«Գեո Միլև»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ծնվել է 1895 թվականին Ռադնևայի մոտակայքում, ուսուցչի ընտանիքում: Ընտանիքը շուտով տեղափոխվում է [[Ստարա Զագորա]], որտեղ նրա հայրը՝ Միլիո Կասաբովը, բացել էր գրախանութ և հրատարակչություն: [[1907|1907 թվականին]] Գեո Միլևը հրատարակում է իր առաջին բանաստեղծությունը մանկական «Սլավեյչե» ամսագրում:

Սովորել է Ստարա Զագորայի գիմնազիայում (1907-1911), որտեղ հրատարակել է ձեռագիր ամսագրեր, հավաքել հավաքածուներ, որոնք նկարազարդել է, գրել է հումորային, հայրենասիրական և քնարերգական բանաստեղծություններ ՝բանաստեղծություններ՝ [[Պենչո Սլավեյկով|Պենչո Սլավեյկովի]] ոճով: Գիմնազիայում սովորելու ընթացքում նա սովորել է ռուսերեն և կարդացել է բնագիր ռուսերեն դասականներին: Այնուհետև սովորել է Ռոմանտիկ բանասիրություն [[Սոֆիայի համալսարան|Սոֆիայի «Սուրբ Կլիմենտ Օհրիդսկի» համալսարանում]] (1911-1912), որից հետո ուսումը շարունակել է [[Լայպցիգ|Լայպցիգում]] (1912-1914): Այնտեղ նա հաճախել է փիլիսոփայության և թատերական արվեստի դասախոսությունների և թեզ է գրել Ռիչարդ Դեմելի գործերի վերաբերյալ: Այս ընթացքում նա հետաքրքրություն է ցուցաբերել գերմանական ժամանակակից գրականության նկատմամբ: 1914 թվականի հուլիսից հոկտեմբեր ամիսներին նա ապրել է Լոնդոնում, որտեղ ծանոթանում է [[Էմիլ Վերհառն|Էմիլ Վերհառնի]] հետ: Վերհառնը Միլևի գործերը հետագայում թարգմանել է բուլղարերեն: Վերհառնը հսկայական ազդեցություն է ունեցել Միլևի ամբողջ ստեղծագործական աշխատանքի վրա:

[[1914|1914 թվականի]] հոկտեմբերին նա վերադառնում է [[Գերմանիա]]: [[Համբուրգ|Համբուրգում]] նրան ձերբակալում են [[Միացյալ Թագավորություն|Մեծ Բրիտանիայի]] օգտին լրտեսության կասկածանքով, բայց ապացույցների բացակայության պատճառով ազատ է արձակվել, որից հետո նա վերադառնում է Բուլղարիա: [[1915|1915 թվականին]] Ստարա Զագորայում ստեղծում է թատերական խումբ: Միևնույն ժամանակ, նա նպատակ է դնում Բուլղարիային ծանոթացնել ժամանակակից եվրոպական գրականությանը, որի համար նա թարգմանեց այնպիսի բանաստեղծների բանաստեղծությունները, ինչպիսիք են [[Ստեֆան Մալարմե|Ստեֆան Մալարմեն]], [[Ռիխարդ Դեմել|Ռիչարդ Դեմելը]], Պոլ Վերլաինը և Էմիլ ՎերհաարըՎերհառնը, և դրանցից յուրաքանչյուրի գործերը հրապարակեց որպես առանձին գիրք ՝գիրք՝ ավելացնելով իր շարադրությունները և յուրաքանչյուր գիրքը նվիրելով բուլղարական մեկին խորհրդանշական բանաստեղծներ (նրանց թվում ՝ Նիկոլայ Լիլև)ակնարկները: Գրքեր հրատարակելու համար նա օգտագործել է իր հոր տպարանը, որը կանչվել է ռազմաճակատ:

[[1916|1916 թվականի]] մարտին զորակոչվում է բանակ և սեպտեմբերին սպայական կուրսն ավարտելուց հետո նրան ուղարկվում են Դոիրան լճի մոտակայքում գտնվող ճակատ: 1917 թվականի ապրիլի 27-ին, բրիտանական և իտալական զորքերի հետ մարտում, նա ծանր վիրավորվում է, կորցնում է աչքը և ստանում գլխի ծանր վնասվածքներ: Այնպես որ կորցրած աչքը նկատելի չէր, նա ամբողջ կյանքում օգտագործում էր հատուկ սանրվածք, որը ծածկում էր աչքը: Նրան 1918 թվականի մարտին ուղարկում են Գերմանիա բուժման, բայց շուտով ընդհատվում է նրա բուժումը և նա ամբողջովին ընկղմվում է Բեռլինի մշակութային կյանքում, որտեղ նա ապրել է մինչև 1919 թվականի մարտը և հետևել է Ֆրանսիացի Պֆեմֆերտի և նրա ամսագրի՝ «''Die Aktion»-''ի շուրջ ձևավորված էքսպրեսիոնիստական ​​շրջանակին:

1922 թվականից ոչ ուշ,սկսած Միլևի գործըգործունեությունը, որը մինչ այդ ապաքաղաքական էր, ստանձնումստանում է հստակ քաղաքականացված բնույթ: Նույն թվականին նա միանում է Բուլղարիայի Կոմունիստական ​​կուսակցությանը: [[1924|1924 թվականի]] հունվարին նա սկսում է հրատարակել սուր բծախնդրություն ունեցող «Ֆլեյմի» ամսագիրը (բուլղար՝ Plamk): Մասնավորապես, այնտեղ տպագրվել է նրա «Սեպտեմբեր» բանաստեղծությունը, որը նվիրված է 1923 թվականի սեպտեմբերի 23-ի կոմունիստական ​​ապստամբությանը: Շրջանառությունը առգրավվեց, և 1925 թվականի մայիսի 14-ին Միլևը դատարանի կողմից դատապարտվեց 20 հազար լևայի տուգանքի և մեկ տարվա ազատազրկման: Կառավարության կողմից սուրբ շաբաթվա տաճարում տեղի ունեցած պայթյունից հետո կառավարության կողմից իրականացված հակակոմունիստական ​​ահաբեկչության ֆոնին, մայիսի 16-ին, նա կանչվում է ոստիկանության կողմից հարցաքննության, որտեղից էլ չի վերադառնում: Երեսուն տարի անց նրա մարմինը նույնացվում է Սոֆիայի մերձակայքում գտնվող Իլյանցում (այժմ Իլյանցը Սոֆիայի բնակելի տարածք է), որտեղ թաղված էին նաևահաբեկչության նշանավորզոհ մտավորականությանդարձած կողմից ահաբեկչության այլնշանավոր զոհերմտավորականներ: