«Մասնակից:Մարտիրոսյան Նարինե/Ավազարկղ16»–ի խմբագրումների տարբերություն

<!-- Микеланджело изобразил гнев и несчастья человечества, картина «ежедневно раунд только внутренней жизни, как если бы это было проклятие». [47] В их сдерживает ниши, предков «сидеть, сидеть на корточках и ждать». [48] Из четырнадцати люнеты, два, что, вероятно, были окрашены во-первых, семьи Елеазара и Mathan и Иакова и Иосифа являются наиболее подробными. Они становятся все широком к алтарю конце, один из последних быть окрашены в два дня. [Примечание 14]-->

 

Միքելանջելոն XV դարի Ֆլորենցիայի մեծ քանդակագործների և գեղանկարիչների ավանդույթների ժառանգորդն էր: Նա վերապատրաստվել է նախ Դոմենիկո Գիրլանդայոյի ղեկավարությամբ, որը հայտնի է Սասետիի կապելլայում երկու մեծ որմնանկարային ցիկլերով և Թորնաբուոնիի կապելլայում, որն աշխատել է նաև Սիքստինյան կապելլայում: Միքելանջելոն երիտասարդ տարիքում զգացել է վաղ Վերածննդի որմնանկարների ՝ Ֆլորենցիայի ամենահայտնի երկու նկարիչների ազդեցությունը — [[Ջոտտո դի Բոնդոնե]]ի և [[Մազաչչո]]ի{{sfn|Gardner|1970|p=}}: Դրախտից վտարված Ադամի և Եվայի պատկերները Սանտա Մարիա դել Կարմինե (Կապելլա Բրնկաչչի) եկեղեցում Մազաչչոյի որմնանկարից, ունեին ուժեղ ազդեցություն մերկ բնույթի պատկերների վրա և հատկապես մարդու զգացմունքները փոխանցելու համար մերկության օգտագործման համար: Հելեն Գարդների խոսքով Միքելանջելոյի մոտ «մարմինը հոգու, տրամադրության և բնավորության դրսևորում է»{{sfn|Gardner|1970|p=}}:

[[Պատկեր:Profeta Isaia Raffaello.jpg|thumb|upright|[[Ռաֆայել]] ''Իսայա'', գրված է Միքելանջելոյի մարգարեների տպավորության տակ]]