«ԲԿՄԱ (ֆուտբոլային ակումբ, Մոսկվա)»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''ՊՖԱ ԲԿՄԱ''' ('''Պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլային ակումբ ԲԿՄԱ'''), [[Ռուսաստան|ռուսական]] Մոսկովյան [[ֆուտբոլային ակումբ]], անցյալում համարվել է Բանակային կենտրոնական սպորտային ակումբի մաս։ Համարվում է ռուսական ֆուտբոլի պատմության մեջ ամենասարսափելի և ամենատիտղոսավոր ակումբներից մեկը<ref>{{cite web|url=http://www.sport-express.ru/newspaper/2009-06-01/1_1/|title=ЦСКА: 13-й Титул!|publisher=Sport-express.ru|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64siTubKy?url=http://www.sport-express.ru/newspaper/2009-06-01/1_1/|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: Ակումբը հիմնադրվել է [[1911]] թվականին։ Եղել է ԽՍՀՄ-ի յոթնապատիկ չեմպիոն<ref name="ЦСКА Москва">[{{Cite web |url=http://football.sport-express.ru/russia/premier/2008/teams/5/info/ |title=ЦСКА (Москва)]{{dead link|accessdate=2016-02-29 |archive-date=December 20112008-12-05 |archive-url=https://web.archive.org/web/20081205165922/http://football.sport-express.ru/russia/premier/2008/teams/5/info/ |iddead-url=20080314022751yes }}</ref>, հինգ անգամ նվաճել է ԽՍՀՄ-ի գավաթը<ref name="ЦСКА Москва" />, հինգ անգամ դարձել է Ռուսաստանի չեմպիոն<ref name="ЦСКА Москва" />, յոթ անգամ հաղթել է Ռուսաստանի գավաթը<ref name="autogenerated20130611-1">{{cite web|url=http://runews24.ru/sport/cska-won-the-cup-of-russia.html|title=ЦСКА выиграл свой второй трофей в сезоне — Кубок России|publisher=runews24.ru|date=2013-06-01|accessdate=2013-06-06|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/6HAmWlXlj?url=http://runews24.ru/sport/cska-won-the-cup-of-russia.html|archivedate=2013-06-06|dead-url=no}}</ref> և վեց անգամ էլ հաղթել է Ռուսաստանի սուպերգավաթը։ Եղել է առաջին ռուսական ակումբը, որին հաջողվել է հաղթել եվրոպական ակումբային առաջնությունում ([[ՈՒԵՖԱ Եվրոպայի Լիգա|ՈՒԵՖԱ Գավաթ]] [[ՈՒԵՖԱ Գավաթ 2004-2005|2004-05]])<ref name="ЦСКА Москва" />: 2013 թվականին առաջին է հաղթում երկրի առաջնությունը, խաղալով «աշուն-գարուն» համակարգով (սեզոն 2012/2013)<ref name="autogenerated20130611-1" />: 2014 թվականին ակումբը հինգերորդ անգամ է հաղթում առաջնությունը, և այդպիսի ցուցանիշով, ԲԿՄԱ-ն դարձավ առաջին ռուսական ակումբը, ում հաջողվեց նվաճել պաշտոնական բոլոր մրցանակները<ref>[http://www.sports.ru/football/1020599384.html Чемпионский кубок передан ЦСКА на вечное хранение — Футбол — Sports.ru<!-- Заголовок добавлен ботом -->]</ref>:

ԲԿՄԱ ֆուտբոլային ակումբի պատմությունը սկսվում է 1911 թվականից, երբ Դահուկային սպորտի հասարակական սիրահարները (ԴՍՀՍ) ստեղծեցին ֆուտբոլային բաժին<ref name="Футболисты">{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=10&page=2|title=Футболисты, стр. 2|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64siYRo7R?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=10|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: Այդ ֆուտբոլային բաժնի կազմում մտնում էին երեք թիմեր, որոնք էլ այդ նույն տարում մասնակցում են Մոսկվայում անցկացվող «Բ» կարգի առաջնությանը։ 1911 թվականի օգոստոսի 27-ին ԴՍՀՍ-ն անցկացնում է իր առաջին խաղը, խաղալով «Վեգա» ակումբի դեմ։ Խաղը ավարտվում է ԴՍՀՍ-ի ֆուտբոլիստների 6:2 հաշվով տարած հաղթանակով<ref name="Футболисты" />: [[1917]] թվականին թիմը Կազանի լիգայում զբաղեցնում է առաջին տեղը և անցնում է Մոսկվայի առաջնության «Ա» կարգ, որտեղ սկսում է հանդես գալ 1922 թվականից<ref name="Футболисты 2">{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=10&page=6|title=Футболисты, стр. 6|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64siZhJDO?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=10|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

1917 թվականի սեզոնից հետո, ԴՍՀՍ-ի երկրորդ կազմը անցնում է առաջին հորիզոնական<ref name="Футболисты" />: 1921 թվականին, Մոսկվայի աշնանային առաջնության ժամանակ, չեմպիոնը որոշվում էր «ոսկե խաղով», որտեղ մասնակցեցին ԴՍՀՍ-ն և ԿՖՍ-ն։ ԿՖՍ-ի թիմը 6:0 հաշվով ջախջախիչ հաղթանակ է տանում։ 1922 թվականի սեզոնում ԴՍՀՍ-ի ֆուտբոլիստները հաղթեցին Մոսկվայի գարնանային առաջնությունը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=11&page=3|title=Среди сильнейших, стр. 3|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64siaYgrX?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=11|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>, և աշնան էլ զբաղեցրին երկրորդ տեղը<ref name="Среди сильнейших">{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=11&page=4|title=Среди сильнейших, стр. 4|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sidVQLu?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=11|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: Այդ տարում ԴՍՀՍ-ն հաղթեց ԿՖՍ-ի գավաթը, եզրափակիչ փուլում, կանոնների համաձայն, հանդիպում են մոսկովյան առաջին և երկրորդ առաջնությունների հաղթողները, և «Երկրի Գավաթը», որում հանդիպել են [[Մոսկվա]]յի և [[Պետրոգրադ]]ի հաղթողները<ref name="Среди сильнейших" />:

1923 թվականի սեզոնի ժամանակ խորհրդային սպորտում տեղի են ունենում տարբեր փոփոխություններ։ «Բուրժուազիան» որոշում է սպորտում հաստատել սոցիալական կարգեր։ Բոլոր հին սպորտային միությունները փակվում կամ լուծարվում են, իսկ նրանց տեղում հիմնադրվում են գերատեսչական թիմեր։ «Հին» թիմերի բոլոր անդամները մտան համապատասխան գերատեսչությունների կազմում, իսկ իրենց սեփակությունները (այդ թվում նաև մարզադաշտերը և սպորտ հրապարակները) հատկացվեցին նոր թիմերի<ref>Журнал «Великие клубы». «ЦСКА ч. 1» № 12 (12) 2006 г., стр. 7</ref>: ԴՍՀՍ-ի մարզիկները հայտնվեցին նոր ստեղծված Վսեվոբուչայի փորձնացուցադրական հրապարակի (ՎՓՑՀ) խմբում, որը ստեղծվել էր Կարմիր բանակի հովանու ներքո։ ՎՓՑՀ-ի հիմնական նպատակների միջից կարելի է առանձնացնել Կարմիր բանակի զինվորների ընդհանուր ֆիզիկական և ռազմային պատրաստակամությունը.<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=12&page=4|title=«Под флагом Всевобуча», стр. 4|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sieV3ui?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=12|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

1926 թվականի սեզոնում բանակայիններին հաջողվում է հաղթել Մոսկվայի «Ա» կարգի առանջնությունը (այդպես սկսվեց կոչվել նոր լիգան)։ Ընդ որում փաստացի առաջնության ոչ բոլոր խաղերն են անցկացվել, 14 թիմ, կարգի ընդլայնամ և նոյեմբերյան վատ օրացույցի պատճառով, չխաղացին իրենց բոլոր խաղերը, սակայն առաջնության հաղթողը որոշվեց տվյալ պահին ՎՓՑՀ-ի առաջնորդով<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=12&page=10|title=«Под флагом Всевобуча», стр. 10|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sifWYeP?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=12|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref><ref name="стр 8">Журнал «Великие клубы». «ЦСКА ч. 1» № 12 (12) 2006 г., стр. 8</ref>:

1928 թվականի փետրվարի 23, Կարմիր բանակի տասամյա օրը, [[Մոսկվա]]յում բացվեց Կարմիր բանակի կենտրոնական տունը։ Սպորտային բաժինը ստեղծվեց ի շնորհիվ [[Միխայիլ Ֆրունզե]]ի: Այդ ժամանակ էլ ՎՓՑՀ-ի բոլոր սպորտային ուժերը տեղափոխվեցին Կարմիր բանակի կենտրոնական տուն<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=13|title=ЦДКА, стр. 1|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sigP7sC?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=13|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: Այդ տարում էլ մայրաքաղաքի առաջնությունում պայքարում էին 6 ակումբներ. «Պրեսնյան», «Դինամոն», ԿԲԿՏ-ն, «Սպարտակը», ՌԿիմԱն և [[Լոկոմոտիվ (ֆուտբոլային ակումբ, Մոսկվա)|Լոկոմոտիվը]]: ԿԲԿՏ-ն համարվում էր առաջնության ֆավորիտներից մեկը, բայց արդյունքում բաժանեց միայն 4-6-րդ տեղերը։ Այդուհանդերձ, բանակայինները շատ լավ հանդես եկան միջազգային և միջքաղաքային հանդիպումներում։ Այդպես, օրինակ, [[Ադրբեջան]]ի լավագույն թիմերից մեկի՝ «Պրոգրես»ի դեմ, մոսկովյան թիմը խաղաց [[Բաքու|Բաքվում]] և հաղթեց 5:1 հաշվով, այնուհետև ֆիննական թիմի հետ խաղացին ոչ ոքի, ելույթ ունենալով [[Սպարտակիադա]] Մոսկվայում, իսկ հաջորդ տարում շրջանցեցին [[Կիև]]ի հավաքականին (3:2) և նաև կիևյան կայազորին (4:1):

1936 թվականին առաջին անգամ անցկացվեցին ԽՍՀՄ-ի ֆուտբոլի առաջնությունը։ ԿԲԿՏ-ն խաղաց «Ա» կարգում, մայրաքաղաքային «Դինամոյի», «Սպարտակի» և «Լոկոմոտիվի», լենինգրադյան «Դիանոմյի» և «Էլեկտրոսիլայի», և նաև կիևյան «Դինամոյի» հետ։ Իր հաշվին բանակայինները առաջնությունում առաջին հաղթանակը տարան «Էլեկտրոսիլայի» դեմ խաղում 6։2 հաշվով, այդ հաղթանակը դարձավ բանակայինների առաջին խոշոր հաղթանակը ԽՍՀՄ-ի առաջնության պատմության մեջ<ref>{{cite web|url=http://www.sport-express.ru/art.shtml?74127|title=Летопись Акселя Вартаняна. Год 1936. Часть третья. Всё впервые|publisher=Sport-express.ru|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sihHQCH?url=http://www.sport-express.ru/newspaper/2003-09-12/14_1/|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>։ 1936 թվականի մայիսի 29-ին բանակայինները 3։0 հաշվով առաջին անգամ հաղթանակ տարան ԽՍՀՄ-ի առաջնության մեջ իրենց սկզբունքային մրցակից մոսկոսվյան Սպարտակի նկատմամբ<ref>{{cite web|url=http://www.sport-express.ru/art.shtml?74128|title=Летопись Акселя Вартаняна. Год 1936. Часть третья. Всё впервые (окончание)|publisher=Sport-express.ru|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sikMQNu?url=http://www.sport-express.ru/newspaper/2003-09-12/15_1/|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>։ Այնուհետև բանակայինների խաղերը սկսեցին վատ ընթանալ, և արդյունքում ԿԲԿՏ-ն գարնանային առաջնությունը ավարտեց 4-րդ տեղով<ref name="стр 9">Журнал «Великие клубы». «ЦСКА ч. 1» № 12 (12) 2006 г., стр. 9</ref>։

1936 թվականի աշնանը ակումբը վատ ելույթների պատճառով զբաղեցրեց վերջին (ութերորդ) տեղը և, համաձայն առաջնության կանոների, նրանք ստիպված էին հաջորդ սեզոնը սկսեին մի կարգ ցածր «Բ» կարգում։ Բայց հարցը հասավ բարձրագույն ռազմական ուժերի, և, չնայած որ ԿԲԿՏ-ն առաջնությունը սկսեց ցածր լիգայում, «Ա» կարգը թույլատրեց բանակայիններին առաջնությունը ավարտել հզորագույն դիվիզիայում։ Այդ միջոցը չօգնեց բանակայիններին, և 1937 թվականի սեզոնում ԿԲԿՏ-ն նորից զբաղեցրեց վերջին (այս անգամ տասներորդ) տեղը։ Հանկարծ այդ տարում տեղի է ունենում բարձրագույն խորհրդային լիգայի հերթական վիճակահանությունը, և այս անգամ արդեն առաջնությունում սկսեցին խաղալ 26 թիմ<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=74|title=«Первые всесоюзные», стр. 1|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sin1MkX?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=74|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>։

Ֆեդոտովի հետ բանակայինները առաջին սեզոնի առաջնությունում զբաղեցրին երկրորդ տեղը, իսկ առաջին տեղը զիջեցին մոսկովյան «[[Սպարտակ (ֆուտբոլային ակումբ, Մոսկվա)|Սպարտակին»]]։ Միջև պատերազմի սկիզբը ԿԲԿՏ-ն առաջնությունում զբաղեցրեց 3-րդից 4-րդ տեղերը, իսկ կազմը համալրվեց Վալենտին Նիկոլաևիչով և Ալեքսեյ Գրինինով<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=74&page=4|title=«Первые всесоюзные», стр. 4|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sinrSpw?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=74|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=74&page=5|title=«Первые всесоюзные», стр. 5|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sipIoOx?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=74|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>։

