«Մասնակից:Լիլիթ Բաբայան/Ավազարկղ4»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չNo edit summary
չNo edit summary
Տող 1.
{{Տեղեկաքարտ Գրող}}
'''«Ուիլին ջրաղացի մոտջրաղացից»''' ({{lang-en|Will O’ the Mill}}), RՌ.L Լ. Stevenson–իՍթիվենսոնի վաղ պատմությունըպատմվածը, որը գրվելգրել է 1878–ի1878 թվականի աշնանը և հայտնվելհրապարակվել է 1879–ի1879 հունվարյանթվականին «Cornhill Magazine–ումMagazine» ամսագրի հունվարյան համարում: Ավելի ուշ նաայն ընդգրկվել է Սթիվենսոնի «ԼավՈւրախ գործընկերներքաջեր և այլ պատմություններ և առակներ» ժողովածուի մեջ 1887 թվականին:
 
 
С детства Вилли наблюдает, как вниз с горы по дороге идут и едут люди, и редко движутся в обратном направлении. Там, внизу, находятся города, в которых течёт неведомая Вилли жизнь. Туда же стремится река, впадая в море, которое Вилли тоже никогда не видел. Долгое время Вилли пытается узнать всё о далёкой жизни на равнине и мечтает поехать туда. Будучи юношей, он встречает проезжающего молодого человека, который говорит ему, что на равнине люди живут в целом так же, и многие тоже несчастны и, наоборот, мечтают уехать из городов в горы. Молодой человек сравнивает жизнь в городах со звёздами, которые тоже манят, однако человек их заведомо не может достичь.
 
Вилли остаётся на мельнице и довольствуется своей жизнью. В возрасте около тридцати лет он влюбляется в Марджери, дочь пастора, и подумывает жениться на ней. Хотя они уже почти договариваются о свадьбе, Вилли в итоге отказывается от этого шага, потому что чувствует себя настолько близким к девушке и настолько счастливым, что женитьба кажется ему лишней. Марджери чувствует себя оскорблённой, однако на протяжении трёх лет они иногда видятся с Вилли как друзья. Потом девушка выходит замуж за другого, но через год умирает. Вилли возвращается к прежней одинокой жизни, мучительно переживая уход Марджери.
 
Так Вилли продолжает жить и присматривать за мельницей и трактиром при ней, и становится глубоким стариком, которого считают интересным и мудрым человеком, который обрёл счастье, никогда не покидая родного дома. Однажды ночью он слышит звук кареты подъезжающего гостя, лица которого Вилли не может разглядеть. Они выпивают с гостем бутылку вина, после чего гость уводит Вилли с собой, признавшись ему, что он — Смерть, и пришёл забрать Вилли в путешествие, теперь уже последнее.
 
 
 
== Սյուժե ==
Ուիլի անունով մի տղա ապրում է խնամատար ծնողների,ծնողների՝ ջրաղացացուիջրաղացպանի և նրա կնոջ հետ, ջրաղացի մեջ, որը որոշ հեռավորության վրա է գտնվում [[Շոտլանդիա]]<nowiki/>յի և Անգլիայի սահմանին մոտ գտնվող բարձրադիր վայրում գտնվող այլ գյուղերից: Մանկության տարիներից Ուիլին հետևում էր, թե ինչպես են մարդիկ քայլում և քայլում սարով ճանապարհի երկայնքով, և հազվադեպ են շարժվում հակառակ ուղղությամբ: Այնտեղ ներքևում կան քաղաքներ, որոնցում հոսում է Ուիլիին անհայտ կյանք: Այնտեղ գետը շտապում է, թափվում ծովը, ինչը նույնպես Ուիլին չի տեսել: Երկար ժամանակ Ուիլին փորձում էր ամեն ինչ պարզել հարթավայրում հեռավոր կյանքի և այնտեղ գնալու երազանքների մասին: Երիտասարդ տարիքում նա հանդիպում է մի անցողիկ երիտասարդի, ով ասում է, որ հարթավայրում մարդիկ ապրում են նույն կերպ, և շատերը նույնպես դժգոհ են և, ընդհակառակը, երազում են քաղաքները լեռներ թողնել: Երիտասարդը քաղաքներում կյանքը համեմատում է աստղերի հետ, որոնք նույնպես գրավում են, բայց մարդն ակնհայտորեն չի կարող հասնել դրանց:
 
Ուիլին մնում է ջրաղացին մոտ և գոհ է իր կյանքով: Մոտ երեսուն տարեկան հասակում նա սիրահարվում է Մարգերիին՝ քահանայի դստերը, և մտածում է ամուսնանալ նրա հետ: Չնայած նրանք գրեթե համաձայն են հարսանիքի մասին, Ուիլին ի վերջո հրաժարվում է այս քայլից, քանի որ նա իրեն այնքան մոտ է զգում աղջկա հետ և այնքան երջանիկ է, որ ամուսնությունն իրեն ավելորդ է թվում: Մարգերին իրեն վիրավորված է զգում, բայց երեք տարվա ընթացքում նրանք երբեմն Ուիլիին տեսնում են որպես ընկերներ: Հետո աղջիկն ամուսնանում է մեկ ուրիշի հետ, բայց մեկ տարի անց նա մահանում է: Ուիլին վերադառնում է իր նախկին միայնակ կյանքին՝ ցավալիորեն զգալով Մարգերիի հեռացումը: