«Ռոմի Շնայդեր»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ →‎Մանկություն: մանր-մունր oգտվելով ԱՎԲ
Սրբագրվել են մեքենագրական սխալներ։
Տող 3.
'''Ռոմի Շնայդեր''' ({{lang-de|Romy Schneider}}, իրական անունը՝ '''Ռոզմարի Մագդալեն Ալբաչ-Ռեթթի''', {{lang-de|Rosemarie Magdalena Albach-Retty}}, {{ԱԾ}}), գերմանաֆրանսիական դերասանուհի, ավստրիական, գերմանական և ֆրանսիական կինոյի աստղ։ [[Մառլեն Դիտրիխ]]ի և [[Հիլդեգարդ Կնեֆ]]ի հետ միասին Ռոմի Շնայդերը հանդիսանում է [[XX դար]]ի գերմանացի ամենահայտնի դերասանուհիներից մեկը, ով արժանացել է միջազգային ճանաչման և փառքի։
 
Ռոմի Շնայդերը կինոյում նորամուտում է 15 տարեկան հասակում։ Մոր՝ Մագդա Շնայդերի հետ միասին նա խաղում է «Երբ ծաղկում է սպիտակ եղրևանին» («Wenn der weiße Flieder wieder blüht», [[1953]] թվական) և «Քայլերգ կայսրի համար» («Die Deutschmeister», [[1955]] թվական) մելոդրամատիկ ֆիլմերում։ [[1955]]-[[1957]] թվականներին ՌոնինՇնայդերը նկարահանվում է ավստրիական կայսրուհի [[Ելիզավետա Բավարացի|Ելիզավետա]]յի դերում Էռնստ Մարիշկայի «Սիսի» (« Sissi»), «Սիսի - երիտասարդ կայսրուհի» («Sissi — Die junge Kaiserin») և «Սիսի։ Կայսրուհու դժվար տարիները» («Sissi — Schicksalsjahre einer Kaiserin») կինոեռագրությունում և հասնում է միջազգային ճանաչման, սակայն դառնում է այդ նրբակիրթ կինոկերպարի պատանդը։
 
Առավել բարդ դերերի փնտրտուքում Շնայդերը [[1958]] թվականին ուղևորվում է [[Փարիզ]], որտեղ կայնումկայանում է նրա թատերական նորամուտը Ջոն Ֆորդի «Ափսոս, որ նա անառակ է» ողբերգությունում։ [[1963]] թվականին Շնայդերը նկարահանվում է [[ԱՄՆ]]-ում, «Կարդինալ» («The Cardinal») ֆիլմում, որում դերակատարման համար արժանանում է նոմինացիայի «[[Ոսկե Գլոբուս]]» մրցանակի համար։ [[1969]] թվականին Շնայդերը [[Ալեն Դելոն]]ի հետ նկարահանվում է «Լողավազան» («La Piscine»)ֆիլմում։
 
1970-ական թվականներին Ռոմի Շնայդերը գտնվում էր իր դերասանակնդերասանական կարիերայի գագաթնակետին։ Նա նկարահանվում էր խառնվածքային դերերում հայտնի կինոռեժիսորներ Կլոդ Սոտեի, Անժեյ Ժուլավսկու և [[Լուկինո Վիսկոնտի]]ի մոտֆիլմերում և դառնում է այն ժամանակների ֆրանսիական կինոյի ամենահաջողակ դերասանուհիներից մեկը։ «Կարևորը սիրել է» («L' Important C’Est D’Aimer», [[1975]] թվական) և «Հասարակ պատմություն» (« Une histoire simple», [[1978]] թվական) ֆիլմերում իր դերերի համար Ռոմի Շնայդերը արժանանում է «Լավագույն դերասանուհու համար» «[[Սեզար (կինոմրցանակ)|Սեզար]]» մրցանակի։
 
