Վիքիպեդիա

«Գեո Միլև»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը
← Նախորդ տարբՀաջորդ տարբ →
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
No edit summary
No edit summary
Տող 2.
'''Գեո Միլև''' (իսկականը՝ Գեորգի Միլև Կասաբով, {{ԱԾ}}), [[Բուլղարացիներ|բուլղարացի]] բանաստեղծ։
 
Սովորել է [[Սոֆիայի համալսարան|Սոֆիայի]] ([[1911]]-[[1912]]) և [[Լայպցիգի համալսարան|Լայպցիգի]] (1912-[[1914]]) [[համալսարան]]ներում։ Հրատարակել է «Վեզնի» («Կշեռք», [[1919]]-[[1922]]) գրական ամսագիրը, այնուհետև՝ «Պլամկ» («Բոց», [[1924]]-[[1925]]) հակաֆաշիստական ամսագիրը՝ պրոպագանդելով մարքսիզմը, պաշտպանելով ռեալիստական ավանդույթները։ Միլևի գլխավոր ստեղծագործությունը «Սեպտեմբեր» (1924, հայ հրտ․ [[1930]]) հերոսա-ռոմանտիկական [[պոեմ]]ն է, որը պատկերում է ժողովրդական վերելքը և [[1923]] թվականի Սեպտեմբերյան հակաֆաշիստական ապստամբության ճնշման ողբերգական դրվագները։ Զոհվել է ֆաշիստական զնդանում։▼
== Կենսագրություն ==
▲Սովորել է [[Սոֆիայի համալսարան|Սոֆիայի]] ([[1911]]-[[1912]]) և [[Լայպցիգի համալսարան|Լայպցիգի]] (1912-[[1914]]) [[համալսարան]]ներում։ Հրատարակել է «Վեզնի» («Կշեռք», [[1919]]-[[1922]]) գրական ամսագիրը, այնուհետև՝ «Պլամկ» («Բոց», [[1924]]-[[1925]]) հակաֆաշիստական ամսագիրը՝ պրոպագանդելով մարքսիզմը, պաշտպանելով ռեալիստական ավանդույթները։ Միլևի գլխավոր ստեղծագործությունը «Սեպտեմբեր» (1924, հայ հրտ․ [[1930]]) հերոսա-ռոմանտիկական [[պոեմ]]ն է, որը պատկերում է ժողովրդական վերելքը և [[1923]] թվականի Սեպտեմբերյան հակաֆաշիստական ապստամբության ճնշման ողբերգական դրվագները։ Զոհվել է ֆաշիստական զնդանում։
 
Գեո Միլևի դուստրն է գրող և թարգմանչուհի [[Լեդա Միլևա]]ն:
== Կենսագրություն և ստեղծագործություններ ==
 
Ծնվել է 1895 թվականին Ռադնևայի մոտակայքում, ուսուցչի ընտանիքում: Ընտանիքը շուտով տեղափոխվում է [[Ստարա Զագորա]], որտեղ նրա հայրը՝ Միլիո Կասաբովը, բացել էր գրախանութ և հրատարակչություն: 1907 թվականին Գեո Միլևը հրատարակում է իր առաջին բանաստեղծությունը մանկական «Սլավեյչե» ամսագրում:
Родился в [[1895 год]]у в Радне махле, около Раднева, в семье учителя. Семья вскоре переехала в [[Стара-Загора|Стара-Загору]], где его отец, Мильо Касабов, открыл книжный магазин и издательство. В [[1907 год]]у Гео Милев опубликовал своё первое стихотворение в детском журнале «Славейче».
 
Սովորել է Ստարա Զագորայի գիմնազիայում (1907-1911), որտեղ հրատարակել է ձեռագիր ամսագրեր, հավաքել հավաքածուներ, որոնք նկարազարդել է, գրել է հումորային, հայրենասիրական և քնարերգական բանաստեղծություններ ՝ [[Պենչո Սլավեյկով|Պենչո Սլավեյկովի]] ոճով: Գիմնազիայում սովորելու ընթացքում նա սովորել է ռուսերեն և կարդացել է բնագիր ռուսերեն դասականներին: Այնուհետև սովորել է Ռոմանտիկ բանասիրություն [[Սոֆիայի համալսարան|Սոֆիայի «Սուրբ Կլիմենտ Օհրիդսկի» համալսարանում]] (1911-1912), որից հետո ուսումը շարունակել է Լայպցիգում (1912-1914): Այնտեղ նա հաճախել է փիլիսոփայության և թատերական արվեստի դասախոսությունների և թեզ է գրել Ռիչարդ Դեմելի գործերի վերաբերյալ: Այս ընթացքում նա հետաքրքրություն է ցուցաբերել գերմանական ժամանակակից գրականության նկատմամբ: 1914 թվականի հուլիսից հոկտեմբեր ամիսներին նա ապրել է Լոնդոնում, որտեղ ծանոթանում է [[Էմիլ Վերհառն|Էմիլ Վերհառնի]] հետ: Վերհառնը Միլևի գործերը հետագայում թարգմանել է բուլղարերեն: Վերհառնը հսկայական ազդեցություն է ունեցել Միլևի ամբողջ ստեղծագործական աշխատանքի վրա:
Учился в гимназии в Стара-Загоре ([[1907]]—[[1911]]), где издавал рукописные журналы, составлял сборники, которые сам иллюстрировал, писал юмористические, патриотические и лирические стихотворения в стиле [[Славейков, Пенчо Петков|Пенчо Славейкова]]. За время обучения в гимназии изучил русский язык и читал русских классиков в оригинале. Затем изучал [[романская филология|романскую филологию]] в [[Софийский университет|Софийском университете «Святой Климент Охридский»]] ([[1911]]—[[1912]]), после чего продолжил образование в [[Лейпциг]]е ([[1912]]—[[1914]]). Там слушал лекции по [[философия|философии]] и по [[театр|театральному искусству]] и написал диссертацию по творчеству [[Демель, Рихард|Рихарда Демеля]]. В это время развился его интерес к современной немецкой литературе. С июля по октябрь [[1914 год]]а жил в [[Лондон]]е, где познакомился с [[Верхарн, Эмиль|Эмилем Верхарном]]. Произведения Верхарна Милев позже переводил на болгарский <ref>{{cite web
|url = http://www.segabg.com/article.php?issueid=2175&sectionid=7&id=0001803
|title = Гео Милев пак до Емил Верхарн
|author = Николай Искров
|date = 2006-03-17
|work = Отблясъци
|publisher = Газета [[Сега (газета)|«Сега»]]
|accessdate = 2013-06-20
|lang = bg
|description =
|archiveurl = https://www.webcitation.org/6Hcbvy4gk?url=http://www.segabg.com/article.php?issueid=2175
|archivedate = 2013-06-24
|deadlink = no
}}</ref>. Верхарн оказал огромное влияние на всё творчество Милева.
 
1914 թվականի հոկտեմբերին նա վերադառնում է Գերմանիա: Համբուրգում նրան ձերբակալում են Մեծ Բրիտանիայի օգտին լրտեսության կասկածանքով, բայց ապացույցների բացակայության պատճառով ազատ է արձակվել, որից հետո նա վերադառնում է Բուլղարիա: 1915 թվականին Ստարա Զագորայում ստեղծում է թատերական խումբ: Միևնույն ժամանակ, նա նպատակ է դնում Բուլղարիային ծանոթացնել ժամանակակից եվրոպական գրականությանը, որի համար նա թարգմանեց այնպիսի բանաստեղծների բանաստեղծությունները, ինչպիսիք են Ստեֆան Մալարմեն, Ռիչարդ Դեմելը, Պոլ Վերլաինը և Էմիլ Վերհաարը, և դրանցից յուրաքանչյուրի գործերը հրապարակեց որպես առանձին գիրք ՝ ավելացնելով իր շարադրությունները և յուրաքանչյուր գիրքը նվիրելով բուլղարական մեկին խորհրդանշական բանաստեղծներ (նրանց թվում ՝ Նիկոլայ Լիլև): Գրքեր հրատարակելու համար նա օգտագործել է իր հոր տպարանը, որը կանչվել է ռազմաճակատ:
В октябре [[1914 год]]а вернулся в Германию. В [[Гамбург]]е был арестован по подозрению в шпионаже в пользу Великобритании, но за отсутствием улик отпущен, после чего вернулся в Болгарию. В [[1915 год]]у организовал в Стара-Загоре театральную группу. Одновременно поставил своей целью ознакомить Болгарию с современной европейской литературой, для чего перевёл стихотворения таких поэтов, как [[Малларме, Стефан|Стефан Малларме]], [[Демель, Рихард|Рихард Демель]], [[Верлен, Поль|Поль Верлен]] и Эмиль Верхарн, и издал произведения каждого из них отдельной книгой, добавив собственные эссе и посвятив каждую книгу одному из болгарских поэтов-символистов (среди них [[Лилиев, Николай|Николай Лилиев]]). Для издания книг он использовал типографию своего отца, который был призван на фронт.
 
[[File:Gmilev.jpg|thumb|left|200px|Гео Милев, Автопортрет]]
Տող 35 ⟶ 21՝
Не позже [[1922 год]]а творчество Милева, до того аполитичное, приобретает явно политизированный характер. В том же году он вступает в [[Болгарская коммунистическая партия|Болгарскую коммунистическую партию]]. С января [[1924 год]]а начинает выпускать журнал «Пламя» ({{lang-bg|Пламък}}) острой левой направленности. В частности, там была напечатана его собственная поэма «Сентябрь», посвящённая коммунистическому восстанию [[23 сентября]] [[1923 год]]а. Тираж был конфискован, а сам Милев [[14 мая]] [[1925 год]]а приговорён судом к штрафу в 20 тысяч левов и к году тюремного заключения. В обстановке антикоммунистического террора, проводимого правительством после [[Нападение на Собор Святой Недели|взрыва в соборе Святой Недели]], [[16 мая]] был вызван для допроса в полицию, откуда не вернулся. Через тридцать лет его тело было идентифицировано в братской могиле в Илиянцах под Софией (сейчас Илиянци — жилой район Софии), где были погребены также другие жертвы террора из числа видных интеллектуалов.
 
Գեո Միլևայի անունով է կոչվել Սոֆիայի շրջաններից մեկը:
Именем Гео Милева назван район в Софии.
 
Նրա դուստրը՝ [[Լեդա Միլևա|Լեդա Միլևան]] (1920-2013), նույնպես հայտնի գրող է:
Дочь, [[Милева, Леда|Леда Милева]] ([[1920]]—[[2013]]), также стала известным поэтом.
 
== Ծանոթագրություններ ==
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/wiki/Գեո_Միլև» էջից