«Մասնակից:Մարտիրոսյան Նարինե/Ավազարկղ16»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 169.
Միքելանջելոն 25 տարի անց վերադարձել է Սիքստինյան կապելլա ՝ խորանի պատին «[[Ահեղ դատաստան]]ը» գրելու համար, նորովի մեկնաբանելով աշխարհի վերջի մասին պատմությունը։ Այս վիթխարի որմնանկարում, որտեղ հուսահատ կերպարները ներգրավված են վիթխարի մրրիկի մեջ, որի կենտրոնը Քրիստոսի հզոր պատկերն է, այլևս Վերածննդի հերոսություն չկա, սա կոտրված, ճնշված մարդու, վերածննդի պատրանքների վերջի մասին պատմող պատմություն է{{sfn|Дзуффи|2002|с=109}}: Միքելանջելոյի ստեղծագործության վրա զգալի ազդեցություն ունեցող նկարիչների շարքում կարելի է նշել [[Պոնտորմո]]յին, [[Անդրեա դել Սարտո]]յին, [[Ռոսսո Ֆյորենտինո]]յին{{sfn|Дзуффи|2002|с=116}}, [[Կոռեջո]]յին, [[Տինտորետտո]]յին, [[Անիբալե Կարաչի|Անիբալե Կարաչի]]ին, [[Պաոլո Վերոնեզե|Պաոլո Վերոնեզե]]ին և [[Էլ Գրեկո]]ին:
 
== РеставрацияԿապելլայի фресок капеллыորմնանկարների վերականգնումը(1980—1999) ==
{{Main|Реставрация фресок Сикстинской капеллы}}
[[Պատկեր:Gardenbeforeandafter.jpg|thumb|left|350px|Միքելանջելոյի "Ադամի և Եվայի մեղքի և աքսորի " բաղկացուցիչ պատկերը: Վերևի ձախ կողմում ՝ մինչև վերականգնումը, ներքևի աջ կողմում ՝ հետո]]
[[Պատկեր:Gardenbeforeandafter.jpg|thumb|left|350px|Составное изображение «Грехопадения и изгнания Адама и Евы» Микеланджело. Слева вверху — до реставрации, справа внизу — после]]
1543 թվականին մտցվեց Սիքստինյան կապելլայի որմնանկարների "հավաքարարի" պաշտոնական հաստիքը։ 1565 թվականին, նստելու հետևանքով, ''Նոյի զոհաբերությունը'' վահանակի մի մասը թափվում է: Երեք տարի անց [[Կառնեվալի, Դոմենիկո|Դոմենիկո Կառնեվալի]]ն վերականգնեց որմնանկարի վնասված հատվածը, այդ հատվածը ժամանակի ընթացքում շատ մգվել էր: Վերականգնողական աշխատանքներ էին տարվում նաև 1625, 1710, 1903—1905 և 1935—1936 թվականներին: Փորձեր են եղել որմնանկարները մաքրել փոշու և մրի շերտերից։ 1710—1713 թվականներին որոշ գույնը կորցրած հատվածներ են ներկվել: 1795 թվականին [[Սուրբ Հրեշտակի ամրոց|Սուրբ Հրեշտակի ամրոց]]ում տեղի ունեցած պայթյունից փլուզվել է "Ջրհեղեղի" վահանակի մի մասը, այն այդպես էլ մնացել է չվերականգնված։ Մրից խավարած առաստաղը ժամանակին ստիպեց արվեստի սիրահարներին խոսել "մեծ կոլորիստ" և "մռայլ" նկարիչ Միքելանջելոյի մասին<ref name="Montégut">Montégut, 1870</ref>, ում գեղանկարչությունը իր «մարմարե մոնոտոնությունը» վերցրել էր քանդակից: Սակայն, ինչպես ցույց է տվել 1994 թվականին ավարտված վերականգնումը, ցիկլի վառ և ուժեղ գույներով կոլորիստիկ լուծումը կանխագործել է [[մանիերիզմ]]ի լավագույն վարպետների գտածոներին: Գեղանկարչությունը գրեթե միագույն դարձրած ռեստավրատորների կողմից հեռացված շերտերի տակից բացվել են Միքելանջելոյի իրական գույները{{sfn|Pietrangeli|1994|p=}}: Սակայն որմնանկարների վրա կատարված աշխատանքների արդյունքները միանշանակ չեն ընդունվել: նրանց քննադատները պնդում են,որ Միքելանջելոն մշակել է զարդանկարի դետալները և ստվերները չոր-չոր, և հեղինակային գորշի այս մասը ցեխի հետ միասին անհետ ջնջվել էր <ref name="Beck 1995">Beck 1995.</ref>:
В 1543 году была введена официальная должность «уборщика» фресок Сикстинской капеллы. В 1565 году, вследствие оседания, часть панели ''Жертвоприношение Ноя'' осыпалась. Через три года [[Карневали, Доменико|Доменико Карневали]] восстановил повреждённый фрагмент фрески, этот участок с течением времени сильно потемнел. Реставрационные работы проводились также в 1625, 1710, 1903—1905 и в 1935—1936 годах. Были попытки очистить фрески от наслоений пыли и копоти. В 1710—1713 годах некоторые области, потерявшие цвет, подверглись перекрашиванию. В 1795 году из-за взрыва арсенала в [[Замок Святого Ангела|замке Святого Ангела]] обвалилась часть панели ''Потоп'', она так и осталась невосстановленной. Потемневшая от копоти роспись потолка в своё время заставила говорить ценителей искусства о «великом колористе» и «мрачном» художнике Микеланджело<ref name="Montégut">Montégut, 1870</ref>, чья живопись взяла свою «мраморную монотонность» от скульптуры. Однако, как показала реставрация, законченная в 1994 году, колористическое решение цикла с яркими и сильными цветами предвосхитило находки лучших мастеров [[маньеризм]]а. Под наслоениями, удалённым реставраторами, делавшими живопись почти монохромной, открылись истинные краски Микеланджело{{sfn|Pietrangeli|1994|p=}}. Однако результаты проведённых над фресками работ были восприняты неоднозначно: их критики утверждают, что Микеланджело прорабатывал детали росписи и тени по сухому, и эта часть авторского письма была безвозвратно удалена вместе с грязью<ref name="Beck 1995">Beck 1995.</ref>.
 