1941 թվականի հունիսի 22-ին բանակայինները ավարտեցին խաղալ Կիևում «Դինամոյի» դեմ արտագնա խաղերը։ Բայց և այնպես խաղը տեղի չունեցավ․ առավոտ շուտ քաղաքը ենթարկվեց ռմբակոծման։ Այսպիսով սկսվեց [[Հայրենական Մեծ պատերազմ]]ը։ Պատերազմի ժամանակ ԿԲԿՏ-ի մի շարք խաղացողներ զեկուցագրեր են ուղարկում թիմի ղեկավարությանը, որ նրանք թույլատրեն իրենց մեկնել ռազմական ճակատ։ Բայց ղեկավարությունը ցանկանում էր պահպանել երկրի լավագույն կադրային խաղացողներին, և թիմը շարունակեց իր մարզումները, չնայած նարն, որ ռմբակոծման ժամանակ Մոսվայի ֆուտբոլիստները և մնացին, որպեսզի պահպանեն Ռուսական վարչական շրջանները և Գենշտաբը<ref name="Я из ЦДКА">{{книга|автор = Николаев&nbsp;В.&nbsp;А.|заглавие = Я — из ЦДКА! |nodot=1|страницы = |isbn = 5-86502-031-5}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=75|title=«Война», стр. 1|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64siqGYy8?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=75|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>։ 1942 թվականի մարտին ԿԲԿՏ-ի ֆուտբոլիստները, ունենալով միջնակարգ կրթություն, մեկնում են ֆիզկուլտուրայի համալսարանի ռազմական ֆակուլտետում կարճատև ուսուցման։ Համալսարանը ավարտելուց հետո 16 խաղացողներ ստացան [[Կրտսեր լեյտենանտ]]ի կոչումներ։ Պատերազմից հետո ԿԲԿՏ-ին սկսեցին անվանել «լեյտենանտների թիմ»<ref>[http://www.sport-express.ru/newspaper/2011-05-07/3_1/ Великое противостояние на фоне великой войны], «Спорт-Экспресс, 07.05.2011»</ref>։ Պատերազմական տարիներին մայրաքաղաքում անցկացվեց քաղաքի առաջնությունը, և 1943 թվականին բանակայինները դարձան այդ առաջնության հաղթողներ<ref name="Я из ЦДКА" />։ 1944 թվականին վերսկսվեցին ԽՍՀՄ-ի Գավաթի հաղերը, և ԿԲԿՏ-ն հասավ մինչև եզրափակիչ, որտեղ դիտարժան մենամարտում 1։2 հաշվով պարտվեց լենինգրադյան «[[Զենիթ (ֆուտբոլային ակումբ, Սանկտ Պետերբուրգ)|Զենիթին»]]<ref name="Я из ЦДКА" />։

1946 թվականի առաջնությունը բանակայինները հաղթեցին առանց որևէ խնդիրի, իսկ 1947 թվականին վերադարձավ մենամարտը։ Փաստացի ամբողջ սեզոնը առաջնորդեց մոսկովյան դինամոնցինները։ Կապտասպիտակները մի մեծ հաղթական շարք ունեցան, հաղթելով 12 խաղ անընդմեջ և մոտեցան հերթական հանդիպմանը, խաղալով բանակայիններին հետապնդողին, և այդ խաղում միանշանակ ֆավորիտ համարվում էին նրանք։ Լարված մենամատը բանակայինները անցկացրին «Դինամոյի» մարզադաշտում, որտեղ էլ կորզեցին հերթական հաղթանակը։ Վճռական հարվածը եղավ ԿԲԿՏ-ի կիսապաշտպան Վյաչեսլավ Սոլովյեվայի հարվածը։ Այդուհանդերձ այդ խաղը, չնայած որ համարվում էր կարևոր, դարձավ առաջնության ոչ որոշիչ հանդիպում։ Առաջնության վերջում «լեյտենանտների թիմը» խաղաց [[Թբիլիսի|Թբիլիսում]], տեղի «Դինամոյի» հետ։ Այդ տարիներին «Դինամոյի» սպորտխմբի կառավարող համարվում էր Լավրենտի Բերիան, և չկար կասկածներ, որ տբիլիսյան ֆուտբոլիստները փորձում էին օգնել «գերատեսչական» մոսկովյան թիմին։ Այդ առաջնությունում գործում էր մի կանոնակարգ, որի համաձայն եթե ակումբները հավաքում էին հավասար միավորներ, ապա վերջնահաշիվը կգրանցվի նրանց խփած և բաց թողած գնդակներով։ ԿԲԿՏ-ին շատ էր անհրաժեշտ հաղթանակ։ Թիմի ոչ-ոքիերը 0։0 և 1։1 հաշվով բարդ կացության մեջ դրեց նրանց։ Նույն կերպ 2։2 հաշվով ոչ ոքին, բանակայիններին չթույլատրեց շարունակել 1-ի տեղի համար պայքարը։ Թբիլիսյան դինամոնցինները կրկնակի անգամ առաջ անցան հաշվի մեջ, բայց ԿԲԿՏ-յան ուժերը նույնպես կրկնակի անգամ հաշվի մեջ առաջ անցան ի շնորհիվ Վսեվոլոդ Բոբրովի։ Արդյունքում խաղը ավարտվեց ոչ ոքիի, և բանակայինների շանսերը առաջնությունում դարձան շատ չնչին․ վերջին տուրի հանդիպման ժամանակ ԿԲԿՏ-ն պետք էր շրջանցեր ստալինգրադյան «Տրակտոր» ակումբին, ընդ որում պետք է խփեր 5 գնդակ և ոչ մեկը բաց թողնել։ Եվ բանակայիններին դա հաջողվեց։ Արդյունքում խփված և բաց թողնված գնդակների հարաբերությամբ ՍԲԿՏ-ն դարձավ 0,125-ով ավելի լավ, քան դինամոնցինները<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=76&page=15|title=«Золотой век», стр. 15|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sirOKOC?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=76|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>։

1948 թվականանին իրավիճակը փաստացի ամբողջովին կրկնվեց։ Ամբողջ ժամանակ առաջնությունը առաջնորդեց «Դինամոն», իսկ ԿԲԿՏ-ն, միայն երկրորդ շրջանի ժամանակ կարողացավ հաղթել 11 խաղ անընդմեջ, վերջին տուրում, առաջնորդի հետ կարևոր խաղին մոտեցավ ընդամենը 1 միավորով պակաս։ Այդպիսի կարգավիճակով, միայն հաղթանակը կարող էր բանակայիններին բերել չեմպիոնական տիտղոսը։ Խաղալով առանց իրենց առաջատար Գրիգոր Ֆեդոտովի, ով վնասվածք էր ստացել, բանակայինները պարտվում էին նվազագույն 1:2 հաշվով։ Բայց հետո նրանք պայքարեցին մինչև վերջ և 3:2 հաշվով հաղթանակ տարան այդ խաղում։ Որոշիչ գոլը եղավ Բոբրովի կողմից, և ԿԲԿՏ-ն երրորդ անգամ անընդմեջ դարձավ չեմպիոն։ Այդ նվաճումը ավելի քան երկու տասնյակ տարի ենթարկվում էր մեկ այլ ակումբի՝ «Դինամոյին»<ref name="Золотой век">{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=76&page=18|title=«Золотой век», стр. 18|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sisL6NR?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=76|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: Այդ նույն 1948 թվականին բանակայինները իրականացնում են իրենց առաջին «ոսկե դուբլը», պայքարելով երկրի գավաթի համար։ Կիսաեզրափակիչում, ԿԲԿՏ-ի խաղերի արդյուքով, հաղթանակ է տանում հենց նույն մոսկովյան «Դինամոյի» նկատմամբ, իսկ եզրափակիչում ջախջախեց 1947-ի գավաթի չեմպիոն, մայրաքաղաքային «Սպարտակին»:

1950 թվականին բանակայինները նորից դարձան առաջինը, իսկ 1951 թվականին, հանդես գալով նոր անվանմամբ՝ ՍԲԿՏ-ը (Սովետական բանակի կենտրոնական տուն), կարողանում է իրականացնել «ոսկե դուբլ», հաղթում է և առաջնությունը, և գավաթը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=76&page=19|title=«Золотой век», стр. 19|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64siteiGC?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=76|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

1952 թվականին ԽՍՀՄ-ի ղեկավարությունը առաջինը որոշեցին հավաքականին ուղարկել Օլիմպիական խաղերի։ Պատվիրակության կազմի մեջ առաջին անգամ, 1912 թվականից, մտավ նաև ֆուտբոլային խումբը։ Ֆուտբոլի կազմի մեջ հիմնականում հավաքագրվեցին ՍԲԿՏ-ի ֆուտբոլիստները և բանակայինների գլխավոր մարզչի Բորիս Անդրեևիչի գլխավորությամբ։ Ֆուտբոլային մրցաշարը ձևավորվեց ոչ շատ պարզ։ 1/16 եզրափակիչում խորհրդային ֆուտբոլիստները դժվարությամբ շրջանցեցին Բուլղարիայի հավաքականին (2:1) և այնուհետև հանդիպեցին Հարավսլավիայի դիմադրությանը։ Այդ ժամանակներում երկու սոցիալիստական պետությունները գտնվում էին ոչ բարիադրացիական հարաբերությունների մեջ, այսպես օրինակ Հարավսլավիայի առաջատար Տիտոն հանդիպումը դարցրեց քաղաքական, և այդպիսով ամբողջ հանդիպումը վերացվեց քաղաքականության քան սպորտի։ 2-րդ խաղակեսի մեջտեղում խորհրդային հավաքականը պարտվում էր ջախջախիչ 1:5 հաշվով, հանկարծ նրանց հաջողվում է խաղը ավարտել ոչ ոքի-ով, բայց պատասխան խաղում անտեսելով այն, որ Բոբրովը բացեց հաշիվը, ԽՍՀՄ-ի հավաքականը պարտվեց 1:3 հաշվով<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=77&page=2|title=«Разгром», стр. 2|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sivlJ44?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=77|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

Երկրի ղեկավարությունը սպորտը դարձնել քաղաքականության պատիժը իրեն սպասեցնել չտվեց. առաջնության առաջին երեք տուրերից հետո, որոնցում բանակայինները հաղթանակներ տարան, կիևյան «Դինամոյի» հետ խաղի օրը, թիմի հետևից արդեն ավտոբուսը չեկավ, իսկ թիմի ղեկավար Վասիլի Զայցեվին կանչեցին Սպորտ կոմիտե, որտեղ կարդացին № 793-ի հրամանը, որով պետք էր լուծարվեր թիմը։ Խաղալով առաջնությունում 1952 թվականից բանակայինների արդյուքները համարվեցին անվավեր, իսկ ֆուտբոլիստները հայտնվեցին այլ ակումբներում։ Այսպիսով «լեյտենանտների թիմը» ավարտեց իր գոյությունը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=77&page=3|title=«Разгром», стр. 3|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sixQ3I4?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=77|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

ՍԲԿՏ-ն ապրեց երկրի լավագույն թիմերի կազմի մեջ ընդամենը երկու սեզոն։ 1953 թվականին գարնանը մահանում է ԽՍՀՄ-ի Սովետական նախագահ [[Իոսիֆ Ստալին]]ը, որոշ ժամանակ անց գնդակահարվեց ԽՍՀՄ-ի Սովետական նախագահի տեղակալ Նիկոլայ Բերիան։ Այդ նույն տարվա աշնանը նահանգի նախագահ Նիկոլայ Բուլգանին ստորագրեց ֆուտբոլային թիմերի վերստեղծման հրամանագիրը, այդ թիմերի թվում մտավ նաև ՍԲԿՏ-ն։ Թիմի հին մարզիչ ընտրվել էր Գրիգորի Պինաիչև-ը, նրա օգնականներն էին Կոնստանտին Լյասկովսկին և Գրիգորի Ֆեդոտովը։ Կազմի հետ կապված եղան փոքրիկ խնդիրներ, «լեյտենանտների թիմի» մի քանի աստղեր կամ ավարտել էին իրենց կարիերան, կամ էլ նրանց տարիքը թույլ չէր տալիս մնալ պրոֆեսիոլան մակարդակի։ Այնուամենայնիվ, վերականգնված թիմի կազմի մեջ մտան դարպասապահներ Վլադիմիր Նիկանորովը, Բորիս Ռազինսկին, պաշտպաններ Անատոլի Բաշաշկին, Յուրի Նիրկովը, Անատոլի Պորխունովը, Անատոլի Կրուտիկովը (ով եկել էր «Հիմիկ» ակումբից), կիսապաշտպաններ Ալեքսանդր Պետրովը, հարձակվողներ Վլադիմիր Դյեմին, [[Վալենտին Եմիշև]]ը, Վասիլի Բուզունովը (ով եկել էր սվերդլովսկյան ԴՕ ակումբից), Վիկտոր Ֆյեդորովը, Սերգեյ Կորշունովը (երկուսն էլ լուծարված ՎՎՍ ակումբից)<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=78&page=2|title=«Возрождение», стр. 2|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64siyFZkx?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=78|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref><ref name="стр 21">Журнал «Великие клубы». «ЦСКА ч. 1» № 12 (12) 2006 г., стр. 21</ref>:

Հաջորդ սեզոնը ՍԲԿՏ-ի համար ավելի լավ դասավորվեց, նույնիսկ անտեսելով այն, որ թիմի կազմը լրջորեն փոփոխվեց, իրենց կարիերան ավարտեցին Նիրկովը և Դյեմին, «Սպարտակ» տեղափոխվեց Կորշունովը, Եկատերինբուրգ վերադարձավ՝ Բուզունովը։ Առաջնությունում նրանք հյուրընկալվելիս հաղթեցին թբիլիսյան «Դինամոյին» (3:0) և մոսկովյան «Սպարտակին» (3:1)։ Գավաթում բանակայինները հաջորդաբար շրջանցեցին Սամարայի «[[Կռիլյա Սովետով]]ին», թբիլիսյան «Դինամոյին» և մայրաքաղաքային «Լոկոմոտիվին»<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=78&page=7|title=«Возрождение», стр. 7|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sizONvq?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=78|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

Գավաթի եզրափակիչը տեղի ունեցավ [[1955]] թվականի [[հոկտեմբերի 16]]-ին, [[Մոսկվա]]յի «Դինամո» մարզադաշտում։ 10-րդ րոպեին Իոսիֆ Բեցայի փոխանցումից հետո հաշիվը բացեց Վլադիմիր Ագապովը։ Ընդամենը երեք րոպե անց դինամոնցիները հավասարեցրին հաշիվը։ Առաջին խաղակեսի վերջերում Յուրի Բելյաևի դեմ կանոները խախտելու պատճառով մրցավար Նիկոլայ Լատիշևը տուգանային հարված է նշանակում «Դինամոյի» դարպասին, որը պաշտպանում էր [[Լև Յաշին]]ը, գնդային մոտեցավ Ագապովը։ Եվ այստեղ Յաշինի նյարդերը չդիմացան։ Զայրանալով Ագապովայի շշուկների վրա, դինամոնյան դարպասապահը հաջորդ իսկ րոպեին շատ կոպիտ խաղաց նրա դեմ և հեռացվեց խաղադաշտից։ Դարպասում կանգնեց կիսապաշտպան Բայկովը։ Մեկ խաղացողով պակաս լինելով դինամոնցիները այնուամենայնիվ մեծ ջանքեր էին ցուցաբերում հաղթելու համար բանակայիններին, բայց նրանց պաշտպանությունը կոտրել չհաջողվեց։ Բանակայինները, թիմի վերականգնվելուց հետո, նվաճեցին իրենց առաջին տիտղոսը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=78&page=8|title=«Возрождение», стр. 8|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sj0Ej52?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=78|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

1955 թվականի առաջնությունը (ինչպես և հաջորդ 1956 թվականի առաջնությունը) ՍԲԿՏ-ն ավարտեց 3-րդ տեղով<ref name="Клисф">[{{Cite web |url=http://www.klisf.info/numeric/index.app?cmd=comm&lang=ru&id=630983698463016835317701322987 |title=Статистика ПФК ЦСКА Москва]{{dead link|accessdate=2016-03-07 |archive-date=December2017-07-20 |archive-url=https://web.archive.org/web/20170720070411/http://www.klisf.info/numeric/index.app?cmd=comm&lang=ru&id=630983698463016835317701322987 |dead-url=yes 2011}}</ref>:

56-57 միջսեզոնի ժամանակ բանակայինների կազմը ենթարկվեց զգալի փոփոխությունների, ակումբը լքեցին մի քանի առանցքային խաղացողներ. «Տորպեդո» տեղափոխվեց Անատոլի Սևինը, «Զակարպատիե» գնաց Ֆեդոր Վանզելը, իսկ «Սպարտակ» մեկնեց դարպասապահ Վալենտին Իվակինը։ Բանակայինների կազմը համալրեց՝ աջ կիսապաշտպան Հերման Ապուխտինը, ով եկավ մոսկովյան «Լոկոմոտիվից» և ՕԴՕ ակումբից հետ վերադարձավ Վասիլի Բուզունովը։ Այդտեղից եկան նաև Նիկոլայ Լինյաևը, Իգոր Միխինը և Էդուարդ Դուբինսկին։ [[1957]] թվականի փետրվարին թիմի անունը փոխվեց և դարձավ ՆՀ ԿՍԱ, դա կապված էր բանակային թիմի ներսում տեղի ունեցած բարեփոխումների հետ։ Բանակի կենտրոնական ակումբը այժմ ներկայացնում էր ոչ թե Սովետական բանակի կենտրոնական տուն, այլ Նախագահական նահանգի կենտրոնական սպորտային ակումբ։ [[1957]] թվականի սեզոնը ՆՀ ԿՍԱ-ն ավարտեց 5-րդ տեղով։ 1957 թվականի սեզոնում նաև իր կարիերան ավարտեց պաշտպան Անատոլի Բաշաշկինը, ով «լեյտենանտների թիմի» վերջին մարդն էր<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=78&page=14|title=«Возрождение», стр. 14|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sj18lYc?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=78|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

[[1960]] թվականին ՆՀ ԿՍԱ-ն նորից գլխավորեց Գրիգորի Պինաիչևը։ Այդ տարում երկրի գլխավոր բանակայինների ակումբը վերջին անգամ փոխեց իր անվանումը և դարձավ ԲԿՄԱ<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=78&page=19|title=«Возрождение», стр. 19|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sj21fZz?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=78|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: [[1960]] թվականի սեզոնում առաջնության բանաձևը փոփոխությունների ենթարկվեց, բարձր լիգայի ակումբների քանակը ավելացավ մինչև 22-ի, առաջնությունը բաժանվեց երկու խմբի, ամեն մեկում 11 ակումբ։ Առաջնության եզրափակիչ փուլում, որտեղ պայքարում էին արդեն մեդալների համար, ամեն մի խմբից դուրս մնացին երեք թիմ։ ԲԿՄԱ-ն ելույթ ունեցավ երկրորդ խմբում, որտեղ եթե դուրս գար եզրափակիչ փուլ, պետք է պայքարեր «Դինամոյի» (Կիև), «Սպարտակի» (Մոսկվա) և «Լոկոմոտիվի» (Մոսկվա) հետ։ [[1960]] թվականի [[հուլիսի 19]]-ին Լուժնիկի մարզադաշտում տեղի ունեցավ ԲԿՄԱ-ի և կիևյան «Դինամոյի» միջև խաղը, որտեղ ամեն ինչը կդառնար որոշիչ եզրափակիչ փուլ դուրս գալու համար։ Հանդիպման 65-րդ րոպեին, երբ հաշիվը 1:1 էր, ռիգյան մրցավար Էդգար Կլավսը տուգանային հրապարակում կանոնների խախտում է արձանագրում և բանակայինների դարպասին տասնմեկ մետրանոց հարված է նշանակում։ Պենալտին իրականացնում է կիևյան թիմի հարձակվող Վալերի Լոբանովսկին, այնուաենայնիվ հրաշքով մոսկովյան թիմի դարպասապահ Յուրի Կորոտկիխը ֆանտաստիկ ցատկի օգնությամբ կարողանում է հետ մղել գնդակը։ Մրցավարը հետո որոշում է կրկնել պենալտին, և արդեն երկրորդ փորձից Լոբանովսկին գրավում է դարպասը։ Որոշ ժամանակ անց, մոսկովյան կիսապաշտպան Եվգենի Կրիլովը կոպիտ սահանկում է կատարում դինամոնյան Օլեգ Բազիլևիչի նկատմամբ, որի համար էլ ստանում է կարմիր քարտ։ Կրիլովի հեռացումից հետո, խաղադաշտ մտան ԲԿՄԱ-ի 150-200 բարկացած երկրպագուներ, որոնցից մի քանիսը հարձակվեցին մրցավարի վրա։ Խաղը դադարեցվեց, բանակայինները համարվեցին պարտված։ Խաղից հետո մի քանի տասնյակ երկրպագուներ բերման ենթարկվեցին և 15 օր այդպես մնացին, ավելին չորս երկրպագուներ բանտարկվեցին երկուսից վեց տարի ժամկետով։ ԲԿՄԱ-ն այնուամենայնիվ կարողացավ հասնել եզրափակիչ փուլ, սակայն այնտեղ զբաղեցրեց վերջին՝ վեցերորդ հորիզոնականը։ Սեզոնի վերջանալու հետ ԲԿՄԱ-ի ամբողջ մարզչական շտաբը հեռացվեց<ref name="стр 22" /><ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=78&page=22|title=«Возрождение», стр. 22|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sj2tEfC?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=78|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

1961 թվականի սեզոնում ԲԿՄԱ-ն գլխավորեց Կոնստանտին Բեսկովը, իսկ թիմի ղեկավար դարձավ Վլադիմիր Նիկանորովը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=79|title=«Бесков», стр. 1|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sj3jG4Y?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=79|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: Միջսեզոնւոմ թիմը ենթարկվեց զգալի փոփոխությունների. Սերպուխով քաղաքի թիմ գնացին Գեննադի Սիլկին, Վլադիմիր Ագապովը և Յուրի Կորոտկիխը; մոսկովյան «Լոկոմոտիվ» տեղափոխվեց Դեզիդերի Կովաչը։ Նրանց փոխարեն եկան հարձակվողներ Վալենտին Բուբուկինը և Վլադիմիր Ֆեդոտովը, պաշտպան Ալբերտ Շեստերնյեվը; հիմնական կազմ եկավ նաև հարձակվող Վլադիմիր Պոլիկարպովը, այդպես թիմը համալրվեց ևս մի քանի ուրիշ ֆուտբոլիստներով<ref name="стр 24">Журнал «Великие клубы». «ЦСКА ч. 1» № 12 (12) 2006 г., стр. 24</ref>: 1961 թվականի առաջնությունում փոփոխվեց նաև այն, որ այսուհետ երկու խմբերից եզրափակիչ փուլ կարող են դուրս գալ 5 թիմ։ ԲԿՄԱ-ն առաջնությունը սկսեց երկրորդ խմբում, որտեղ նախորդ փուլի ավարտից հետո նրանք զբաղեցրին 1 տեղը, հավաքելով 29 միավոր և խփելով 55 գնդակ։ Բայց եզրափակիչ փուլում բանակայինները զբաղեցրին ընդամենը 4-րդ տեղը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=79&page=2|title=«Бесков», стр. 2|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sj4buEb?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=79|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: 1962 թվականի սեզոնում բանակայինները նույնպես չկարողացան զբաղեցնել մրցանակային տեղ, մինչև բրոնզը նրանց չէր բավարարում 3 միավոր։ [[Ֆրանսիա]]յում անհաջող հանդես գալուց հետո, Բեսկովը հեռացվում է ակումբից։ Նրա փոխարեն, բանակայինների ղեկավարության պաշտոնը զբաղեցնելու համար թիմ հրավիրվեց Վյաչեսլավ Սոլովյեվան<ref name="стр 24" />:

62-63 միջսեզոնի ժամանակ թիը լքեցին՝ հարձակվողներ Բորիս Օրեշնիկովը և Կիրիլ Դորոնինը, նաև կիսապաշտպան Եվգենի Ժուրավլյևը։ Թիմը համալրվեց ամբողջ ֆուտբոլիստների խմբի հաշվին։ Մոսկովյան «Տորպեդոյից» ԲԿՄԱ եկան դարպասապահ Անատոլի Գլուխոտկոն, կիսապաշտպան Նիկոլայ Մանոշին և հարձակվող Վալենտին Դենիսովը, մոսկովյան «Սպարտակից» եկան դարպասապահ Իգոր Ֆրոլովը և հարձակվող Բորիս Պետրովը, իսկ «Դինամոյից» այստեղ տեղափոխվեցին Վլադիմիր Պոնոմարյեվը, ով ԲԿՄԱ-յում հարձակվողից դարձավ աջ պաշտպան։ 1963 թվականի առաջնության բանաձևը փոխվեց և դարձավ դասական։ Հիմա արդեն բարձր դիվիզիայում ոսկե մեդալի համար պայքարում էին 20 թիմ և խաղում էին երկու շրջանով։ Բանակայինները առաջնության արդյունքում զբաղեցրին ընդամենը յոթերորդ հորիզոնականը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=80&page=2|title=«„Лейтенанты“ и генералы», стр. 2|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sj5ZKGT?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=80|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

Միջսեզոնի ժամանակ թիմը լքեցին հարձակվողներ Ալեքսեյ Մամիկինը և Նիկոլայ Լինյաևը, երկուսն էլ գնացին ռոստովյան ԲՍա։ ԲԿՄԱ-ի ամենաարժեքավոր ձեռքբերումը կայացավ 63-64 միջսեզոնի ժամանակ, երբ «[[Կռիլյա Սովետով]]ից» թիմ եկավ հարձակվող Բորիս Կազակովը։ Սեզոնի սկզբում ԲԿՄԱ-ի գլխավոր մարզիչ Վյաչեսլավ Սոլովյեվը իր հրաժարականը տվեց, նրան փոխարինեց Վալենտին Նիկոլաևը։ 1964 թվականի սեզոնում բանակայիններին հաջողվեց նվաճել բրոնզե մեդալներ, առաջնության առաջնորդից հետ մնալով, «Դինամո» (Թբիլիսի), 3 միավորով և իրենից էլ առաջ թողեց «Տորպեդոյին» (Մոսկվա)։ Այդ առաջնությունում ԲԿՄԱ-ն տարավ ամենախոշոր հաղթանակը իր ողջ պատմության մեջ, 10:2 հաշվով ջախջախելով յարոսլավյան «Շիննիկին»: 1965 թվականի սեզոնում բանակայիններին հաջողվեց գրավել 3-րդ տեղը։ Արդյունքում ԲԿՄԱ-ն առաջնությունում հաղթեց «Արդար խաղի մրցանակը», ամբողջ սեզոնի ժամանակ ստանալով ընդամենը մեկ դեղին քարտ<ref name="Лейтенанты и генералы">{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=80&page=7|title=«„Лейтенанты“ и генералы», стр. 7|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sj6tGAF?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=80|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

1956 թվականի առաջնության ժամանակ ակումբում նորից փոխվեց մարզիչը, այս անգամ Վալենտին Նիկոլաևի փոխարեն ակումբի ղեկավարությունը ընտրեց Սերգեյ Շապոշնիկովին։ 65-66 միջսեզոնի ժամանակ թիմ եկան Վլադիմիր Կապլիչնին և Յուրի Իստոմին։ Սեզոնի արդյունքում ԲԿՄԱ-ն զբաղեցրեց 5-րդ հորիզոնականը, առաջնության առաջնորդից հետ մնալով, կիևյան «Դինամո», 14 միավոր<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=80&page=9|title=«„Лейтенанты“ и генералы», стр. 9|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sj7jis9?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=80|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

1967 թվականի առաջնությունը ԲԿՄԱ-ն անհաջող սկսեց, խաղալով 10 խաղ թիմը վաստակեց ընդամենը 6 միավոր, արդյունքում, վատ սկսելու համար, թիմից հեռացվեց գլխավոր մարզիչ Շապոշնիկովը։ [[1967]] թվականի հունիսի սկզբին թափուր պաշտոնը զբաղեցրեց Վսեվոլոդ Միխայլովիչ Բոբրովը։ Նոր մարզչի գալով ԲԿՄԱ-ն փոքր-ինչ բարելավեց երկրի առաջնությունում իր դիրքը։ Առաջին շրջանից հետո նրանք զբաղեցրին 12-րդ տեղը։ Ավելի հաջող գործերը դասավորվեցին ԽՍՀՄ-ի Գավաթի խաղերում. նրանք կիսաեզրափակիչում հաղթեցին բակինյան «Նեֆտչիին», բանակայինները 12 տարվա մեջ առաջին անգամ դուրս եկան գավաթի եզրափակիչ, որտեղ նրանք հանդիպեցին մոսկովյան «Դինամոյին»: Խաղի սկզբում ԲԿՄԱ-ի ֆուտբոլիստները երկու անգամ դարպասը գրավելու հնարավորություն բաց թողեցին, արդեն 6-րդ րոպեին Վլադիմիր Պոլիկարպովը անկյունային փոխանցումից հետո հարվածեց դարպասաձողին, իսկ 8-րդ րոպեին գնդակը, որը Վլադիմիր Ֆեդոտովի հարվածից հետո գնում էր դարպասի ներքևի անկյունը, վերցրեց [[Լև Յաշին]]ը: Հանդիպման 11-րդ րոպեին դինամոնցիներին հաջողվում է բացել խաղի հաշիվը. անկյունային փոխանցումից հետո Գեննադի Գուսարովը գնդակը ուղարկեց ցանցը։ Առաջին խաղակեսի վերջում «Դինամոյի» հարձակվող Յուրի Վշիվցևը կրկնապատեց հաշիվը, խփելով տուգանային գծից։ Խաղի վերջնական հաշիվը, 75-րդ րոպեին, գրանցեց «Դինամոյի» պաշտպան Վիկտոր Անիչկինը, խփելով տուգանային հարվածից կատարած փոխանցումից հետո։ Թիմը առաջնությունը ավարտեց, գրավելով 9-րդ հորիզոնականը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=80&page=12|title=«„Лейтенанты“ и генералы», стр. 12|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjKI6DC?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=80|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

1968 թվականի առաջնությունում բանակայիններին հաջողվեց գրավել 4-րդ տեղը<ref>[{{Cite web |url=http://www.klisf.info/numeric/index.app?cmd=tournn&lang=ru&id=665059401605984297007038229618 |title=Первая группа «А» СССР 1968 г.]{{dead link|accessdate=2016-03-07 |archive-date=December2017-07-20 |archive-url=https://web.archive.org/web/20170720071414/http://www.klisf.info/numeric/index.app?cmd=tournn&lang=ru&id=665059401605984297007038229618 |dead-url=yes 2011}}</ref>:

1969 թվականի սեզոնում բանակայինների կազմը համալրվեց նոր խաղացողներով։ Տաշկենտյան «Պախտակորից» ԲԿՄԱ եկավ անցած մրցաշրջանի լավագույն ռմբարկու, հարձակվող Բերադոր Աբդուրաիմովը և կիսապաշտպան Վյաչեսլավ Սոլոխոն, ՍԲԱ-ից այստեղ տեղափոխվեց Բորիս Կոպեյկին, իսկ ՍՆՍԱ-ից եկավ դարպասապահ Վլադիմիր Աստապովսկին։ Առաջնության առաջին կեսում ԲԿՄԱ-ն շատ վստահ ելույթ ունեցավ, և առաջին շրջանից հետո զբաղեցրեց երկրորդ տեղը, բայց երկրորդ շրջանում բանակայինները կորցրեցին իրենց առավելությունը և մրցաշարի վերջնական աղյուսակում զբաղեցրին ընդամենը վեցերորդ հորիզոնականը։ Անհաջող մրցաշարից հետո Բոբրովը հեռացվեց իր պաշտոնից, և գլխավոր մարզչի աթոռը նորից զբաղեցրեց Վալենտին Նիկոլաևը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=80&page=15|title=«„Лейтенанты“ и генералы», стр. 15|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjLEt6k?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=80|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref><ref>Журнал «Великие клубы». «ЦСКА ч. 1» № 12 (12) 2006 г., стр. 26—27</ref>:

1970 թվականի առաջնությունից առաջ թիմը [[Բուլղարիա]]յում անցկացրեց միջմրցաշարային<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=81|title=«Золото Ташкента», стр. 1|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjM7lJ9?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=81|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: Բանակայինների կազմը [[1970]] թվականին, համեմատած նախորդ մրցաշարների հետ շատ քիչ էր փոփոխվել։ Վշիվցևը վերադարձավ մոսկովյան «Դինամո», վնասվածքի պատճառով իր կարիերան ավարտեց Վլադիմիր Պոնոմարևը, այդպես նաև առաջնությունից առաջ ԲԿՄԱ-ն լքեցին Աբդուրաիմովը և Սոլոխոն, որոնք վերադարձան «Պախտակոր»: Թիմը համալրվեց ոչ շատ հայտնի խաղացողներով, «Սպարտակից» եկավ կիսապաշտպան Նիկոլայ Դոլգովան, տուլսկյան «Արսենալից» ժամանեց Ալեքսանդր Կուզնեցովը, և նաև «Ուրալից» այստեղ տեղափոխվեց պաշտպան Վալերի Վոյտենկոն<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=81&page=2|title=«Золото Ташкента», стр. 2|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjMzePc?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=81|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: Մրցաշարը ԲԿՄԱ-ի համար սկսվեց շատ հաջող, արդեն առաջին երեք հանդիպումներում նրանք տարան երեք «չոր» հաղթանակներ։ Բայց առաջին շրջանից հետո բանակայինները, հավաքելով ընդամենը 19 միավոր, զբաղեցրին 4-րդ հորիզոնականը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=81&page=4|title=«Золото Ташкента», стр. 4|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjNwoZv?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=81|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: ԲԿՄԱ-ի գլխավոր մարզիչ Վալենտին Նիկոլաևին հաջողվեց վերադարձնել թիմի տեղը՝ մրցաշարային աղյուսակում և մրցաշարի վերջում բանակայինները կարողացան հավասարվել առաջնության առաջատարին, ով այդ ժամանակ մոսկովյան «Դինամոն» էր։ Համաձայն առաջնության կանոնների, որը այդ ժամանակ լիակատար գործում էր, երբ հանկարծ երկու ակումբ հավաքում են հավասարաչափ միավորներ, ապա հաղթողը որոշվում էր «ոսկե հանդիպման» միջոցով։ Խաղի անցկացման վայրը ընտրվեց [[Տաշքենդ]] քաղաքը։ Խաղի օրը նշանակվեց [[1970]] թվականի [[դեկտեմբերի 5]]-ին և ավարտվեց զրոյական ոչ-ոքիով, խաղին հետևում էին 60 000 հանդիսատես<ref>{{cite web|url=http://www.cska-games.ru/1970/1970.html|title=Чемпионат СССР 1970|publisher=Cska-games.ru|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjOwgBH?url=http://www.cska-games.ru/1970/1970.html|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: Երկրորդ լրացուցիչ խաղում, որտեղ ներկա էին 40 000 երկրպագուներ, տեղի ունեցավ հաջորդ օրը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=81&page=13|title=«Золото Ташкента», стр. 13|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjPfcTL?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=81|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: Հանդիպման 11-րդ րոպեին ԲԿՄԱ-ի պաշտպան՝ Յուրի Իստոմինայի հարվածից հետո «Դինամոյի» դարպասապահ Պիլգույը չկարողացավ ֆիքսել գնդակը, և կապտակարմիրների հարձակվող Վլադիմիր Դուդարենկոն բացեց խաղի հաշիվը։ «Դինամոն» իր պատասխանը տվեց 22-րդ րոպեին, երբ թիմի կիսապաշտպան Ժուկովը հեռահար ուժեղ հարվածեց գնդակին։ Հաջորդ 6 րոպեներին դինամոնցիները կարողանում են խփել ևս երկու գոլ, 24-րդ րոպեին մեկ գոլ խփեց Եվրյուժիխինը, իսկ 28-րդ րոպեին՝ Վալերի Մասլովը։ Խաղի երկրորդ կեսում, եզրափակիչ սուլիչից 20 րոպե առաջ, բանակայիններին հաջողվում է կրճատել հաշիվը։ 71-րդ րոպեին, հերթական անցումից հետո, Իստոմինը գնդակը փոխանցեց Վլադիմիր Ֆեդոտովին, ով էլ շատ դիպուկ հարվածեց հակառակորդի դարպասին, և հաշիվը դարձավ 2:3: Հանդիպման 75-րդ րոպեին «Դինամոյի» պաշտպան Անեչկինը տուգանային հրապարակում հարվածում է Ֆեդոտովին։ Մրցավարը նշանակում է պենալտի։ Վլադիմիր Պոլիկարպովը ամբողջովին հավասարեցրեց խաղի հաշիվը, հարվածելով դարպասի աջ անկյունը։ Խաղի 84-րդ րոպեին Վլադիմիր Ֆեդոտովը գնդակով հուժկու հարվածեց «Դինամոյի» դարպասին, և գնդակը, չհանդիպելով ոչ մի դիմադրության, մխրճվեց դարպասը։ Խաղը ավարտվեց 4:3 հաշվով հօգուտ ԲԿՄԱ-ի<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=81&page=11|title=«Золото Ташкента», стр. 11|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjQgW1p?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=81|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: Բանակայինները, 19 տարվա մեջ, առաջին անգամ տարան երկրի առաջնության հաղթանակը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=81&page=12|title=«Золото Ташкента», стр. 12|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjRbGxu?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=81|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: Վալենտին Նիկոլաևը արժանանում է «ԽՍՀՄ-ի վաստակավոր մարզիչի» պարգևին<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=81&page=15|title=«Золото Ташкента», стр. 15|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjSPlzw?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=81|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: ԲԿՄԱ-ի ավագ Ալբերտ Շեստերնևը, մրցաշարի ցուցաբերած արդյունավետությամբ, արժանանցավ տարվա լավագույն ֆուտբոլիստի կոչմանը, նաև «[[France Football]]» ամսագրի հարցումներով, նա մտավ Եվրոպայի ամենաուժեղ խաղացողների տասնյակում։

1971 թվականի մրցաշարի սկզբում, թիմի կազմում տեղի ունեցան հետևյալ փոփոխությունները. Անատոլի Մասլաևը և Վալենտին Աֆոնինը տեղափոխվեցին ռոստովյան ՍԲԱ, Վլադիմիր Ստարկովը գնաց «Զարյա» ֆուտբոլային ակումբ (Վորոշիլովգրադ), Անատոլի Սամսոնովը և Դմիտրի Բագրիչն էլ ավարտեցին իրենց ֆուտբոլիստի կարիերան։ Թիմը համալրվեց Վլադիմիր Դորոֆեևի և Վլադիմիր Բաբենկոյի հաշվին, որոնք այստեղ եկան տուլսկյան «Մետալլուրգայից», և նաև չիտանյան ՍԲԱ-ի հարձակվող Վիկտոր Օգլոբլինայի հաշվին։ Առաջնությունում բանակայինները հանդես եկան շատ անհաջող և մրցաշարի ավարտին զբաղեցրին ընդամենը 12-րդ հորիզոնականը։ Եվրոպական առաջնության գավաթի 1/16 կիսաեզրափակչի ժամանակ ԲԿՄԱ-ն կարողացավ հաղթել թուրքական «Գալաթասարայ» ակումբին (1:1 [[Ստամբուլ]]ում և 3:0 [[Մոսկվա]]յում), բայց արդեն 1/8 խաղում բանակայինները 2 գնդակի տարբերությամբ իրենցից առաջ թողեցին բելգիական «Ստանդարդ» ակումբին (1:0, 0:2)։ Մրցաշարի արդյունքում թիմը նվաճեց «Պատվի դրոշ» մրցանակը, ի շնորհիվ մի քանի խաղացողների, որոնք հրավիրվեցին ազգային հավաքական<ref name="Годы бесплодных усилий 3">{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=82&page=2|title=«Годы бесплодных усилий», стр. 2|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjTF6FW?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=82|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

1972 թվականի միջսեզոնը Ալբերտ Շեստերյևին բերեց ծնկի ծանր վիրահատություն, սակայն վիրահատությունը շատ լավ անցավ, որից հետո էլ նա շատ ուշացավ և կրկին խաղադաշտ դուրս գալ Շեստերնևին չհաջողվեց<ref name="стр 29">Журнал «Великие клубы». «ЦСКА ч. 1» № 12 (12) 2006 г., стр. 29</ref>: Միջսեզոնի ժամանակ թիմը լքեցին. դարպասապահ Յուրի Պշենիչնիկովը, ով վերադարձավ «Ուրալ», պաշտպան Վալերի Վոյտենկոն՝ տեղափոխվեց «Ուրալ», իսկ հարձակվող Օգլոբին գնաց «Սիբիրյակ»: Միջսեզոնի ժամանակ ԲԿՄԱ եկան. կիևյան «Արսենալից» Վիկտոր Զվյագինցևը, մոսկովյան «Տորպեդոյի» պաշտպան Գրիգորի Յանեցը, ալմա-ատինսյան «Կայրատից» կիսապաշտպան Ֆարիդ Հիսամուտդինովը և Վիլգելիեմ Տելլինգերը լվովյան ՍԲԱ-ից։ ԲԿՄԱ-ն առաջնությունը սկսեց շատ լավ, տաս խաղ հետո, թիմը զբաղեցրեց աղյուսակի 2-րդ տեղը, այնուամենայնիվ բանակայինները չկարողացան նույն ձև շարունակել և եզրափակիչ խաղերից հետո, ԲԿՄԱ-ն զբաղեցրեց վերջնական աղյուսակի հինգերորդ հորիզոնականը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=82&page=3|title=«Годы бесплодных усилий», стр. 3|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjU5LxR?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=82|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

1973 թվականին առաջնության կանոնակարգերում տեղի ունեցան մի քանի փոփոխություններ։ Դրանցից մեկը վերաբերվում էր այն հանդիպումներին, որոնք երբ ավարտվում են ոչ ոքիի, պետք է անցկացվի տանսմեկ մետրանոց հարվածաշար, հաղթողին այդ անգամ կհատկացվի 1 միավոր, իսկ պարտվողին ոչ մի՝ 0: [[1973]] թվականի առաջնության սկզբում ԲԿՄԱ-ի թիմը զբաղեցրեց մրցաշարային աղյուսակի վերին հորիզոնականը, բայց սեզոնի մեջտեղում սկսվեց ճգնաժամ, և թիմի գլխավոր մարզիչ Նիկոլաևը հեռացվեց իր պաշտոնից։ Նրան որպես փոխարինող եկավ Վլադիմիր Ագապովը։ Մրցաշարի վերջում ԲԿՄԱ-ն գրավեց աղյուսակի տասերորդ տեղը<ref name="Годы бесплодных усилий">{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=82&page=4|title=«Годы бесплодных усилий», стр. 4|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjVB2wJ?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=82|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

1975 թվականի առաջնությունը բանակայինների համար սկսվեց գլխավոր մարզչի փոփոխությունից։ Հեռացված Ագապովայի փոխարեն, գլխավոր մարզիչ նշանակվեց հոկեյիստ և հոկեյի մարզիչ Անատոլի Տարասովը։ Միջսեզոնի ժամանակ թիմը լքեցին Վլադիմիր Պոլիկարպովը, ով տեղափոխվեց ԳՍՎգ։ Պոլիկարպովը ԲԿՄԱ-յում անցկացրած 12 տարիների ընթացքում անցկացրել է 342 խաղ, որոնցում խփել է 76 գնդակ։ Իր կարիերան ավարտեց Յուրի Իստոմինը։ Մոսկովյան «Լոկոմոտիվ» ակումբից թիմ եկան հարձակվող Յուրի Չեսնոկովը։ ԲԿՄԱ-ն [[1975]] թվականի սեզոնում վատ ելույթ ունեցավ և զբաղեցրեց 13-րդ տեղը։ 1975 թվականին իր ֆուտբոլային կարիերան ավարտեցին Վլադիմիր Ֆեդոտովը, Վլադիմիր Պոլիկարպովը և Վլադիմիր Կապլիչնին<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=82&page=5|title=«Годы бесплодных усилий», стр. 5|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjW1aaV?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=82|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

Նոր մրցաշարի սկսվելով, նորից փոփոխվեց գլխավոր մարզիչը։ Թափուր, Տարասովի հեռացումից հետո, պաշտոնը զբաղեցրեց Ալեքսեի Մամիկինը։ Օլիմպիադա-76-ի հետ կապված ԽՍՀՄ-ի հավաքականի պատրաստություններում, 1976 թվականի սեզոնում, տեղի ունեցան երկու առաջնություն։ Երկու տեղերում էլ ԲԿՄԱ-ն զբաղեցրեց 7-րդ տեղը։ Առաջնության արդյուքում Վլադիմիր Աստապովսկին համարվեց ԽՍՀՄ-ի լավագույն ֆուտբոլիստ և դարպասապահ<ref name="Годы бесплодных усилий 2">{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=82&page=10|title=«Годы бесплодных усилий», стр. 10|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjWsVdO?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=82|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

1978 թվականի մրցաշարից առաջ թիմը լքեց հարձակվող Բորիս Կոպեյկին, ով տեղափոխվեց ԳՍՎԳ ակումբ։ Առաջնությունում թիմը ելույթ ունեցավ շատ վստահ, բայց արդյունքում զբաղեցրեց 6-րդ տեղը։ Մրցաշարի ավարտից հետո Բոբրովը հեռացվեց իր պաշտոնից, և նա այդ հանգամանքը շատ ծանր տարավ, արդյունքում 1979 թվականի ամռանը սրտի կաթվածից նա մահացավ<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=82&page=12|title=«Годы бесплодных усилий», стр. 12|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjXpQSl?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=82|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

1979 թվականի մրցաշարիվ առաջ ԲԿՄԱ-ի մարզչական շտաբը գլխավորեց Սերգեյ Շապոշնիկովը։ [[1979]] թվականի առաջնությունը ԲԿՄԱ-ն ավարտեց 8-րդ հորիզոնականով, խփելով ընդամենը 46 գնդակ։ Մրցաշարի ավարտից հետո Շապոշնիկովը հեռացվեց ակումբից, և նրա փոխարեն թիմը գլխավորեց Օլեգ Բազիլաևիչը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=82&page=13|title=«Годы бесплодных усилий», стр. 13|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjYjZRx?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=82|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

1980 թվականի մրցաշարում ԲԿՄԱ-ն զբաղեցրեց 5-րդ տեղը։ «Լավագույն 33» խաղացողների շարքում 3-րդ համարի տակ մտան երկու բանակայիններ՝ Ալեքսանդր Տարխանովը և Վասիլի Շվեցովը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=82&page=17|title=«Годы бесплодных усилий», стр. 17|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjZavWc?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=82|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

1983 թվականի մրցաշարում թիմը զբաղեցրեց 12-րդ տեղը։ Առաջնության ժամանակ ԲԿՄԱ-ն կրկին փոխեց իր մարզչին, այս անգամ Ալբերտ Շեստերնևի փոխարեն եկավ Սերգեյ Շապոշնիկովը, որին էլ մրցաշարի ավարտից հետո փոխարինեց Յուրի Մորոզովը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=82&page=18|title=«Годы бесплодных усилий», стр. 18|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjaREc6?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=82|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

1984 թվականի մրցաշարից առաջ, նոր մարզիչ Յուրի Մորոզովը թիմից հեռացրեց 13 խաղացողների։ Դրանց փոխարեն թիմը համալրվեց 14 ֆուտբոլիստներով, այդ թվում նաև եկան մոսկովյան ՄՖՇ-ից կիսապաշտպան Դմիտրի Կուզնեցովը և «Ալգա» Ֆրուզնեի պաշտպան Սերգեյ Ֆոկինը։ 1984 թվականի մրցաշարը եղավ ԲԿՄԱ-ի պատմության մեջ ամենասարսափելին։ Ամբողջ առաջնության ժամանակ թիմը հավաքեց 68 հնարավորից ընդամենը 19 միավոր, և արդյունքում զբաղեցրեց վերջին տեղը։ Առաջին անգամ, ԲԿՄԱ-ի ակումբային պատմության մեջ, բանակայինները դուրս մնացին առաջին լիգայից<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=83&page=1|title=«Вниз по лестнице, ведущей вверх», стр. 1|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjbP8XV?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=83|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

[[1985]] թվականի միջսեզոնում Յուրի Մորոզովը շարունակեց կազմի արմատական փոփոխությունները։ Նա թիմից հեռացրեց 28 խաղացողների, նրանց թվում նաև Նիկոլայ Բուլգակովին, Բորիս Կուզնեցովին, Վիկտոր Կոլյադկոյին, Ալեքսանդր Տարխանովին և Վալերի Գլուշնիկովին։ Միաժամանակ Մորոզովը բանակայինների կազմ ընդունեց 13 երիտասարդ ֆուտբոլիստների. կիսապաշտպան Վալդաս Իվանաուսկասին, հարձակվող Վալերիա Շմարովին, Վլադիմիր Տատարչուկին, և նաև մի քանի այլ խաղացողներ։ ԲԿՄԱ-ն առաջին լիգայի «Արևմտյան» գոտում զբաղեցրեց երրորդ տեղը և եզրափակիչ մասում, զբաղեցնելով երկրորդ տեղը, դուրս եկավ անցումային մրցաշար, որտեղ թիմը չկարողացավ պայքարել բարձր լիգայում տեղ զբաղեցնելու համար<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=83&page=2|title=«Вниз по лестнице, ведущей вверх», стр. 2|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjcNnnN?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=83|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref><ref>Журнал «Великие клубы». «ЦСКА ч. 1» № 12 (12) 2006 г., стр. 30</ref>:

1986 թվականի մրցաշարում ԲԿՄԱ-ն համեմատաբար ավելի լավ հանդես եկավ։ Առաջնության արդյունքում ակումբը առաջին տեղը կիսում էր վրացական «Գուրիա» ակումբին։ «Ոսկե խաղում», որը կայացավ [[Ուժգորոդ (քաղաք, Ուկրաինա)|Ուժգորոդում]], ԲԿՄԱ-ն հաղթեց 2:0 հաշվով<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=83&page=3|title=«Вниз по лестнице, ведущей вверх», стр. 3|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjdFbAI?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=83|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

1987 թվականի մրցաշարում, «Ժալգիրիսի» դեմ խաղում ծանր գանգնա-ուղեղային վնասվածք ստացավ ԲԿՄԱ-ի հարձակվող Սերգեյ Բերեզին։ Նա մի քանի ամիս մնաց կոմայի մեջ, մի տարի անց, ի շնորհիվ բժիշկների հրաշագործության, նա ապաքինվեց, բայց այնուամենայնիվ թիմի շարք վերադառնալ ֆուտբոլիստին այդպես էլ չհաջողվեց։ Առաջնությունում ԲԿՄԱ-ն անհաջող ելույթ ունեցավ, արդեն 29-րդ տուրում նրանք ընդամենը վեց անգամ էին հաղթանակ տարել։ 29-րդ տուրի խաղը ԲԿՄԱ-ն անցկացրեց լենինգրադյան «Զենիթի» հետ, խաղը ավարտեց 1։1 հաշվով։ Այդ ոչ ոքին բանակայինների համար դարձավ ճակատագրական, և թույլ չտվեց նրանց մնալ բարձրագույն լիգայում։ Մորոզովը թիմի գլխավոր մարզչի պաշտոնից հեռացվեց։ Նրա փոխարեն նշանակվեց Սերգեյ Շապոշնիկովը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=83&page=4|title=«Вниз по лестнице, ведущей вверх», стр. 4|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sje9amX?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=83|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>։

1990 թվականի միջմրցաշրջանում թիմը լքեցին հարձակվող Վալերի Պոպովիչը, ով տեղափոխվեց մոսկովյան «Սպարտակ», պաշտպան Դմիտրի Գրադիլենկոն, ով համալրեց լիվովյան ՍԲԱ-ի շարքերը, և նաև մի քանի այլ երիտասարդ ֆուտբոլիստներ։ ԲԿՄԱ-ն համալրեցին մի քանի ֆուտբոլիստներ, նրանց թվում նաև Անդրեյ Նովոսադովը և Ալեքսանդր Գուտեևը, կիսապաշտպան Յուրի Բավիկինը, հարձակվող Իլշատ Ֆայզուլինը, պաշտպաններ Ալեքսեյ Գուշինը և Միքայիլ Սինյևը։ Առաջնության առաջին շրջանում թիմի կազմ եկան Սերգեյ Կրուտովը և Վալերի Մասալիտինը, որոնք այստեղ եկան հոլանդական «Վիտես» ակումբից<ref name="ч 2 стр 1">Журнал «Великие клубы». «ЦСКА ч. 2» № 4 (16) 2007 г., стр. 1</ref>։ Կրուտովի և Մասալիտինիի տրանսֆերների դիմաց, բանակայինները «Վիտեսին» խոստացան Հոլանդիայում անցկացնել 12-օրյա խաղերի շարք և հոլանդացիներն էլ ԲԿՄԱ-ի համար պետք է գտնեին ուղիներ<ref name="ч 2 стр 1" />։ Մինչ Հոլանդիա մեկնելը, ԲԿՄԱ-ն [[ԱՄՆ]]-ում պետք է անցկացներ վեց կենտրոնական խաղեր<ref name="ч 2 стр 1" />։ Մրցաշրջանը թիմը սկսեց տնային ջախջախմամբ դոնեցկյան «Շախտյորի» դեմ, խաղը ավարտեց 4։0 հաշվով օգուտ բանակայինների<ref name="ч 2 стр 1" />։ Առաջին շրջանում ԲԿՄԱ-ն հավաքեց 24 հնարավորից 17 միավոր։ ԽՍՀՄ-ի գավաթում ԲԿՄԱ-ի գործերը նույնպես շատ հաջող անցան․ նախ նրանց հաղթեցին սարատովյան «Սոկոլին», իսկ այնուհետև առավելության հասան սնեպրոպետրովյան «Դնեպրի» և վոլգոգրադյան «Ռոտորի» նկատմամբ, բանակայինները անցան կիսաեզրափակիչ, որտեղ հանդիպեսցին կիևյան «Դինամոյին»։ Կիսաեզրափակիչի խաղը ավարտվեց 4։2 հաշվով հօգուտ կիևյանցիների։ Երկրորդ շրջանում «Վիտեսից» վերադարձան Մասալիտին և Կրուտովը։ Առաջնության երկրորդ շրջանում ԲԿՄԱ-ն հանդես եկավ կիսալավ, հաղթանակներին հաջորդեցին պարտությունները։ 1990 թվականի սեպտեմբերի 1-ին ԲԿՄԱ-ն 4։0 խոշոր հաշվով պարտվեց երևանյան «Արարատին», որը օգնեց կիևյան «Դինամոյին» շրջանցել բանակայիններին<ref name="ч 2 стр 1" />։ Այնուամենայնիվ հինգ օր հետո, «Ռոտորի» դեմ խաղում բանակայինները կարողացան վերականգնել իրենց առավելությունը, վոլգոգրադյան ակումբի դարպասին խփելով յոթ գնդակ, որոնցից հինգը խփեց հարձակվող Վալերի Մասալիտին, կրկնելով հենց այն ռեկորդը, որը վերաբերվում էր մի խաղացողի ով կարողացավ մի խաղում հինգ գոլ խփել<ref name="ч 2 стр 1" />։ Երկրորդ շրջանում անցկացվող կիևյան «Դինամոյի» դեմ խաղում ԲԿՄԱ-ն պարտվեց 1։4 հաշվով, այդ պարտությունը բանակայիններին թույլ չտվեց զբաղեցնել առաջին տեղը, 1990 թվականի մրցաշարում բանակայինները առաջնության աղյուսակում զբաղեցրին երկրորդ տեղը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=84&page=3|title=«Садырин и его „золотая“ дружина», стр. 3|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjf0K87?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=84|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>։

1991 թվականի միջմրցաշրջանում թիմը լքեցին հարձակվող Սերգեյ Դմիտրիևը, ով տեղափոխվեց իսպանական «Խերես» ակումբ, իսկ թիմ եկան մի շարք երիտասարդ ֆուտբոլիստներ, կիսապաշտպաններ Վասիլի Իվանովը և Դմիտրի Կարսակովը, և նաև հարձակվող Լիվ Մատվեևը։ Մրցաշրջանը ԲԿՄԱ-ի համար սկսվեց ԽՍՀՄ-ի գավաթի 1/4 կիսաեզրափակչի խաղով ընդդեմ մինսկյան «Դինամոյի», որը ավարտվեց 1։4 հաշվով հօգուտ բանակայինների։ ԽՍՀՄ-ի առաջնության առաջին տուրում, որը կայացավ [[1991]] թվականի [[մարտի 10]]-ին, բանակայինները ջախջախիչ 4։0 հաշվով հաղթեցին խարիկովսյան «Մետալիստ» ակումբին։ Առաջնության հաջորդ 5 տուրերում ԲԿՄԱ-ն տարավ հինգ հաղթանակ, 14-4 գնդակի տարբերությամբ։ ԽՍՀՄ-ի գավաթի կիսաեզրափակիչում ԲԿՄԱ-ն, 3։0 հաշվով, հաղթանակ տարավ մոսկովյան «Լոկոմոտիվի» նկատմամբ։ ԽՍՀՄ-ի գավաթի եզրափակիչում, որը տեղի ունեցավ 1991 թվականի հունիսի 23-ին, «Լուժնիկի» մեծ սպորտային մարզադաշտում, ԲԿՄԱ-ն խաղաց «Տորպեդոյի» դեմ։ Հանդիպման հաշիվը, 43-րդ րոպեին, բացեց «Տորպեդոյի» հարձակվող Յուրի Տիշկովը, 45-րդ րոպեին բանակայիններին հաջողվեց հավասարել հաշիվը, գոլը խփեց Իգոր Կորնեևը։ Ընդմիջումից հետո, 67-րդ րոպեին, Կորնեևը ձևակերպեց դուբլ և առաջ մղեց իր թիմին։ 75-րդ րոպեին Տիշկովը հավասարեցրեց հաշիվը։ Այնուամենայնիվ հինգ րոպե հետո բանակայինները նորից առաջ անցան հաշվում, Կորնեևը [[Իսպանիա]]յից նոր եկած Սերգեյ Դմիտրիևին գնդակը փոխանցեց, որն էլ, տորպեդովցևների տուգանային հրապարակում գնդակով պարզապես կրակեց դարպասին, իսկ գնդակի հետևից վազող Իլեգ Սերգեևը ավարտեց փոխանցումը և հաշիվը դարձրեց 3։2։ ԲԿՄԱ-ն հինգերորդ անգամ հաղթեց երկրի գավաթը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=84&page=5|title=«Садырин и его „золотая“ дружина», стр. 5|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjfr8fv?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=84|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>։ Հաջորդ օրը, 1991 թվականի հունիսի 24-ին, Լենինգրադյան մայրուղում, ավտոճանապարհային վթարի ենթարկվեց մոսկովյան ԲԿՄԱ-ի դարպասապահ Միքայիլ Երյեմին։ Հունիսի 30-ին 23 տարեկանում նա, տարբեր տեսակի վնասվածքների պատճառով, մահացավ։ Հուլիսի 2-ին նրան հողակավորեցին զելենոգրադյան գերեզմանատնում։ Հողակավորման ժամանակ, ԲԿՄԱ-ի ֆուտբոլիստները խոստացան ի հիշատակ Միքայիլի նրանք կհաղթեն երկրի առաջնությունը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=84&page=6|title=«Садырин и его „золотая“ дружина», стр. 6|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjgnh97?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=84|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>։ 1991 թվականի սեպտեմբերի 18-ին, Գավաթակիրների գավաթի խաղերի ժամանակ, ԲԿՄԱ-ն հանդիպեց իտալական «Ռոմայի» հետ։ Խաղը սկսվեց դաշտի տերերի սուր հարձակումներով, բայց այնուամենայնիվ բանակայինները այդպես էլ չթողեցին նրանց գրավել հյուրերի դարպասը, և այդպիսով առաջին խաղակեսը ավարտվեց զրոյական ոչ ոքի-ով։ Երկրորդ խաղակեսի ամենասկզբում, 46-րդ րոպեին, ԲԿՄԱ-ի պաշտպան Սերգեյ Ֆոկինը անհաջող խաղաց իր տուգանային հրապարակում և գնդակ ընդունեց իր թիմի դարպասը։ Հաշիվը հավասարեցնել բանակայինները կարողացան անել միայն խաղի 52-րդ րոպեին, Վլադիմիր Տատարչուկի ուժեղ հարվածից հետո գնդակը հանդիպեց Սերգեևին, ով էլ առանց տատանվելու այն ուղարկեց հռոմեացիների դարպասը։ 73-րդ րոպեին, օգտվելով բանակայինների պաշտպանների սխալներից, «Ռոմայի» հարձակվող Ռիցցիտելին ԲԿՄԱ-ի դարպասապահ Դմիտրի Խարինիմի դեմ դուրս եկավ մեկը-մեկի և նրան շրջանցելով գնդակը ուղարկեց դարպասը, վերջնակետ դնելով հանդիպմանը։ Պատասխան խաղը կայացավ 1991 թվականի հոկտեմբերի 2-ին [[Հռոմ]]ում։ Արդեն 13-րդ րոպեին բանակայինները առաջ անցան հաշվի մեջ, Միքայիլ Կոլեսնիկովի ճշգրիտ փոխանցումից հետո, մոսկովյան հարձակվող Դմիտրիևը գլխի հարվածով բացեց խաղի հաշիվը։ Մի փոքր անց, հյուրերի պաշտպան Ֆոկինը, անկյունային փոխանցումից հետո խփեց ևս մեկ գոլ, բայց մրցավար Ֆորշտինգերը այդ գոլը չեղյալ համարեց, նա նկատեց, որ Վալերի Մասսալիտինը հարվածից առաջ կանոները խախտել էր։ Արդյունքում, ԲԿՄԱ-ն, երկու հանդիպումների վերջնական հաշվով, չկարողացավ հասնել Գավաթակիրների գավաթի 1/8-րդ կիսաեզրափակիչ։ 1991 թվականի հոկտեմբերի 27-ին ԲԿՄԱ-ն 1։0 հաշվով հաղթեց մոսկովյան «Դինամոյին»<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=84&page=8|title=«Садырин и его „золотая“ дружина», стр. 8|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjheoff?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=84|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>։

1992 թվականի մրցաշրջանից առաջ թիմը լքեցին մի շարք փորձառու ֆուտբոլիստներ։ Նրանց թվում մտնում էին նաև Իգոր Կորնեևը, Դմիտրի Գալյամինը և Դմիտրի Կուզնեցովը, ով գնաց «[[Էսպանյոլ]]», Սերգեյ Դմիտրիևը, ով պայմանագիր ստորագրեց իսպանական «Խերես» ակումբի հետ, Վալերի Բրոշինը, ով տեղափոխվեց փարիզյան «Սլավիա» ակումբ, և նաև մի քանի այլ խաղացողներ։ Այդ կորուստները Սադիրինը լրացրեց թիմ հրավիրելով մի քանի երիտասարդ խաղացողների։ Արդյունքում ԲԿՄԱ-ն մրցաշրջանը սկսեց երիտասարդացված կազմով<ref name="ч 2 стр 9">Журнал «Великие клубы». «ЦСКА ч. 2» № 4 (16) 2007 г., стр. 9</ref><ref name="Кризис">{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=85&page=2|title=«Кризис», стр. 2|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjiYCKh?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=85|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

Գավաթում ԲԿՄԱ–ն հանդես եկավ շատ արդյունավետ։ Մրցաշարում, որը սկսվեց ինչպես ԽՍՀՄ-ի գավաթ, Միության փլուզումից հետո խաղերը անցկացվեցին [[ԱՊՀ]]-ի բարձր հովանավորությամբ։ Կիսաեզրափակիչում բանակայինները հաղթեցին տաջիկյան Դուշանբե «Պամիր» ակումբին, իսկ գավաթի եզրափակիչում բանակայինները պետք է դիմակայեին մոսկովյան «Սպարտակին»: Եզրափակիչը տեղի ունեցավ [[1992]] թվականի [[մայիսի 10]]-ին, «Լուշնիկեի» մարզադաշտում, որտեղ ներկա էին 42 000 հանդիսական։ Հանդիպման 20-րդ րոպեին Վլադիմիր Բեսչաստնիխը բացեց խաղի հաշիվը, այնուհետև հենց ինքն էլ 35-րդ րոպեին, ձևակերպելով դուբլ, կրկնապատկեց հաշիվը։ Առաջին խաղակեսի վերջում ԲԿՄԱ-ի ֆուտբոլիստները ստացան հաշիվը կրճատելու հնարավորություն, մրցավարի կողմից պենալտի նշանակելուց հետո, ԲԿՄԱ-ի դարպասապահը մոտեցավ գնդակին և, գնդակը դարպասից բարձր ուղարկելով, չկարողացավ գրավել իր կոլեգա Չերչեսովի դարպասը։ Խաղը ավարտվեց բանակայինների համար ցավալի 2:0 հաշվով, և գավաթը ընդմիշտ մնաց կարմրասպիտակների մոտ<ref name="Кризис 2">{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=85&page=3|title=«Кризис», стр. 3|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjjPFhD?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=85|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref><ref>Журнал «Великие клубы». «ЦСКА ч. 2» № 4 (16) 2007 г., стр. 10</ref>:

Մրցաշրջանի ավարտից հետո ակումբի գլխավոր մարզիչ Պավել Սադիրինը հեռացավ իր զբաղեցրած պաշտոնից, իսկ նրա փոխարեն ակումբը գլխավորեց Գեննադի Կոստիլևը, ով նաև եղել էր [[Ռուսաստանի ֆուտբոլի ազգային հավաքական|Ռուսաստանի հավաքականի]] գլխավոր մարզիչը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=85&page=1|title=«Кризис», стр. 1|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjkHCRe?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=85|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

[[1992]] թվականի սեպտեմբերին ԲԿՄԱ-ն սկսեց հանդես գալ նաև [[ՈՒԵՖԱ Չեմպիոնների Լիգա|Չեմպիոնների լգայում]]: Առաջին խաղը բանակայինները անցկացրին [[Իռլանդիա|իռլանդական]] «Վիկինգուրի» դեմ, առաջին խաղը ավարտվեց 1:0 հաշվով, իսկ արդեն երկրորդ՝ պատասխան խաղը վերջացավ հօգուտ մոսկովյանների 4:2 հաշվով<ref name="Кризис 2" />: Հաջորդ խաղում բանակայինները հանդիպեցին այդ ժամանակների չեմպիոնների լիգայի հաղթող՝ «[[Բարսելոնա ՖԱ|Բարսելոնային»]]: Առաջին խաղը տեղի ունեցավ [[1992]] թվականի [[հոկտեմբերի 21]]-ին, որտեղ ներկա էին 40 000 հանդիսական, իսկ խաղը ավարտվեց 1:1 հաշվով։ Բանակայինների մոտ առավել աչքի ընկնող էին Ալեքսանդր Գրիշինը, իսկ կատալոնացիների մոտ Չիկի Բեգիրիստայնը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=85&page=4|title=«Кризис», стр. 4|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjlDePK?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=85|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: Երկրորդ խաղը անցկացվեց [[1992]] թվականի [[նոյեմբերի 4]]-ին, «[[Բարսելոնա ՖԱ|Բարսայի»]] աշխարհահռչակ [[Կամպ Նոու]] մարզադաշտում, որտեղ ներկայացել էին 80 000 երկրպագուներ։ Արդեն հանդիպման 12-րդ րոպեին դաշտի տերերը բացեցին խաղի հաշիվը, այդտեղ հատկապես նշանավորվեց Միգել Նադալը, իսկ 31-րդ րոպեին Բեգիրիստայնը կրկնապատկեց խաղի հաշիվը։ Առաջին խաղակեսի վերջին մի քանի րոպեներին Եվգենի Բուշմանովին հաողվեց գրավել կատալոնական դարպասապահ Անդոնիո Սուբիսարետայի պաշտպանած դարպասը, և այդպիսով կրճատում է խաղի հաշիվը։ Ընդմիջումից հետո, 57-րդ րոպեին, Դենիս Մաշկարինը հավասարեցրեց հաշիվը։ Իսկ 4 րոպե անց արդեն Դմիտրի Կարսակովը, Իլշատ Ֆայզուլինի փոխանցումից հետո, ձևակերպեծ հանդիպման վերջնական հաշիվը՝ 2:3<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=85&page=5|title=«Кризис», стр. 5|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjmDFtC?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=85|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: Այս հաղթանակից հետո ԲԿՄԱ-ն անցավ խնբային փուլ։ Անտեսելով [[Բարսելոնա ՖԱ|Բարսելոնայի]] նկատմամբ տարած հաղթանակին, իր խմբում ԲԿՄԱ-ն զբաղեցրեց ամենավերջին տեղը և այդպիսով էլ ավարտեց իր ելույթները եվրոգավաթներում<ref name="Кризис 3">{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=85&page=11|title=«Кризис», стр. 11|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjnHs3U?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=85|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

[[1994]] թվականի մրցաշրջանի սկզբում, ակումբի կազմում տեղի ունեցան հետևյալ փոփոխությունները. ԲԿՄԱ-ի հարձակվող Վալերի Մասալիտինը տեղափոխվեց մոսկովյան «Սպարտակ», Դմիտրի Կարսակովը իր կարիերան շարունակեց «Տորպեդոյում», պրահյան «Սլավիա» էլ վերադարձավ Վլադիմիր Տատարչուկը, իսկ ամռանը թիմ եկավ երիտասարդ խաղացող Սերգեյ Սեմակը։ Առաջնության մեկնարկը մի փոքր վատ սկսվեց, արդեն յոթերորդ տուրից հետո, թիմը ընդամենը վեց միավորով զբաղեցրեց մրցաշարային աղյուսակի տասերորդ հորիզոնականը, իսկ առաջին շրջանի վերջում բանակայինները խփել էին ընդամենը յոթ գնդակ, և շուտով ԲԿՄԱ-ի գլխավոր մարզիչ Կոպեյկին բռնեց նախկին մարզիչների ուղին և նույնպես պաշտոնից հեռացվեց։ Նրան փոխարինելու եկավ Ալեքսանդր Տարխանովը, բայց այնուամենայնիվ, չնկատելով մարզչի փոփոխությունը, բանակայինները առաջնությունում զբաղեցրին միայն 10-րդ հորիզոնականը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=85&page=14|title=«Кризис», стр. 14|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjoFKA8?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=85|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

Գավաթում թիմի գործերը ավելի լավ դասավորվեցին, ինչպես և նախորդ մրցաշրջանում, թիմին հաջողվեց հասնել մինչև եզրափակիչ, որտեղ բանակայինները պետք է հաղթեին այդ ժամանակվա չեմպիոն մոսկովյան «Սպարտակին»: Հիմնական և ավելացված ժամանակահատվածների վերջնական արդյունքը գրանցեց ոչ-ոքի 2:2 հաշիվը, իսկ տասնմեկ մետրանոց հարվածաշարում ավելի հաջողակ գտնվեցին կարմրասպիտակները 2:4<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=85&page=15|title=«Кризис», стр. 15|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjpQzcv?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=85|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

Հաջորդ մրցաշրջանի ժամանակ Տարխանովը շարունակեց բարեփոխումներ կատարել թիմում, հրաժարվելով մի քնաի խաղացողների ծառայություններից. Բրոշին և Բիստրովը տեղափոխվեցին պետերբուրգյան «[[Զենիթ (ֆուտբոլային ակումբ, Սանկտ Պետերբուրգ)|Զենիթ»]], Իվանովը մեկնեց խաղալու «Մակկագիում» (Հերցլիյա), Սեմյենովը, Գրիշինը, Կոլոտեվկին տեղափոխվեցին մայրաքաղաքային «Դինամո», իսկ Սինյևը և Դեմչենկոն գնացին խաղալու Եվրոպայում. առաջինը գնաց ամստերդամյան «[[Այաքս (ֆուտբոլային ակումբ, Ամստերդամ)|Այաքս»]], իսկ երկրորդը Իսպանիա։ Նրանց փոխարինելու եկան նոր ֆուտբոլիստների սերունդ, որոնցից առավել աչքի ընկան երեք խաղացողներ, նրանք կառուցեցին թիմի կմախքը խաղադաշտի կենտրոնում. Սերգեյ Սեմակը, Դմիտրի Խոխլովը և Վլադիսլավ Ռադիմովը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=86|title=«Относительная стабильность», стр. 1|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjqLS6e?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=86|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: Թիմի պաշտպանությում կանգնեցին թիմի ավագ Բուշմանվը, Վալերի Մինկոն, Մամչուրը, Մաշկարինը և Գրադիլենկոն։ Մրցաշրջանի սկզբում առաջին դարպասապահը եղավ Անդրեյ Նովոսադովը, իսկ երկրորդ շրջանում՝ Պլոտնիկովը։ Հարձակվողները եղան Լեբեդը և Ֆայզուլինը։ Արդյունքում թիմը, ի շնորհիվ երիտասարդ խաղացողների հիասքանչ խաղով, կարողացան համեմատաբար ավելի լավ հանդես գալ։ ԲԿՄԱ-ն մրցաշրջանը ավարտեց [[1995]] թվականին, վեցերորդ տեղով։ Բանակային ակումբի երիտասարդ ֆուտբոլիստները ակտիվորեն մասնակցեցին նաև երկրի հավաքականի խաղերին, իսկ Սեմակը, Ռադիմովը և Խոխլովը խաղացին և երիտասարդ և հիմնական հավաքականներում։ Երիտասարդ հավաքականում նույնպես խաղացին Մաշկարինը, Լեբեդը, Ֆայզուլինը և Գերասիմովը։ Իսկ հիմնական հավաքականում Եվրոպայի առաջնության ընտրական խաղերին մեկական խաղ անցկացրին միայն Լեբեդը և Ռադիմովը։ Իսկ վերջինն էլ Բուշմանովայի հետ միասին տարվա արդյունքում մտան «լավագույն 33» խաղացողների ցանկում<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=86&page=2|title=«Относительная стабильность», стр. 2|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjrHtYS?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=86|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

1996 թվականին խաղացողների փոփոխությունները չավարտվեցին։ Թիմում հայտնվեցին դարպասապահ Տյապուշկինը, հարձակվող Մովսիսյանը և պաշտպան Իվանովը։ Ամռանը ԲԿՄԱ-յում հայտնվեցին առաջին լեգիոներականները, հեռու արտասահմանից, երկու բրազիլացիներ. պաշտպան Լեոնարդո Սամարոնին ու հարձակվողական ոճի կիսապաշտպան Լեոնիդասը, և նաև լիտվացի հարձակվող [[Էդգարաս Յանկաուսկաս]]ը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=86&page=3|title=«Относительная стабильность», стр. 3|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjsAB5s?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=86|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: Այդպիսով արդյունքում, բարձրացավ թիմի խաղամակարդակը և 25-րդ տուրից սկսած թիմը տարավ յոթնակի հաղթանակների սերիա, կարողանալով հաղթահարել «ԿԱՄԱԶ»-ի, մոսկովյան «Դինամոյի», «Տորպեդոյի», «Ռոստովի», «Զենիթի», «Ժեմչուժինայի» և «Ալանիայի» դիմադրությունները։ Երրորդ տուրում, մինչև եզրափակչին հասնելը ԲԿՄԱ-ն զբաղեցնում էր երրորդ տեղը, բայց այնուամենայնիվ եզրափակիչը բանակայինները ամբողջությամբ տապալեցին, սկզբում հաղթանակը զիջեց «Բալտիկային» 1:2, իսկ հետո մոսկովյան Սելյատինոյան, որտեղ հենց նրանք էին դաշտի տերերը և գլխավոր ֆավորիտները, և նովոսիրիսկյան «Չերնոմորեցին» 1:3 հաշվով։ Նրանց ուժերը չբավարարեցին հաղթել նաև վերջին տուրում, որտեղ իրանց մրցակիցն էր մայրաքաղաքային «Լոկոմոտիվը»։ Արդյունքում թիմը զբաղեցրեց հինգերորդ հորիզոնականը։ Թույլ վերջաբանի պատճառով «հզոր ԲԿՄԱ»-ն խզեց Տարխանովի հետ ունեցած պայմանագիրը։ Դրանից հետո, բանակայինները կարողացան կրկնել իրենց լավագույն արդյունքը Ռուսական առաջնությունում։ «Լավագույն 33» խաղացողների ցուցակում մտան Բուշմանովը, Մինկոն և Խոխլովը, իսկ Տյապուշկինը, 14 խաղ խաղալով մնաց զրոյի վրա, իր նոր ակումբային հաջողությունը դրեց այդ առաջնությունում։ Ինչ վերաբերվում է գավաթին, ապա այնտեղ բանակայինները 1/4 կիսաեզրափակչի ժամանակ չկարողացան կոտրել «Ռոտորի» դիմադրությունը և պարտվեցին 0։2 հաշվով, այդպիսով էլ դուրս մնացին հետագա պայքարից<ref name="Относительная стабильность">{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=86&page=5|title=«Относительная стабильность», стр. 5|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjt1HJq?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=86|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>։

Օգոստոսին ԲԿՄԱ-ն սկսեց պայքարել [[ՈՒԵՖԱ Եվրոպայի Լիգա|ՈՒԵՖԱ-ի գավաթի]] համար։ Նախընտրական փուլում երկու անգամ հաղթեց [[Իսլանդիա|իսլանդական]] «Ակարնեսին» (2:0, 4:1), բայց հետո բանակայինները դուրս եկան «Ֆեյնուրդի» դեմ խաղալու։ Մոսկվայում բանակայինները իսլանդներին զիջեցին մինիմալ հաշվով, իսկ պատասխան խաղում խաղացին խաղաղ ոչ-ոքի 1։1<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=86&page=6|title=«Относительная стабильность», стр. 6|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjttvk7?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=86|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>։

Միջմրցաշրջանում վերջնականորեն բռնկվեց կռիվ ֆուտբոլային ակումբի ղեկավարության և ԲԿՄԱ սպորտային հասարակության միջև։ Արդյունքում թիմը բաժանվեց երկու մասի․ առաջինը գլխավորեց Տարխանովը, իսկ երկրորդը Պավել Սադիրինը, ով էլ նշանակվեց ԲԿՄԱ սպորտային հասարակության ղեկավար<ref name="Развал и возрождение">{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=87|title=«Развал и возрождение», стр. 1|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjupyUe?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=87|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>։

Տարխանովը կարողացավ իրենով անել ԲԿՄԱ-ի հիմնական կազմը, իսկ Սադիրինը ստիպված էր իր թիմը կազմել երկրորդական և երիտասարդական ֆուտբոլիստներով։ Միջմրցաշրջանի ժամանակ Տարխանովը համաձայնեց գլխավորել մոսկովյան «Տորպեդոյին» և իր հետ այնտեղ տարավ Մաշկարինին, Գաշկինին, Բուշմանովին, Սամարոնին, Լեոնիդասին, Յանկաուսկասային, Մինկոյին և Խոխլովին<ref name="Развал и возрождение" />։ Բայց արդյունքում Մինկոն միևնույն է մնաց ԲԿՄԱ-յում։ Այդ կորուստներով թիմը չբավարարվեց․ այստեղից [[Ավստրիա]] մեկնեց Իվանովը, Տյապուշկինը պայմանագիր կնքեց մոսկովյան «Դինամոյի» հետ, Լեբեդը տեղափոխվեց պետերբուրգյան «Զենիթ», Պեստրյակովը գնաց ռոստովյան «Ռոստելմաշ»։ Իսկ համալրումները տևեցին երկար և ոչ այդքան հզոր․ Սիդելնիկովը «Իլվա Չունմայից», Լոբժանիձեն «Դինամոյից», Բոկովը, Կուլիկը և Խոմուհան «Զենիթից», [[Իսպանիա]]յից վերադարձավ Շուստիկովը, մայրաքաղաքային «Դինամոյից» եկավ Ալեքսանդր Գրիշինը, իսկ «Տորպեդոյից» Նիկոլաևը։ Նորեկների մեծամասնությունը թիմում հայտնվեցին միայն առաջին խաղերից հետո, և այդպիսով էլ թիմը սկսեց իր հիմնական տակտիկան և խաղերը խաղալ միայն առաջնությունից հետո։ Յակովենկոն, Լոբժանիձեն և Սիդելնիկովը շուտով հեռացան ակումբից, առաջին շրջանից հետո Իսրայել կրկին մեկնեց Ուլյանովը, թիմից հեռացան նաև Նիկոլաևը և Շուտովը, սարատովյան «Սոկոլ» գնաց Ցապլինը, [[Նիդերլանդներ|հոլանդական]] «Այաքս» տեղափոխվեց Դեմչենկոն<ref name="Развал и возрождение" />։ Իսկ դեկտեմբերին մահացավ պաշտպան Սերգեյ Մամչուրը<ref>{{cite web|url=http://www.rusteam.permian.ru/players/mamchur.html|title=Сергей Мамчур|publisher=Rusteam.permian.ru|date=1991-08-27|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjvhOjv?url=http://www.rusteam.permian.ru/players/mamchur.html|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>։

Ամառային միջմրցաշրջանի ժամանակ ԲԿՄԱ տեղափոխվեց դարպասապահ Կուտեպովը, թիմ վերադարձան Գայսումովը, Կուզնեցով, Կարսակովը, Պետրոսյանցը։ Առաջին շրջանից հետո թիմը զբաղեցրեց աղյուսակի 13-րդ հորիզոնականը և մոտ էր լիգայից դուրս մնալուց։ Բայց, վերջին հինգ խաղերից հավաքելով 11 միավոր, բանակայինները կարողացան հաստատվել 12-րդ տեղում։ Թիմի լավագույն ռմբարկուն 9 գոլով դարձավ Վլադիմիր Կուլիկը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=87&page=2|title=«Развал и возрождение», стр. 2|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjx72k9?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=87|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

1988 թվականի միջմրցաշրջանում թիմի կազմը ենթարկվեց ահռելի փոփոխությունների, թիմ տեղափոխվեցին յոթ նոր խաղացողներ, որոնց թվում մտնում էին Օլեգ Կորնուխովը, Եվգենի Վարլամովը, Դմիտրի Սեննիկովը և Սերգեյ Ֆիլիպպենկովը, իսկ դրան հակառակ թիմը լքեցին մի ամբողջ ֆուտբոլիստների խումբ, որոնց թվում մտնում էին Ալեքսեյ Գերասիմովը, Իգոր Սեմշովը, Սերգեյ Արմիշևը, Դմիտրի Կարսակովը և Անդրեյ Մովսիսյանը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=87&page=4|title=«Развал и возрождение», стр. 4|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjxzVj4?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=87|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: Առաջնությունը ԲԿՄԱ-ի ֆուտբոլիստները փոքր-ինչ թույլ մեկնարկեցին, այդպիսով առաջին շրջանի վերջում թիմը զբաղեցրեց 14-րդ տեղը, հավաքելով ընդամենը 14 միավոր։ Բանակայինները գլխավոր մարզիչ Պավել Սադիրինը հեռացվեց իր զբաղեցրած պաշտոնից, իսկ նրան փոխարինելու եկավ Օլեգ Դոլմատովը։ Ակումբի բարձրագույն ղեկավարությունը նույնպես ենթարկվեց փոփոխությունների, հուլիսին ակումբի գլխավոր տնօրենի պաշտոնը զբաղեցրեց չեչենյան բիզնեսմեն Շախրուդի Դադախանովը, իսկ արդեն օգոստոսին նա դարձավ ՊՖԱ ԲԿՄԱ-ի նախագահ<ref>{{cite web|url=http://www.kp.ru/daily/22500.5/7880/|title=$ 25 000 000 на борьбу со «Спартаком»|publisher=Kp.ru|date=2001-02-26|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sjytLSk?url=http://www.kp.ru/daily/22500.5/7880/|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: Ամառային ընդմիջումից հետո կայացած առաջին խաղում թիմը խաղաց ընդդեմ նովորոսիյան «Չերնոմորեցի» դեմ, այդ խաղում բանակայինները կարողացան ջախջախել նրանց 4:1 հաշվով, որից երկու օր անց թիմը մեծ թափք առավ, տանելով յոթ չոր հանդիպում, և ունենալով 18:0 գնդակների տարբերություն<ref>Журнал «Великие клубы». «ЦСКА ч. 2» № 4 (16) 2007 г., стр. 14</ref>, եզրափակիչ խաղից հինգ հանդիպում առաջ արդեն ԲԿՄԱ-ն դուրս եկավ մրցաշարային աղյուսակի երկրորդ տեղը։ [[1998]] թվականի [[սեպտեմբերի 26]]-ին բանակայինները հանդիպեցին մրցաշրջանի առաջատար մոսկովյան «Սպարտակին»: Գործող չեմպիոնը ջախջախվեց խոշոր 4:1 հաշվով։ Այդ մրցաշրջանում ԲԿՄԱ-ն զբաղեցրեց երկրորդ տեղը, 3 միավորով հետ մնալով առաջին տեղում գտնվող «Սպարտակից»: Երկրորդ շրջանում բանակայինները հաղթեցին 15 խաղից 14-ում, որից վեցում տանելով խոշոր հաղթանակ։ 1998 թվականի մրցաշրջանում թիմը, 12 խաղ անընդմեջ հաղթելով, սահմանեց նոր ռեկորդ<ref>Журнал «Великие клубы». «ЦСКА ч. 2» № 4 (16) 2007 г., стр. 15</ref>: Մրցաշրջանի արդյունքում «լավագույն 33» խաղացողների ցանկում մտան միանգամից ԲԿՄԱ-ի ութ խաղացող. Սեմակը, Վարլամովը, Բոկովը, Մինկոն, Խոմուխան, Կուլիկը, Կորնախովը և Նովոսադովը<ref name="Развал и возрождение 2">{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=87&page=9|title=«Развал и возрождение», стр. 9|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sk2yWUV?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=87|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: Ռուսաստանի 1997-1998 թվականների Գավաթի 1/4 եզրափակչում բանակաինները հանդիպեցին վոլգոգրադյան «Ռոտորին», որին չկարողացան հաղթել և զիջեցին 3:5 հաշվով։ Ռուսաստանի 1998-1999 թվականների Գավաթի աշնանային փուլում թիմը, հաղթեց «Ամուրին» 2:0 և «Տոմին» 2:1 հաշվով, այդպիսով անցավ 1/4-րդ եզրափակիչ<ref name="Развал и возрождение 2" />:

1999 թվականի մրցաշրջանից առաջ թիմի կազմում տեղի ունեցան չնչին փոփոխություններ, թիմը լքեցին այնպիսի խաղացողներ, ովքեր չունեին հատուկ տեղ մեկնարկային կազմում, իսկ նրանց տեղերը զբաղեցրին երիտասարդ ֆուտբոլիստները, ովքեր այստեղ եկան Ռուսաստանի ավելի ցածր դիվիզիաններից<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=87&page=10|title=«Развал и возрождение», стр. 10|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sk3tgNz?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=87|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: Առաջին շրջանի վերջում բանակայինները զբաղեցրին երրորդ տեղը, առաջատար մոսկովյան «Սպարտակից» հետ մնալով 5 միավորով, առաջնության վերջում դրությունը չփոխվեց և ԲԿՄԱ-ն սկսեց պայքարել բրոնզե մեդալի համար։ Ռուսաստանի 1998/1999 թվականների Գավաթում, թիմը եզրափակիչում, նվազագույն հաշվով, զիջեց պետերբուրգյան «Զինիթին»: [[ՈՒԵՖԱ Չեմպիոնների Լիգա|Չեմպիոնների լիգայի]] որակավորման երկրորդ ռաունդում, ԲԿՄԱ-ն հանդիպեց նորվեգյան «Մոլդե» ակումբին։ Տնային խաղում մոսկովյան ակումբը կարողացավ տանել վստահ հաղթանակ 2:0 հաշվով, գոլերը խփեցին Շիշկինը և Խոմուխան, բայց այնուամենայնիվ պատասխան խաղում բանակայինները տարան 4:0 հաշվով նվաստացուցիչ պարտություն<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=87&page=11|title=«Развал и возрождение», стр. 11|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sk51PzI?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=87|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref><ref>Журнал «Великие клубы». «ЦСКА ч. 2» № 4 (16) 2007 г., стр. 19</ref>:

2000 թվականի մրցաշարում թիմում տեղի ունեցան ֆուտբոլիստների մասսայական ռոտացիա, թիմ եկան միանգամից 9 ֆուտբոլիստներ, որոնց մեջ մտան նաև Յուրի Օկրոշիձեն և Ռուստեմ Բուլատովը։ Առաջնության սկիզբը ԲԿՄԱ-ն ամբողջությամբ ձախողեց, երկրի առաջնության շրջանակներում առաջին գոլը խփվեց միայն յոթերորդ տուրում։ Տասերորդ տուրից հետո Օլեգ Դոլմատովը տվեց իր հրաժարականը, իսկ նրան փոխարինեց Պավել Սադիրինը։ Գլխավոր մարզչի փոփոխությունը թիմին օգնեց կարգավորել իր դիրքը մրցաշարային աղյուսակում, և արդյունքում ԲԿՄԱ-ն զբաղեցրեց ութերորդ տեղը։ 1999-2000 թվականների Ռուսաստանի Գավաթում թիմի գործերը ավելի լավ դասավորվեցին, 1/4 եզրափակչի խաղում բանակայինները կարողացան պենալտիներով հաղթել «Անժիին» (5:3)<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=87&page=13|title=«Развал и возрождение», стр. 13|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sk5ydX5?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=87|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>, այնուհետև, կիսաեզրափակչում, շրջանցեցին մոսկովյան «Սպարտակին» 3:1 հաշվով։ Եզրափակչում բանակային ակումբը հանդիպեց մոսկովյան «Լոկոմոտիվին», արդեն դեբյուտային խաղում, 12-րդ րոպեին, վերջին հույսի խախտման համար խաղադաշտից հեռացվեց ԲԿՄԱ-ի պաշտպան Մաքսիմ Բոկովը, բայց անտեսելով դա բանակայիններին հաջողվեց բացել խաղի հաշիվը, իսկ գոլի հեղինակ դարձավ Սերգեյ Սեմակը, առաջին խաղակեսի ավարտին արդեն Եվսեևը հավասարեցնում է հանդիպման հաշիվը։ 66-րդ րոպեին 2-րդ դեղին քարտը ստացավ Լոսիկովը։ Ավելացված ժամանակահատվածում Բուլիկինը մեկը ընդդեմ մեկի դուրս գալով ԲԿՄԱ-ի դարպասապահ Օկրոշիձեի դեմ, ուժեղ հարվածով գնդակը ուղարկեց դարպասային ցանցի մեջ, իսկ արդեն 113-րդ րոպեին Ցիմբալարյայի հարվածից հետո հանդիպման հաշիվը դարձավ 3:1, անտեսելով հանդիպման ընթացքը, ԲԿՄԱ-ի ֆուտբոլիստները կարողացան խփել հերոսական գնդակը, վերջին 120-րդ րոպեին «Լոկոմոտիվի» դարպասը գրավեց Օլեգ Կորնաուխովը<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=87&page=14|title=«Развал и возрождение», стр. 14|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64soh6o7m?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=87|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: 2000-01 թվականների ՈՒԵՖԱ-ի գավաթում ԲԿՄԱ-ն երկու հանդիպումների արդյունքում դուրս մնաց հետագա պայքարից, խաղալով [[դանիա]]կան «Վիբորգի» դեմ (0:0, 1:0)<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=87&page=16|title=«Развал и возрождение», стр. 16|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sohyhU8?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=87|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

2001 թվականի փետրվարի 21-ին բանակային ակումբի սեփականտերը փոխվեց։ Ակումբի նոր բաժնետերը դարձավ «[[АВО-Капитал]]» ընկերությունը - 51 % բաժնետոմսերով<ref>Журнал «Великие клубы». «ЦСКА ч. 2» № 4 (16) 2007 г., стр. 20</ref><ref name="Гинер играет по-крупному">{{cite web|url=http://www.sport-express.ru/art.shtml?43047|title=Гинер играет по-крупному|publisher=Sport-express.ru|date=2001-11-23|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64soiv9iK?url=http://www.sport-express.ru/newspaper/2001-11-23/2_4/|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>, ՌԴ նահանգային նախարարությունը և [[Blue Castle Enterprises Limited]] անգլիական բրենդը, իսկ ակումբի նախագահ դարձավ [[Ռուսաստան|ռուսական]] գործարար Եվգենի Լեննորովիչ Գիները<ref name="Гинер играет по-крупному" />: Այդ ժամանակաշրջանում թիմը լքեցին մի շարք ֆուտբոլիստներ, որոնք նախորդ մրցաշարում հանդիսանում էին հիմնական խաղացողներ. Խոմուհան, Բիչկովը, Օկրոշիձեն և Շիշկինը։ Մինչև տրանսֆերային պատուհանի փակվելը, ակումբի նոր ղեկավարությանը հաջողվեց թիմը համալրել երեք ֆուտբոլիստներով<ref name="Гинер играет по-крупному" />. սկզբից նովորոսյան «Չերնոմեց» ակումբից գնեցին Դենիս Պոպովին, այնուհետև [[Մերձդնեստրի Մոլդովական Հանրապետություն|մերձմոլդովական]] «Շերիֆ» ակումբից այստեղ տեղափոխվեց դարպասապահ Սերգեյ Պերխունը, իսկ երրորդ նորեկը դարձավ կիսապաշտպան Յուրիս Լայզանը, որն էլ այստեղ եկավ ռիգյան «Սկոնտո» ակումբից։ Առաջին երկու տուրերում ԲԿՄԱ-ն երկու պարտություն կրեց, սկզբում «Չերնոմոցեմի» դեմ հյուրընկալվելիս (2:0), իսկ այնուհետև «[[Կռիլյա Սովետով]]ի» դեմ տնային խաղում (3:0)։ Երրորդ տուրում ԲԿՄԱ-ն հանդիպեց մոսկովյան «Սպարտակին», որտեղ գրանցվեց 1:0 հաշիվ հօգուտ «Սպարտակի», բայց այդ խաղը մտավ ռուսական ֆուտբոլի պատմության մեջ մեկ այլ պատճառով։ Դերբից մի քանի ժամ առաջ տեղի ունեցավ թիմերի երկրպագուների միջև մասսայական բախում։ Խաղի հենց սկզբում բանակայինների տրիբունաներից նետվեցին ծխային ռումբեր, և խաղադաշտը ամբողջովին ծածկվեց ծխով<ref>Журнал «Великие клубы». «ЦСКА ч. 2» № 4 (16) 2007 г., стр. 21</ref>, ոստիկանների վրա նետվեցին պլաստիկ շշեր, որոշ ժամանակ անց սպարտակյան թիմի երկրպագուների հատվածում բախվեցին մինյանց կարմրասպիտակների և սպարտակյան թիմի երկրպագուները, այդ ծեծկռտուքը շարունակվեց ամբողջ խաղի ընթացքում։ ԳՈՒՎԴ-ի տվյալներով, խաղի ժամանակ պատռվել է 1436 աթոռ, 660 մարդ ձերբակալվել է, իսկ 27-ը գոսպիտալացվել է։ Անտեսելով անհաջող մեկնարկը, առաջին շրջանը բանակայինները ավարտեցին հինգերորդ տեղով, հավաքելով 25 միավոր։ Ամառային տրանսֆերային շրջանում բանակայինները իրենց թիմը համալրեցին տասնմեկ ֆուտբոլիստներով, նրանց միջև եղել էին. Ալեկսեյ Բերեզուցկին, Իգոր Սերգեևիչը, Անդրեյ Սոլոմատինը, Էլվեր Ռահիմիչը, Պրեդրագ Ռանջելովիչը, Վենիամին Մանդրիկին, Ռոման Մոնարևը, Վլադիմիր Կուզմիչևը, Ալեկսանդր Բերկետովը և Սպարտակ Գոգնիևը<ref>Журнал «Великие клубы». «ЦСКА ч. 2» № 4 (16) 2007 г., стр. 22</ref>:

Երկրորդ շրջանում թմին ուղեկցեց հերթական անհաջողությունների շարքը։ Օգոստոսի 18-ին բանակայինների թիմը հյուրընկալվեց մախաչկալիսյան «Անժիին», որտեղ միմյանց բախվեցին հակառակորդ թիմի հարձակվող Բուդուն Բուդունովը և Սերգեյ Պերխունը, իսկ այդ բախումը Սերգեյի համար եկավ լուրջ գլխի վնասվածք։ Սկզբում վնասվածքը թվաց միջին ծանրության և Սերգեյի մոտ ամբողջ խաղի ժամանակ գիտակցությունը տեղն էր։ Բայց հետո, օդանավակայարանի ճանապարհին, նա ընկավ կոմայի մեջ, այդպիսով կլինիկական մահ տարավ։ Հակառակ բժիշկների բոլոր ջանքերին՝ օգոստոսի 28-ի առավոտյան ժամը 5-ին նա մահացավ<ref>{{cite web|url=http://news.sport-express.ru/online/ntext/1/nl019578.html|title=Сергей Перхун умер|publisher=News.sport-express.ru|date=2001-08-28|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sozujv1?url=http://news.sport-express.ru/2001-08-28/19578|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: Հետագայում պարզ դարձավ նաև Պավել Սադիրինը մահացու հիվանդության մասին։ 2001 թվականի առաջնության վերջին տուրերի ժամանակ նրա փոխարեն թիմը գլխավորեց Ալեքսանդր Կուզնեցովը։ Դեկտեմբերի 1-ին մահացավ նաև Սադիրինը<ref name="ч 2 стр 23">Журнал «Великие клубы». «ЦСКА ч. 2» № 4 (16) 2007 г., стр. 23</ref>: Արդյունքում թիմը սեզոնը ավարտեց միայն յոթերորդ տեղով, հավաքելով 47 միավոր։

Առաջին շրաջին հետո թիմը զբաղեցրեց 2-րդ հորիզոնականը, հետ մնալով առաջնության առաջատար, մոսկովյան «Լոկոմոտիվ»-ից, 3 միավոր, և դրա հետ մեկտեղ բանակայինները բաց էին թողել երկու խաղ (բանակայինների 12-րդ տուրի խաղը տեղափոխվել էր օգոստոս, իսկ «Լոկոմոտիվ»-ը արդեն խաղացել էր 25-րդ տուրը<ref>{{cite web|url=http://football.kulichki.net/russia2002/15/index.htm|title=Чемпионат России, 15 тур|publisher=Football.kulichki.net|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sp2hWiW?url=http://football.kulichki.net/russia2002/15/index.htm|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref> մայիսի 12-ին)։ 2002 թվականին ԲԿՄԱ-ն Ռուսաստանի Գավաթի եզրափակչում հանդիպեց սանկտ-պետերբուրգյան «Զենիթ»-ին, խաղի առաջին գոլը խփեց Անդրեյ Սոլոմատին հանդիպման 27-րդ րոպեին, իսկ 52-րդ րոպեին Իգոր Յանովսկին սահմանեց խաղի վերջնական հաշիվը՝ 2:0<ref>{{cite web|url=http://news.sport-express.ru/online/ntext/3/nl033238.html|title=ЦСКА — обладатель Кубка России|publisher=News.sport-express.ru|date=2002-05-12|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sp3qKc2?url=http://news.sport-express.ru/2002-05-12/33238|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: Դա եղավ ակումբի նորագույն պատմության մեջ առաջին տիտղոսը։ 2002 թվականի աշնանը ակումբը սկսեց հանդես գալ նաև ՈՒԵՖԱ-ի Գավաթում, բայց առաջին իսկ տուրում չկարողացավ կոտրել իտալական «Պարմայի» պատնեշը։ Առաջնության ավարտին արդեն բանակայինները հավաքել էին մոսկովյան «Լոկոմոտիվ»-ի հետ հավասար միավորներ, միայն ի շնորհիվ լրացուցիչ տվյալների նրանից առաջ է անցել. հաղթանակների թիվը - 21 ընդդեմ 19-ի; խփած և բաց թողած գոլերի թիվը - 34-ը ընդդեմ 32-ի; խփած գնդակների քանակը - 60-ը ընդդեմ 46-ի<ref>{{cite web|url=http://football.kulichki.net/russia2002/30/index.htm|title=Чемпионат России — 2002, 30 тур|publisher=Football.kulichki.net|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sp6mS96?url=http://football.kulichki.net/russia2002/30/index.htm|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: Ավելին, այդ ժամանակներում ֆուտբոլային համակարգի մեջ դրվեց «ոսկե խաղ» կոչվածը, որի տեղի ունեցավ նոյեմբերի 21-ին «Դինամոյի» մարզադաշտում։ Արդեն խաղի 7-րդ րոպեին «Լոկոմոտիվ»-ի կիսապաշտպան Դմիտրի Լոսկովը խփեց հանդիպման միակ գոլը։ Այդպիսի տվյալներով, 2002 թվականի սեզոնում ԲԿՄԱ-ն նվաճեց միայն արծաթ։ Այդ սեզոնի լավագույն ռմբարկուներ դարձան Ռոլան Գուսևը և Դմիտրի Կիրիչենկոն<ref>{{cite web|url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=89&page=8|title=«Абсолютный чемпион», стр. 8|publisher=Pfc-cska.com|date=|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sp7jtD6?url=http://www.pfc-cska.com/club/history/?id=89|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>:

Ձմեռային միջմրցաշրջանի ժամանակ թիմ տեղափոխվեց կիսապաշտպան Իրժի Յարոշիկը։ 2003 թվականի առաջնության առաջին շրջանը թիմը ավարտեց, զբաղեցնելով առաջին հորիզոնականը, 6 միավորով առաջ անցնելով իր ամենամոտ հետևող՝ մոսկովյան «Սատուրն»-ից<ref>{{cite web|url=http://football.kulichki.net/russia2003/15/index.htm|title=15-й тур Чемпионат России|publisher=Football.kulichki.net|date=2006-11-25|accessdate=2011-12-09|archiveurl=httphttps://www.webcitation.org/64sp8cLPg?url=http://football.kulichki.net/russia2003/15/index.htm|archivedate=2012-01-22|dead-url=no}}</ref>: Ամառային ընդմիջումում ԲԿՄԱ-ն գնեց [[Խորվաթիա|խորվաթական]] հարձակվող Իվիցա Օլիցին։ Օգոստոսին, [[ՈՒԵՖԱ Չեմպիոնների Լիգա|Չեմպիոնների Լիգայի]] որակավորման փուլում ԲԿՄԱ-ն կրեց ամենաստորացուցիչ պարտությունը, եվրոգավաթներում հանդես եկող ռուսական ակումբների պատմության մեջ<ref>[http://football.sport-express.ru/reviews/48215/ Рейтинг позора. Самые жестокие унижения российских клубов в Европе]</ref>: Ակումբը զիջեց [[մակեդոնիա]]կան «Վարդար»-ին, ով ՈՒԵՖԱ-ի վարկանշանային աղյուսակում զբաղեցրել էր 238-րդ հորիզոնականը։ Անտեսելով մի քանի աշնանային անկումները, բանակայինները այնուամենայնիվ կարողացան իրենց պատմության մեջ առաջին անգամ հաղթել Ռուսաստանի առաջնությունը։