունվեց,իսկ շուտով լայն արձագանք գտավ համաշխարհային լրատվամիջոցներում, ապահովելով թանգարանի գովազդը<ref name="Hon" />։ Ավելի քան 100 000 այցելու՝ այդ թվում նաև երեխաներ, այցելել են ինստալյացիա<ref name="Hon" />. <!-- [16]: 26,59-->։ Երեք ամիս հետո կառույցը ապամոնտաժվեց։ Քանդակի գլուխը դարձավ թանգարանի հիմնական հավաքածուի ցուցասրահ, և սահմանափակ տպաքանակներով թողարկված ցուցահանդեսային կատալոգներին կից, որոշ փոքր բեկորներ վաճառվել են որպես հուշանվերներ<ref name="Hon" />։
Примерно в это же время Сен-Фалль обратилась к сценографии. Она создала декорации и костюмы для театральных постановок: балета [[Пёти, Ролан|Ролана Пёти]] «Хвала безумию», (1966), адаптации пьесы [[Аристофан]]а «[[Лисистрата]]» (1966); и пьесы на немецком языке Райнера фон Диеса ICH (All About Me) (1968).<!-- [38] [35] [11]--> Большие статичные или движущиеся фигуры «Нана» были задействованы в оформлении спектаклей. <!-- [16]: 59-->
| |||