«Մասնակից:Emma Miqayelyan 19/Ավազարկղ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 40.
== Գրականության գործառույթները ==
[[Պատկեր:EgyptianScribe.jpg|200px|մինի|ձախից|Գրող՝ ծնկին պապիրուս, մ. թ. ա. 15-14-րդ դարեր]]
Հին եգիպտոսի պատմության ընթացքում ընթերցանությունը և գիրը պետական հաստատություններում ծառայելու հիմնական պահանջներն էին,
Գրողները պատասխանատու էին գրական տեքստի պահպանման, հաղորդման և սրբադասման: Աշակերտները, որոնք վերաշարադրում էին դասական «Սինուխայի հեքիաթ»ը և «Ամենեմխաթի ուսուցումները» ստեղծագործությունները, ուսումնասիրում էին ուղղագրության կանոնները և ստանում անհրաժեշտ բարոյական արժեքներ: Միջին թագավորության ժամանակաշրջանում օստրակոններում գրված մանկավարժական տեքստերի մեծ մասը ուսանելի էին մանկավարժական համակարգում: Պատմվածքները, ինչպիսիք են «Սինուխի հեքիաթը» և «Նեֆերկարեի Թագավորը և գեներալ Սասենեթը», հազվադեպ են օգտագործվել դպրոցական վարժությունների համար: Սակայն, այդ պատմությունները նույնպես կրել են ուսուցողական բնույթ, և գլխավոր հերոսները սովորաբար կրում էին բարոյական մեծ արժեքներ, ինչպիսիք են հայրենիքի հանդեպ սերը կամ վստահությունը իրենց ուժերի վրա:
Գրագետ եգիպտացիները գրականությունից դուրս
[[Պատկեր:Hieroglyphs from the tomb of Seti I.jpg|200px|մինի|աջից]]
Եգիպտական գրականության և արվեստի մեջ սուղ, բայց ամուր ապացույցի հիման վրա կարելի է պնդել, որ գոյություն է ունեցել տեքստերի բանավոր ընթերցանության պրակտիկա, օրինակ, թաղման նկարներում պատկերված են մարդիկ, ովքեր բարձրաձայն կարդում են պապիրուսային տեքստեր: Եգիպտական բառը՝ «šdj»՝ «կարդալ բարձրաձայն», կապված էր կենսագրությունների և նամակների ընթերցանության հետ: Որոշ տեքստեր, օրինակ, սիրո, դամբանական, գովաբանական, երգվում էին: Մ. թ. ա. I դարի պատմվածքների շարքում յուրաքանչյուր պատմություն սկսվում էր «Ձայն, որը փարավոնի առաջ է» արտահայտությամբ. այն ցույց էր տալիս,որ տեքստը բարձրաձայն ընթերցվել է լսարանի առջև:
Գրականությունը ծառայել է նաև կրոնական նպատակներին: Սկսած հնագույն թագավորության [[Բուրգերի տեքստեր|«Բուրգերի տեքստեր»]]-ից՝ դամբարանի
== Հեղինակներ ==
| |||