Ռոմի Շնայդերի մասնակցությամբ վերջին ֆիլմը՝ «Անցորդը Սան Սուսիից» («La passante du Sans-Souci»), վարձույթ է դուրս գալիս [[1982]] թվականին, դերասանուհու մահից մի քանի շաբաթ առաջ։ [[2008]] թվականին Ռոմի Շնայդերը հետմահու արժանանում է «Սեզար» մրցանակի «Կինոմատոգրաֆում բացառիկ վաստակի համար»։ Ռոմի Շնայդերի անունն է կրում ֆրանսիական «Ռոմի Շնայդերի մրցանակը», որը հանձնվում է երիտասարդ կինոդերասաններին և ավստրիական հեռուստատեսային «Ռոմի» մրցանակը։
Տող 64.
1970-ական թվականներին Ռոմին նկարահանվում է առավելապես [[Ֆրանսիա]]յում, որտեղ արժանանում է ֆրանսիական կինոյի Գրադ-տիկին կոչման։ Տասնամյակի սկզբում հայտնվում են միանգամից մի քանի ֆիլմեր գլխավոր դերում Շնայդերի մասնակցությամբ։ «Ո՞վ» («Qui?», [[1970]] թվական)ֆիլմից հետո [[1971]] թվականին վարձույթ են դուրս գալիս «Բլումֆիլդ» (« Bloomfield»), «Խալիֆա» («La Califfa») և «Մաքսը և թիթեղագործները» («Max Et Les Ferrailleurs») ֆիլմերը։ Շնայդերը երրորդ անգամ նկարահանվում է Ալեն Դելոնի հետ «Տրոցկու սպանությունը» («The Assassination Of Trotsky») պատմական ֆիլմում։
 
Մեկ տարի անց Շնայդերը վերադառնում է 1950-ական թվականներին իր համար ճակատագրական կայսրուհի Ելիզավետայի դերին, նկարահանվելով Լուկինո Վիսկոնտիի «Լյուդվիգ» («Ludwig») ֆիլմում և հանգամանորեն պատրաստվում էր դերին, որպասզիորպեսզի իր հարոսուհինհերոսուհին դիտվեր ճշմարտացիանման։ճշմարտանման։ Նկարահանումները սկսվում են [[1972]] թվականի հունվարին Բադ Իշլում, Լյուդվիգի երը կատարում է Հելմուտ Բերգերը։ Ֆիլմը նկարահանվում էր [[անգլերեն]] լեզվով, գերմանական կրկնօրինակման ռեժիսոր է հանդիսանում Շնայդերի ամուսին Հարրի Մայենը։ [[1972]] թվականին էկրան է բարձրանում նաև «Սեզար և ՌոզալինՌոզալի» («César et Rosalie») ֆիլմը, որտեղ Շնայդերը խաղում է [[Իվ Մոնտան]]ի հետ։
 
[[1973]] թվականին Շնայդերը և Մայենը, ովքեր այդ ժամանակ բնակվում էին [[Համբուրգ]]ում, որոշում են բաժանվել, Շնայդերը որդու հետ տեղափոխվում է [[Փարիզ]]։ Նա գտնվում էր իր կարիերայի գագաթնակետին և կարող էր ազատորեն իր համար դերեր ընտրել, աշխատում էր ականավոր ռեժիսորների և դերասանների հետ՝ [[Ռիչարդ ԲյորտոնԲարթոն|Ռիչարդ Բարթոնի]]ի, [[Ժան Լուի Տրենտինյան]]ի, [[Կլաուս Կինսկի]]ի և [[Ջեյն Բիրկին]]ի։
 
