«Մասնակից:ԳԻՏԱԿ/Ավազարկղ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 64.
Չնայած Պետրոս I–ի և արքայորդի Ալեքսեյի արտաքին հանգստությանը՝ նրանց ներաշխարհը լի է անհանգստությամբ և հոգեկան լարվածությամբ։ Հավանաբար նրանց միջև բուռն քննարկում է տեղի ունեցել , որի արդյունքում Պետրոս I–ն էլ ավելի է համոզվել որդու դավաճանության մեջ, ինչը վկայում են սեղանին փռված փաստաթղթերը (թղթերից մեկն ընկած է հատակին)։ Դատավճիռն ընդունելուց առաջ Պետրոս I–ը զննող հայացք է գցել որդու դեմքին՝ այնտեղ զղջման ու ապաշխարանքի նշույլներ գտնելու հույսով։ Ալեքսեյը, հոր ակնապիշ հայացքից ազդված, կախել է աչքերը։ Նա, վստահ լինելով, որ Պետրոս I–ը սեփական որդուն մահվան չի դատապարտի, լռել և ներում չի խնդրումել{{sfn|В. Баева|2010|с=26}}։
 
Ստեղծագործության լուսաստվերային լուծումն ընդգծում է կերպարների միջև եղած տարբերությունը: Ըստ արվեստաբան [[Տատյանա Կարպովա|Տատյանա Կարպովայի]]՝ արքայազն Ալեքսեյի կերպարն ավելի գունատ է լուսավորված, «ինչպեսկարծես լուսնային մահացու լույսով», ինչն այս իրավիճակում խորհրդանշում էրէ այն, որ «նա արդեն ավելի շատ պատկանում է ստվերների թագավորությանը, քան իրական կյանքին` իր կրքերով և գույներով»: Միևնույն ժամանակ, Պետրոս I-ի դեմքը, ընդհակառակը, «եռանդովեռանդուն կերպով կերտված է լուսաստվերի հակադրությամբ»{{sfn|Т. Л. Карпова|2002|с=30}}: Սեղանի անկյունը և դրա վրայի կարմիր ևու սև սփռոցը («սուգի գույները») կարծես թե բաժանում են հորն ու որդուն և կանխագուշակում այս դրմայիդրամայի ողբերգական ավարտը{{sfn|Т. Л. Карпова|2002|с=30—31}}: Հատակի սև և սպիտակ սալիկների հերթականությունն ունի մի քանի մեկնաբանություն՝ «և Պետրոսի դարաշրջանի կանոնավոր ոգու արտահայտություն, և՛ Պետրոսի և արքայազնի բնավորություններում սևի ևու սպիտակի առկայությունըառկայություն, և՛ շախմատի տախտակ, որի վրա խաղարկվում է եզրափակիչ խաղը, որըորտեղ պարտվում է Ալեքսեյը»{{sfn|Т. Л. Карпова|2002|с=31}}:
 
Պատմական փաստաթղթերում վկայություն չկա այն մասին, որ, Պետրոս I-ը երբևէ հարցաքննել է արքայազն Ալեքսեյին ՄոնպլեզիրիՄոնպլեզիր պալատում, որը մինչև 1718 թվականն ամբողջությամբ կառուցված չէր: Հակառակը՝ վկայություն կա, որ «իրականում դա տեղի չի ունեցել ՄենպլեզիրումՄոնպլեզիրում»<ref name="bukharkin">{{книга
|автор = {{comment|П. Е. Бухаркин|Бухаркин, Пётр Евгеньевич}}.
|заглавие = Три века Санкт-Петербурга: Девятнадцатый век
Տող 78.
|страницы = 216
|isbn =
}}</ref>: Ենթադրվում է նաև, որ դժվար թե Պետրոս I-ը արքայազնին առանձին հարցաքննած լինի առանձինլիներ: Սակայն Գեն, կարծես թե, իմացել է այդ մասին, այնուամենայնիվ, նա որոշել է նկարում պատկերել միայն Պետրոսին և Ալեքսեյին, որպեսզի հնարավորություն ունենա կենտրոնանալ նրանց կերպարների հոգեբանության և ապրումներապրումների վրա<ref name="ionina" />:
 
Նկարում պատկերված լուծման որոնման ցավոտ որոնման պահը վկայում է այն մասին, որ Գեն ցանկացել է Պետրոս I-ին ցույց տալ ոչ թե որպես դահիճ, այլ որպես հայր, որ ոտնահարում է իր անձնական շահը՝ հանուն պետական շահիպետականի{{sfn|В. Баева|2010|с=26}}: Արվեստագետ [[Ալլա Վերեշագինա|Ալլա Վերեշագինան]] նշումնշել է, որ «առաջին անգամ ռուս պատմական նկարչության մեջ ստեղծվել են իդեալականացմանը խորթ, պատմական իրական գործիչների տիպիկ կերպարներ», քանի որ «հոգեբանությամբնկարի էբուն պատմությունը պայմանավորված նկարիէ բունհոգեբանությամբ պատմությունը»{{sfn|А. Г. Верещагина|1988|с=51}}:
 
== Նկարների էսքիզներ և կրկնություններ ==