«Դավիթ Ալավկաորդի»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 8.
=== Իրավաբանական գործունեություն ===
Դավիթ Ալավկաորդու մասին գովեստով խոսել է Վարդան Արևելցին, նրա համարել «լծակից Հովհաննես Իմաստասերի»։ Աղվանից կաթողիկոս նշանակելիս Հայոց կաթողիկոսը հաշվի է առել Դավիթ Ալավկաորդու կարծիքը, խորհրդակցել հետը։ Եղել է ժամանակի բազմակողմանի զարգացած անձնավորություն, տիրապետել մի քանի լեզուների։ Բացի առանձին աշխատություններից գրել է իրավաբանական ստվարածավալ, 97 հոդվածներից բաղկացած «Կանոնական օրենսդրություն» աշխատությունը։ Այն կազմվել է մոտավորապես 1130 թվականին։ «Կանոնականում» անդրադարձել է իրավաբանության գրեթե բոլոր բնագավառներին։ Նա առաջինն էր, որ տվեց հայ ժողովրդի բարքերի, սովորույթների, ավանդույթների մանրամասն պատկերը։ Աշխատությունը հիմք է հանդիսացել իրավական շատ հարցերրի, խնդիրների, վիճելի դրույթների պարզաբանմանը՝ տալով դրան արդարացի և իրավաբանական պարզաբանումները, լուծումները։ Դրանով հայ հասարակայնությունը աժաջնորդվել է վճիռներ կայացնելիս։
«Կանոնական օրենսդրությունը» կազմված է նախաբանից և 97 հոդվածներից։ Պարզաբանվել ու տրվել են եկեղեցական և աշխարհիկ կանոններ և օրենքներ։ Դավթի Կանոնագիրքը հանդիսացել է հայ իրավաբանական մտքի զարգացման պայծառ ուղեցույց։ Կարծիք կա, որ Մխիթար Գոշն ու Սմբատ Գունդստաբլը իրենց դատաստանագրքերը գրելիս որոշ առումով օգտվել են Դավթի «Կանոնագրքից»։
Դավթի Ալվակաորդու «Կանոնական օրենսդրությունը» առաջին անգամ հայերեն հրատարակվել է 1953 թվականին։ Չնայած «Կանոնագիրքը» ժամանակի պետական իշխանությունների կողմից պաշտոնապես հաստատված չէր, սակայն այն հայ համայնքներում ամենուր կիրառվում էր ինչպես եկեղեցականների, այնպես և համայնքի ոաշտոնյաների կողմից, տարբեր բնույթի հարցեր կարգավորելու համար։ Ալավակաորդու «Կանոնագիրքը» համաշխարհային իրավական մտքի գագաթներից մեկը հանդիսացավ, որից հետագայում օգտվեցին ոչ միայն Հայաստանում, այլև այլ երկրներում։ Որոշ հետազոտողներ գտնվում են, որ այն գրվել է Արքայություն անունով ոմն քահանայի խնդրանքով։
| |||