[[1973]]-[[1974]] թվականների ինը ամիսների ընթացքում Ռոմի Շնայդերը նկարահանվում է հինգ ֆիլմերում։ «Գնացք» («Le Train», [[1973]] թվական) ֆիլմում Շնայդերը խաղում է Աննա Կուպֆերին, հրեուհի-փախստականի։ «Սեր անձրևի տակ» («Un amour de pluie», [[1974]] թվական) շքեղ մելանխոլիկ ֆիլմին հետևում է «Խենթ ոչխարը» («Le Mouton Enrage», [[1974]] թվական), որում նա կերպարանավորում է լքված կնոջ կերպարը, ով համարձակվում է սիրային ինտրիգի, «Դժոխային եռյակ» («Le Trio infernal», [[1974]] թվական) տարօրինակ կատակերգությունում, որտեղ նրա խաղընկերներն են հանդիսանում Միշել Պիկոլին և Մաշա Գոնսկան, Ռոմի Շնայդերը փայլում է սպանության անսկզբունքային մասնակցի դերում։ [[1974]] թվականի նոյեմբերին Շնայդերը նկարահանվում է «Անմեղները կեղտոտ ձեռքերով» («Les Innocents Aux Mains Sales», [[1975]] թվական) ֆիլմում, իսկ [[1975]] թվականի ապրիլին ձեռնամուխ է լինում «Հին հրացան» («Le Vieux fusil», [[1975]] թվական) ֆիլմի նկարահանման աշխատանքներին, [[1944]] թվականին Օրադուրում ողբերգության մասին։ Նրանում Շնայդերը խաղում է ֆրանսուհի Կլարայի դերը, ով բռնաբարվում և սպանվում է գերմանական զինվորների կողմից։ «Գլխավորը սիրել» («L' Important C’Est D’Aimer», [[1975]] թվական) ֆիլմում դերի համար Շնայդերը [[1976]] թվականին արժանանում է իր առաջին «[[Սեզար]]»-ին «Լավագույն գլխավոր դերի համար» և մրցանակաբաշխության արարողոթյունում իր խոսքում շնորհակալություն է հայտնում իր մորը և ընկեր Լուկինո Վիսկոնտիին, ով մահացել էր դրանից մի քանի շաբաթ առաջ։
Տող 79.
[[1980]] թվականի գարնանը Շնայդերը նկարահանվում է «Բանկիրուհին» («La Banquiere») ֆիլմում, որ հիմնված է ֆրանսիացի խարդախուհի Մարթա Անոյի կենսագրության վրա։ Նրա հաջորդ «Սիրո ուրվականը» («Fantasma d’amore», [[1981]] թվական) ֆիլմի նկարահանուները, ըստ Սյազինիի վկայությունների, հետաձգվում են մի քանի օրով դերասանուհու վատ ինքնազգացողության պատճառով, կապված ալկոհոլի և բժշկական պատրաստուկների չարաշահման հետ։ 1981 թվականի ապրիլին «Stern 23» ամսագրին տված հարցազրույցում Շնայդերը խոստովանում է, որ իր ուժերը գտնվում են սպառման եզրին։ Ամուսին Դանիել Բյազինիի հետ հարաբերություններում նույնպես հայտնաբերվում են անորոշ հակասություններ և 1981 թվականի մայիսին Շնայդերը փաստաթղթեր է ներկայացնում ամուսնալուծության համար։ Նույն ամսում դերասանուհին ենթարկվում է լուրջ վիրահատական միջամտության։ Հեռացվում է նրա աջ երիկամը, որի վրա հայտնաբերվել էր բարորակ ուռուցք։ Սակայն ճակատագրի ամենածանր հարվածը Ռոմի Շնայդերին սպասվում էր 1981 թվականի ամռանը։ [[Հուլիսի 5]]-ին դժբախտ պատահարի արդյունքում մահանում է նրա 14-ամյա որդին։ Նա ցանկանում էր անցնել Բյազինիի ծնողների հողամասին կից ցանկապատի վրայով, կորցնում է հավասարակշռությունը և ընկնում պատնեշի սուր մետաղական ցցի վրա։
 
«Նախնական հետաքննության տակ» («Garde A Vue»), Շնայդերի մասնակցությամբ նախավերջին ֆիլմը, ֆրանսիական էկրաններին է բարձրանում [[1981]] թվականի [[սեպտեմբերի 23]]-ին, նրա 43-րդ ծննդյան տարեդարձին։ Չնայած որդու մահից հետո թվում էր, որ Ռոմին չի կարողանա դիմանալ այդ կորստին, շուտով, 1981 թվականի հոկտեմբերին, նա հայտնվում է [[Բեռլին]]ում, «Անցորդը Սան Սուսիից» («La passante du Sans-Souci») իր վերջին ֆիլմի նկարահանումներին։ Ֆիլմում նա խաղում է Էլզա Վիների դերը, ով իր խնամակալության տակ է վերցնում հրեա տղա Մաքս Բաումշտայնին, ում դերը կատարում է 13-ամյա Վենդելին Վերները։ Նկարահանումներից հետո Շնայդերը իր նոր սիրեցյալ, ֆրանսիացի պրոդյուսեր Լորան Պետենի հետ, զբաղվում է իր համար քաղաքից դուրս տան ընտրությունովընտրությամբ, որպեսզի այնտեղ դասավորի իր կյանքը։ 1982 թվականի մարտին նրանք տուն են գտնում Բուասի Սեն Ավուրում, [[Փարիզ]]ից 50 [[կիլոմետր]] հեռավորության վրա։ 1982 թվականի ապրիլին կայանում է «Անցորդը Սան Սուսիից» ֆիլմի պրեմիերան։ Շնայդերի աշխատանքը արժանանում է բարձր գնահատականների և նոմինացվում է «[[Սեզար]]» մրցանակին։ 1982 թվականի [[մայիսի 9]]-ին Շնայդերը Պետենի հետ մեկնում են [[Ցյուրիխ]], անշարժ գույքի իր կառավարչի մոտ, որպեսզի լուծեն մերձքաղաքային տան ձեռքբերման ֆինանսական խնդիրները։ Չնայած իր բարձր վաստակներին, կյանքի վերջում Շնայդերը հայտնվում է պարտքերի մեջ։ Խորթ հայր Հանս Հերբերտ Բլացհեյմը, ով զբաղվում էր որդեգիր աղջկա հոնորարներով ընդհուպ մինչև 1968 թվականին իր մահը, չարաշահում էր նրա վստահությունը և ծախսում է նրա ամբողջ կարողությունը։ Դանիել Բյազինին ճոխ կյանք էր վարում դերասանուհու հաշվին, իսկ [[Ֆրանսիա]]յի ֆինանսական ծառայությունները պահանջում են հարկերի վճարումը, որոնց գումարը կազմում էր միլիոններ։ 1982 թվականի [[մայիսի 10]]-ին Ցյուրիխում, Ռոմի Շնայդերը [[կտակ]] է ստորագրում, որով իր ժառանգորդներ է նշանակում դուստր Սառային Պետենին։
 
=== Մահ ===
[[Պատկեր:Boissy-sans-Avoir Tombe Romy Schneider.JPG|225px|մինի|աջից|Ռոմի Շնայդերի և նրա որդի Դավիդի գերեզմանը]]
Համարյա երեք շաբաթ անց, [[1982]] թվականի [[մայիսի 28]]-ի երեկոյան, Շնայդերը և նրա սիրեցյալը հրավիրվում են [[Փարիզ]], Պետանի եղբոր մոտ ընթրիքի։ Իրենց ընդհանուր տան ճանապարհին նրանխնրանք քննարկում էին ազատ օրերի իրենց ծրագրերը։ Տանը Շնայդերը չի ցանկանում անմիջապես քնելու պառկել և որոշում է երաժշտություն լսել։ 1982 թվականի [[մայիսի 29]]-ի վաղ առավոտյան Պետենը դերասանուհուն հայտնաբերում է առանց կյանքի նշույլների, հակված գրասեղանի վրա։
 
Շնայդերի անձնական լուսանկարիչը և մենեջերը իրենց հարցազրույցներում բացառում ծինէին դերասանուհու ինքնասպանությունը և դա հիմնավորում էին նրանով, որ նա աշխատում էր Ալեն ԴելոիԴելոնի հետ համատեղ նոր նախագծի վրա և ծրագրում էր քաղաքից դուրս տեղափոխվել։ Մամուլը Ռոմի Շնայդերի մակվանմահվան մասին լուրը հաղորդում է որպես ինքնասպանություն, այնուամենայնիվ, մահվան մասին տեղեկանքի մեջ որպես պատճառ նշվում է սրտի անբավարարությունը։ Հայտնի է, որ դերասանուհին վիրահատությունից հետո չարաշահում էր ալկոհոլը, քնաբերըքնաբերները և դոպինգը՝թմրադեղերը՝ հակառակ բժիշկների կարգադրությունների։ Ըստ դատախազ Լորան Դավենի վկայությունների, ի նշան հարգանքի կինոաստղին և նրա հարազատներին, դիակի [[դիահերձում]] չի իրականացվում, քանի որ մահվան հանգամանքները բացառում էին երրորդ անձի միջամտությունը։
 
Ռոմի Շնայդերը հուղարկավորվում է Բուասի Սեն Ավուրի գերեզմանատանը։ Ըստ [[Ալեն Դելոն]]ի պնդման, ով զբաղվում էր նրա թաղման արարողությունովարարողությամբ, նրա որդու մասունքները վերահուղարկավորվում են մոր գերեզմանում։
 
== Մրցանակներ ==