Սիքստինյան կապելլայի որմնանկարների վերջին վերականգնումն իրականացվել է 1980 թվականի հունիսից մինչև 1999 թվականի դեկտեմբերը:Պատերն ու հատկապես Կապելլայի առաստաղը պատված են եղել մոմի մրով, վահանակները զգացել են նաև արտանետվող գազերի ազդեցությունը և շատ ավելի կեղտոտ էին, քան մնացած որմնանկարները<ref name="Mancinelli's essay">Fabrizio Mancinelli’s essay, Michelangelo at Work in The Sistine Chapel, ed. Massimo Giacometti, (1986) Harmony Books, ISBN 0-517-56274-X</ref>: Վերականգնողների խումբը բաղկացած էր տասներկու մասնագետներից, որոնց թվում էին Ջանլուիջի Կոլալուչին, Մաուրիցիո Ռոսսին, Պյերջորջո Բոնետտին, Բրունո Բարատին և ուրիշներ: Աշխատանքները սկսելուց առաջ ՝ 1979 թվականին, իրականացվել են անհրաժեշտ հետազոտություններ, փորձարկումներ, համապատասխան լուծիչ գտնելու աշխատանքներ: Առաջին փուլը ՝ կամարամահիկների որմնանկարների վրա աշխատանքը ավարտվել է 1984 թվականի հոկտեմբերին։ Հաջորդ փուլում վերանորոգվել է առաստաղը, (ավարտվել է 1989 դեկտեմբերին), այնուհետև— «Ահեղ դատաստանը»: Վերականգնված որմնանկարները օծվեցին Հռոմի պապի կողմից [[Հովհաննես Պողոս II|Հովհաննես Պողոս II]] 1994 թվականի ապրիլի 8-ին հանդիսավոր ծառայության ժամանակ։ 1999թ. դեկտեմբերի 11-ին պաշտոնապես ավարտված եզրափակիչ փուլում{{sfn|Pietrangeli|1994|p=}}, վերանորոգվել են Կապելլայի պատերի Բոտիչելիի, Գիրլանդայոյի, Պերուջինոյի և այլ նկարիչների կողմից գրված որմնանկարները։ 2007 թվականի հունվարին Վատիկանի թանգարանները, որտեղ Սիքստինյան կապելլայի առաստաղը ամենագրավիչ ցուցանմուշն է, օրական միջինը 10 հազար մարդ է այցելել: Վատիկանը, վախենալով, որ վերջերս վերականգնված որմնանկարներին վնաս կհասցվի այցելուների թիվը նվազեցնելու համար, հայտարարել Է այցելության ժամերը կրճատելու և մուտքի վճարն ավելացնելու մտադրության մասին<ref name="Richard Owen">Richard Owen, [http://www.timesonline.co.uk/tol/news/world/article1289890.ece «Vatican puts a squeeze on visitors»], Timesonline, January 6, 2007.</ref>.
Последняя реставрация фресок Сикстинской капеллы проводилась с июня 1980 по декабрь 1999 года. Стены и особенно потолок капеллы были покрыты свечной копотью, люнеты испытали также влияние выхлопных газов и были намного грязнее остальной росписи<ref name="Mancinelli's essay">Fabrizio Mancinelli’s essay, Michelangelo at Work in The Sistine Chapel, ed. Massimo Giacometti, (1986) Harmony Books, ISBN 0-517-56274-X</ref>. Группа реставраторов состояла из двенадцати специалистов, в числе которых были: Джанлуиджи Колалуччи, Маурицио Росси, Пьерджорджо Бонетти, Бруно Баратти и другие. Перед началом работ, в 1979 году, были проведены необходимые исследования, тестирование, поиск подходящего растворителя. Первая стадия, работа над фресками люнетов, была завершена в октябре 1984 года. На следующем этапе реставрировалась роспись потолка, (закончена в декабре 1989), затем — «Страшный суд». Отреставрированные фрески были освящены папой римским [[Иоанн Павел II|Иоанном Павлом II]] 8 апреля 1994 года во время торжественной службы. На заключительном этапе, официально завершившемся 11 декабря 1999 года{{sfn|Pietrangeli|1994|p=}}, реставрировались фрески стен капеллы, написанные Боттичелли, Гирландайо, Перуджино и другими художниками.
 
В январе 2007 года музеи Ватикана, где потолок Сикстинской капеллы является самым привлекательным экспонатом, посещало в среднем 10 000 человек в день. Ватикан, опасаясь, что недавно восстановленным фрескам будет нанесён ущерб, для уменьшения числа посетителей, объявил о намерении сократить часы посещения и увеличить входную плату<ref name="Richard Owen">Richard Owen, [http://www.timesonline.co.uk/tol/news/world/article1289890.ece «Vatican puts a squeeze on visitors»], Timesonline, January 6, 2007.</ref>.
 
== Ծանոթագրություններ==