Նկարագրողական էթիկան ավելի քիչ է գտնվում փիլիսոփայական սպեկտրում, քանի որ այն զբաղվում է մարդկանց ապրելու ձևերի մասին ինֆորմացիա հավաքելով և հանգեցնում է ընդհանուր եզրակացություններ ուսումանսիրությունների վերաբերյալ: Վերացական և տեսական հարցերը, որոնք ավելի շատ փիլիսոփայական են, օրինակ՝ «Արդյո՞ք հնարավոր է էթիկական գիտելիքի գոյությունը», չեն համարվում կենտրոնական հարցեր նկարագրողական էթիկայի համար: Նկարագրողական էթիկան առաջարկում է էթիկայի՝ արժեքից ազատ իմաստը, որը սահմանում է էթիկան՝ որպես ավելի շատ հասարակական գիտություն, քան հումանիտար: Էթիկայի ուսումասիրությունները չեն սկսվում արդեն կանխահղացած տեսությամբ այլ ավելի շատ ուսումասիրվում են բարոյական անհատների պրակտիկայում արվող իրական ընտրությունների դիտարկումներով: Որոշ փիլիսոփաներ հիմվելով նկարագրողական էթիկայի և [[Հասարակություն|հասարակության]] և [[մշակույթ]]ի կողմից կատարված և անվիճելի ընտրություների վրա սահմանում են կատեգորիաներ, որոնք սովորաբար տարբերվում են իրավիճակային առումով: Սա հանգեցնում է իրավիճակային էթիկայի և տարածքային էթիկայի առաջ քաշմանը: Նկարագրողական էթիկայի ուսումնասիրություները կարող են ներառել իրենց մեջ հետևյալը՝
* Էթիկական կամ բարոյական կոդեկս՝ սահմանված տարբեր խմբերի կողմից: Ոմանք համարում են [[էսթետիկա]]ն էթիկայի հիմք, իսկ արվեստի և պատմութոյւնների միջոցով զարգացած անձնական բարոյական հիմքը շատ ազդեցիկ մարդու կողմից ավելի ուշ կատարվող բարոյական ընտրությունների գործընթացում:
