«Հայնրիխ Էնգելգարդ Շտայնվեգ»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''ՀենրիխՀայնրիխ Էնգելգարդ Շտայնվեգ,''' ({{lang-de|Heinrich Engelhard Steinweg}}, հայտնի որպես ՀենրիխՀայնրիխ Է. Սթեյնվեյ ({{lang-en|Henry E. Steinway}})<ref>{{Britannica|565063|Henry Engelhard Steinway}}</ref>, [[Ավստրիական կայսրության բանակ|Ավստրիական կայսրության]] դաշնամուրային վարպետ, ''[[Steinway & Sons]]'' ընկերության հիմնադիր։

ՀենրիխՀայնրիխ Էնգելգարդ Շտայնվեգը անտառապահ Շտայնվեգի 12 երեխաներից ամենակրտսերն էր<ref name="pop 2018">{{cite web |title=Einwohner der Gemeinden und Ortsteile |url=https://www.landkreis-goslar.de/media/custom/94_5249_1.PDF?1547800424 |website=Landkreis - Goslar}}</ref> : Չունենալով հաղթանդամ մարմին և սերը դեպի այն գործը, որով հայրն էր զբաղվում, երբեք չէր մտածել շարունակել հոր մասնագիտւթյամբ։ Փոխարենը նա առանձնանում էր իր մեծ երաժշտական տաղանդով, որն էլ նրան ուղղորդեց դեպի արվեստը: Նա ուզում էր պատրաստել երաժշտական գործիքներ, բայց մասնավոր արհեստանոցներում, իր սեձական նախանձեռնությամբ ինչ-որ բան պատրաստել գրեթե անհնար էր: Որոշ ժամանակ որոնումներից հետո Հենրին գտնում է աշխատանք երգեհոնների պատրաստման արհեստանոցում և որոշում է կայացնում սովորել երգեհոն նվագել : Նա հասել էր նրան, որ նշանակվել էր եկեղեցական երգեհոնահար: 1825 թվականին ամուսնանալով Յուլիաննա Տիմերի հետ ներկայացրել է որպես նվեր ինքնաշեն դաշնամուր:1825 թվականի նոյեմբերի 6-ին Շտայնվեգ ամուսինները ունենում են իրենց առաջին զավակը՝ [[Քրիստիան Ֆրիդրիհ Թեոդոր]]: Հետագա տարիներին ծնվում են ևս 4 տղա և 2 աղջիկ: Ամուսնությունից 10 տարի անց իրականացել էր Շտայնվեգի վաղեմի երազանքը.Զեզեյում նա բացել էր իր առաջին դաշնամուր պատրաստելու արհեստանոցը: 1839թվականին Գերմանիայի Բրաունշվայգ քաղաքում կայացած ցուցահանդեսին նրանց ցուցադրած երեք դաշնամուրները արժանացել են ոսկե մեդալի <ref>{{cite journal |first=Cynthia Adams |last=Hoover |title=The Steinways and Their Pianos in the Nineteenth Century |journal=Journal of the American Musical Instrument Society |volume=7 |location=Shreveport, Louisiana |publisher=American Musical Instrument Society |year=1981 |issn=0362-3300 |page=51}}</ref>։

1850 թվականին Բրաունշվեյգի իր գործը փոխանցեց իր որդի Թեոդորին և 1850թվականի մայիսի 19-ին 53 ամյա Շտայնվեգը, նրա կինը և 5 երեխաները նավարկում են Համբուրգից: Վեց շաբաթ անց նրանք հասնում են Նյու-Յորք: Հենրին և իր որդիները գտնում են աշխատանք ամերիկացի դաշնամուր պատրաստող վարպետների մոտ<ref> Ratcliffe, Ronald V. (2002). Steinway & Sons. San Francisco : Chronicle Books. {{ISBN|978-081-183389-9}}</ref> : Չնայած այն բանին, որ հայրն ու որդիները ջանք ու եռանդ չէին խնայում, ջանասիրաբար աշխատում էին ու տալիս որակյալ արտադրանք, նրանք շատ քիչ էին վարձատրվում։ Դա էր պատճառը, որ նրանք որոշեցին սեփական գործը հիմնադրել և 1853թվականի մայիսի 5ին բացեցին իրենց սեփական արհեստանոցը ԱՄՆ-ում:Հիսունյոթ տարեկան հասակում ՀենրիխՀայնրիխ Շտայնվեգը դառնում է Հենրի Սթեյնվեմ, իսկ այդ ընկերությունը կոչում ''Steinway & Sons'': Առաջին «Սթեյնվեյ» դաշնամուրը բնականաբար ստանում է 483 համարը։ Այդ դաշնամուրը մի ամերիկացի ընտանիք է ձեռք բերում 500$-ով: Այսօր այն կանգնած է [[Մետրոպոլիտեն թանգարան (Նյու Յորք)|նյու-յորքյան Մետրոպոլիտեն-թանգարանում]]<ref>[http://www.steinway.com/factory/steinway_history.shtml "Steinway History"], ''Steinway & Sons Official Website''. Accessed February 8, 2010. {{webarchive |url=https://web.archive.org/web/20100103231157/http://www.steinway.com/factory/steinway_history.shtml |date=January 3, 2010 }}</ref>։ Պահանջարկն ու շրջանառությունը ժամանակի ընթացքում այնքան են մեծանում, որ շուտով ընկերությունը ստիպված է լինում ընդլայնել իր սահմանները։ 1860թվականին նրանք տեղափոխվել են Կվինս թաղամաս, որտեղ և ապրել են մինչև խոր ծերություն: