«Լաոկոոնն ու իր որդիները (քանդակ)»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
չ Ռոբոտ․ Տեքստի ավտոմատ փոխարինում (-books.google.ru/ +books.google.am/) |
||
Տող 9.
Արդեն 1506 թվականի մարտին քանդակախումբը փոխանցել են Հռոմի պապին: Նա այն տեղադրել է Վատիկանի [[Պիո-Կլեմենտինո թանգարան|Բելվեդերում]]՝ պատվիրելով քանդակի համար ձևավորել առանձին սրահ (ճարտարապետ՝ Ջուլիանո դա Սանգալո): Բարդ կոմպոզիցիան հիացմունքի առարկա է դարձել [[մաներիզմ]]ի ժամանակաշրջանի նկարիչների համար՝ ձևավորելով մարդկային մարմնի՝ բարդ, շրջապտույտներով պատկերման նորաձևություն (figura serpentinata):
1798 թվականի հուլիսին Վատիկանի «Լաոկոոնը» Տոլենտինոյի պայմանագրով (կնքվել է [[Նապոլեոն]]ի և Հռոմի պապի միջև, 1797) տեղափոխվել է [[Փարիզ]]՝ Նապոլեոնի թանգարան ([[Լուվր]]): 1800 թվականի նոյեմբերի 9-ին այն բացվել է համընդհանուր այցելությունների համար: Միայն 1816 թվականին՝ Նապոլեոնի անկումից հետո, անգլիացիների ջանքերով քանդակը վերադարձվել է Վատիկան<ref name="Майкапар"/><ref>{{книга |автор= Lindsay I|заглавие= The History of Loot and Stolen Art: from Antiquity until the Present Day |ответственный= |ссылка=https://books.google.
«Լաոկոոնը» [[Գոտհոլդ Լեսսինգ]]ի «Լաոկոոն կամ գեղանկարչության և պոեզիայի սահմանների մասին» տրակտատի հիմք է հանդիսացել:
| |||